Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

dinsdag 31 juli 2012

PICKNICKEN IN PARIJS

Velen zullen het niet met mij eens zijn, maar ik vind Parijs in augustus heerlijk. Die rust, even niet die hectiek in de metro, geen eindeloze files op straat, geen gestreste agressieve motorrijders, die vinden dat de peripherique alleen voor hen is, geen overvolle terrassen en obers die plotseling tijd voor je hebben. Augustus, heel Frankrijk is op vakantie. Uit mijn tijd als CEO bij een groot Duits bedrijf weet ik, dat je niet bij de Fransen moet aankloppen in augustus, fabrieken zijn gesloten, de verkoop ligt plat en zo ook de omzet. Juist daarom is het zo heerlijk in Parijs, er heerst een geordende rust. Okay, het kan snikheet zijn in die stad! Mijn intieme favoriete familierestaurantjes zijn allemaal de gehele maand gesloten en bij mijn favoriete bakker kan ik ook niet terecht. Juist dat geeft weer energie om de stad op een andere manier te ontdekken en vanzelfsprekend wil ik die ervaringen graag met u delen.

Augustus, heerlijk.....de stad Parijs komt tot rust
Op mooie dagen lunch ik niet op het terras van een of ander restaurant, maar gewoon buiten op een bankje met een zelf gekochte knapperige baguette en fromage van een echte Franse fromagerie. Bakkerij, Boulangerie Mauvieux, rue Ordener 159 in het 18e arrondissement is de beste baguettebakker van Frankrijk. Sébastien Mauvieux won begin mei 2012 de 'Grand Prix de la Baguette', die ieder jaar in Parijs wordt gehouden. Aan de wedstrijd stokbroodbakken deden maar liefst 124 bakkers mee en het was voor de vijfde keer dat een bakker uit het 18e arrondissement uitgeroepen werd als de beste baguette bakker van Frankrijk.
Fromage van een echte Franse fromagerie

