Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

donderdag 13 september 2018

STRAATKUNST IN PARIJS


Zondag 24 juni 2018, er is gerommel in de passage Saint-Pierre Amelot, een smalle zijstraat van de boulevard Voltaire. Bij een van de nooddeuren van het Bataclan theater wordt gewerkt. De passage kennen we van de vreselijke nacht van vrijdag 13 november 2018, de dag van de vreselijke aanslagen in Parijs. Beelden van een vrouw hangend uit het raam en tientallen mensen die vluchten via de nooddeuren van het Theatre Bataclan. Harde knallen afkomstig van kalasjnikovs op de achtergrond. Een man sleept zijn waarschijnlijk dode vriend over de grond. Het zijn Tv-beelden van die vreselijke nacht op vrijdag de 13e november die ons altijd bij zullen blijven. 130 mensen vonden de dood op straat, op diverse terrassen, bij het Stade Saint-Denis en tijdens het concert van de Amerikaanse groep Eagles of Death Metal.

Urban Art met de signatuur van Banksy op de nooddeur van het Bataclan theater

Maandagochtend 25 juni 2018 een toevallige passant ziet dat de nooddeur van het Bataclan theater is voorzien van een gestencilde muurschildering, een beeld van een in rouw gesluierde vrouw. De signatuur van het beeld is overduidelijk en wordt toegeschreven aan de mysterieuze Britse straatkunstenaar Banksy. Hoewel er weinig zekerheid is over de ware identiteit van Banksy en de meeste bronnen aangeven dat zijn echte naam 'Robert' of 'Robin Banks' is, heet hij waarschijnlijk Robin Gunningham. Hij zou in 1973 geboren zijn in Bristol. Anderen geloven dat Banksy de muzikant Robert Del Naja is, een 52-jarig lid van het in Bristol gevestigde hiphoptrio ‘Massive Attack’. Zijn kunstwerken zijn vaak politiek en humoristisch van aard. In zijn straatkunst combineert hij graffiti met een hem kenmerkende sjabloontechniek. Zijn street art is te vinden in verschillende Europese steden waaronder Parijs, 8 stuks worden aan hem toegekend, maar ook buiten Europa, zoals in de Palestijnse gebieden en de Verenigde Staten. Werken van hem zijn soms voor meer dan 1miljoen dollar verkocht.
In 2004 vermomde Banksy zich en bezocht het Louvre, waar hij op een van de muren zijn subversieve kunst, een eigen versie van de Mona Lisa, op hing. Vergelijkbaar met het origineel behalve het gezicht, dat hij door een gele smiley had vervangen. Dit kunstwerk is nog steeds in het bezit van het Louvre.
Straatkunst, street art van Banksy is te vinden in de rue Victor Cousin (5e), bij nr. 41 avenue de Flandre (19e), rue Maitre Albert (5e), rue Rambuteau (3e), rue du Mont Cenis (18e), 2 Rue des Hospitalières Saint-Gervais (4e), Pont Rouelle - RER viaduct (16e).


En bij Porte de la Chapelle (18e): Een jong zwart meisje spuit een roze behangpatroon over een hakenkruis op een muur. Naast haar een slaapzak en een teddybeer, in een poging haar pleisterplaatsje gezelliger te maken. Dit wordt gezien als een van zijn meest politieke muurschilderingen. Het kunstwerk is een protest tegen het harde anti-migrantenbeleid van Frankrijk, met bijna 40 geïmproviseerde kampen die de laatste drie jaar in en om Parijs zijn geruimd in opdracht van president Emmanuel Macron. Dit om te voorkomen dat de stad als een magneet werkt op vluchtelingen. Het inmiddels beschadigde kunstwerk is te vinden op een muur in het noorden van Parijs naast een officieel vluchtelingenverblijf dat in maart van dit jaar werd gesloten, ondanks protesten van de socialistische burgemeester van de stad, Anne Hidalgo.

