Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

vrijdag 28 juni 2024

PARIJS, LA BELLE EPOQUE; RECLAME IN DE STAD

Twee tentoonstellingen brachten mij op het idee om deze blog te schrijven, maar daar straks meer over. Ik neem je mee terug in de tijd naar naar 1844 wanneer Jean-Alexis Rouchon een patent aanvraagt voor de toepassing van behangbedrukking en op het kleurenafdrukken van grootformaat posters. Misschien wel het begin van het reclameaffiche. Hij maakt houtgravures, bedoeld voor reclames voor diverse winkels waaronder die van ‘La Belle Jardinière’. Maar ook Henri de Toulouse-Lautrec, Jules Chéret en Leonetto Cappiello hebben een grote bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de reclame poster als affiche door, elk op hun eigen manier, door middel van vormen en kleuren elk affiche nog aantrekkelijke te maken. Alfons Mucha was weer de pionier van de art nouveau, hij creëerde in 1894 al een reclameposter voor ‘Gismonda’, een toneelstuk met Sarah Bernhardt in de hoofdrol.

Alfons Mucha 1894; reclame poster voor Gismonda een toneelstuk met Sarah Bernardt

 

De populariteit van het gekleurde affiche in het laatste kwart van de negentiende eeuw kan worden toegeschreven aan de kunstzinnige vaardigheden van Jules Chéret. Hij richtte in 1866 zijn eigen drukkerij op in Parijs om zijn eigen kleurenaffiches te drukken. Het werk van Haussmann daarentegen bevorderde indirect de ontwikkeling van het affiche als reclamemedium. Hele buurten waren bedekt met hekken en blinde muren waardoor grote oppervlakten ontstonden voor de kleurrijke posters die weer werden gezien als verfraaiing van het straatbeeld, waarbij het affiche werd gezien als decoratieve kunst. Beetje bij beetje bedekken warenhuizen de muren van Parijs met grote posters.


Beetje bij beetje bedekken warenhuizen de muren van Parijs met grote posters

Photo RMN-Grand Palais - Brassaï




Aan het einde van de eeuw maakte de reclame een spectaculaire ontwikkeling door en werden posters een geliefd medium voor kunstenaars. Het kunstaffiche was niet meer weg te denken uit de lange lanen en brede boulevards van Parijs. Kunstcritici zoals Felix Fénéon noemden Parijs een grote openluchttentoonstelling. Het kunstaffiche nam zo een unieke positie in op het snijvlak van beeldende kunst en speelde dientengevolge een cruciale rol in de ontwikkeling van de beeldcultuur in de tweede helft van de negentiende eeuw.

De in Livorno, Italië, geboren tekenaar Leonetto Cappiello vestigde zich in 1898 in Parijs, waar hij onmiddellijk werd opgenomen in kringen van de Parijse elite, zoals bekende afficheontwerpers Henri de Toulouse-Lautrec en Jules Chéret. Zij bepaalden het straatbeeld in de metro’s, pleinen en langs de boulevards. Eenieder met hun eigen beeldtaal.


1891 Henri de Toulouse-Lautrec ontwierp affiches voor de Moulin Rouge


In 1891 kreeg de Toulouse-Lautrec van Charles Zidler de opdracht om een promotieposter te maken voor de Moulin Rouge. Dit werd voor beide partijen een winstgevende onderneming. Het succes van de poster bracht onmiddellijke bekendheid aan de schilder en een nieuw publiek naar de Moulin Rouge. Het affiche toont La Goulue in volle beweging met een been in de lucht en haar onderrokken zichtbaar, vergezeld door Valentin le Décossé, de enige mannelijke danser uit de periode. Vele posters zouden daarna nog volgen.

 


Jules Chéret

Chéret liet zich inspireren door sierlijke roodharige dames met wespentailles die in de volksmond al gauw ‘Chérettes’ werden genoemd. De dames verbeelden een energieke beweeglijkheid die nooit eerder op reclameaffiches waren te zien. Bovendien zorgde het gebruik van primaire kleuren, rood, geel en blauw voor een levendig effect waardoor de affiches des te meer opvielen in het Parijse straatbeeld.

