DALIDA

Op 3 mei 1987 stond de volgende merkwaardige advertentie in een Franse krant: " Dalida laissera le souvenir d'une femme de cœur généreuse et malheureuse.... Le souvenirs d'une grande artiste qui a marqué la chanson Française". Vrij vertaald: "Dalida zal worden herinnerd als een vrouw met een hart van goud maar diep ongelukkig. Rest ons de herinnering aan een groot artieste die een belangrijke bijdrage leverde aan het Franse chanson". De advertentie was ondertekend door François Mitterrand, Président de la République.

De avond daarvoor wordt Dalida, een van de grootste Franse zangeressen, dood gevonden in haar huis aan de Rue d'Orchampt 11bis op Montmartre. Naast haar een kort afscheidsbriefje met de woorden: "Pardonnez-moi, la vie m'est insupportable - Vergeef mij, het leven is voor mij ondraaglijk". Zij stierf als gevolg van een overdosis kalmeringsmiddelen. Frankrijk was in shock en in diepe rouw. Op donderdag 7 mei 1987 volgde een groots eerbetoon in de Madeleine kerk te Parijs waarna zij werd begraven, enkele honderden meters van haar woonhuis, op de Cimetière Montmartre. Tot op de dag van vandaag, is het dè reden, dat vele fans een bezoek brengen aan een van de mooiste graven op de begraafplaats van Montmartre (divisie 18).  Een prachtig levensgroot stenen beeld van Dalida, van de Franse beeldhouwer Alain Aslan, staat voor een zwart marmeren ark voorzien van een stralende gouden zon en haar naam eveneens in gouden letters.

Dalida, zangeres, actrice en diva werd op 17 januari 1933 geboren in Shoubra, Egypte, onder de naam Yolande Christina Gigliotti. Haar vader Pietro Gigliotti was van Italiaanse afkomst en eerste violist van het Cairo Opera House. Op 20 jarige leeftijd werd ze gekroond als Miss Egypte en haar zangtalent ontdekt door Cherif Kamel. De Franse regisseur Marc de Gastyne ontdekte haar voor de Franse film en bracht haar naar Parijs. Dalida heeft 19 nummer één hits op haar naam staan waaronder: Father,  Ciao Ciao bambina, Paroles Paroles, J'attendrai en Gigi l'Amoroso.  Zij verkocht wereldwijd meer dan 130 miljoen platen. Speelde in tientallen films en sprak vloeiend Arabisch, Frans Engels en Italiaans en redelijk Spaans en Duits. In December 1968 kreeg ze de Médaille de la Présidence de la République opgespeld door Général de Gaulle,. Zij is de enige persoon van de Franse muziek-industrie die dit eerbetoon heeft mogen ontvangen. In februari 1975 ontving zij de prestigieuze Prix de l'Académie du Disque Français. Ondanks haar enorme carrière en successen, werd Dalida's  privéleven ontsierd door een reeks van mislukte relaties, persoonlijke problemen en zelfmoordpogingen. Haar eerste man, Lucien Morisse, pleegde verscheidene jaren na haar scheiding zelfmoord en twee van haar minnaars, Luigi Tenco en Richard Chanfray namen ook hun eigen leven.

Dalida is sinds haar tragische dood altijd een cultfiguur gebleven en heeft nog steeds een zeer grote schare fans. In 1988 bleek uit een opiniepeiling, in opdracht van de encyclopedie Universalis, gepubliceerd in dagblad Le Monde, welke persoonlijkheden de grootste invloed hadden op de Franse maatschappij. Dalida eindigde op de tweede plaats achter Général de Gaulle. In 1997, werd de hoek van de rue Girardon en rue Abreuvoir op de Butte Montmartre ingewijd als place Dalida, met een bronzen levensgrote buste als herinnering aan deze nog steeds ongekend populaire zangeres. In 2002 werd zij vereerd met een eigen postzegel ter nagedachtenis aan haar dood 15 jaar geleden. Op initiatief van Bertrand Delanoë, burgemeester van Parijs, maar ook een vriend van de zangeres volgde in mei 2007, 20 jaar naar haar dood, een vijf maanden durende retrospectieve in het Hotel de Ville, het Parijse stadhuis. Samen met Édith Piaf, wordt Dalida gezien als de meeste populaire en invloedrijke Franse zangeres uit de 20e eeuw.

Place Dalida, 18e arrondissement, metro Lamarck Caulaincourt - Graf van Dalida: Cimetière de Montmartre, avenue Rachel 20, 18e arrondissement, metro : Blanche,  Place de Clichy. - Woonhuis Dalida: Rue d'Orchampt 11bis, 18e arrondissement, metro: Abesses.