Indringende straatkunst op een van de muren in la Butte aux Cailles (13e)

Street art; kunst of vervuiling
De tijd dat graffiti met vandalisme werd geassocieerd is allang verstreken. Toch zijn de meningen daarover verdeeld. Het onderscheid tussen graffiti (niet toegestaan) en kunst die de stad kan verfraaien is moeilijk te maken wanneer er jaarlijks miljoenen worden uitgegeven om de muren schoon te houden. Zie hier het dilemma van een stad als Parijs. Ondanks de hoge boetes, die op kunnen lopen tot  € 150.000, of een gevangenisstraf die kan oplopen tot 10 jaar, (volgens een wet uit 1994) voor het schenden van officiële monumenten, worden per jaar in Parijs zo'n 200.000 vierkante meter door straat kunstenaars in het geheim beschilderd. De stad Parijs telt drie particuliere ondernemingen die dag in dag uit bezig zijn met het verwijderen van illegale graffiti in de stad.

Het woord "graffiti" betekent "ingekraste tekeningen" en is de meervoudsvorm van het Italiaanse woord graffito, verwant aan graffio (schram) en het werkwoord graffiare (schrammen). Graffiare staat via het Latijn in verband met het Griekse werkwoord γράφειν (graphein, inkrassen, schrijven, graveren) (bron: wikipedia).
Graffiti werd zo'n veertig jaar geleden geboren in de donkere straten van vervallen steden in Noord-Amerika en met name New York. Voor  jongeren, die rondhingen in deze doolhoven, was het schilderen van hun naam op een muur de bevestiging van een nieuwe symbolische identiteit. Die handtekening werd een tag genoemd, vaak groots uitgewerkt in twee kleuren. In New York werd de viltstift al snel vervangen door de spuitbus en de metrotreinen van de Subway werden gezien als de ideale drager om een miljoenenpubliek te bereiken. Begin jaren 80 waaide graffiti over van New York naar verschillende Europese steden. Mede door toedoen van de Franse straatartiest genaamd Xavier Prou, ook wel bekend als Blek Le Rat.

Graffiti op straat wordt meestal aangebracht met behulp van spuitbussen met verschillende kleuren verf. Het zijn vaak korte teksten en afbeeldingen, variërend van tags (korte parafen waaraan de maker door zijn collega's wordt herkend) tot pieces (grotere, met kunstzinnig gevoel uitgevoerde afbeeldingen). Vaak ziet men tientallen tags die dicht bij elkaar zijn neergezet. Er zijn duidelijke stijlen te herkennen in een ondergrondse graffiti-subcultuur. Vrijwel overal tref je graffiti aan. Graffiteurs zoeken soms moeilijk bereikbare plaatsen op en lopen daarbij het risico van bijvoorbeeld valpartijen, aanrijding of elektrocutie. De pakkans is op veel locaties niet groot, maar als er langdurig geverfd wordt, is het gebruikelijk dat er wachtposten staan. Het spuiten verloopt doorgaans zeer georganiseerd, waarbij een persoon de contouren spuit, en anderen de invulling met verschillende kleuren voor hun rekening nemen, terwijl er ook wacht wordt gehouden.

Urban art bij het Canal Saint-Martin

Urban Art
Urban Art kreeg zo rond mei 1968 bekendheid in Frankrijk. De periode bekend van de studentenopstand, de Parijse studentenrevolte genaamd. Maar de beweging is 'officieel' in de vroege jaren 1980, onder invloed van onder meer de modeontwerpster Agnès B tot volle bloei gekomen.
In Parijs vindt je op onverwachte plaatsen vaak prachtige 'graffity pieces' die zonder dat wij het weten zijn aangebracht door wereldberoemde graffitikunstenaars waaronder Cope 2 (zijn echte naam is Fernando Carlo) Banksey, Fairey, Jef Aerosol, Speedy Graphito en Rero. Vandaag de dag wordt street art gezien als kunst, gevoed door grote retrospectieven in het Londense Tate Modern, het Los Angeles Museum of Contempory Art, het Palais de Tokyo en zelfs in het Grand Palais, waar in 2009 de befaamde tentoonstelling T.A.G. (Tag and Graff) werd georganiseerd door de Franse collectioneur van street art, Alain Dominique Gallizia. Gallizia is een gevierd Frans architect, woont en werkt in Paris-Boulogne, en een gepassioneerd verzamelaar van graffiti-kunst. TAG toonde 300 werken van meer dan 150 graffitikunstenaars uit de gehele wereld. De tentoonstelling werd georganiseerd onder het beschermheerschap van Christine Albanel, de toenmalige minister van Cultuur en Communicatie. Het is dan ook geen wonder dat de grootste en beste galeries gespecialiseerd in street-art te vinden zijn in Parijs, waaronder Galerie Perrotin (3e), Galerie Jerôme de Noirmont (8e) en Galerie du Jour (4e en eigendom van Agnès B.)
Het Parijse veilinghuis Artcurial was de eerste in de wereld om een veiling te houden uitsluitend gewijd aan street art. Niet zo gek, aangezien een werk van de Britse graffity kunstenaar 'Banksy,' gemaakt samen met Damien Hirst, de lieve som van $ 1.870.000 op bracht. Een ander werk van Banksy werd legaal uitgesneden uit een muur door de eigenaren van een Londens pand en geveild in London voor de som van $ 1.100.000

