Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

woensdag 9 augustus 2017

HET NIEUWE PARIJS

"Sneller dan het hart van een sterfelijke verandert de stad, het oude Parijs is verdwenen"; Aldus treurde Baudelaire in de 19e eeuw - en zo horen we nostalgische mensen tot op de dag van vandaag klagen. Echter, in de loop der eeuwen stapelden de gebouwen zich in Parijs op als een gigantische puzzel. Elke wijk, elk bouwwerk draagt de sporen van voorbije tijden en levert een bijdrage aan de toekomst. De Franse hoofdstad is absoluut geen museumstad meer. De nieuwe architectuur van de stad getuigt van respect voor het verleden én van bruisende creativiteit. Prachtige voorbeelden zijn de plannen omtrent de revival en de verbouwing van het in 2005 gesloten warenhuis La Samaritaine, een project van het Japanse bureau Sanaa. De herinrichting van het Forum des Halles, de nieuwe Philharmonie de Paris van Jean Nouvel en de Fondation Louis Vuitton, een schepping van Frank Gehry, aan de rand van het Bois de Boulogne. Jawel, Parijs laat mensen nog altijd dromen!

Het nieuwe Paleis van Justitie een schepping van Renzo Piano

Tussen nu en 2018 moeten verschillende torens verrijzen. La Tour Triangle ontworpen door het Zwitserse architectenduo Herzog & de Meuron komt in het hart van het Parc des Expositions (15e arrondissement) te staan. De Tour Duo van de hand van Jean Nouvel bekent onder de projectnaam BA/3 (13e arrondis- sement).  En dan is er nog het 160 meter hoge Cité Judiciaire (17e arrondissement), dat onderdak biedt aan een groot aantal rechtbanken. Het verleden heeft voor goede fundamenten gezorgd en Parijs blijft groeien maar nu ook in de hoogte.
Het nieuwe Paleis van Justitie
Juist dit gebouw, ontworpen door de Italiaanse architect Renzo Piano (die van het Centre George Pompidou), gaat zorgen voor 'Haussmannsiaanse' verschuivingen in het hart van Parijs. Afgelopen juni 2017 is in de wijk Clichy-Battignoles het nieuwe 'Tribunal de Grande Instance de Paris', het TGI in gebruik genomen. Het hooggerechtshof van Parijs. Wederom een iconisch gebouw; de een vindt het spuuglelijk de ander een architectonisch hoogstandje. Het uiterst transparante 'glazen' gebouw, 160 meter hoog, bestaat uit een speelse vorm van vier in terrasvorm gestapelde glazen blokken, ieder ter hoogte van een traditioneel Parijs gebouw, met in totaal 38 verdiepingen, waar 9000 mensen werkzaam zullen zijn. "Door gebruik van nieuwe technieken kunnen we licht glas gebruiken, waardoor het gebouw 'transparant' wordt. Door deze hoogbouw winnen we ruimte voor groen, voor parken en pleinen"; aldus de architect. Het gebouw beschikt over daktuinen met een totale oppervlakte van 10.000 m², volgeplant met eiken, dennen en struiken en is daarmee de grootste groene oase in de buurt en zorgt voor recuperatie van het regenwater. Daarbij is het de meest energiezuinige kantoortoren van Parijs met een verbruik van 75 KwhEP per vierkante meter per jaar maar ook het meest veilige. Beveiligd tegen terroristische aanslagen en beglazing met kogelvrij glas.

De gebruikers; rechters, advocaten, politieagenten en gendarmes, ambtenaren van het gevangeniswezen, administratie en andere diensten. Twintig verschillende rechtbanken waaronder het Hoog Gerechtshof, de politierechtbank, de jeugdrechtbank en andere rechtbanken krijgen de beschikking over 90 rechtszalen. De 'Cité Législative' gevestigd aan de avenue de la Porte de Clichy 15 heeft een oppervlakte van 104.000 m². 