Op brood kun je afstuderen in Parijs. Een excellente baguette moet aan de volgende eisen voldoen: niet langer zijn dan 70 centimeter en niet korter dan 50 centimeter, met een gewicht tussen de 240 en 340 gram. Een baguette is een stokbrood, een bâtard is een dikker stokbrood, een ficelle weer dunner. Een fougasse is een plat brood van baguettedeeg dat met uien, kruiden en specerijen wordt gevuld. En dan zijn er nog de croissant, de pain au chocolat, de brioche, de pain de mie, petit pain, de pain de campagne en last but not least de miche Poilâne; het beste brood van Parijs.
Pain de Campagne; op brood kun je afstuderen in Parijs
Reden voor mij om eerst de metro te pakken naar de rue de Lepic (metro Blanche), de marktstraat van het 18e arrondissement, voor heerlijke kazen en een goede fles wijn. Vervolgens met de metro naar de rue Ordener (metro Joffrin) voor de prijswinnende baguette. Rest mij nog een wandeling naar een door de toerist nog onontdekt parkje, achter de Sacré Cœur: Parc de la Turlure. Een oase van rust, met pergolas, bankjes en als bonus een prachtig uitzicht op de achterzijde van de .  
TIP 1: Parc de la Turlure met als bonus een prachtig uitzicht op de Sacré Cœur
Iets toeristischer is de place Èmile Goudeau, een van de charmantste pleintjes van Montmartre. Hier ga ik altijd  voor de warme belegde baguette van de beste baguettebakker van het jaar 2010; Djibril Bodian. Zijn winkeltje, Grenier à Pain, ligt op loopafstand van place Èmile Goudeau aan de rue des Abbesses nr. 38. Heerlijk belegde broodjes met drinken om mee terug te nemen naar het plein en daar op een bankje genieten van de vele goed- willende amateur artiesten. En... een prachtig uitzicht over Parijs, in het verlengde van de rue Ravignan. Je kunt ook plaatsnemen op het terras van "le Relais de la Butte" onder aan het plein, voor de trappen van de rue Ravignan.
TIP 2: Place Èmile Goudeau
Bij mijn picknicks in Parijs bepaal ik altijd eerst de plek waar ik wil gaan zitten en vervolgens kijk ik welke markten of marktstraten er in de buurt zitten, om daar mijn inkopen te doen. Een prachtige plek voor een spontane picknick is de Vesta Tempel in het park Buttes Chaumont in het 20e arrondissement. Een romantisch park dat zich kenmerkt door steile hellingen met glooiende graspartijen, kronkelige paden, grotten, waterpartijen, waaronder een grote vijver compleet met waterval en hoog op een rotswand een kleine tempel, van waaruit je weer een prachtig uitzicht hebt over Montmartre en Saint-Denis. Mijn inkopen doe ik dan bij de Marché Crimée-Curial, rue de Crimée, métro Crimée.
TIP 3: De Vesta Tempel in het park Buttes Chaumont in het 20e arrondissement
In het 1e arrondissement van Parijs ligt verscholen tussen de Pont Neuf, quai de l'Horloge, Palais de Justice en de quai des Orfèvres een van de mooiste oases van Parijs. Een pleintje waar ik regelmatig terugkeer; het place Dauphine. Dit charmante driehoekige plein, met prachtige huizen (nr. 14 is nog in originele staat) in Lodewijk XIII stijl, aan het andere uiteinde van Ile la Cité, stamt uit 1607. Werkelijk een van de mooiste pleintjes in de stad en bijna 40 jaar lang, op nummer 15, het domicilie van Yves Montand en Simone Signoret. Aan de randen van het plein zijn bomen gepland om zo het gesloten uiterlijk van het plein te behouden. Voor mij een plek om te genieten van mijn eerste espresso, of om uitgebreid de tijd te nemen voor mijn zelf samengestelde lunch.
TIP 4: Place Dauphine
Een andere plek, die garant staat voor een prachtige picknick, ligt aan de westkant van place Dauphine. Achter het plein, al laat de naam anders vermoeden, vindt u de oudste en langste brug van Parijs; de Pont Neuf. De eerste steen werd gelegd in 1578, maar ze was pas klaar in 1607. Het bronzen ruiterstandbeeld is een afbeelding van Hendrik IV met als bijnaam 'le Vert Galant', vanwege zijn reputatie als de grote verleider. Daal de trap af, achter het beeld, naar de kop van de Seine naar de square du Vert Galant, op het uiterste puntje van Île de la Cité. Een klein parkje dat lijkt op de boeg van een schip. Al generaties lang een favoriete ontmoetingsplaats voor clochards, jong verliefden en andere romantici. Geniet van een adembenemend uitzicht op de Seine, het Hotel de la Monnaie en het Musée du Louvre en het gesloten warenhuis la Samaritaine. Dit idyllische parkje is tevens het aanlegpunt voor de rondvaartboten van "les Bateaux Vedettes du Pont-Neuf". Let ook nog even op de versiering van de ronde bogen van de Pont Neuf. Maskerkoppen van venters, barbiers, vuurspuwers, tandentrekkers, baliekluivers, beurzensnijders en andere charlatans. Afbeeldingen van mensen die 'beroepsmatig', in de 17de eeuw, veelvuldig op de brug te vinden waren.
TIP 5: Aan de kop van Île de la Cité een klein parkje square du Vert Galant
Voor het samenstellen van mijn lunchpakket moet ik iets verder lopen, namelijk naar de rue Montorgueil. Vlakbij de kerk de Saint Eustache ligt de rue Montorgueil, afgeleid van de mont Orgeuil. Hier krijg je nog een vaag idee van de drukte van het vroegere quartier Les Halles. Eeuwenlang was dit de straat waarlangs de visaanvoer plaatsvond vanuit Normandië. Hier zaten de groothandels voor vis en oesters en deze handelaren zorgden dan weer voor verdere verdeling op de markt. Nu is deze straat een gezellig voetgangersgebied met groentestalletjes, slagerijen en boetieks.
TIP 6: Jardin du Luxembourg, fontaine de Médicis
Weer een andere toplocatie voor een picknick is op een bankje bij een van de mooiste place Edmond-Rostand, vind je aan het einde van een grote vijver de prachtige fontaine de Médicis, die dateert uit 1624, omringd door platanen en kleine bankjes. Mochten hier alle plekjes bezet zijn kijk dan verder in de Jardin Luxembourg; plaats en mooie plekjes genoeg. Inkopen doet u op de Marché Raspail, boulevard Raspail, métro Rennes, of bij de Marché couvert Saint-Germain, rue lobineau 4 - 6, métro Mabillon.
Tip: voor u uw picknick gaat plannen kijk dan even of de markten in de buurt ook daadwerkelijk open zijn. Informatie kunt u vinden op de website van Les Marchésde Paris waar alle markten per arrondissement zijn gegroepeerd, inclusief marktdagen en openingstijden.
TIP 7: Gewoon heerlijk picknicken langs de Seine
Mijn favoriete picknickplaatsen:
1.    Parc de la Turlure, 18e arrondissement, métro Jules Joffrin.
2.    Place Émile Goudeau, 18e arrondissement, métro Abbesses.
3.   Vesta Tempel, Parc Buttes Chaumont, 19e arrondissement, métro Buttes Chaumont, Botzaris.
4.    Place Dauphine, 1e arrondissement, métro Pont Neuf.
5.    Square du Vert Galant, 1e arrondissement, métro Pont Neuf.
6.    Fontaine de Médicis, Jardin du Luxembourg, 6e arrondissement, métro Luxembourg. 

vrijdag 20 juli 2012

PARIS PLAGES 2012

20 juli 2012 is het zover; de opening van Paris Plages 2012. Wekenlang is Parijs bezig met de voorbereiding van alweer de elfde editie van Paris Plages. Twee kilometer zandstand, palmbomen, 900 strandstoelen en hangmatten en even zoveel parasols; welkom op de Parijse stranden. Op initiatief van de Parijse burgemeester Bertrand Delanoë werd in 2002 de eerste Paris Plage geopend langs de Seine op de Voie Georges-Pompidou. Inmiddels is dit jaarlijks terugkerend evenement zo'n succes, dat ook het Basin de la Villette, sinds 2007, wordt omgetoverd tot een kilometer lang zandstrand. De Franse Groupe Lafarge stortte de afgelopen dagen 4000 ton zand, op vier locaties in Parijs:  De Voie Georges-Pompidou (Louvre, Pont de Sully, Port de la Gare), de Porte Doree, Bassin de la Villette en het plein voor het Hôtel de Ville. Paris Plages 2012 krijgt ook nog een Nederlands tintje. Het Nederlandse bedrijf Fatboy© stelt honderden Fatboy Buggle-Up matrassen ter beschikking zodat toeschouwers op het voorplein van het Hôtel-de-Ville de Olympische Spelen kunnen volgen, zonder de geringste inspanning.