Niet voor niets is deze 'mural' van Jef Aerosol, de keuze voor de cover van mijn boek 'Ongewoon Parijs' 

In deze blog neem ik je mee langs verschillende plekken in Parijs waar je kunt genieten van fraaie Urban Art (straatkunst) en vertel ik je over bijzondere initiatieven waar deze kunst legaal mag worden aangebracht om de buurt te verfraaien, zoals we dit kennen van de favelas in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro.
Het mooiste voorbeeld vind ik de wandschildering 'Shuuuttt!!!' van Jef Aerosol op de wand van het IRCAM (het 'Institut de Recherche et Coordination Acoustique Musique'). Inderdaad, de cover van mijn boek ‘Ongewoon Parijs’. Met op de voorgrond de Stravinsky fontein gemaakt door Nikki de Saint Phalle en Jean Tinguely op de place Igor Stravinsky. Dit 's zomers zonovergoten plein wordt omgeven door gezellige terrassen, zitbanken rondom de fontein (let wel goed op de windrichting), de laat middeleeuwse Église Saint Merri en het Centre George Pompidou. Prachtig is het contrast tussen de middeleeuwse gargouilles  (waterspuwers) van de Saint Merri, met de in 2011 vervaardigde  wandschildering.

Le M.U.R. elke twee weken verschijnt hier een nieuw kunstwerk

In het 11e arrondissement op de zijwand van het café Charbon aan de rue Oberkampf 107 een bijzonder initiatief van Le M.U.R.  Een Franse vereniging; Association LE M.U.R - Modulable Urbain Reactif’’, opgericht in 2003 met als doel de hedendaagse straatkunst te bevorderen. Elke twee weken verschijnt hier een nieuw kunstwerk op een muur van 3 x 8 meter. Het eerste kunstwerk in 2003 was van de Franse kunstenaar Gerard Zlotykamien, geboren in 1940 en samen met Daniel Buren en Ernest Pignon-Ernest, een van de initiatiefnemers van Urban Art in Frankrijk. Inmiddels, juni 2014, zijn er al 164 (legale) muurschilderingen annex kunstwerken verschenen.

Hoek quai de Valmy en rue Jean Poulmarch

Jérôme Coumet, de 47-jarige burgemeester van het 13e arrondissement kwam een aantal jaren geleden met een bijzonder initiatief. Hoewel dit arrondissement tal van historische gebouwen bezit, zoals de 17e-eeuwse Manufacture des Gobelins, wordt de omgeving gedomineerd door saaie en vaak lelijke jaren 1960 en 1970 woonprojecten voor kansarmen, inclusief immigranten uit Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Om kunst buiten musea te stimuleren en te zorgen voor een verbetering van de levenskwaliteit voor de bewoners, is Coumet een samenwerking aangegaan met 12 Franse- en internationale street art kunstenaars om reusachtige muurschilderingen uit te laten voeren op meerdere muren en gebouwen in zijn arrondissement. Het idee leunt op verhuurders en scholen die vrijwillig hun buitenmuren ter beschikking stellen voor straatkunst. De deelnemende kunstenaars worden door het stadhuis gratis voorzien van steigers en materiaal, tevens worden ook hun reiskosten vergoed. Bewoners krijgen drie ontwerpen in hun brievenbus en mogen gezamenlijk een keuze maken welk design het beste bij hun gebouw past. Zo krijgen omwonenden, voetgangers, schoolkinderen ook de kans om kennis te maken met de diverse kunstenaars. In plaats van de politiedagvaardingen en hoge boetes ontvangen de kunstenaars nu spontane giften en worden regelmatig getrakteerd op cake en sinaasappelsap. Inmiddels telt het 13e arrondissement vijftien muurschilderingen en is zo een van de grootste openluchtmusea van Urban Art in Parijs.


