Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

maandag 23 juni 2014

STREET ART PARIS; KUNST OF VERVUILING

De tijd dat graffiti met vandalisme werd geassocieerd is allang verstreken. Toch zijn de meningen daarover verdeeld. Het onderscheid tussen graffiti (niet toegestaan) en kunst die de stad kan verfraaien is moeilijk te maken wanneer er jaarlijks miljoenen worden uitgegeven om de muren schoon te houden. Zie hier het dilemma van een stad als Parijs. Ondanks de hoge boetes, die op kunnen lopen tot  € 150.000, of een gevangenisstraf die kan oplopen tot 10 jaar, (volgens een wet uit 1994) voor het schenden van officiële monumenten, worden per jaar in Parijs zo'n 200.000 vierkante meter door straat kunstenaars in het geheim beschilderd. De stad Parijs telt drie particuliere ondernemingen die dag in dag uit bezig zijn met het verwijderen van illegale graffiti in de stad.

Het woord "graffiti" betekent "ingekraste tekeningen" en is de meervoudsvorm van het Italiaanse woord graffito, verwant aan graffio (schram) en het werkwoord graffiare (schrammen). Graffiare staat via het Latijn in verband met het Griekse werkwoord γράφειν (graphein, inkrassen, schrijven, graveren) (bron: wikipedia).

Zo maar een straat in het 20e arrondissement

Graffiti werd zo'n veertig jaar geleden geboren in de donkere straten van vervallen steden in Noord-Amerika en met name New York. Voor  jongeren, die rondhingen in deze doolhoven, was het schilderen van hun naam op een muur de bevestiging van een nieuwe symbolische identiteit. Die handtekening werd een tag genoemd, vaak groots uitgewerkt in twee kleuren. In New York werd de viltstift al snel vervangen door de spuitbus en de metrotreinen van de Subway werden gezien als de ideale drager om een miljoenenpubliek te bereiken. Begin jaren 80 waaide graffiti over van New York naar verschillende Europese steden. Mede door toedoen van de Franse straatartiest genaamd Xavier Prou, ook wel bekend als Blek Le Rat.

Graffiti op straat wordt meestal aangebracht met behulp van spuitbussen met verschillende kleuren verf. Het zijn vaak korte teksten en afbeeldingen, variërend van tags (korte parafen waaraan de maker door zijn collega's wordt herkend) tot pieces (grotere, met kunstzinnig gevoel uitgevoerde afbeeldingen). Vaak ziet men tientallen tags die dicht bij elkaar zijn neergezet. Er zijn duidelijke stijlen te herkennen in een ondergrondse graffiti-subcultuur. Vrijwel overal tref je graffiti aan. Graffiteurs zoeken soms moeilijk bereikbare plaatsen op en lopen daarbij het risico van bijvoorbeeld valpartijen, aanrijding of elektrocutie. De pakkans is op veel locaties niet groot, maar als er langdurig geverfd wordt, is het gebruikelijk dat er wachtposten staan. Het spuiten verloopt doorgaans zeer georganiseerd, waarbij een persoon de contouren spuit, en anderen de invulling met verschillende kleuren voor hun rekening nemen, terwijl er ook wacht wordt gehouden.

Urban Art; Basin de la Villette

Urban Art kreeg zo rond mei 1968 bekendheid in Frankrijk. De periode bekend van de studentenopstand, de Parijse studentenrevolte genaamd. Maar de beweging is 'officieel' in de vroege jaren 1980, onder invloed van onder meer de modeontwerpster Agnès B tot volle bloei gekomen.
In Parijs vindt je op onverwachte plaatsen vaak prachtige 'graffity pieces' die zonder dat wij het weten zijn aangebracht door wereldberoemde graffitikunstenaars waaronder Cope 2 (zijn echte naam is Fernando Carlo) Banksey, Fairey, Jef Aerosol, Speedy Graphito en Rero. Vandaag de dag wordt street art gezien als kunst, gevoed door grote retrospectieven in het Londense Tate Modern, het Los Angeles Museum of Contempory Art, het Palais de Tokyo en zelfs in het Grand Palais, waar in 2009 de befaamde tentoonstelling T.A.G. (Tag and Graff) werd georganiseerd door de Franse collectioneur van street art, Alain Dominique Gallizia. Gallizia is een gevierd Frans architect, woont en werkt in Paris-Boulogne, en een gepassioneerd verzamelaar van graffiti-kunst. TAG toonde 300 werken van meer dan 150 graffiti-kunstenaars uit de gehele wereld. De tentoonstelling werd georganiseerd onder het beschermheerschap van Christine Albanel, de toenmalige minister van Cultuur en Communicatie. Het is dan ook geen wonder dat de grootste en beste galeries gespecialiseerd in street-art te vinden zijn in Parijs, waaronder Galerie Perrotin (3e), Galerie Jerôme de Noirmont (8e) en Galerie du Jour (4e en eigendom van Agnès B.)
Het Parijse veilinghuis Artcurial was de eerste in de wereld om een veiling te houden uitsluitend gewijd aan street art. Niet zo gek, aangezien een werk van de Britse graffity kunstenaar 'Banksy' gemaakt samen met Damien Hirst, de lieve som van $ 1.870.000 op bracht. Een ander werk van Banksy, werd legaal uitgesneden uit een muur door de eigenaren van een Londens pand en vorig jaar geveild in London voor de som van $ 1.100.000