Voie Georges-Pompidou

Paris Plages 2012 zal plaatsvinden van 20 juli tot 19 augustus, elke dag van 8 uur 's morgens tot middernacht. De toegang is geheel gratis. 's Morgens gratis Tai Chi-lessen van 10.00 uur tot 12.00 uur en 's avonds gratis dansles van 17.00 uur tot 20.00 uur op de dansvloer onder de Quai du Louvre. Afhankelijk van de dag zijn er lessen te volgen in rock, tango en salsa. Reserveren is niet nodig. Voor het stadhuis staat een concertpodium, waar dankzij de FNAC, gratis concerten worden gegeven op 20 en 22 juli, van 17:30 uur tot middernacht. Klik hier voor het gehele programma.
Poster elfde editie Paris Plages 2012
Voor alle geheimen van Paris Plages 2012, kunt u terecht op de website van het Parijse stadhuis. Klik hier. Avonturiers kunnen ook op zoek gaan naar een schat die op een van de stranden begraven ligt. Deze speurtocht is gratis te downloaden op de website van Ports de Paris. Klik hier. Er is ook een gratis smartphone-app. beschikbaar. Er zijn attracties voor jong en oud. Speciaal voor gezinnen met kinderen worden diverse evenementen georganiseerd op de stranden bij het Basin de la Villette.
Paris Plages is elke dag geopend tot middernacht
En wat is er heerlijker dan, na een lange dag aan het 'strand', te genieten van een heerlijk gekoeld glas rosé of een uitgebreid diner bij een van de brasserieën van de Groep Flo. Voor de adressen en extra korting, oplopend tot wel 30% gedurende de gehele maand augustus 2012: Klik hier.
Paris Plages 2012, Voie Georges Pompidou, metro: Louvre-Rivoli, Pont-Neuf, Châtelet, Hôtel-de- Ville.
Paris Plages 2012, Basin de la Villette, noord-oost Parijs, metro: Jaurès, Crimee, Laumiere.

woensdag 18 juli 2012

PLACE VENDÔME

Hoe grotesk ik hem ook vind, ik moet toegeven dat Lodewijk XIV een onuitwisbare invloed heeft gehad op de ontwikkeling van Parijs.  Aan hem dankt Parijs onder andere de Tuilerieën, ontworpen door de grote Franse tuinarchitect André le Nôtre, Het wonderschone Place des Victoires en de overtreffende trap daarvan, het mooiste plein van Parijs; het achthoekige Place Vendôme. Allemaal ontworpen door de toenmalige architect des konings Jules Hardouin-Mansart (1646 -1708). Parijs kent meerdere zogenaamde 'Place Royales', koningspleinen, zoals de Place des Vosges in de Marais, de Place Dauphine aan de westkant van Île de la Cité en de Place de la Concorde aan de rand van het achtste en eerste arrondissement.