 

Jules Chéret


Ook Capiello liet zich in eerste instantie inspireren door aantrekkelijke dames met wespentailles en zwierige jurken. Maar al snel vond hij zijn eigen beeldtaal. Zo wist hij vrijwel altijd bijzondere beelden te creëren. Kenmerkend voor zijn werk zijn fantasiewezens, zoals duiveltjes en het rode paard, maar ook exotische dieren zoals tijgers en zebra’s. Daarnaast had hij een voorliefde voor grappige clowneske figuurtjes, in de stijl van het Italiaanse volkstoneel de Commedia dell’Arte. Zijn bekendste poster is misschien wel die voor het drankmerk Campari, waarop een clonesk figuurtje vrolijk lachend uit een sierlijk gekrulde sinaasappelschil springt. Een verwijzing naar de bittere smaak van het alcoholisch drankje.



1906 (l) Leonetto Cappielo 1930 (r)



1922 Leonetto Cappiello voor Campari



1931 Leonetto Cappiello voor het vleesbouillonblokje Kub

 

Cassandre, zijn echte naam: Adolphe Jean-Marie Mouron, had de wens om kunst en het dagelijkse leven te combineren en zo populaire werken te creëren. Zijn eerste poster, voor een champagnemerk, was geïnspireerd op Japanse prenten. Zo ontwierp hij ook kunstaffiches voor het bedrijf Nicolas die gespecialiseerd is de verkoop van wijn. 

 

1935 Cassandre voor het wijnhuis Nicolas


Na de reclameposters volgden tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw de muurschilderingen van grote drankmerken zoals Byrrh, gearomatiseerde rode wijn, Saint-Raphaël, Dubonnet, cognac Martell, Suze, Picon etc. en hygiëneproducten zoals Cadum. Helaas verdwijnen ze beetje bij beetje, maar maken toch deel uit van het artistiek erfgoed. Het schilderen van borden op muren is inmiddels een verloren gegane traditie. Als we omhoog kijken is soms nog een klein stukje van een oud Parijs te ontdekken. In de straten van Parijs zijn er nog een aantal te zien. Soms vage sporen, maar sommige zijn nog steeds zichtbaar en leesbaar. Een kleine reis door de tijd die voor iedereen toegankelijk is; hier zijn enkele voorbeelden:


Onlangs gerestaureerd en te zien op de Boulevard Montmartre 

 

·        Boulevard Montmartre, 2e arrondissement : Savon Cadum

·        Rue Mouffetard 73, 5e arrondissement : Bowling

·        Boulevard Batignolles 23, 8e arrondissement : Crème Eclipse (schoenpoetsmerk)

·        Rue de Charonne 50, 11e arrondissement : Kub

·        Rue Barrault 7, 13e arrondissement : Suze

·        Rue Collette 1, 17 e arrondissement: Amer Picon

·        Rue Marx-Dormoy 1, 18e arrondissement : Chocolat Rozan

 

Zoals ik al schreef; twee tentoonstellingen die mij op het idee brachten om deze blog te schrijven. Bent u in Parijs; de tentoonstelling Parijs 1924, reclame in de stad. Gratis te zien tot en met 28 september 2024. Bibliothèque Forney, rue du Figuier, 4e arrondissement, metrostation Pont-Marie, lijn 7.



De tentoonstelling Parijs 1924

Dompel jezelf onder in de opwinding van de Olympische Spelen van 1924! De Bibliothèque Forney gaat honderd jaar terug in de tijd en laat ons de emotie van een hoofdstad in volle onrust herbeleven. Ondergedompeld in het Parijs van weleer loop je langs de muren van een stad boordevol informatie, bezaaid met gigantische posters, krantenuittreksels en commerciële advertenties. Sommigen prijzen de verdiensten van krachtige auto's, anderen waarschuwen voor aankomende sportcompetities of nodigen ons uit om de programmering van de meest trendy theaters van dit moment te volgen.



 

De tweede tentoonstelling, mocht je in Nederland zijn, is de tentoonstelling Leonetto Cappiello, altijd iets aparts. Te zien tot en met 10 november 2024 in het Nederlands Steendrukmuseum, Oranje Nassau straat 8C, 5554 AG, Valkenswaard.