Graffiti of kunst in de Marais

Banksy is het pseudoniem van een wereldberoemde Britse kunstenaar. Hoewel er weinig zekerheid is over de ware identiteit van Banksy en de meeste bronnen aangeven dat zijn echte naam 'Robert' of 'Robin Banks' is, heet hij waarschijnlijk Robin Gunningham. Hij zou in 1973 geboren zijn in Bristol. Zijn kunstwerken zijn vaak politiek en humoristisch van aard. In zijn straatkunst combineert hij graffiti met een hem kenmerkende sjabloontechniek. Zijn straatwerk is te vinden in verschillende Europese steden waaronder Parijs maar ook buiten Europa, zoals in de Palestijnse gebieden en de Verenigde Staten.
In 2004 vermomde Banksy zich en bezocht het Louvre, waar hij op een van de muren zijn subversieve kunst, een eigen versie van de Mona Lisa, op hing. Vergelijkbaar met het origineel behalve het gezicht, dat hij door een gele smiley had vervangen. Dit kunstwerk is nog steeds in het bezit van het Louvre.

Wandschildering 'Shuuuttt!!!' van Jef Aerosol

In deze blog neem ik u mee langs verschillende plekken in Parijs waar u kunt genieten van fraaie Urban Art (straatkunst) en vertel ik u over bijzondere initiatieven waar deze kunst legaal mag worden aangebracht om de buurt te verfraaien, zoals we dit kennen van de favelas in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro.
Het mooiste voorbeeld vind ik de wandschildering 'Shuuuttt!!!' van Jef Aerosol op de wand van het IRCAM. Het 'Institut de Recherche et Coordination Acoustique Musique', bij de Stravinsky fontein gemaakt door Nikki de Saint Phalle en Jean Tinguely op de place Igor Stravinsky. Dit 's zomers zonovergoten plein wordt omgeven door gezellige terrassen, zitbanken rondom de fontein (let wel goed op de windrichting), de laat middeleeuwse Église Saint Merri en het Centre George Pompidou. Prachtig is het contrast tussen de middeleeuwse gargouilles  (waterspuwers) van de Saint Merri, met de in 2011 vervaardigde  wandschildering.

Rue Verneuil 5 bis: Anthony Lemer schilderde dit portret van Serge Gainsbourg

De volgende street art plaats doet mij terugdenken aan maart 2011 en bij toeval ben ik in de rue de Verneuil in het 7de arrondissement. Vaak als ik in Parijs ben ga ik even kijken op nummer vijf omdat dit huis er geen dag hetzelfde uit ziet. In mijn ooghoek stopt plotseling een zwarte auto waaruit een frêle jonge vrouw stapt met lang donkerblond haar en met daar in gestoken een grote zwarte zonnebril. Zorgvuldig vermijdt ze oogcontact en welhaast schichtig opent ze de deur om gevolgd door een tweetal fotografen snel het pand binnen te gaan. Voor ik het mij goed en wel realiseer stond ik net oog in oog met de dochter van Jane Birkin en Serge Gainsbourg; Charlotte. De rue Verneuil 5bis was het woonhuis van haar vader en het interieur is na zijn dood, door haar toedoen, nog altijd onveranderd.  Het exterieur is een geheel ander verhaal. De muren zijn legaal een gelieft object voor graffity kunstenaars en aanbidders van deze zeer controversiële Franse chansonnier. 