De Place Vendôme vormt het hart van de ultra chique wijk Faubourg Saint Honoré

De Place Vendôme vormt het hart van de ultra chique wijk Faubourg Saint Honoré. Het eerste idee voor het plein is uit 1677 en kwam van een groep speculanten. In 1685 werd het idee opgepakt door François Michel Le Tellier, Marquis de Louvois en minister bij Lodewijk XIV. In opdracht van de koning kocht hij het Hôtel Vendôme van César de Bourbon, de hertog van Vendôme, waaraan het plein nog altijd zijn naam dankt. In 1699 verkocht de koning het terrein aan het stadsbestuur. De reeds bestaande gevels werden afgebroken en onder leiding van Jules Hardouin Mansart, twintig meter verder naar voren weer opgebouwd. Zo kregen alle herenhuizen aan het plein dezelfde voorgeve,l maar de inrichting achter de gevels gebeurde geheel volgens de wensen van de illustere eigenaars. De gevels rondom het plein van 224 meter bij 213 meter, in de vorm van een achthoek, worden gedomineerd door arcaden, terwijl de bovenverdiepingen zijn verfraaid met pilasters, hoge vensters met smeedijzeren balkons, daarboven boogvensters en daar weer boven het bekende Mansarde-dak, voorzien van monumentale dakkapellen, ook wel 'œil de bœuf' genoemd. 
Place Vendôme de schepping van Jules Hardouin Mansart
In 1806 tekende  Napoleon een decreet, waarmee hij de aanleg beval van een straat die het plein verbond met Grands Boulevards. In 1814 was de Rue de la Paix voltooid, maar het duurde nog tot 1830 vóór dat men er huizen en winkels ging bouwen. Aan de overzijde van het plein werd een verbinding met de Koninklijke tuinen gevormd door middel van de Rue de Castiglione. (Castiglione bleek veel later de minnares te zijn geweest van Napoleon III en men zegt dat de geest van 'La Divine', de goddelijke, hier nog steeds rondwaart). Het plein droeg niet altijd de naam van Place Vendôme. Bij het ontstaan heette het Place des Conquêtes, daarna Place Louis le Grand, tijdens de Franse Revolutie werd het plein omgedoopt in Place des Piques en tijdens de Commune van Parijs heette het Place Internationale.
De altijd dynamische rue de la Paix
Door de jaren heen groeide de omgeving van het plein uit tot het absolute heiligdom van de luxe. Bekende bankiers vestigden zich aan het plein waaronder de Amerikaan John Pierpont Morgan van de bank J.P. Morgan, Baron James de Rothschild van de gelijknamige bank en Ivar Kreuger, die in 1932 zelfmoord pleegde, na de beurscrash van 1929. IBM had er zijn hoofdkantoor maar die panden zijn nu in handen van de Sultan van Brunei. Heden ten dagen belichaamt het plein de wereld van serieuze weelde en is nu het domein van topjuweliers waaronder: Boucheron op nummer 26, Van Cleef & Arpels (22 & 24), Mauboussin (20, Joaillerie de Chanel (18), Piaget (16), Chaumet (12), Hublot (10), Dior (8), Brequet (6) en Buccellatie (4).
Dure bolides geparkeerd in rue de la Paix
Deze maand, juli 2012, heeft ook Louis Vuitton zijn intrede gemaakt in de hechte wereld van 'La Haute Joaillerie'. Zij wisselde stuivertje met Cartier op de Place Vendôme nummer 23. Naast Chanel en Dior is Louis Vuitton nu het derde modemerk dat er in slaagt om zich te vestigen als topjuwelier. Niet zo verwonderlijk, want de wereldmarkt van juwelen en uurwerken is jaarlijks zo'n 40 miljard euro groot en laat tweecijferige groeicijfers zien. De markt wordt gedomineerd door Cartier, een echte zwaargewicht in de sector. Hun omzet wordt geschat op 3,8 miljard euro (bron: Roland Berger).
Maar de echte kroonjuweel aan de Place Vendôme 15, is het epicentrum van de 'Rich and Famous'; de Ritz. Dit hotel werd in 1898 geopend door de uit Zwitserland afkomstige César Ritz. Hij begreep als geen ander wat Jules Hadouin Mansart bedoelde met het ontwerp, om de Place Vendôme te maken tot een trefpunt voor kosmopolitisch Parijs, zoals vorsten en gefortuneerde zakenlieden. In zijn hotel was het een komen en gaan van beroemdheden. De keuken van de  Ritz werd gerund door de grootste 'Chef' uit die tijd, de geniale Auguste Escoffier. De beroemde modeontwerpster Coco Chanel woonde zelfs in het hotel, tot aan haar dood in 1971. De koninklijke suite werd bewoond door grootvorsten, waaronder de Koning van Noorwegen, Zweden, de Prince of Wales en de Graaf en Gravin van Windsor, maar ook door grote namen uit de filmwereld waaronder: Audrey Hepburn, Elizabeth Taylor en Richard Burton.
 Het kroonjuweel aan de Place Vendôme 15, is het epicentrum van de 'Rich and Famous'; de Ritz. (links)
In 1979 werd het hotel overgenomen door Mohamed al-Fayed, een Egyptische zakenman, die zijn fortuin gemaakt heeft met onroerend goed in het Midden Oosten en met het bouwen van olietankers. Hij schreef een cheque uit van 30 miljoen dollar en verplichtte zich het hotel nog eens te verbouwen voor ruim 100 miljoen dollar. Nog steeds is het een komen en gaan van beroemdheden in de Ritz. De Sultan van Brunei, die verschillende panden bezit op de Place Vendôme (nummers 3 & 5), heeft er zelfs permanent een suite. Vogue's Anna Wintour slaapt er altijd gedurende de modeweken van Parijs en onlangs Madonna met haar gehele crew, tijdens haar optreden in Parijs voor haar 2012 wereldtournee.
Rue Castiglione; het komen en gaan van Bentleys en Rolls Royces
Wilt u zelf slapen in de Ritz dan betaalt u voor een Superior Room € 850,00, een Suite vanaf € 7900,00 en gaat u voor de Coco Chanel Suite dan staat op uw rekening een bedrag van € 9950,00. Slapen als een vorst doet u in de Koninklijke Suite of Imperial Suite, voor het bedrag van € 13.900,00 per nacht. Het klinkt raar maar voor deze suite dient u wel vooraf te reserveren. De trieste herinnering die kleeft aan de Ritz is dat Mohamed al-Fayed's zoon Dodi, samen met de prinses van Wales, hier op de avond van 30 augustus 1997 letterlijk het laatste avondmaal genoten, vlak voor hun dodelijk ongeluk in de smalle tunnel bij Pont de l’Alma, vlakbij de Eiffeltoren.
De vroege avond, wanneer de ondergaande zon zijn schaduw werpt op de fraaie gevels
Het mooist is de Place de Vendôme in de vroege avond, wanneer de ondergaande zon zijn schaduw werpt op de fraaie gevelrijen en de 44 meter hoge triomfzuil, die Napoleon in 1806 liet bouwen met het gesmolten brons van ruim 1200 kanonnen, buitgemaakt bij de slag om Austerlitz. Het beeld van Napoleon I met de lauwerkrans van Ceasar baad dan in de goudgele zon.
Wandeling: Zin om al dat moois te bekijken, begin dan op de Place de l'Opera en loop vervolgens door de rue de la Paix naar de Place Vendôme en de rue de Castiglione. Keer terug en vervolg de wandelroute naar de rue Saint Honoré. Eerst rechts tot aan de rue de l'Echelle. Daar keert u om en vervolgt u de rue Saint Honoré aan de overzijde. Vervolgens blijft u deze straat volgen om terecht te komen in het Walhalla van de mode; de Faubourg Saint Honoré. Ik adviseer u wel om een welgevulde portemonnee mee te nemen of een goed gedekte creditkaart.

donderdag 12 juli 2012

ESPRIT BRASSERIE

Deze culinaire blog heeft een speciale en exclusieve aanbieding voor u in petto. Voor altijd eten in de mooiste brasserieën van Parijs met een fikse korting die kan oplopen tot wel 20% op de gehele rekening, tot een maximum van negen personen. Maar eerst even wat voorgeschiedenis.
 
Mijn oudste boek over Parijs is een uitgave van 1911 Guides Beadeker, de 17e editie. Voor de eerste keer verschenen in 1865. 'Paris et ses environs' of wel, Parijs en haar omgeving. Traditie blijft ook in Parijs. Het mooie is dat alle bijzondere hotels en restaurants heden ten dage nog steeds bestaan. Hotels waaronder le Bristol, de Ritz, le Crillon, la Meurice, Continental, Lotti en Plaza Athenée en restaurants waaronder Le Grand Vefour, Durand, Ledoyen, Maxim, Weber. En niet te vergeten prachtige brasserieën  zoals; Julien, Bofinger, Vaudeville, La Coupole en Lipp. De Parijzenaars noemen de brasserieën; "ambassadeurs van hun elegantie, traditie en cultuur".