De tentoonstelling Leonetto Cappiello: altijd iets aparts toont voor het eerst in Nederland een uitgebreid overzicht van de meest bijzondere karikaturen en krachtige affiches die de kunstenaar met de lithografie maakte. Naast de iconische werken Nos Actrices (1899), Chocolat Klaus (1903), Campari l’apéritif (ca. 1922) en Kub / Bouillon (1931) zijn ook de schetsen, pasteltekeningen en gouaches die Cappiello ter voorbereiding op zijn karikaturen en affiches maakte in de expositie te zien. Het Nederlands Steendrukmuseum nodigt bezoekers uit om de werkwijze en het oeuvre van deze belangrijke kunstenaar te komen ervaren in een unieke tentoonstelling.



donderdag 20 juni 2024

VET LEKKER

In 1992, 32 jaar geleden, organiseerde Roberto Payer de allereerste  haringparty in het Hilton hotel te Amsterdam. Het Hilton haringfeest is inmiddels uitgegroeid tot een begrip in tout Amsterdam en ver daarbuiten. Woensdag 19 juni was het weer zover. Honderden gasten uit de Amsterdamse zakenwereld, kunst en cultuur, horeca en reisbranche hadden gehoor gegeven aan de persoonlijke uitnodiging van Hilton Amsterdam general manager Alessio Colavecchio. Colavecchio heeft sinds augustus 2015 de dagelijkse leiding over het Hilton op de Apollolaan, waar hij destijds  als restaurant-medewerker begon en diverse posities bekleedde. Tussendoor maakte hij nog een uitstapje naar het Hilton Lake Como om zich in februari 2022 fulltime bezig te houden met Hilton Amsterdam.


 

Klokslag 18.15 uur arriveerde de ‘Hollandse Nieuwe’ in Amsterdam. Al zwemmend over het Noorder Amstelkanaal bracht zwemmer en voormalig olympisch kampioen Maarten van der Weijden het eerste vaatje aan wal bij het Amsterdam Hilton hotel waar het dankbaar in ontvangst werd genomen door Alessio Colavecchio en Jan Gerard de Graaf, commercieel directeur van Versrvishandel Jan van As te Amsterdam. Het Hilton Haringfeest 2024 kon beginnen.


Maarten van der Weijden geflankeerd door Alessio Colavecchio, General Manager Hilton Amsterdam en Jan Gerard de Graaf, commercieel directeur versvishandel Jan van As te Amsterdam


Gewoon vet lekker 

Dit jaar is de ‘nieuwe haring’ perfect op tijd en natuurlijk is hij weer vetter en nog lekkerder dan voorgaande jaren aldus Jan Gerard de Graaf. Dat de ‘Hollandse Nieuwe’ uit de kust voor Nederland komt, is al jaren niet meer het geval, maar dat deert niemand. Het gaat om het oer-Hollandse proces dat zorgvuldig wordt bewaakt door Nederlandse handelaren vlak na de vangst van de haring voor de kust van Noorwegen, Denemarken en een stukje Schotland. De Noordzee wordt steeds warmer en de haring voelt zich nu eenmaal thuis in de wat koudere noordelijke wateren.



Dit jaar is de ‘nieuwe haring’ perfect op tijd en natuurlijk is hij weer vetter en nog lekkerder dan voorgaande jaren aldus Jan Gerard de Graaf 

‘Hollandse Nieuwe’ is verse, jonge haring die speciaal wordt gevangen tijdens het haringseizoen, dat meestal loopt van mei tot juli. Deze haring wordt gevangen wanneer deze nog niet heeft gekuit, waardoor de vis zijn volle, romige smaak heeft behouden. Wat ‘Hollandse Nieuwe’ onderscheidt van andere haringsoorten, is het specifieke rijpingsproces. De verse haring wordt aan boord van het schip gekaakt en vervolgens in vaten met zout water geplaatst. Hier begint het rijpingsproces, waarbij enzymen de structuur van de vis verzachten en de smaak ontwikkelt. Tijdens dit proces wordt de haring vaak ingevroren om de kwaliteit te behouden en bederf te voorkomen. Ingevroren haring behoudt daardoor zijn versheid en smaak.

 


'De meisjes van smaak' brengen de eerst maatjes naar binnen




Het was dus weer genieten. Haring happen bij de staart hoort natuurlijk bij het Hilton haringfeest. Zeker als je kunt vertoeven in de luxueuze sferen van het Hilton. Het Hilton Amsterdam blijft toch iconisch, met haar rijke geschiedenis. Met de Half Moon Lounge, Garden Terrace en Roberto’s Italiaanse restaurant is het een favoriet van locals en toeristen. John Lennon en Yoko Ono voelden zich er ooit thuis en een prachtige suite herinnert nog steeds aan hun verblijf.