Ludo Style volgens Ludovica Anzaldi

In Belleville, aan de noordkant van het 20e arrondissement bij het metrostation Belleville, gaan we rechts de rue de Belleville in. Een oplopende straat vol met Chinese uithangborden. Aan de uitgang van het metrostation ligt het oude grand-café la Veilleuse vol met oude zwart-wit foto's van het vroegere Belleville. Een stukje verder, ter hoogte van nummer acht, twee oude kroegen. Het honderd jaar oude Au vieux Saumur en La Folie Dénoyez, een plaats waar in 1830 al werd gedanst (bal public). Hier ligt de meest kleurrijke straat van Parijs; de rue Dénoyez. Het gebied, 156 meter lang fungeert als een 'openluchtmuseum', omdat graffiti-kunstenaars hier permanent hun gang mogen gaan. De politie treedt hier niet op tegen de graffitispuiters en vrijwel dagelijks worden hier nieuwe grote werken aangebracht. Hier ontmoet ik Ludovica Anzaldi van Italiaanse afkomst, fotografe en graffity kunstenaar. Druk bezig met het vervolmaken van een 'piece' waarvan zij weet dat die morgen alweer overgeschilderd kan zijn. "Shit happens but it's okay" en met plezier poseert ze voor haar kunstwerk voor een dag. 
Links ligt de rue Ramponeau, een straat die nog staat voor het oude Belleville. Hier vind je tal van Joodse restaurantjes, kroegen en kruidenierszaken. Even verderop, op nummer 23, la Forge, een oude fabriek, gered van de sloop, die nu dienst doet als kunstenaarscollectief. Een stukje verder de Place Fréhel met twee gigantische muurschilderingen; een van Jean le Gac en de ander een kunstwerk van de kunstenaar luisterend naar de naam Ben. Neem eens even plaats op de bankjes om dit bijzondere kunstwerk "se méfier des mots" (wees op uw hoede met woorden) te bekijken.

Place Fréhel

In het 11e arrondissement op de zijwand van het café Charbon aan de rue Oberkampf 107 een bijzonder initiatief van Le M.U.R.  Een Franse vereniging; Association LE M.U.R Modulable Urbain Reactif, opgericht in 2003 met als doel de hedendaagse straatkunst te bevorderen. Elke twee weken verschijnt hier een nieuw kunstwerk op een muur van 3 x 8 meter. Het eerste kunstwerk in 2003 was van de Franse kunstenaar Gerard Zlotykamien, geboren in 1940 en samen met Daniel Buren en Ernest Pignon-Ernest, een van de initiatiefnemers van Urban Art in Frankrijk. Inmiddels, juni 2014, zijn er al 164 (legale) muurschilderingen annex kunstwerken verschenen.

Kunstwerk nr. 164 op LE M.U.R. Oberkampf - Street Artist M. Plume 14-06-2014

Indrukwekkende kunstwerken zijn te vinden als verfraaiing van het Cour du Maroc in het 18e arrondissement. De muren bij de sportvelden in dit nieuwe park, aangelegd langs de rangeerterreinen van het immense Gare de l'Est, zijn door diverse jonge kunstenaars voorzien van bijzondere straatkunst, geheel gericht op jongeren. Graffiti wordt in het algemeen gezien als belangrijk onderdeel van de hiphop-cultuur.

Jerôme Coumet, de 47-jarige burgemeester van de 13e arrondissement kwam onlangs met een bijzonder initiatief. Hoewel dit arrondissement tal van historische gebouwen bezit, zoals de 17e-eeuwse Manufacture des Gobelins, wordt de omgeving gedomineerd door saaie en vaak lelijke jaren 1960 en 1970 woonprojecten voor kansarmen, inclusief immigranten uit Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Om kunst buiten musea te stimuleren en te zorgen voor een verbetering van de levenskwaliteit voor de bewoners, is Coumet een samenwerking aangegaan met 12 Franse- en internationale street art kunstenaars om reusachtige muurschilderingen uit te laten voeren op meerdere muren en gebouwen in zijn arrondissement. Het idee leunt op verhuurders en scholen die vrijwillig hun buitenmuren ter beschikking stellen voor straatkunst. De deelnemende kunstenaars worden door het stadhuis gratis voorzien van steigers en materiaal, tevens worden ook hun reiskosten vergoed. Bewoners krijgen drie ontwerpen in hun brievenbus en mogen gezamenlijk een keuze maken welk design het beste bij hun gebouw past. Zo krijgen omwonenden, voetgangers, schoolkinderen ook de kans om kennis te maken met de diverse kunstenaars. In plaats van de politiedagvaardingen en hoge boetes ontvangen de kunstenaars nu spontane giften en worden regelmatig getrakteerd op cake en sinaasappelsap. Inmiddels telt het 13e arrondissement vijftien muurschilderingen en is zo een van de grootste openluchtmusea van Parijs.

Urban Art in het smalste straatje van Parijs: Rue du Chat qui Pêche

Een ander uniek project in het 13e arrondissement is Tour 13, wat helaas alleen nog maar te bezichtigen is via Google.
Het is alweer twee en een half jaar geleden dat Google zijn GoogleArt Project introduceerde, waar u de mogelijkheid heeft een sight seeing tour te maken langs de beroemdste musea van de wereld. Onlangs nam het Google Creative Lab samen met Red Bull het initiatief meer dan 5000 plaatsen met graffiti straatkunst, in 15 landen, vast te leggen. Zo biedt Google van Parijs tot New York naar Bogota, een belangrijke platform om het werk van graffiti kunstenaars en de belangrijkste figuren van de street art kunst rechtstreeks op het internet te ontdekken. Kunstenaars kunnen laten zien hoe hun kunst op straat steeds vaker wordt gebruikt om steden mooier te maken.