PARIS: uitgave juli 2012

Parijs dankt zijn mooiste brasserieën  aan één man; Jean Paul Bucher (1938-2011), een voormalige kok uit de Elzas en tot 2005 eigenaar van de acht mooiste van Parijs. Op 33 Jarige leeftijd besloot hij te investeren in oude Parijse, in verval geraakte brasserieën. In 1968 kocht hij zijn eerste aanwinst, Brasserie Flo, van zijn streekgenoot Louis Floderer. Bucher kreeg de smaak te pakken en kocht in de jaren daarna, in een rap tempo, nog zeven zaken, waaronder Balzar, Le Bœuf sur le Toit, Bofinger, La Coupole, Julien, Terminus Nord en, Le Vaudeville. Hij initieerde de Groupe Flo, eigenaar van vele restaurant-ketens. In 2005, zes jaar voor zijn overlijden op 73 jarige leeftijd, verkocht hij zijn geesteskind aan de Belgische miljardair Albert Frère. Jean Paul Bucher; "Monsieur Savoir Vivre". Hij creeërde de Esprit Brasserie.

Esprit Brasserie

Ontdek nu zelf de voordelen van Esprit Brasserie. Dankzij de samenwerking met de Groupe Flo en Paris FvdV, kunt u in het bezit komen van uw persoonlijke 'Carte Esprit Brasserie', die u in staat stelt, om steeds met een grote korting, te eten bij de mooiste brasserieën van Parijs. Op vertoon van deze kaart ontvangt u tot een maximum van negen personen, 10% tot zelfs 20% korting op de gehele rekening. Voor elke twee euro, besteedt bij een van de aangesloten brasserieën, ontvangt u bovendien een loyaliteitspunt, die u kunt inwisselen voor cadeaus of speciale arrangementen. Verder ontvangt u per email, aanbiedingen die persoonlijk op u betrekking hebben. Bijvoorbeeld twee glazen champagne gratis bij uw verjaardagsdiner. De door u opgebouwde punten zijn steeds geldig tot 31 december van het volgende jaar.

Voorwaarden: U kunt alleen registreren als u 18 jaar of ouder bent. Kortingen worden uitsluitend toegekend op vertoon van uw persoonlijke 'Carte Esprit Brasserie'. Om in aanmerking te komen voor uw persoonlijke kaart dient u zich vrijblijvend te registreren op de website van Esprit Brasserie, klik hier. Uw kaart ontvangt u per post  (alleen in Europa) na ongeveer 10 werkdagen. Het is ook mogelijk om de kaart op te halen bij een van de aangesloten brasserieën.

Om vast in de stemming te komen neem ik u, in willekeurige volgorde, mee langs de mooiste brasserieën van Parijs. Daar waar u straks met uw persoonlijk 'Carte Esprit Brasserie' van harte welkom bent. Alle restaurants behoren al jaren tot mijn favorieten in Parijs. Niet alleen vanwege hun goede prijs- productverhouding, maar met name door hun authentieke ambiance.

La Coupole

La Coupole, geopend in 1927. Ooit een opslagplaats voor kolen en hout. De onderaardse gangen dwongen de architect om de grootste eetzaal van Parijs te voorzien van 24 pilaren. 32 kunstenaars uit de buurt van Montparnasse werden vervolgens benaderd om de pilaren te beschilderen. Eten in La Coupole is een belevenis. Dit restaurant is nog steeds de ontmoetingsplaats voor talloze beroemde mensen uit de wereld van politiek, literatuur, kunst, zang en dans. Een gevleugelde uitspraak in Parijs is "regeringen worden gevormd in Lipp, ze vallen in la Coupole". Toen Bucher het in 1988 overnam heeft hij het interieur in de oude staat teruggebracht. Zacht groene wanden, prachtig mozaïek op de vloer en je eet nog steeds van het art-déco servies. 91 mensen vormen de zwarte en 43 de witte brigade. Het 800 m² grootte restaurant telt 450 plaatsen gesitueerd rondom een monumentaal kunstwerk 'la Terre' van Louis Derbré'. Vooral als visliefhebber kom je hier aan je trekken met specialiteiten als de plateaus fruits de mer, of de hommard grillé flambé au Whiskey, maar ook voor een uitstekende chateaubriand bent u hier aan het juiste adres.
La Coupole, Boulevard du Montparnasse 102, 14e arrondissement, metro Vavin.

Altijd een warm welkom bij Balzar

Het was Marcellin Cazes, de eigenaar van Brasserie Lipp, die na de Eerste Wereldoorlog het gezicht bepaalde van Balzar. Lederen banken, spiegelwanden, tafels met wit damast en grote Hittorf lampen met de bekende witte bollen. Pas in 1979 werd het restaurant voorzien van de unieke schuin geplaatste spiegels tegen het plafond waardoor, waar je ook zit, kunt zien wat er zich in het restaurant afspeelt. Le Balzar opende in 1931 en op de kaart staan nog altijd de welbekende gerechten uit die tijd: poireaux vinaigrette, raie au beurre fondu, of gigot d'agneau roti. Onweerstaanbaar is het gebak uit eigen keuken; baba au rhum, tarte mixte en les mille-feuilles. De vraag die de vaste stamgasten nog altijd  bezighoudt: Is Balzar nou een tweede Lipp of is Lipp een tweede Balzar? Aan u om het uit te vinden.
Balzar, rue des Ecoles 49, 5e arrondissement, metro Cluny la Sorbonne.