De eerste en velen zullen nog volgen


"Echt lekker", aldus Dirk Zeelenberg, acteur en presentator



'Empty Your Pockets' prachtige fotoserie van fotograaf George Maas. Dit keer was het de beurt aan Oscar Hammerstein, voormalig advocaat.



Fotograaf George Maas met voormalig directeur Hilton en Waldorf Astoria hotel Amsterdam



Ook Harry Mens was van de partij samen met André Snippe van Snippe projecten en vastgoed ontwikkeling


Natuurlijk kon Annemarie van Gaal niet ontbreken. Hier samen met haar echtgenoot 
Rhandy MacNack


Het bleef nog lang gezellig





Topfotografen bij elkaar; Guillaume Ehrenfeldt (l) Govert de Roos (m) George Maas (r)



Uw blogger was erbij. Hadden ze in Parijs ook maar zo’n event. Met dank aan Alessio Colavecchio voor de persoonlijke uitnodiging.



De huidige initiatief nemer van het Hilton Haringfeest Alessio Colavecchio en de eerste initiator Roberto Payer







maandag 17 juni 2024

HÔTEL SALÉ EEN BIJZONDER HÔTEL PARTICULIER IN PARIJS

Het hotel Salé is waarschijnlijk, zoals de kunst- en architectuurhistoricus Bruno Foucart in 1985 schreef; “het grootste, meest buitengewone, zo niet het meest extravagante van alle grootse Parijse privé hôtels van de 17e eeuw”.  Het luxueuze Hôtel Salé ligt in het hart van Parijs, in de wijk Marais en herbergt het ‘Musée national Picasso de Paris’. Hier zijn meer dan 5.000 werken van de Spaanse schilder verzameld. De plaats had niet beter gekozen kunnen worden om de meester te vertegenwoordigen, die een groot liefhebber was van historische woningen.

 


Zicht op het Musée Picasso vanuit de rue Thorigny

Hôtel Salé werd gebouwd tussen 1656 en 1660 voor Pierre Aubert de Fontenay, belast met het innen van belasting op zout in naam van de koning. Salé betekent zout in het Frans. Als locatie koos hij een gebied dat nog onderontwikkeld was en waar Hendrik IV van Frankrijk de stedelijke uitbreiding wilde stimuleren met de bouw van het Koningsplein, de place Royale, later de place des Voges. Pierre Aubert kocht voor 40.000 pond een grondstuk van 3.700 m2 van de nonnen van Saint Anastasia. Zijn verblijf was relatief kort nadat hij in 1663 in ongenade viel bij de Franse koning. Vele functies volgden voor het gebouw. Zoals ambassade van Venetië, Tijdens de Franse revolutie deed het gebouw dienst als literair depot. In de 19e eeuw als pension voor onder andere Balzac en vervolgens als École des Métiers d’Art de Paris, een nationale school voor de kunsten. De stad Parijs verwierf het hôtel particulier in 1964 en op 29 oktober 1968 kreeg het pand de status van Historisch Monument. Tussen  1979 tot 1985 werd het stadspaleis gerestaureerd om dienst te doen als toekomstig museum voor de nalatenschap van Pablo Picasso.



 Het Hôtel Salé werd gebouwd tussen 1656 en 1660

Picasso's nalatenschap na zijn dood in 1973, hij was toen 91 jaar, beliep ruim 700 miljoen euro. Dat stelde de erfgenamen voor een luxeprobleem namelijk de betaling van de successierechten. De oplossing was nabij: Sinds 1968 was er namelijk een wet van kracht die de erfgenamen van kunstenaars de mogelijkheid bood om de erfbelasting te betalen in de vorm van kunstwerken. 5.000 kunstwerken en 200.000 documenten kwamen zo in het bezit van de Franse Staat. Picasso's mooiste werken en creaties uit deze zeldzame collectie zouden worden tentoongesteld in het Picasso Museum dat haar deuren opende in 1985 om 24 jaar later weer te sluiten voor een grondige renovatie.