Zelf ben ik een groot liefhebber van de stencilkunst van Miss Tic die ik voor het eerst ontdekte in het 13e arrondissement op de Butte-aux-Cailles. Miss Tic is een Franse kunstenares geboren in 1956 in Montmartre. Ze is vooral bekend om haar stencils van donkerharige vrouwen in combinatie met poëzie. Haar eerste kennismaking met graffiti is in California in 1980, samen met haar vriend. Na twee jaar komt ze terug naar Parijs en sluit zich aan bij de VLP – ‘Vive la Penture’ met bekende namen van straatkunstenaars waaronder Jef Aérosol, SP38, Blek le Rat, Futura 2000, Nuklé-Art……..
Haar eerste tentoonstelling is in de galerie van Agnès B in 1986. Inmiddels een Urban Art Icon en voor de oplettende kunstliefhebber is haar werk overal in Parijs te ontdekken. In Ménilmontand, Montmartre, Le Marais, Montorgueil en la Butte-aux-Cailles waar ze ook haar atelier heeft. Maar niet alleen daar; haar werk is opgenomen in de collectie van de Le Fonds municipal d'art contemporain de la Ville de Paris en het Albert museum in London. Tevens zijn haar afbeeldingen gebruikt door modehuizen waaronder Kenzo, Comme des Garcons, Ucar en Louis Vuitton. Terwijl haar stencils nauwgezet worden voorbereid, zijn haar eigenzinnige teksten vaak impulsief geschreven voorzien van woordspelingen met een feministische connotatie.

Miss Tic is vooral bekend om haar stencils van donkerharige vrouwen in combinatie met poëzie - locatie la Butte aux Cailles

Plaatsen die je zeker niet mag missen als je inmiddels net zo gek bent op Urban Art zijn te vinden in Belleville. In Belleville, aan de noordkant van het 20e arrondissement bij het metrostation Belleville, gaan we rechts de rue de Belleville in. Een oplopende straat vol met Chinese uithangborden. Een stukje verder, ter hoogte van nummer acht, twee oude kroegen. Het honderd jaar oude Au vieux Saumur en La Folie Dénoyez, een plaats waar in 1830 al werd gedanst (bal public). Hier ligt de meest kleurrijke straat van Parijs; de rue Dénoyez. Het gebied, 156 meter lang fungeert als een 'openluchtmuseum', omdat graffiti-kunstenaars hier permanent vrij hun gang mogen gaan. De politie treedt hier niet op tegen de graffitispuiters en vrijwel dagelijks worden hier nieuwe grote werken aangebracht. Hier ontmoet ik Ludovica Anzaldi van Italiaanse afkomst, fotografe en graffity kunstenaar. Druk bezig met het vervolmaken van een 'piece' waarvan zij weet dat die morgen alweer overgeschilderd kan zijn. "Shit happens but it's okay" en met plezier poseert ze voor haar kunstwerk voor een dag.
Links ligt de rue Ramponeau, een straat die nog staat voor het oude Belleville. Hier vind je tal van Joodse restaurantjes, kroegen en kruidenierszaken. Even verderop, op nummer 23, la Forge, een oude fabriek, gered van de sloop, die nu dienst doet als kunstenaarscollectief. Een stukje verder de Place Fréhel met twee gigantische muurschilderingen; een van Jean le Gac en de ander een kunstwerk van de kunstenaar luisterend naar de naam Ben. Neem eens even plaats op de bankjes om dit bijzondere kunstwerk "se méfier des mots" (wees op uw hoede met woorden) te bekijken.

Place Fréhel

Natuurlijk mag je het voormalige woonhuis van Serge Gainsbourg niet missen. Een bedevaartsoord en een legaal geliefd object voor graffitikunstenaars en aanbidders van deze zeer controversiële Franse chansonnier. Je vindt zijn huis in het 5e arrondissement aan de rue de Verneuil 5bis.