Le Boeuf sur le Toit

Het is zeker geen straat die je bezoekt tijdens een wandeling door Parijs. Maar voor het daar gesitueerde restaurant is de rue du Colisée zeker een omweg waard. Een restaurant met een ietwat vreemde naam; Le Boeuf sur le Toit. Het kwam in handen van Jean Paul Bucher in 1985, die de zaak grondig verbouwde in een art-déco stijl die doet denken aan een luxe eetzaal van een cruiseschip. Geslepen spiegels, enorme lampen in geometrische vormen. Onlangs heeft het restaurant weer een nieuwe face-lift gekregen. Het bijzondere interieur is gebleven, alleen zijn de banken en stoelen voorzien van een lichtere stof, net als de wanden. Bij binnenkomst passeer 'les écaillers', de specialistische bereiders van de coquillages en de fruit de mer. Op drukke dagen is er altijd een voiturier aanwezig, iemand die uw auto parkeert, indien nodig. De straat ligt op loopafstand van de Champs Elysées en het befaamde Lido.
Le Boeuf sur le Toit, rue du Colisée 34, 8e arrondissement, metro Saint Phillipe du Roule.

Le Vaudeville

Het café Vaudeville stamt uit 1827 en werd in die tijd druk bezocht door beurshandelaren en theaterbezoekers. Le Vaudeville ligt in de rue de Vivienne tussen het Palais Royal en de Grands Boulevards, tegenover de beurs van Parijs. Reden voor Bucher om ook dit café in te lijven bij de Flo Groep en in 1979 te verbouwen tot brasserie. De inrichting dateert uit de jaren twintig en het prachtige art-déco interieur met veel koper, hout en marmer is gelukkig bewaart gebleven. Hier bezondig ik mij altijd, omdat ik nu eenmaal de verleiding niet kan weerstaan, aan de escalopes de foie gras de canard met een saus van witte druiven en als nagerecht, de wentelteefjes; 'pain perdu de kouglof aux raisins'. Reserveren voor lunch en diner is een must.
Le Vaudeville, rue Vivienne 29, 2e arrondissement, metro Bourse.

Bofinger

In 1864 opende Frédéric Bofinger op nummer 5 van de rue de la Bastille, naar het schijnt de eerste gelegenheid waar bier uit het vat werd geserveerd. Met zijn fraaie azuurkleurige koepel van glas in lood, versierd met enorme bloementrossen, sierlijke ingelijste spiegels en gepatineerde houten muren, is het een genot om hier te dineren. Lange tijd is Bofinger een verplichte pleisterplaats voor de hele politieke klasse, kunstenaars en acteurs. Door de toenemende populariteit van de wijk rond place de la Bastille en de opening van de nieuwe Opéra de la Bastille in 1989, blijft deze brasserie een van de drukst bezochte brasseriën van Parijs. Mede dankzij de kwaliteit van de Elzasser keuken en wijnen. Voor het restaurant staat een zogenaamde "banc de huîtres" waar de 'huîtriers', de oestermannen, gedurende het gehele jaar, buiten de schalen prepareren vol met schaal- en schelpdieren. Plateaux fruits de mer, bestaande uit oesters en hoornkreeft uit de kuststreek van Bretagne, spinkrab, garnalen, mosselen, zeeoren, venusschelpen, kokkels en coquilles. En dat gecombineerd met een eenvoudige Chasselas, Sylvaner of een mooie Pinot Noir. Of wat dacht u van zuurkool; choucroute spéciale Bofinger met een edele Riesling, Tokay of een kruidige Gewűrtztraminer allen afkomstig uit een van de 110 erkende wijngemeenten in de Elzas. Vergeet vooral niet voor het weggaan een van de mooiste toiletten te bezoeken van de Marais.
Bofinger, rue de la Bastille 5-7, 4e arrondissement, metro Bastille.

Terminus Nord

Vanaf 1850 schoten in Parijs de nieuwe stations als paddenstoelen uit de grond. Monumentale gevels met luxe glazen overkappingen en binnenin spectaculaire constructies van ijzer en glas. Dat gevoel uit de 19e eeuw is nog steeds te ervaren als u aankomt op Gare du Nord gebouwd door de Franse architect Ignaz Hittorf, tussen 1861 en 1865, in opdracht van la Compagnie des Chemins de Fer du Nord. Maar het indrukwekkendst is de sfeer van de ontluikende spoorjaren nog te voelen in het wonderschone restaurant Terminus Nord. Prachtige eetzalen met een mix van art-nouveau en art-déco verweven in een cocktail van koper, mahonie, leder en spiegels. Wanden vol met de mooiste fresco's en authentieke posters en glazen plafonds met glas in lood. Een adembenemend decor uit de Belle Epoque. In juni heb ik hier voor het eerst gegeten en genoten van de Bouillabaisse Marseillaise en een nagerecht met de naam Symphonie autour d'une pomme. Genietend van de feilloze bediening, bijna dansend met volle dienbladen en de dynamiek van de steeds binnenkomende reizigers, op weg of onderweg.
Terminus Nord, rue de Dunkerque 23, 10e arrondissement, metro Gare du Nord.