In het diepste geheim werkte Mehdi Ben Cheikh, eigenaar van galerie Itinerrance in Parijs in 2013 aan een uniek project. Een leegstaand appartementencomplex werd, in afwachting van de sloop, met behulp van 100 kunstenaars met 16 verschillende nationaliteiten, in zes maanden tijd omgetoverd tot het grootste straat art project ter wereld. De 100 Tour 13 kunstenaars betaalden hun eigen reiskosten en tekenden allemaal een contract om het project geheim te houden. Ze accepteerden ook dat hun werk na afloop zou worden vernietigd wanneer het gebouw werd gesloopt. Het project koste minder dan € 10.000. € 5.000 euro subsidie ​​van burgemeester Jerôme Coumet en een persoonlijke cheque van Ben Cheikh zelf. Afgezien van een boek en een documentaire film, bedoeld als een ​​visuele registratie, weigerde Ben Cheikh alle verzoeken om de onderneming te gelde te maken. Inclusief zeer lucratieve aanbiedingen van verzamelaars die delen van de kunstwerken wilde aankopen als ontwerp voor hun kleding, waaronder onder andere Nike Inc. De kunstenaars kregen carte blanche om in 36 appartementen verdeeld over 9 etages, woonkamers, keukens, slaapkamers van vloer tot plafond, ruim 45.000 m², om te toveren tot een groot kunstwerk. Na voltooiing werd het gebouw een maand opgesteld voor het publiek waarna het in vier dagen werd gesloopt.

Belleville; wie weet de zelfde anonieme kunstenaar?

De groep die het werk van menig street art kunstenaar wél als kunst ziet is waarschijnlijk veel groter dan wij denken en die mening wordt ondersteund door de hoge prijzen die bij kunstgaleries worden betaald voor deze kunstvorm en het feit dat steeds meer musea werken opnemen in hun collectie. Zo werd donderdag 12 juni 2014 een muurschildering van de Tunesische kunstenaar El Seed onthuld op de oostelijke gevel van het IMA, het Institute Monde Arabe, in aanwezigheid van Jack Lang, voorzitter van het Instituut en Zijne Excellentie Adel Fekih, ambassadeur van Tunesië in Frankrijk.

Om echt een goede indruk te krijgen van de Parijse straatkunst adviseer ik u om gebruik te maken van 'Street Art Tours' in Parijs. Waar u door iemand die is afgestudeerd in kunstgeschiedenis wordt rondgeleid langs de mooiste vormen van street art en daardoor wordt ingewijd in de geheime rituelen van Underground Paris. Kosten € 20 per persoon, boekt u online dan bedragen de kosten € 15.

Urban Art volgens Gregos

Ik weet zeker dat u na het lezen van deze blog, net als ik na het maken van deze blog, anders gaat aankijken tegen straatkunst, graffiti, street-art of urban art.
Als laatste wijs ik u nog op twee bekende kunstenaars die u vaak zult gaan tegenkomen op de meest onmogelijke en onverwachte plekken. Allereerst mijn favoriet de in 1972 geboren Gregos. Opgegroeid in de noordelijke buitenwijken, de banlieu, van Parijs. Begonnen met graffiti  in de late jaren '80, heeft hij nu een bijzondere kunstvorm ontdekt om zijn tag in Parijs achter te laten. Met behulp van een zelf verzonnen 3D-concept creëerde hij een kopie van zijn gezicht, met verschillende humeuren, die hij vervolgens lijmt op de muren van Parijs. Elk gezicht is een afdruk van hoe hij zich voelt die dag. Inmiddels zijn meer dan 500 van zijn gezichten geïnstalleerd, in Parijs, maar ook in andere steden van Frankrijk en de wereld.

"This is an Invasion by Invader" 