De graffiti op het woonhuis van Serge Gainsbourg, in de rue Verneuil 5 bis, is geen dag hetzelfde

Vlakbij het Centre George Pompidou een ‘mural’ op de hoek van rue Aubry le Boucher en de rue Quincampoix die wordt toegeschreven aan het kunstenaarscollectief VLP – ‘Vive la Peinture’, ontstaan in 1980 en een van de oudste groepen actief in stedelijke kunst. Het kunstwerk, 15 meter hoog en 8 meter breed, draagt de titel “Dit is geen graffiti” - "Ceci n'est pas un graffiti".

'Ceci n'est pas un graffiti'

Elke keer als ik weer ga wandelen langs het bassin de la Villette ontdek ik weer nieuwe kunstwerken van vaak onbekende kunstenaars. Zoals op het pomphuisje aan de quai de la Loire tegenover de Paname brouwerij of een stukje verder in de rue Henri Noguères. Prachtig is ook de mural op de zijmuur van de MK2 cinema

 Hetzelfde pomphuisje aan het Bassin de la Villette in amper twee maanden

Kamlaurene
Het is nog niet zolang geleden dat ze overal opdoken, deze kleine intrigerende personages. In Berlijn, in Lissabon en onlangs in Parijs. Vaak op de straathoeken naast het straatnaambord in een frontale positie met een intense en doordringende blik. Ze onderzoeken, observeren. Attent, welwillend, maar wie zijn zij? Wat willen ze? Wat verwachten ze van ons? De keuze van de plaatsing is altijd erg harmonisch, stijlvolle figuurtjes poëtisch geïntegreerd in de stedelijke scenery. Kamlaurene staat voor een fusie van twee geliefden in Parijs; Kam en Laurene. Sinds 2014 observeren zij al uw bewegingen in Parijs. Het idee hierachter is ook weer ontsprongen in het brein van een eigenzinnig kunstenaarscollectief.

Onmiskenbaar de signatuur van Kamlaurene

Om echt een goede indruk te krijgen van de Parijse straatkunst adviseer ik je om gebruik te maken van 'Street Art Tours' in Parijs. Waar je door iemand die is afgestudeerd in kunstgeschiedenis wordt rondgeleid langs de mooiste vormen van street art en wordt ingewijd in de geheime rituelen van Underground Paris. Kosten vanaf € 22 per persoon.
Galeries gespecialiseerd in street art zijn galerie Art 42, boulevard Bessières 96, 17e arrondissement, métro Porte de Clichy, lijn 13 en RER-C.
Verder galerie Itinerrance, boulevard du Général d’Armée Jean Simon 24, 13e arrondissement, métro Bibliothèque lijn 14 en RER-C.
Ik weet zeker dat u na het lezen van deze blog, net als ik na het maken van deze blog, anders gaat aankijken tegen straatkunst, graffiti, street-art of urban art.

Gregos; elk gezicht is een afdruk van hoe hij zich voelt die dag

Urban Art volgens Gregos & Invader
Als laatste wijs ik u nog op twee bekende kunstenaars die u vaak zult gaan tegenkomen op de meest onmogelijke en onverwachte plekken. De in 1972 geboren Gregos, opgegroeid in de noordelijke buitenwijken, de banlieu, van Parijs. Begonnen met graffiti  in de late jaren '80, heeft hij nu een bijzondere kunstvorm ontdekt om zijn tag in Parijs achter te laten. Met behulp van een zelf verzonnen 3D-concept creëerde hij een kopie van zijn gezicht, met verschillende humeuren, die hij vervolgens lijmt op de muren van Parijs. Elk gezicht is een afdruk van hoe hij zich voelt die dag. Inmiddels zijn meer dan 500 van zijn gezichten geïnstalleerd, in Parijs, maar ook in andere steden van Frankrijk en de wereld.