Brasserie Flo

De geschiedenis van brasserie Flo gaat terug tot 1861 toen Jean Voitenleitner een opslagplaats voor bier begon in de Cour des Petites Écuries. De huidige inrichting stamt uit de tijd toen een zekere Floderer de zaak overnam en grondig verbouwde. Donkere lambriseringen, ramen met glas-in-lood waardoor je niet naar buiten kunt kijken geven het restaurant een intieme sfeer. De wanden en de plafonds zijn beschilderd met landschappen uit de Elzas. Het restaurant met twee eetzalen ligt verscholen in een binnenplaats achter een poort in de rue du Faubourg Saint Denis en was in 1968 de eerste aanwinst van Jean Paul Bucher. Met goede vrienden genoot ik hier van de soupe gratinée à l'oignon met daarna de côte de boeuf de Salers, terwijl mijn disgenoten genoten van de formidabele choucroute paysanne.
Brasserie Flo, cour des Petites Écuries, 10e arrondissement, metro Chateau d'Eau.

Julien

Julien is een overblijfsel uit de voorbije tijd. Persoonlijk vind ik dit het mooiste restaurant van de Flo groep. Een monument uit de begintijd van de art-nouveau. Hoge, immens grote spiegels worden omgeven door sierstucwerk met links en rechts prachtige panelen van glaspasta, gemaakt door glaskunstenaar Louis Trézel en geïnspireerd op het werk van de kunstschilder Alfons Mucha. Afgebeeld zijn vier jonge vrouwen, die de vier seizoenen symboliseren. De plafonds zijn voorzien van glas in lood en de vloeren rijk versierd met plantenmotieven in mozaïek. In het midden koperen kapstokken voorzien van lampen met witte bollen. Elke keer als ik weer een bezoek breng aan dit restaurant vallen mij weer nieuwe details op in dit adembenemende decor, dat je steeds weer meeneemt in een reis terug naar de Belle Epoque. De 23 koppige bediening, altijd smetteloos gekleed in zwart-wit maakt de maaltijd hier tot een feest. Voor mij staat een dampende cassoulet d'oie de Castelnaudary.
Julien, rue du Faubourg Saint Denis 16, 10e arrondissement, metro Strasbourg Saint Denis.

Rest mij u een smakelijk eten toe te wensen.

TIP: bekijk zeker de diverse websites van de mooiste brasserieën in Parijs
Fotografie: Groupe Flo, Alex Timmermans, Ferry van der Vliet

zondag 8 juli 2012

TOUR EIFFEL

Gustave Eiffel is op 15 december 1832 in Dijon geboren en studeerde in Parijs aan de École centrale des Arts et Manufactures, met als hoofdvak scheikunde, waarin hij op 23 jarige leeftijd afstudeert. Door zijn werk bij onder andere de Compagnie des Chemins de Fer de l'Ouest en de Compagnie Belge de Matériels de Chemin de Fer, doet hij ervaring op in het bouwen van bruggen, stations en metalen skeletbouw. Eiffel blijkt niet alleen een briljant ingenieur te zijn, maar ook iemand met een uitgesproken gevoel voor commercie. In 1884 wordt er al gewerkt aan plannen voor een groots monument voor de wereldtentoonstelling van 1889, dat het eeuwfeest van de Franse revolutie van 1789 moet markeren. Eiffel was in die tijd eigenaar van Eiffel en Cie, en was een van de weinige die het principe van het bouwen van stalen constructies onder de knie had. Het waren de twee hoofdingenieurs van Eiffel en Cie; Maurice Kœchlin en Emile Nouguier, die met een stoutmoedig plan kwamen voor de bouw van een metalen toren van 300 meter, gelijk aan het symbolische getal van duizend voet.

Al 123 jaar staat Parijs in de schaduw van "La Tour de trois cents Mètres"

Op 18 september 1184 kwam het patent nr. 164364 op naam te staan van Eiffel, Kœchlin en Nouguier, bij het Institut National de Propriété Industrielle. De inmiddels beroemdste ingenieur ter wereld bleek ook een vooruitziend zakenman te zijn. In ruil voor een procent van de totale bouwkosten kocht Eiffel het exclusieve eigendomsrecht van het patent van zijn twee hoofdingenieurs. In januari 1887 tekende Eiffel een overeenkomst met de Franse overheid, waardoor hij een vergunning kreeg om gedurende twintig jaar de toren onder eigen naam te exploiteren, plus een subsidie van 1,5 miljoen Franse Franc. De overige gelden voor de 7,8 miljoen Franse franc, die benodigd waren voor de bouw van de toren, betaalde hij voor de helft uit eigen vermogen en de andere helft werd geleend bij drie banken.
In januari 1887 tekende Eiffel een overeenkomst met de Franse overheid
Enkele dagen later, op 26 januari 1887, ging de eerste schop de grond in. Het duurde slechts zes maanden om de funderingen te bouwen en 21 maanden, om de geprefabriceerde metalen delen op zijn plaats te brengen. De fabriek van Eiffel, in Levallois Perret, fabriceerde onder leiding van 40 ingenieurs en tekenaars, de 18.038 metalen onderdelen waaruit de toren bestond. Het metaal werd geleverd door de ijzerfabriek van Dupont et Fould uit Pompey in de provincie Meurthe et Moselle. Alle metalen onderdelen werden op de tiende millimeter nauwkeurig voorgeponst met klinknagelgaten, zodat ze op locatie aan elkaar konden worden bevestigd met klinknagels, eveneens uit eigen fabriek.