De laatste is die van Invader. Invader is het pseudoniem van een bekende Franse stedelijke kunstenaar, geboren in 1969, wiens werk is gebaseerd op de ruwe pixels van een uit 1970 stammend 8-bit video game van Arcade genaamd Space Invaders. Zijn werk bestaat uit een mozaiek van vierkante keramische tegels. De eerste mozaïek van Invader dook op in het midden van de jaren '90 en werd geïnstalleerd in zijn thuisstad en vervolgens verspreid naar 31 andere steden in Frankrijk Inmiddels zijn zijn tags gezien in 60 steden, verdeeld over 30 landen. Hij documenteert elke interventie in een stad als een "Invasion", en heeft boeken en kaarten van de locatie van elk van zijn straat-mozaïeken gepubliceerd. Hij is ook gekend voor zijn QR code mozaïeken die hij omschrijft als "Rubikcubism". Gemaakt met behulp van gewone zwart-witte tegels, kunnen de patronen worden gedecodeerd met behulp van speciale apps die op smartphones worden geïnstalleerd. Een gedecodeerd bericht leest "Dit is een invasie". In juni 2011 markeerde Invader de installatie van zijn 1000e werk in Parijs met een tentoonstelling in La Generale getiteld "1000". 2692 Space Invaders zijn inmiddels wereldwijd geplaatst, die bestaan uit circa 1,5 miljoen keramische tegels. Invader werkt incognito, vaak gemaskerd en grotendeels 's nachts. Om zijn anonimiteit te bewaken, draagt hij ​​een masker bij interviews. Hij beweert dat slechts een paar mensen zijn echte naam en zijn gezicht kennen. Zijn ouders denken nog steeds dat hij werkt als tegelzetter in de bouw. 

woensdag 11 juni 2014

LA FONDATION LOUIS VUITTON

Het is al een tijd stil aan de zijde van het Hôtel de Ville, het stadhuis van Parijs, als het gaat om aankondigingen van grootse prestigeprojecten, 'Les Grands Traveaux', zoals wij die kennen uit de regeerperiode van de Franse President François Mitterrand. Maar ik kan u verzekeren, u hoeft niet zo lang meer te wachten. Na de Fondation Cartier krijgt Parijs, op initiatief van de bekende koffer- en tassenmaker Louis Vuitton, een nieuw museum, gewijd aan de kunst van de 20e en 21e eeuw; de Fondation Louis Vuitton.

In 2001 bracht Bernard Arnault een bezoek aan het Guggenheim Museum in Bilbao, Spanje. Daar ontstond het idee voor een nieuw museum voor hedendaagse kunst, eigenlijk de privé collectie van mijnheer Arnault zelf. Hij is oprichter, voorzitter en CEO van Louis Vuitton Moët Hennessy, LVHM. Een luxeconglomeraat met een beurswaarde van ongeveer 59 miljard euro. Deze 65 jarige Franse zakenman zou, (volgens Forbes Magazine is hij anno 2013 na Liliane Bettencourt (l'Oreal) de rijkste man van Europa en de op tien na rijkste van de wereld), zo rond de 35,8 miljard dollar bezitten.

Frank Gehry's schepping: Nu nog even afgeschermd maar september / oktober 2014 open voor het publiek

In oktober 2006 onthulde Bernard Arnauld, in aanwezigheid van Renaud Donnedieu de Vabres, de Franse Minister van Cultuur en Communicatie, Bertrand Delanoë, burgemeester van Parijs, en de beroemde Amerikaanse architect Frank Gehry, de plannen voor de bouw van een nieuw museum. Twee maanden later tekent de Louis Vuitton Foundation een leasecontract voor 55 jaar, ingaande op 1 januari 2007, voor een stuk grond van 2 ha, aan de rand van het Bois de Boulogne.

De gemeente Parijs gaat zeer voortvarend te werk en in augustus 2007 wordt de bouwvergunning al verleend, zodat in maart 2008 de grondwerken kunnen beginnen. In december 2013 wordt als het ware de laatste steen gemetseld en kan men beginnen aan de afwerking van de binnenzijde en de omgeving. De opening staat nu gepland op september / oktober 2014. Parijs is dan weer een uniek en opzienbarend gebouw rijker.

"We wilden Parijs een uitzonderlijke plek voor kunst en cultuur geven, die durf en emotie uitstraalt en om die uitdaging aan te gaan hebben wij het ontwerp toevertrouwd aan Frank Gehry, wiens ontwerpen symbool staan voor de 21e eeuw".   
Bernard Arnault

De mecenas Bernard Arnault staat bekend als een groot kunstliefhebber en schenker. Tevens ziet hij zichzelf als beschermheer van het Franse erfgoed en de Franse cultuur. In maart 2014 gaf het Museum of Modern Art in New York hem nog de 'David Rockefeller Award', een prestigieuze onderscheiding voor genereuze ondernemers. Arnaults bedrijf strooit regelmatig met 'kunstcadeau’s', zo ook in Nederland. Het Rijksmuseum kreeg in 2010 een complete portrettenserie van hem cadeau; Erwin Olaf's - 'A Journey to Excellence'.