 

De centrale trap is het meesterwerk van het huis en is gebaseerd op het trappenplan ontworpen door Michelangelo voor de Laurentian bibliotheek in Florence


Nog maar net bekomen van zijn openingsdaad bij de Fondation Louis Vuitton, op 20 oktober 2014 kon, president François Hollande wederom zijn kunstje lintje doorknippen laten zien bij het Musée Picasso (25 oktober). Vijf jaar lang moest Parijs wachten op de heropening van dit prestigieuze stadspaleis. Dankzij de 50 miljoen euro kostende renovatie van het Hôtel Salé was de expositieruimte verdubbeld. Het koste wel de kop van de directrice van het Picasso-museum, Anne Baldassari, die de schuld kreeg van de jarenlange vertraging en de overschrijding van het budget met 20 miljoen euro. De Franse staat moest uiteindelijk het verschil bijpassen en dat was reden genoeg voor de minister van cultuur, Aurélie Filipetti, om mevrouw Baldassari, tevens een groot Picasso-expert, op staande voet te ontslaan. Maar dat ontslag viel slecht bij de voornaamste erfgenaam van Pablo Picasso; Claude Picasso. Uiteindelijk besloot Filipetti maar zelf haar ontslag aan te bieden bij François Hollande met als excuus; gebrek aan cultuurbudget. Dus eind goed al goed, Parijs had zijn geliefde Musée Picasso weer terug.


'La flûte de pan' - Pablo Picasso 1923

 

8 April 2023 was het precies 50 jaar geleden dat Picasso overleed in Mougins, Frankrijk. Hij produceerde bijna 50.000 werken, waaronder 1.885 schilderijen, 1.228 beeldhouwwerken, 2.880 keramiek, 7.089 tekeningen, 342 wandtapijten, 150 schetsboeken en 30.000 prenten (gravures, lithografieën,  enz.). 


De nieuwe tentoonstelling La Collection 'Revoir Picasso

Ter gelegenheid van de vijftigste sterfdag coördineert het Nationaal Museum Pablo Picasso in Parijs, vieringen in 12 Franse musea onder de naam ‘Picasso Celebration’, waaraan meer dan 40 culturele instellingen over de hele wereld deelnemen. Op 12 maart 2024 opende het Picasso museum in Parijs met de tentoonstelling ‘Revoir Picasso’. Een overzichtstentoonstelling van zijn totale werk met op de bovenste verdieping een groot deel van zijn persoonlijke kunstverzameling van kunstenaars waar Picasso zelf een affectieve band mee had. Men vindt er werken van grote meesters zoals Chardin, Courbet en Renoir zowel als werk van bevriende kunstenaars als Cézanne, Matisse, Henri Rousseau, Derain, Braque en Miró. Met deze laatste kunstenaars wisselde Picasso vaak kunstwerken uit.




'L'artiste et son modèle' - Pablo Picasso 1926

 
‘Revoir Picasso’ toont de collectie van het Picasso-Parijs museum, ontstaan ​​uit een schenking van diverse erfgenamen van Picasso. Bijzonderheid is dat ze bestaat uit werken die de kunstenaar zijn hele leven vergezelden: dit zijn de ‘Picasso's van Picasso’, die in zijn atelier werden gevonden na zijn dood. Schilderijen, sculpturen, gravures, collages, keramiek. Een indrukwekkende inventaris die bijna tachtig jaar van zijn carrière beschrijft. Deze prachtige en indrukwekkende overzichtstentoonstelling is nog te zien tot 12 maart 2027. Elke dag behalve maandag, van 9.30 tot 18.00 uur. Toegangsprijs € 16



‘Revoir Picasso’ toont de collectie van het Picasso-Parijs museum, ontstaan ​​uit een schenking van diverse erfgenamen van Picasso



Pablo Picasso, 'Nu Assis et 'Nu Allongé' - 1967
 

Le musée Picasso, rue de Thorigny 5, 3e arrondissement, metrostation Saint-Paul, lijn 1 – Filles du Calvaire, lijn 8.



dinsdag 4 juni 2024

HET FIJNSTE FRANSE RESTAURANT 2024

Deze lente waren ze weer onderweg voor de beoordeling van de tien genomineerde restaurants voor de titel ‘Het Fijnste Franse restaurant van Nederland’. Cathelijne van Vliet, hoofdredacteur van de glossy Leven in Frankrijk, de Franse chef-kok Alain Caron die we allemaal kennen van het tv programma BinnensteBuiten maar ook als auteur van diverse kookboeken en met zijn zoons eigenaar van maar liefst vier restaurants in Amsterdam, Tom Kellerhuis, hoofdredacteur van HP/De Tijd en culinair journalist. Aan hem bewaar ik mooie herinneringen toen ik met hem ben gaan koken bij het grootste culinaire instituut in de wereld namelijk Le Cordon Bleue in Parijs. Last but not least, Jacques Hermus, Journalist en culinair consultant van Chef Rouge Media B.V.