De eerste verdieping werd bereikt op 7 december 1887, de tweede op 15 augustus 1888 en de toren werd voltooid op 31 maart 1889
2,5 Miljoen klinknagels waren nodig voor de bouw van de Eiffeltoren. Alleen al voor het monteren van de klinknagels was een team van vier man nodig. Een om ze roodgloeiend te verhitten, twee om ze bij de voorgevormde kop in de gaten te plaatsen en te houden en de vierde om de klinknagel aan de achterzijde plat te slaan. Als de verhitte klinknagels afkoelden krompen ze en trokken zo de onderdelen strak tegen elkaar. De eerste verdieping werd bereikt op 7 december 1887, de tweede op 15 augustus 1888 en de toren werd voltooid op 31 maart 1889. Tijdens de wereldtentoonstelling van 1889 werd de toren bezocht door 2 miljoen mensen en de kosten van de bouw werden al tijdens de tentoonstelling zelf terugverdiend. Eiffel, toen 57 jaar was op slag multi-miljonair. Om te voorkomen dat de Eiffeltoren zou worden afgebroken in 1910, wanneer zijn huurovereenkomst afliep, begon Eiffel met allerlei natuurkundige experimenten. De toren fungeerde al als meteorologisch waarnemingsstation en werd 10 jaar later gebruikt voor militaire toepassingen op het gebied van draadloze telegrafie. Met de installatie van een permanent radiostation in 1906 werd het voortbestaan van de toren bezegeld. Op 1 januari 1910 werd de huurovereenkomst met Eiffel verlengd met 66 jaar. ( Bron: La Tour de trois cents Mètres par Gustave Eiffel, 1900)
De Eiffeltoren gezien vanaf de Avenue Wilson
Ook na zijn dood op 27 december 1923 blijft de Eiffeltoren een absolute 'money maker'. Niet alleen vanwege de bijna 7 miljoen bezoekers per jaar. Ruim een op de vier toeristen brengt een bezoek aan de Eiffeltoren en Parijs trekt jaarlijks zo'n 27 miljoen toeristen (Bron: Mairie de Paris) Een andere bron van inkomsten komt uit een heel andere onverwachte hoek. Namelijk het schroot, dat vrijkomt bij de noodzakelijke restauraties van de 123 jaar roestige oude 'ijzeren dame'. Dit ondanks het feit dat de toren elke zeven jaar wordt geschilderd.
De beroemde spiraalvormige trap ontmanteld, die liep van de tweede naar de derde etage waar Eiffel's privéappartement was gevestigd (Photo: Courtesy of Wikimedia)
Zo werd in 1983 de beroemde spiraalvormige trap ontmanteld, die liep van de tweede naar de derde etage waar Eiffel's privéappartement was gevestigd. De trap werd voor het eerst beklommen door Gustave Eiffel, op 31 maart 1889, de dag van de inauguratie van de toren, voor het hijsen van de Franse vlag op 300 meter hoogte. De trap werd onderverdeeld in 24 stukken en werden op veilingen verkocht voor prijzen tussen de € 80.000 en € 552 750. Delen van de trap zijn aangekocht door de Parijse voorstad Nogent sur Marne, Musee d'Orsay en Musée de la Villette te Parijs en het Museum van de geschiedenis van de spoorwegen in Janville-Nancy. Maar ook het Nederlandse ICT bedrijf Eiffel heeft sinds 2007 een deel van de beroemde trap in zijn bezit. "Deze trap staat symbool voor het feit dat wij ons bedrijf naar nog grotere hoogtes willen brengen", aldus de directeur Erik Kurvers.

"Hommage à Eiffel"; een 18 meter hoog kunstwerk geheel vervaardigd van ijzeren balken afkomstig van de Eiffeltoren Photo: Courtesy Wikimedia)
In 1984 opende het Fondation Cartier, toen nog gevestigd in Jouy-en-Josas in het park van Château du Montcel, haar deuren met een tentoonstelling Les Fers de César. Pronkstuk van de Franse kunstenaar César Baldaccini is een 18 meter hoog kunstwerk geheel vervaardigd van ijzeren balken afkomstig van de Eiffeltoren. De ijzeren balken dienden als ondersteuning voor de oude verlichting uit 1958, die in 1984 en 1985 is vervangen door lampen van Philips en Mazda. Het immense kunstwerk met een gewicht van 500 ton, kreeg, hoe kan het ook anders,  de toepasselijke naam "Hommage à Eiffel".
De originele klinknagel verkrijgbaar bij Albro France
En nu kunt u ook een origineel stukje van de Eiffeltoren in uw bezit krijgen. De klinknagels van de Eiffeltoren worden regelmatig geïnspecteerd en vervangen. Het oude type klinknagel gefabriceerd door de fabriek van Eiffel in Levallois Perret wordt niet langer meer gebruikt. Inmiddels worden ze vervangen door een schroef en een moer. Het Franse bedrijf Albro heeft beslag kunnen leggen op een aantal originele ongebruikte klinknagels die bestemd waren voor reparaties aan de Eiffeltoren. Voor slechts 43 euro exclusief verzendkosten komt u in het bezit van een uniek stukje historie.
Mijn eigen pronkstuk als herinnering aan mijn honderdste blog
U vraagt zich natuurlijk af heb je zelf dan al zo'n klinknagel? Het antwoord is ja. Trots prijkt de klinknagel, genummerd, gesigneerd door Albro, ingegoten in perspex en voorzien van een persoonlijke inscriptie, op een fraaie aluminium standaard op mijn bureau. Een persoonlijke herinnering, die ik mij zelf cadeau heb gedaan, na het schrijven van mijn honderdste blog. Dit unieke en exclusieve object is ook te koop in de winkel op de tweede etage van de Eiffeltoren. Maar er is ook de mogelijkheid om, net zo als ik dat heb gedaan, de Rivet (het Franse woord voor klinknagel), direct te bestellen bij Albro France. Klik hier voor de website.
Volgende week zondag 15 juli, verschijnt mijn honderdvijftigste blog over Parijs. Ik ben benieuwd wat ik mijzelf weer cadeau ga doen.