Twaalf grote grijze sluiers gemaakt van melkglazen panelen omarmen als het ware de kern van het gebouw

Het glazen gebouw is 150 meter lang en 40 meter hoog en gebouwd in de vorm van een wolk. Zelf omschrijft Gehry zijn creatie als een donzige broeikas. Een asymmetrisch gebouw met verwarrende volumes, opgebouwd uit  briljante, concave en convexe enveloppen. Frank Gehry, inmiddels 82 jaar oud is een van de grondleggers van het deconstructivisme (chaotische, onvoorziene maar gecontroleerde, perfect ontworpen gebouwen) waaronder ook andere Pritzker Architectuur prijswinnaars, Zaha Hadid en Rem Koolhaas behoren. Twaalf grote grijze sluiers gemaakt van melkglazen panelen omarmen als het ware de kern van het gebouw. 13.500 m² glazen panelen, elk paneel, 3600 stuks in totaal, is uniek en is speciaal op maat gegoten. Door de bijzondere spiegeling van het gebouw lijkt het op te gaan in zijn omgeving. Lucht en groen krijgen zo gedurende ieder dagdeel hun eigen momentum waardoor het gebouw nooit hetzelfde kleurt.

"Mijn droom was het ontwerpen, in Parijs, van een prachtig schip dat de culturele roeping van Frankrijk symboliseert".
Frank Gehry

Een van de eerste ruwe schetsen voor de Fondation Louis Vuitton - Courtesy of Louis Vuitton Foundation

Het gebouw, ontworpen volgens nieuwe methoden, codes en vormen van expressie brengt een nieuwe fase in Gehry's werk samen. Revolutionair gebruik van gebogen glas geeft expressie aan zijn visie om een helder licht gebouw naadloos te laten integreren in een park, aangelegd aan het einde van de 19e eeuw.
De creativiteit van Frank Gehry vereist voortdurend technische innovatie. Opvallend aan dit zeer complexe ontwerp is het gebruik van geavanceerde 3D computerprogramma's, ontwikkeld door Gehry Technologies met de hulp van Dassault Aviation. Hiervoor heeft Gehry Technologies de 'Award of Excellence BIM (Business Information Model) ontvangen, uitgereikt door het American Institute of Architects.

De Internationaal gerenommeerde architect woont en werkt in Los Angeles. Hij ontwierp en tekende de laatste veertig jaar, belangrijke gebouwen, voornamelijk in de Verenigde Staten en Europa. Onder hen, zijn verblijf in Santa Monica, dat zijn manifest werd, het Guggenheim Museum in Bilbao, de DZ Bank in Berlijn, de Walt Disney Concert Hall in Los Angeles, het IAC-gebouw en Gehry's Tower in New York. Voor Parijs is dit het tweede gebouw dat door hem is ontworpen, eerder in 1994, tekende hij voor de CinémathèqueFrançaise.

Een asymmetrisch gebouw met verwarrende volumes, opgebouwd uit  briljante, concave en convexe enveloppen

Het nieuwe museum wordt voor een groot deel gewijd aan de privécollectie hedendaagse kunst van Arnauld zelf, afgewisseld met tijdelijke tentoonstellingen. Verder is er ruimte voor multidisciplinaire evenementen, het opzetten van vergaderingen , debatten en symposia. Het museum wil zo uiting gaan geven aan haar belangrijkste prioriteit; de uitvoering van een educatieve missie, vooral bij het jonge publiek.

De Fondation Louis Vuitton wordt gevestigd in het Bois de Boulogne vlak naast le Jardin d'acclimatation. Napoleon III schonk dit deel van het park in 1860 aan de Parijse bevolking om er dieren en inheemse volkeren ten toon te stellen. De tuin was ook bedoeld om de dieren te laten wennen aan het Parijse klimaat. Vandaar de naam acclimatation.
Het bos zelf is 856 ha groot en bevat bomen van enkele honderden jaren oud. Het behoorde toe aan de Abdij van Saint-Denis en werd aangekocht door de Franse vorst Philippe Auguste. Vele andere koningen drukten vervolgens hun stempel op het ontwerp van het bos. Lodewijk XI liet het domein herbebossen en legde er twee doorgangswegen in aan. Hendrik IV plaatste 15.000 moerbeibomen voor de productie van zijderupsen. Lodewijk XIV gebruikte het terrein voor de jacht met windhonden. Napoleon III gaf Haussmann de opdracht in 1852 om het bos opnieuw in te richten geïnspireerd op het Londonse Hyde Park.
Het Bois de Boulogne moet je te voet ontdekken De wandelroutes van 6 tot 12 kilometer brengen je langs de mooiste plekjes en houden je 2 tot 4 uur zoet. Verder zijn er 28 km aan ruiterpaden en 15 km aan fietspaden.


