Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

dinsdag 20 november 2012

PLACE DE LA CONCORDE

"De wereld laat zich waarschijnlijk gemakkelijker veroveren via de smaak dan met wapens", merkte Baltasar Gracián y Morales al op. Parijs heeft deze les ter harte genomen, smaak en harmonie zijn overal terug te vinden en dan vooral op de rechteroever, waar parken, wijken, monumenten en vergezichten een harmonieus geheel vormen. Neem bijvoorbeeld het place de la Concorde. Deze zee van licht en lucht is zo niet het mooiste, dan wel een van de mooiste pleinen van alle wereldsteden. De tijd springt er van het oude Egypte naar de 19de eeuw. Het achthoekige plein markeert het snijpunt van twee grote stadsassen. In noord-zuidrichting vormen het parlementsgebouw en de Madeleinekerk een verbinding in een rechte lijn, van het westen naar het oosten corresponderen de beide triomfbogen, Arc de Triomphe en de Arc de triomphe du Carrousel, met elkaar. Met een oppervlakte van 84.000m², is de place de la Concorde een van de ruimst opgezette pleinen binnen een Europese stad.
 
Place de la Concorde; doorzicht naar de rue Royale met op de achtergrond de Madeleine kerk
 
In 1748 besloot de stad Parijs dit plein aan te leggen ter ere van Koning Lodewijk XV - 'le bien aimé'. Voor de bebouwing van het plein werd een prijsvraag uitgeschreven. Als winnaar kwam uit de bus de architect Jacques-Ange Gabriel, de hoofdarchitect van de koning en directeur van de Architectuuracademie. De werkzaamheden duurden twintig jaar van 1755 tot 1775. Het plein werd toen omringd door een gracht met een balustrade erachter en op elk van de acht hoeken een standbeeld, dat één van de grote steden van Frankrijk representeert: Rijsel, Straatsburg, Lyon, Marseille, Bordeaux, Nantes, Brest en Rouen. Twee identieke gebouwen met fraaie zuilengalerijen flankeerden de rue Royale. In 1792, midden tijdens de revolutie, werd het standbeeld van de koning weggehaald en omgesmolten en de place Louis XV werd omgedoopt tot de place de la Révolution. Op zondag 21 januari 1793 werd de guillotine opgesteld aan de noord-westzijde, bij het beeld dat de stad Brest voorstelt voor de terechtstelling van Lodewijk XVI.  Andere belangrijke personen die sneuvelden onder het nationale scheermes' waren: Marie Antoinette, Madame Dubarry, Danton en Robespierre. De guillotine was een draagbare machine en werd dan ook regelmatig verplaatst, als een soort reizend circus, van de place du Carrousel, naar de place de Grève (het huidige place Hôtel de Ville), naar de place du Trône (het huidige place de la Nation), om vervolgens weer terug te keren naar de place de la Révolution.
 
Na de revolutie werd de guillotine weggehaald en kreeg het met bloed doordrenkte plein de naam place de la Concorde (behalve tussen 1823 en 1830 toen het even place Louis XVI heette). Onder Lodewijk Filips mocht de Duits-Franse bouwmeester; Jacob Ignaz Hittorf de uiteindelijke inrichting van het plein voltooien. In het midden plaatste hij een meer dan drieduizend jaar oude obelisk, afkomstig uit de tempel van Luxor en aan Frankrijk geschonken door de onderkoning van Egypte; Mehemet Ali. Vele denken dat het hier gaat om de 'naald van Cleopatra' ,maar die werd cadeau gedaan aan Engeland. De roze granieten obelisk is drieëntwintig meter hoog en weegt 220 ton. De hiërogliefen vertellen het verhaal van de grote daden van Ramses II. Verder plaatste hij twee fonteinen, die duidelijk werden beïnvloed door die op het Sint Pietersplein te Rome. De noordelijke fontein symboliseert de binnenvaart, de meest zuidelijke de zeevaart. Aan de kant van de Seine was een ingang naar de riolen van Parijs, maar die is inmiddels verplaatst naar de Pont de l'Alma.
 