Het nieuwe Parc Clichy Batignolles Martin-Luther-King, vernoemd naar de Amerikaanse dominee en activist voor burgerrechten

Het nieuwe Parijs
Wat we ons niet realiseren is dat dit een van de grootste volksverhuizingen en leegstand in Parijs te weeg brengt. Al deze diensten zijn nu gevestigd in verouderde en te kleine gebouwen op het Île de la Cité. Want niet alleen het oude 'Palais de la Justice' komt leeg te staan, maar ook het beroemde hoofdbureau van politie aan de quai des Orfèvres 36, de 'werkplek' van commissaire Maigret en het Huis van de Orde van Adcvocaten, het MODA.
Zij verhuizen naar een nieuw stukje Parijs dat al sinds 2002 in ontwikkeling is en waar u hoogstwaarschijnlijk nog niets van heeft gehoord: Het Parc Clichy Batignolles Martin-Luther-King, vernoemd naar de Amerikaanse dominee en activist voor burgerrechten. In Parijs is dit mega project beter bekend als het Clichy-Batignolles project. Het totale project omvat een gebied van 54 hectare (de grootste bouwplaats in Parijs) met een grote centrale groene ruimte van 10 hectare. De eerste tranches zijn reeds afgerond, omgeven door 3400 woningen voor 6500 inwoners, 140.000 m² kantoren waarvan 104.000 m² voor het nieuw Paleis van Justitie en 36.000 m² ten behoeve van cultuur en recreatie. 12.700 arbeiders werken aan dit project.

 Met zijn 10 hectare is dit park het achtste grootste park in Parijs

Het project wordt ontwikkeld op een gedeelte van een enorm spooremplacement van de SNCF dat in directe verbinding staat met het station Saint Lazare. Dit deel vormde vroeger een onderdeel van de 'Petite Ceinture'. Zo rond 1850 werd besloten om een spoorbaan aan te leggen langs de toenmalige stadsgrenzen van Parijs. De 'Chemin de fer de Petite-Ceinture', voorloper van de metro, maar dan grotendeels bovengronds. Meer dan 160 jaar later bestaat het grootste deel van het traject nog steeds. Vroeger stond hier het station Batignolles, geopend op 2 mei 1854, als onderdeel van de Auteuil-lijn. Het vormde een directe verbinding met Versailles. Niet lang daarna werd het weer afgebroken om plaats te maken voor een houten gebouw, om later weer herbouwd te worden op de hoek van de boulevard Pereire met een brug naar de rue Cardinet. Het  station opende op 15 mei 1922 en kreeg de naam Pont Cardinet. In 1996 wordt de Auteuil-lijn opgeheven en vervangen door een busdienst. Een deel van de gebouwen op het emplacement; La Forge, werd gerehabiliteerd en opgenomen in het 10 hectare grootte park. 

Er is genoeg ruimte voor recreatie; beschutte laantjes, overal banken en houten ligstoelen voor de zonaanbidders.

Het nieuwe park kent verschillende ingangen:
Rue Cardinet 151 en 147, zuid
Rue Bernard Buffet 9, noordoosten
Rue Gilbert Cesbron 36 , noorden - nog ongeopend
Boulevard Berthier, noordwesten

De eerste ideeën van de hand van landschapsarchitect Jacqueline Osty, omtrent dit duurzame park, zagen het daglicht zo rond 2002. In 2004 is men begonnen met de bouw. Doelstelling: Een park dat energie neutraal is en nauwelijks uitstoot heeft van CO2. De publieke gebouwen, 'La Forge' bijvoorbeeld, zijn voorzien van een zonne-energiecentrale die het water verwarmt van de sanitaire voorzieningen en het complete park van licht voorziet. De eerste fase van het park, 4,3 hectare groot, werd geopend in 2007. Op 18 april 2014 werd het park uitgebreid met nog eens 2,2 hectare. De totale kosten worden geraamd op 22 miljoen euro. Eind 2017 moet het gehele park klaar zijn en is dan met zijn 10 hectare het achtste grootste park in Parijs.


Eenmaal in het park valt je onmiddellijk de bijzondere architectuur op van de omliggende gebouwen

Het beste stap je uit bij het metrostation Porte de Clichy (lijn 13) aan de drukke boulevard Berthier. Voor een mooie wandeling neem je de ingang aan de rue Bernard Buffet, een zijstraat van de Avenue Clichy (de 2e zijstraat rechts nadat u onder de spoorbrug door bent gegaan). Let op, na de spoorbrug meteen de 1e zijstraat. Eenmaal in de rue Bernard Buffet valt je onmiddellijk de bijzondere architectuur op van de omliggende gebouwen. Een stedelijke ontwikkeling bedoeld als atletendorp voor de Olympische Spelen van 2012, die uiteindelijk niet naar Frankrijk gingen, maar naar Groot Brittannië.