Verschillende metrostations brengen u naar de rand van het Bois de Boulogne. Porte d'Auteuil voor de zuidkant. Porte Dauphine is het mooiste startpunt voor al uw wandelingen en de metrostations Porte Maillot en Sablons brengen u het dichtst bij de Avenue Mahatma Gandhi waar u ongetwijfeld met verbazing stil blijft staan bij deze magnifieke creatie van Frank Gehry. 

dinsdag 3 juni 2014

PENTECÔTE; MET PINKSTEREN IN PARIJS

Aanstaande zondag en maandag 8 en 9 juni 2014 is het Pinksterweekend in Parijs. Tijdens Pinksteren of zoals de Fransen het noemen, Pentecôte, is het altijd druk in Parijs. Allereerst heeft dit te maken met de kans op goed weer en Parijs is gedurende deze periode, de overgang van de lente naar de zomer, op z'n mooist. De weersvoorspellingen geven een zonnig weekend aan met temperaturen tussen de 24 en 27 graden Celsius.  Dit keer zal het extra druk zijn in Parijs, omdat het Pinksterweekend samenvalt met de tennisfinale van Roland Garros, de viering van Operatie Overlord, de landing van de Geallieerden in Normandië, 70 jaar geleden en de grote hoeveelheden toeristen die de stad gedurende deze periode altijd al trekt. Veel van deze toeristen komen speciaal voor de tentoonstelling MONUMENTA 2014.

Grand Palais Monumenta 2012 met Daniel Buren

U heeft nog nooit een van de mooiste overblijfselen van de wereldtentoonstelling van 1900 van binnen gezien? Dan ligt hier nu uw kans! Voor de zevende keer organiseert 'le Ministere de la Culture et de la Communication' een tentoonstelling van hedendaagse kunst in het Grand Palais, een die op de hele wereld zijn gelijke niet kent. Sinds 2007 wordt een grote Franse of buitenlandse kunstenaar met internationale faam, gevraagd een artistieke confrontatie aan te gaan met het 'grote' publiek. In 2007, de eerste keer, werd 'MONUMENTA' toevertrouwd aan de Duitse schilder Anselm Kiefer. In 2008 was het de eer aan de Amerikaanse beeldhouwer Richard Serra, gevolgd door de Franse kunstenaar Christian Boltanski in 2010. Het grootste succes kwam in 2011 met de tentoonstelling van de Britse, in India geboren, Anish Kapoor. Deze tentoonstelling trok in zes weken tijd meer dan 270.000 bezoekers. 2012 was de beurt aan de Fransman Daniel Buren (260.000 bezoekers) en 2013 werd helaas om budgettaire redenen geannuleerd.  Dit jaar is het de beurt aan de geplande kunstenaars van 2013; het in Rusland geboren kunstenaarsechtpaar; Ilya en Emilia Kabakov, om het publiek te laten verdwalen in het doolhof van een utopische stad. Het mooie van MONUMENTA is, dat alle kunstwerken speciaal worden ontworpen voor deze tentoonstelling en dat het prachtige interieur van het Grand Palais altijd onderdeel uitmaakt van de tentoonstelling. Het majestueuze, 45 meter hoge gebouw, met een oppervlakte van 13.500 m², wordt zo een eenheid met de getoonde kunst. De tentoonstelling, die geopend werd voor het publiek op zaterdag 10 mei, loopt tot nog tot 22 juni.

Kunst van Daniel Buren in de tuin van het Palais Royal

Ik ontvang van u altijd veel vragen hoe het is om met Pinksteren in Parijs te zijn? Allereerst, maakt het niet uit wanneer je in Parijs bent, het is altijd een feest om daar te zijn. Ten tweede kent Parijs geen tweede Pinksterdag. Dit wil zeggen, het kantoorpersoneel is vrij, dus heerlijk geen woon-werkverkeer in de stad, maar alle winkels, musea en vele restaurants zijn gewoon open. En ten derde, op de vraag wat kunnen we allemaal doen die dagen, heb ik voor u een zestal wandelingen, die ik in afgelopen blogs beschreven heb, nog eens op een rij gezet. Simpel klikken op de hyperlinks, uitprinten, en u heeft 6 complete routebeschrijvingen, die u brengen naar de mooiste plekjes van Parijs, naar de leukste restaurants, de heerlijkste terrassen en op nog veel meer bijzondere plaatsen.

Les Berges de Seine; een boulevard van 2,3 kilometer met in en langs de Seine, drijvende tuinen, wandelpaden en nog veel meer

In april 2010 presenteerde de Parijse burgemeester Bertrand Delanoë een opzienbarend en ambitieus plan om de kades langs de Seine nieuw leven in te blazen en terug te geven aan de Parijzenaars. De kades moeten gebruikt gaan worden voor sport, cultuur en natuur", aldus Delanoë. Sinds de zomer van 2012 is het zover. Een boulevard van 2,3 kilometer met in en langs de Seine, drijvende tuinen, wandelpaden, sportveldjes atletiekbanen, grote foto-exposities en klimmuren voor kinderen. De nieuwe boulevard genaamd 'Les Berges de Seine' loopt van net voorbij de Eiffeltoren tot even voorbij het Musée d'Orsay. Een absolute aanrader voor de Pinksterdagen.