 


Al 12 jaar  is dit het jaarlijks terugkerend initiatief van de Nederlandse glossy Leven in Frankrijk; de zoektocht naar karakteristieke, typisch Franse eetgelegenheden, bistro’s, brasseries in Nederland. Geen zaken met een Michelinster maar betaalbare adressen voor een echte culinaire Franse ervaring en sfeer. Wel is de eis dat deze restaurants authentieke Franse gerechten serveren en een goede selectie Franse wijnen op de kaart hebben staan. Natuurlijk bestaan de ingrediënten uit Franse producten. Tenslotte moet je je als gast voelen als God in Frankrijk. Lezers van Leven in Frankrijk konden tot 14 maart 2024 hun favoriete Franse restaurant aanmelden waaruit de jury de volgende tien restaurants selecteerde en vervolgens anoniem vereerde met een bezoek.

 

·        Bar Beurre - Maastricht

·        Bellami’s - Groningen

·        Haut - Weesp

·        Les Zazous - Amsterdam

·        Louise Petit - Rotterdam

·        Madame Georgette - Venlo

·        Margaux - Amsterdam

·        Mes amis - Delft

·        Monsieur Rouge - Haarlem

·        Rijsel – Amsterdam

 

De Consul Generaal van de Franse ambassade in Nederland: Z.E. Mme Catherine Feuillet met de fel begeerde plaquette voor het Fijnste Franse Restaurant 2024


Inmiddels zijn een aantal leden van de jury BN’ers dus ik vraag mij dan af hoe anoniem is het dan. Lijkt mij toch even schrikken als plotseling een aantal leden van de jury plaatsnemen in je restaurant en dan maar hopen dat alles op orde is. Maar ik dwaal af. Gisteren, maandag 3 juni was het dan weer zover, de inmiddels 12e keer dat onder grote belangstelling van restaurateurs, pers, bekende en onbekende Nederlanders, Franse en Italiaanse hoogwaardigheids-bekleders, twee bijzondere restaurant-awards werden uitgereikt. Eigenlijk vier stuks; de jury en publieksprijs voor het Fijnste Franse- en het Fijnste Italiaanse restaurant in Nederland. Vanzelfsprekend beperk ik mij tot de eerste twee awards. De verkiezing is elk jaar een feestelijk evenement waarvoor echte francofielen uit alle windrichtingen toestromen richting het Hilton Hotel in Amsterdam aan de chique Apollolaan.

 

Het blijft een iconisch gebouw, gebouwd in een V-vorm, om te benadrukken dat hier twee belangrijke stedenbouwkundige assen bij elkaar komen: De Apollolaan en de Minervalaan. Berlage had bij zijn ontwerp voor Plan Zuid in 1917 de locatie bedoeld voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten. Het terrein bleef echter tot de bouw van het Hilton onbebouwd. In 1958 door de architect H.A. Maaskant ontworpen, in samenwerking met Architectenbureau De Vlaming en Salm en geopend op 9 mei 1962. 



Het Hilton Amsterdam

Een gebouw met een bewogen historie. In 2010 werd besloten het hotel op de gemeentelijke monumentenlijst te plaatsen. In 2013 werd het gebouw opgenomen in het Beschermingsprogramma ‘Wederopbouw 1959-1965’ en in 2015 werd het een Rijksmonument. John Lennon en Yoko Ono hielden tijdens hun huwelijksreis de eerste zogenoemde bed-in for peace tussen 24 maart en 31 maart 1969. Zij lagen zeven dagen in bed in het Hilton om interviews te geven over wereldvrede. Zij verbleven destijds in kamer 702 en lounge 704 die nu te boeken is als de John and Yoko suite. De crimineel Klaas Bruinsma werd in 1991 geliquideerd naast het hotel. Op 11 juli 2001 pleegde Herman Brood zelfmoord door van het dak van het hotel te springen.