Wie Space Invader is weet niemand

De laatste is die van Invader. Invader is het pseudoniem van een bekende Franse stedelijke kunstenaar, geboren in 1969, wiens werk is gebaseerd op de ruwe pixels van een uit 1970 stammend 8-bit video game van Arcade genaamd Space Invaders. Zijn werk bestaat uit een mozaiek van vierkante keramische tegels. De eerste mozaïek van Invader dook op in het midden van de jaren '90 en werd geïnstalleerd in zijn thuisstad en vervolgens verspreid naar 31 andere steden in Frankrijk Inmiddels zijn zijn tags gezien in 60 steden, verdeeld over 30 landen. Hij documenteert elke interventie in een stad als een "Invasion", en heeft boeken en kaarten van de locatie van elk van zijn straat-mozaïeken gepubliceerd. Hij is ook gekend voor zijn QR code mozaïeken die hij omschrijft als "Rubikcubism". Gemaakt met behulp van gewone zwart-witte tegels, kunnen de patronen worden gedecodeerd met behulp van speciale apps die op smartphones worden geïnstalleerd. Een gedecodeerd bericht leest "Dit is een invasie". In juni 2011 markeerde Invader de installatie van zijn 1000e werk in Parijs met een tentoonstelling in La Generale getiteld "1000". 2692 Space Invaders zijn inmiddels wereldwijd geplaatst, die bestaan uit circa 1,5 miljoen keramische tegels. Invader werkt incognito, vaak gemaskerd en grotendeels 's nachts. Om zijn anonimiteit te bewaken, draagt hij een masker bij interviews. Hij beweert dat slechts een paar mensen zijn echte naam en zijn gezicht kennen. Zijn ouders denken nog steeds dat hij werkt als tegelzetter in de bouw.

Meer ontdekken over het onbekende Parijs vergeet dan niet om mijn reisgids Ongewoon Parijs’ te bestellen. 160 pagina’s met vele foto’s en slechts € 19.95



2 opmerkingen:

  1. Ik heb er nog een toffe ontdekt toen ik afgelopen zomer naar het kerkhof van montmartre trok en de brug over wilde lopen. Daar hangen allemaal kleine kadertjes met foto's van mensen en de hashtag #backtothestreets. Ik ben ze daarna nog hier en daar tegengekomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reacties van Nederlanders wonend in Frankrijk op Nederlanders.Fr

    Reactie van Anton Noë
    Wat een fantastische documentaire weer Ferry Grand merci! Vooral het werk van Ben aan de Place Fréhel; "Il faut se méfier des mots". Was destijds in 1993 een goed advies en nu, 25 jaar later, met sociale media en trollende politici nog steeds!

    Reactie van Christoffel
    Wederom een interessant verslag en een leuk inkijkje in de Street Art. Dank je wel.

    Reactie van Aramon Heilbron
    Leuk onderwerp . Mijn eerste kennismaking met deze street-art was in N.Y. Waar sommige metro wagons schitterend beschilderd waren en in Harlem bovengronds reden. Graffiti kom je al tegen in Pompeii zij het meestal voor primitief erotische afbeeldingen. Ik kwam in u stuk niet het begrip tagueur tegen. Heb jaren een overhemd van Keith Haring gedragen. Als Mokummer wil ik niet onvermeld laten de oude Artis bibliotheek aan de Plantage Middenlaan waar in sgraffito techniek verschillende dieren in de eclectisisme gevels zijn afgebeeld. niet een spuittechniek maar weg krabtechniek in verschillende over elkaar aangebrachte gekleurde pleisterlagen.

    Reactie van Aramon Heilbron
    Ontving vandaag van Academia.edu een bericht dat een publicatie van een onderzoeker van de UVA Maartje van Gelder een studie heeft gepubliceerd over Graffiti van de oudheid tot heden.
    https://uva.academia.edu/MaartjevanGelder
    Ferry uw keuze voor dit onderwerp is dus zeer actueel waarvoor een compliment. Er is ook onlangs een studie verschenen over graffiti in de republiek Venetië !

    Reactie van Aramon Heilbron
    Omdat de rode asteriks helaas voor geen meter werkt heb ik een gewijzigd bericht geplaatst. Ontving vandaag van Academia.edu een bericht dat een publicatie van een onderzoeker van de UVA Dr. Maartje van Gelder een studie heeft gepubliceerd over Graffiti van de oudheid tot heden.
    https://uva.academia.edu/MaartjevanGelder
    Ferry uw keuze voor dit onderwerp is dus zeer actueel waarvoor een compliment.
    Er is ook onlangs van haar een studie verschenen over graffiti in (de republiek) Venetië !

    BeantwoordenVerwijderen