Parijs ligt redelijk laag, slechts 35 meter boven de zeespiegel en kent 9 heuvels, van waaruit je vaak van een prachtig uitzicht kunt genieten. Deze  heuvels zorgden voor de benodigde kalksteen om huizen te kunnen bouwen. In de catacomben van Parijs wordt nog steeds behalve kalksteen en gips, ook veel Franse zandsteen (Calcaire lutétien) aangetroffen. Verschillende (straat)namen in Parijs verwijzen nog naar de periodes dat hier actief gips en zandsteen werd gewonnen.

Wandeling 2 en 3 met de mooiste onverwachte uitzichten over Parijs

De negen heuvels van Parijs, velen spreken over zeven en ik benoem er zelfs elf. Ik noem ze even voor u op: Belleville 148,5 mtr, bij de rue du Télégraphe en tevens het hoogste punt van Parijs. Butte Montmartre 130 mtr, Ménilmontant 108 mtr, buttes Chaumont / butte Bergeyre 103 mtr, Passy 71 mtr, Montsouris 77 mtr, coline de Chaillot 67 mtr, Montparnasse 66 mtr, la buttes aux Cailles 63 mtr en de Montagne Sainte-Géneviève 61 mtr.
In twee wandelingen wil ik u kennis laten maken met een aantal bekende en minder bekende 'hoogtepunten' van Parijs.

Maak de eindsprint van de Tour de France 2014 vast mee op de rue Rivoli

Etappe 21 is de traditionele slotetappe van de Tour de France met finish in Parijs. Op zondag 27 juli gaat het peloton over een parcours van 136 kilometer van Evry naar Parijs. De verwachting is dat de rit gemoedelijk zal verlopen en de truidragers onderweg een glaasje champagne drinken. Zoals altijd gaat er ook dit jaar weer gesprint worden op de Champs-Elysees. Vorig jaar ging Marcel Kittel er met de winst vandoor in deze laatste sprint van de Tour. Voordat ze de streep over gaan maken de wielrenners in totaal zeven keer een rondje in Parijs en daarna begint de eindsprint. Deze is natuurlijk als van ouds een spektakel! Wie de finish van dichtbij wil meemaken moet 's morgens vroeg al een plaatsje langs de kant zien te vinden. Na de finish vindt de huldiging plaats van de winnaars van de bergtrui, de groene trui en uiteraard de gele trui. Met wandeling 4 maakt u al vast kennis met alle bijzondere gebouwen en plaatsen die u tegenkomt als u de laatste ronde van de Tour de France naloopt.

Ménilmontant; de wandeling in deze wijk is doorspekt met kleine verrassingen en onverwachte ontdekkingen.

Parijs is niet alleen de stad van de man met de baret op het hoofd, de Gauloise in de mond en een baguette onder de arm. Parijs kent immers ook een grote groep immigranten binnen de peripherique, die inmiddels zo'n 15% van de Parijse bevolking uitmaken,. Dit heeft weer met het langdurige koloniale verleden van Frankrijk te maken, in onder andere Noord- en Midden Afrika en zuidoost Azië. De invloeden uit deze streken zijn zichtbaar in de wijken van  la Goutte d'Or, Château Rouge, Barbès Rochechouart, Belleville, Charonne en Ménilmontant waar vaak het dorpse karakter bewaard is gebleven. In wandeling 5 maakt u kennis met Ménilmontant. De wandeling in deze wijk is doorspekt met kleine verrassingen en onverwachte ontdekkingen.

Wandeling 6 langs onbekende Seinekades en schilderachtige plekjes in de Marais

Deze wandeling ontdekte ik toen ik aan het genieten was van verse croissants op een bankje op het square Jean XXIII achter de Notre Dame. Voor mij, de bijna duizendjarige Notre Dame met haar indrukwekkende zuilen en steunberen. Al jaren de inspiratiebron voor romans en legenden, toen Parijs nog als een groot dorp aan haar voeten lag. Hier begint onze zesde wandeling; op wat vroeger nog een weiland was vol met populieren, waar de 'Ludoviciens' hun vee liet grazen; het Île Saint Louis een samenvoeging van het vroegere Île aux Vaches en het Île Notre-Dame. Een wandeling langs Seinekades en een doorsteek naar de meest schilderachtige plekjes in de Marais.


Nog veel meer wandelingen, 42 in totaal, kunt u vinden aan de rechterzijde van mijn blog bij 'zoeken per arrondissement / onderwerp'. Naar onderen scrollen en vervolgens 'wandelingen' aanklikken. Nog een belangrijke mededeling tot slot; zondag, eerste Pinksterdag zijn de musea wel gesloten. Fijne wandeling!