Tussen de grassen een indruk- wekkende glazen plaquette als herinnering aan de 11.000 Joodse kinderen, gedeporteerd uit Frankrijk tussen 1942 en 1944


Je komt meteen in een prachtig en modern aangelegd park, met 624 bomen, 5600 struiken, planten en 47.000 bloembollen. Verdeeld in drie thema's: Water, sport en recreatie. In de lente en zomer bloeien hier de magnolia's, kersen- en appelbloesem. Kornoelje en Judasbomen zorgen voor een heerlijke geur. De eikenbomen geven de herfst kleur als een soort van 'Indian Summer'. 

Ook water speelt een belangrijke rol in het park. Grote waterpartijen waarvan een bassin groter dan 2900 m² voor de opvang van regenwater dat weer gebruikt wordt voor irrigatie van het gehele park. Er is genoeg ruimte voor recreatie; een grote kinderspeelplaats, skatebanen en een basketbalveld. Beschutte laantjes, overal banken en houten ligstoelen voor de zonaanbidders. Tussen de grassen een indrukwekkende glazen plaquette als herinnering aan de 11.000 Joodse kinderen, gedeporteerd uit Frankrijk tussen 1942 en 1944. Weggevoerd naar Auschwitz en nooit meer teruggekeerd. Velen van hen kwamen uit het 17e en 16e arrondissement. Stilstaan bij deze plek is nog beklemmender door het geluid op de achtergrond van alle spelende kinderen.

Aan het einde van de waterpartij, majestueuze trappen die leiden naar een groot terras, van waaruit je weer een prachtig uitzicht heeft over het gehele park, de overblijfselen van de Petite Ceinture en het nieuwe Tribunal de Grande Instance de Paris, TGI. Loop vooral door naar de uitgang van het park aan de noodwestzijde aan de boulevard Berthier. Rechts zie je kleine volkstuintjes, een van de speerpunten van de huidige burgemeester van Parijs; Anne Hidalgo, om de vergroening van de stad te bevorderen. Een mooi contrast tussen de hypermoderne hoogbouw. Overal in het beton ingegoten spoorrailsen die herinneren aan de vroegere functie van het park. Vlakbij de uitgang naar de boulevard Berthier een indrukwekkend kunstwerk van de Engelse kunstenares Diane Maclean; 'Open Book'. Dit kunstwerk is een geschenk van Hare Majesteit Koningin Elizabeth II, Koningin van Groot Brittannië aan de stad Parijs als teken van vriendschap. Gemaakt van roestvrij staal met daarin rood spiegelend glas. Aan de zijkant een plaquette met de woorden "Un livre ouvert que nous ecrivons ensemble" - Een open boek door ons gezamenlijk geschreven. Het monument werd, weliswaar op een andere plek; de place Lepine op het Île de la Cité, onthuld door Hare Majesteit zelf op 7 juni 2014 in het bijzijn van President Hollande. Pas in 2016 heeft het een vaste plek gekregen in het parc Martin-Luther-King. Wanneer de gehele fase is afgerond, verwachting eind 2017, dan krijgt dit project ook nog een aansluiting op metrolijn 14 met een nieuw metrostation Cardinet.

Vlakbij de uitgang naar de boulevard Berthier een indrukwekkend kunstwerk van de Engelse kunstenares Diane Maclean; 'Open Book'.

Een masterplan voor Lutetia
Inmiddels hebben de Franse architect Dominique Perrault, die wij weer kennen van onder andere de Bibliothèque de France in de Parijse wijk Tolbiac en Phillippe Bélaval, de voorzitter van het Centre des Monuments Nationaux (CMN) een masterplan gepresenteerd om Parijs weer een nieuw hart te geven. 14 miljoen bezoekers brengen jaarlijks een bezoek aan de Île de la Cité met als hoogtepunten de kathedraal met zijn vuurspuwers, de Notre Dame, de prachtige glas in lood ramen van de Sainte Chapelle en niet te vergeten de Conciërgerie en de archeologische crypte. De opdracht door de toenmalige President Hollande was om met een concreet plan te komen voor een volledige herontwikkeling van het door Baron Haussmann ontworpen eiland, tevens erkend als werelderfgoed door de Unesco. En u begrijpt, er is nu al een storm van protest ontstaan over het 56 pagina's tellende document met 35 voorstellen. Woorden als megalomane plannen, Hidalgonistische opvattingen, verwijzend naar grootheidswaanzin van de burgemeester van Parijs Anne Hidalgo en het vernietigen van cultureel erfgoed. Toegegeven het is slikken maar als je ziet hoe een stad als Parijs al jaren omgaat met haar cultureel erfgoed dan gaat dit zeker goedkomen. Tegenstanders heb en hou je altijd maar om met Hidalgo te spreken; "We leven niet in een museum". 