Het team van Bar Beurre Maastricht met Cathelijne van Vliet, hoofdredacteur van Leven in Frankrijk (2e van links) en Tom Kellerhuis, juryvoorzitter (4e van links) 


De prijs voor Het Fijnste Franse Restaurant 2024 ging naar BAR BEURRE in Maastricht. Een nieuwkomer op de jaarlijkse shortlist van de glossy Leven in Frankrijk. “Bar Beurre opende pas vorig jaar zijn deuren. En nu al wordt hier op een verschrikkelijk hoog niveau gekookt. Van alle restaurants die de jury heeft bezocht en waar ze vaker zijn gaan eten, aten zij hier het best. Een restaurant met gemoderniseerde klassiekers, gezeteld in een fijne straat in het centrum van de stad. Een zeer sfeervolle ambiance, een fantastische bediening met oog voor detail. Maar de doorslag gaf uiteraard de uitmuntende kwaliteit van de keuken. Hier aten we voortreffelijk Frans. Fine dining, een kleine, maar verrassende én betaalbare kaart vol verrukkelijke smaakexplosies. Het zou mij niets verbazen, en ik zeg dit op persoonlijke titel, als de Michelin-inspecteurs hier ook al in het geniep zijn langs geweest. Brioche, eendenlever, pistache, aardbei, poussin, morieltjes, zeeduivel, verjus, zuurdesem, amandelijs; nu moeten jullie het toch wel weten?  aldus Tom Kellerhuis bij het voorlezen van het juryrapport. Een gejuich ging op in de zaal bij het jonge team van Bar Beurre.



Het team en winnaars van het Fijnste Franse Restaurant 2024: Bar Beurre met vlnr Joppe Holla, Niloy Lahaye, Jesper Michels, Robin Hameleers, Eva Weerman
 

De Franse Consul Generaal, Z.E. Mme Catherine Feuillet reikte de prijs uit. Mme Feuillet deed een groot deel van haar speech in het Nederlands. Een bijzondere prestatie aangezien zij pas in september 2023 werd benoemd Consul Generaal in het Koninkrijk der Nederlanden. Maar eerst was het woord aan juryvoorzitter voor de bekendmaking van de winnaar van de publieksprijs, gekozen door de lezers van Leven in Frankrijk. 



Juryvoorzitter Tom Kellerhuis tijdens zijn enthousiaste betoog voor de Franse keuken




Met overgrote meerderheid van stemmen en ik citeer uit het juryrapport: “De keuze van alle lezers is gevallen voor deze sympathieke en laagdrempelige bistro in het hartje van deze provinciestad. Met kokette begroeting noodt ze ons aan tafel in een restaurant dat ik korte tijd deze stad aan zich heeft gebonden. Een klassieke Franse keuken met kreeftensoep, escargots en oesters, een mooie boeuf Bourguignon of een ouderwetse foie de veau, gebakken met spek en uien. De bescheiden aangeduide profiterole blijkt een enorme soes te zijn. Niets brengt het echtpaar uit balans, ook niet als het dak boven enkele tafeltjes gaat lekken tijdens een zware donderbui die deze regio afgelopen maanden trof. Hier heerst gastvrijheid met een gulle G. Overdag is ze een keurige mevrouw, ’s  avonds transformeert ze in Madame Georgette. De publieksprijs 2024 gaat naar….. MADAME GEORGETTE in Venlo” 


De publieksprijs winnaars; het team van Madame Georgette te Venlo


Madame Georgette (midden) en de Franse Consul Generaal Z.E. Mme Catherine Feuillet (rechts)



Ook dit jaar complimenten aan de witte en zwarte brigade van het Hilton Hotel die onder leiding van General Manager Alessio Colavecchio de gasten trakteerden op diverse heerlijkheden. Al met al was het alweer een zeer geslaagde 12e editie. Graag tot volgend jaar. 



General Manager van het Hilton Amsterdam Alessio Colavecchio (rechts) met zijn voorganger Roberto Payer (links)



Ook de inwendige mens werd goed verzorgd





Het bleef nog lang gezellig in Amsterdam


De vakjury samen met de winnaars

BarBeurre, Sint Pieterstraat 54, Maastricht. 

Bistro Madame Georgette, Jodenstraat 10, Venlo