Voie Triomphale gezien vanuit Jardin des Tuileries
 
Het mooiste uitzicht heeft u vanaf het midden van het plein bij de obelisk. Oversteken blijft een riskante zaak gezien de duizenden auto's die per uur over het plein razen. Ik neem u mee langs een 360 graden panorama en we beginnen aan de noordkant en draaien steeds met de klok mee. Voor u ziet u de rue Royale met op het einde de Madeleinekerk. Het gebouw rechts met de Korintische zuilen is het Hôtel de la Marine waarin tegenwoordig de generale staf van de marine is ondergebracht.
 
Het gebouw dat de Tuilerie tuinen flankeert is het Jeu de Paume, de vroegere Koninklijke kaatsbaan en museum voor impressionistische kunst. Deze collectie is nu ondergebracht in het Musée d'Orsay. Sinds 2004 zit hier een museum gewijd aan fotografie van vroeger tot nu. Aan de oostkant de hoofdingang naar de Tuilerieën. 'De nobelste tuin van Parijs' Dit prachtige park strekt zich uit over een kilometer, tussen de place de la Concorde en de place du Carrousel en het Louvre. Iets meer naar rechts het Musée de l'Orangerie dat sinds 1927 de beroemde reeks waterlelies van Claude Monet herbergt.
 
Aan de zuidkant de Pont de la Concorde waarin stenen zijn hergebruikt, afkomstig van de Bastille. Samen met andere monumenten maakt dit deel van de Seine deel uit van het Werelderfgoed van de Unesco. Aan de zuidkant het uit 1722 daterende Palais Bourbon, vroeger eigendom van de dochter van Lodewijk XIV; de hertogin van Bourbon. Tegenwoordig herbergt het de Assemblée Nationale, het Franse equivalent van de Tweede Kamer.
 
Boeiend en monumentaal
 
Aan de westkant wordt de twee kilometer lange Champs Élysées links en rechts geflankeerd door de Jardins des Champs Élysées. Engelse tuinen met mooie lanen vol met kastanjebomen. en enkele paviljoenen waaronder de vroegere herberg van Lodewijk XVI en nu het drie-sterren restaurant Ledoyen en Espace Pierre Cardin, het voormalige Théatre des Ambassadeurs. De toegang van de Champs Élysées wordt bewaakt door schitterende steigerende paarden; Les Cheveax de Marly. Het zijn kopieën van de achtiende-eeuwse beelden die Guillaume Coustou liet vervaardigen voor het Château de Marly, een van de paleizen van Lodewijk XIV. De originele marmeren paarden zijn nu te zien in het Louvre.
 
We zijn weer terug bij de noordkant en bijna rond. Links in de hoek het gebouw van de Amerikaanse Ambassade en daarnaast opgetrokken in dezelfde stijl als het Hôtel de la Marine het vijfsterren hotel Crillon, vroeger echt het hôtel van de hertog van Crillon. In 1778 werd hier het vriendschapsverdrag getekend waarmee Frankrijk de onafhankelijkheid van de toen dertien Verenigde Staten van Amerika erkende. Voor de Fransen tekende Lodewijk XVI en voor de Amerikanen Benjamin Franklin. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat de Amerikaanse Ambassade is gevestigd naast het Hôtel Crillon. In het zelfde gebouw als Crillon is ook de Automobile Club de France gevestigd.
 
Het heeft jaren van bloed, zweet, strijd en tranen gekost om van dit monumentale plein te maken tot wat het nu is; place de la Concorde of het plein van de eendracht. Of om deze blog te beëindigen met de woorden van André Maurois: "Er is op deze planeet geen mooier architecturaal geheel dan dat welk van de Arc de Triomphe naar het Louvre leidt en van de Madeleine naar het Palais Bourbon".

Geen opmerkingen:

Een reactie posten