 Het 'Masterplan' voor de herinrichting van het Île de la Cité

De nieuwe plannen moeten in twee fases worden gerealiseerd. De eerste fase in voorbereiding op het hosten van de Olympische spelen 2024 in Parijs en de Wereld Expo van 2025. De tweede fase moet gerealiseerd worden tussen 2025 en 2040.
Het Île de la Cité is slechts 22 hectare groot en het is uitgesloten dat hier nieuwe gebouwen kunnen worden toegevoegd. Dit houdt in dat de bestaande gebouwen; het Paleis van Justitie en het hoofdbureau van Politie, die nu leeg komen te staan, een nieuwe publieke functie gaan krijgen. Ook over het voortbestaan van het ziekenhuis Hôtel de Dieu moet worden nagedacht. Op het eiland wonen slechts een paar duizend inwoners. Slechts 650 van de 1800 huizen zijn koopwoningen en 300 hiervan worden gespot op de website van Airbnb. Het eiland is nu slechts een doolhof van administratieve burchten en monolithische blokken. "Het leven hier op dit eiland is kunstmatig en de plaats Lutetia moet heruitgevonden worden", aldus Philippe Bélaval.

Het eiland moet door de tijd volledig autoluw gemaakt worden, aansluitend aan het verkeersvrij maken van de rechteroever van de Seine. De publieke ruimtes krijgen een eenduidige uitstraling door standaardisatie van de vloeren, straatmeubilair, bewegwijzering en verlichting. Gevestigde instellingen worden met elkaar verbonden door ondergrondse galerijen. Zeventien binnenplaatsen binnen de belangrijkste monumenten worden voorzien van glazen overkappingen zoals wij die kennen van het Musée du Louvre. Zeven in het Paleis van Justitie, twee in het hoofdbureau van Politie, vier in het Hôtel de Dieu en de overigen in het gebied van de Notre Dame. De huidige bloemen- en vogeltjes markt krijgt een grote centrale kas van meerdere verdiepingen geïnspireerd op het 'Crystal Palace', ooit gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1851 in London.  
  
 De nieuwe invulling van de quai de Montebello - Photo: Mairie de Paris

Aan de quai de Montebello komt een aanlegsteiger voor rondvaarten en de Seine aan de kant van de Notre Dame wordt voorzien van nieuwe drijvende platforms die geschikt zijn voor een zwembad, café's, restaurants, concertzalen en andere activiteiten. Twee nieuwe loopbruggen zorgen voor een verbinding tussen het eiland en de rechteroever, ter hoogte van de quai de la Mégisserie, en de linkeroever tussen de quai des Orfèvres 36 en Saint Michel. Het is duidelijk dat er na 2040 geen autoverkeer meer zal plaatsvinden, met uitzondering van openbaar vervoer en politievoertuigen. Het meest spectaculaire onderdeel van het plan is om het voorplein van de Notre Dame te voorzien van een vloer van metaal en glas, 135 meter lang en 100 meter breed,  waardoor de archeologische crypte in natuurlijk daglicht zal baden en duidelijk zichtbaar wordt van bovenaf. 

Het meest spectaculaire onderdeel van het plan is om het voorplein van de Notre Dame te voorzien van een vloer van metaal en glas - Photo: Mairie de Paris

De vraag is nu, draait Baron Haussmann zich om in zijn graf, of wordt er opnieuw geschiedenis geschreven?

Place de la Lutèce met op de voorgrond het Paleis van Justitie met de Sainte Chapelle en daarboven het Hoofdbureau van Politie met de nieuwe overkapping - Photo: Mairie de Paris

Geen opmerkingen:

Een reactie posten