De titel brengt mij
terug naar het Parijs van de jaren twintig, prachtig verfilmd in de film van
Woody Allen; 'Midnight in Paris'. De
film, een prachtige ansichtkaartenode aan de toch al magische stad Parijs, vertelt
het verhaal over Gil, een aspirant schrijver, die met zijn verloofde Inez en
haar ouders, een bezoek brengt aan de stad van de liefde. Hij werkt al
jarenlang aan een boek over nostalgie, maar durft het niemand te laten lezen.
Tijdens een nachtelijke wandeling wordt Gil op een wel heel bijzondere wijze
meegevoerd in de bruisende geschiedenis van Parijs in de jaren twintig. De tijd
van het modernisme, het surrealisme en de opkomst van de jazz. Tijdens een van
zijn nachtelijke wandelingen verdwaalt Gil in het vijfde arrondissement. Als de
klok middernacht slaat, komt een prachtige ouderwetse auto de hoek om en neemt
Gil mee naar het Parijs van de jaren twintig, de tijd die Gil zelf graag
meegemaakt zou hebben. Daar ontmoet hij veel bekende namen die hij allen even
inspirerend vindt, waaronder; Hemingway, Fitzgerald, Picasso, Dalí en uiteraard
Gertrude Stein.
In het echte leven was
Ernest Hemingway een geregelde bezoeker van de boekenwinkel van Sylvia Beach in
het vijfde arrondissement. Zij was bevriend met tal van arme Amerikaanse en
Britse schrijvers zoals Ezra Pound, T.S. Eliot en Scott Fitzgerald. Sinds de
zomer van 1921 bevindt 'Shakespeare & Company', de naam van de boekhandel en uitleenbibliotheek, zich in de
rue l'Odéon 12. De rue l'Odéon die naar het gelijknamige theater leidt, was een
van de eerste straten in Parijs die voorzien was van trottoirs en verlichting
op gas. Hemmingway kocht en leende geregeld boeken bij Sylvia Beach die als
eerste in 1922 de complete versie van James Joyce's Ulysses in het Engels durfde uit te geven. Dit 'obscene' werk werd
de literaire sensatie van het decennium. Hemmingway en Gertrude Stein waren een
van de eerste leden van Beach' uitleenbibliotheek, die met name gespecialiseerd
was in Engelstalige journalistiek. Sylvia Beach runde haar boekwinkel tot 1949.
De huidige Shakespeare
& Company van de Amerikaan George Whitman, is sinds 1951 gevestigd aan de
rue de la Bûcherie 37, niet ver van het wonderschone square Viviani, dat weer
grenst aan het kleine kerkje, tegenover de Notre Dame, de Église Saint Julien
le Pauvre. Velen reisgidsen van Parijs doen je geloven dat deze boekwinkel de oorspronkelijke
versie is van Sylvia Beach' boekwinkel. De enige overeenkomst is dat de huidige
Shakespeare & Company, zich voornamelijk richt op Engelstalige boeken en is
vernoemd naar de beroemde boekwinkel in de rue l'Odéon. De winkel wordt gerund
door jonge would-be Hemingways die boven slapen, gratis boeken lenen en hun
huur betalen door achter de kassa te staan. Een bijzondere plek met oude
vloertegels, een fonteintje vol muntjes en planken vol met nieuwe en
tweedehands boeken en een kleine bibliotheek. Op de website omschrijven ze zich
zelf als een instituut, maar dat is schromelijk overdreven. Het is wel een
absolute 'must see' in Parijs. Wanneer de zon schijnt is het buiten heerlijk
toeven voor het lezen van een boek op het bankje voor de boekhandel, of onder
de boom bij de Wallace fontein.
In
zijn boek 'Paris est une fête', denkt Hemmingway terug aan zijn tochten door
Parijs. Hij brengt op prachtige wijze hulde aan de stad. Hij heeft het over de
gerechten, het drinken, de wijn, de oesters en zijn nachtelijke uitspattingen. Een
Parijs vol met sensatie en sfeer. "If you are lucky enough to have lived
in Paris as a young man, then wherever you go for the rest of your life it
stays with you, for Paris is a moveable feast". Vertaald: "Als je zo gelukkig
bent om als jongeman in Parijs gewoond te hebben, dan blijft je dat bij, waar
je in je leven ook naar toe gaat, want Parijs is een doorlopend feest".
Shakespeare & Company, rue de la Bûcherie 37, 5e arrondissement, metro Odéon.
Wonen in Parijs.... Ik ben geen jongeman, maar het lijkt me een droom! Geweldig leuk blog!! Génial!!
BeantwoordenVerwijderenHa die Gwenny, zo nu en dan een bezoekje of een keer lekker gaan hardlopen ;-) ......... een mens moet tevreden zijn, maar ook ik zou er best willen wonen. Aan de andere kant hadden we dan waarschijnlijk een andere hobby. En met Ferry kunnen we ons gewoon niet meten, die woont er zowat. De bofkont!
BeantwoordenVerwijderen@ Chris & Gwenny, Wonen? had ik maar een Pied a Terre in Parijs maar dat is nu te kostbaar. En ze zeggen niets voor niets het bezit van de zaak is het eind van het vermaak, dus ik hou het maar bij een kleine 170 boeken over Parijs.
BeantwoordenVerwijderenHaha, ik ken het gevoel
BeantwoordenVerwijderen