Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

zaterdag 28 september 2013

PARIS DOOR RENÉE JACOBS

Wat ik niet kan nalaten, wanneer ik weer in Parijs ben, is om een willekeurige boekhandel binnen te lopen. Altijd op zoek naar dat ene boek van Parijs waarvan ik denk dat die informatie bevat die ik nog niet ken. Mijn bibliotheek over Parijs omvat zo'n kleine 200 boeken. Dit keer was ik op zoek naar een speciaal boek wat ik tijdens het browsen over het internet al verschillende malen was tegengekomen; 'PARIS'; uitgegeven door Galerie Vevais. Helaas in Nederland nog niet te krijgen dus ik nam mijn afgelopen bezoek aan Parijs te baat om te speuren naar dit boek. Natuurlijk had ik al een preview gezien bij Amazon France, maar zo'n boek wil je voelen, in alle rust doorbladeren. Waarom? Omdat het gedrukt wordt door Galerie Vevais, samen met Steidl een van de beste ambachtelijke drukkers in de wereld met de mooiste limited editions van fotografen waaronder Vladimir Zidlicky, William Ropp, Greg Friedler, Yoram Ross, Jacqueline Roberts en nu Renée Jacobs. 

Met haar wilde ik een interview, speciaal voor mijn tweehonderdste blog op Paris FvdV. Echter dit bleek moeilijk te zijn. Allereerst omdat Renée Jacobs in tegenstelling tot wat ik dacht geen Nederlandse bleek te zijn en ten tweede, dat zij onderweg was eerst naar Tokyo en daarna naar Bangkok om daar, na de succesvolle introductie in Parijs vier maanden geleden, haar prachtige zwart-wit fotoboek 'PARIS' te gaan promoten. 'Renee Jacobs 'Paris' is een verzameling van sensuele beelden genomen in en rond de Stad van Licht.
 
 Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs

Wie is Renée Jacobs  ?

Allereerst een vrouw en succesvol fotografe. Ze is geboren in Philadelphia, Pennsylvania en woont en werkt vanuit Los Angeles. Haar sporen verdiende zij in de fotojournalistiek met opdrachten voor gerenommeerde kranten en magazines waaronder de New York Times en de Philadelphia Inquirer. Zij ontving de prestigieuze Robert F. Kennedy Award voor haar journalistieke werk over de achtergestelden van de samenleving en haar werk is onderdeel van de collectie in de John F. Kennedy Presidential Library. In 1986 publiceerde zij haar eerste (foto)boek 'Slow Burn' over de desastreuze gevolgen van een ondergrondse mijnbrand in Centralia, Pennsylvania voor zowel de mijnwerkers, de bewoners en het milieu en hun verbeten strijd tegen de Federale Overheid. In 2010 werd dit boek opnieuw uitgegeven door Penn State Press toen de New York Times opnieuw aandacht besteedde aan deze bijzondere gebeurtenis in de Amerikaanse geschiedenis. Na 15 jaar lang gewerkt te hebben als burgerrechtenadvocaat besloot zij in 2007 terug te keren naar haar oude liefde; de fotografie.
 
Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs
 
Sinds die tijd wordt haar fotografisch werk gepubliceerd over de gehele wereld. Haar foto's van Araki, Lillian Bassman, Shelby Lee Adams, Douglas Kirkland en anderen zijn gepubliceerd in gerenommeerde magazines over de hele wereld waaronder: Silvershotz, Adore Noir, PH Magazine, Fine Art Photo, Nude Magazine, Photoicon, B&W Magazine, Focus, FHM Germany en Esquire. Haar twee kalenders met naaktfotografie 2009 en 2010 waren nummer 1 'best selling items' op de website van Amazon. In 2010 publiceerde zij haar boek met 4" x 5" polaroids getiteld AMOUREUX. Zelfs Taschen's 'New Erotic Photography', uitgave 2012, bevat haar werk en het meest recent, haar solo monografie, Werkdruck, uitgegeven door Galerie Vevais in Berlijn, bewerkt en met een inleiding van Jock Sturges.
Met haar bijzonder sensuele naaktfotografie won zij diverse prijzen waaronder in 2008 de International Photography Award for Fine Art Nude'; De 'Lucie'. In de afgelopen jaren zijn slechts weinig fotografen over de hele wereld onderscheiden met dit bijzondere beeldje. Zij die hun sporen hebben verdiend in de wereld van fotojournalistiek, reklame-  portret-, sport- en kunstfotografie waaronder naakt. Beïnvloed door twee fotografen, Frantisek Drtikol en E. O. Hoppe is de 'Lucie' een hulde aan het latijnse woord 'Lux', licht. Het licht dat een zo belangrijke rol speelt in het leven van een fotograaf.
 
Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs
 
De ontvangst van de International Photography Award for Fine Art Nude'; De 'Lucie' inspireerde haar te gaan werken aan haar nieuwe boek RENÉE JACOBS' PARIS dat op 14 mei 2013, waar kan het ook anders, midden in Pigalle aan de rue Duperrée 34, bij 'Le Carmen' in Parijs ten doop werd gehouden. Een chique  Hôtel Particulier uit 1875, geheel in rococostijl, waar Bizet eens zijn beroemde opera Carmen schreef. Nu een trendy discotheek in boudoir stijl met enorme bladgouden plafonds vol met fresco's, fonkelende kristalluchters, gigantische spiegels banken in Renaissance stijl, uitgevoerd rood fluweel en gouden kooien overal hangend vanuit het plafond. Een prachtige ambiance voor de introductie van een zinnenprikkelend boek
 
Waarom Parijs?
 
Ik heb Parijs niet gekozen, Parijs heeft mij gekozen! Als klein meisje was ik al gefascineerd door de stad Parijs. Waarschijnlijk is dat iets typisch Amerikaans. Wij groeiden op met het idee dat Parijs synoniem is met romantiek. Voordat ik op het idee kwam om dit fotoboek te maken was ik al eens eerder in Parijs geweest op doorreis naar Portugal, waar ik overigens werd beroofd van al mijn fotoapparatuur en dus van alle foto's van mijn eerste Parijs avontuur. In 2010 kwam ik regelmatig in Parijs meer voor vakantie en het bezoeken van galeries die interesse toonden in mijn werk. Zo kwam ik in contact met een Parijse uitgever die geïnteresseerd was om een boek van mijn fotowerk uit te geven. Echter zijn opvattingen van naaktfotografie kwamen niet overeen met mijn ideeën hierover en uiteindelijk kwamen wij niet tot een compromis. Het geluk bracht mij in contact met de geweldige Alexander Scholz van Galerie Vevais die juist zeer gecharmeerd was van mijn erotisch getinte manier van fotograferen.
Drie jaar heb ik gewerkt aan dit boek. Steeds verbleef ik vier tot vijf weken in Parijs, op verschillende plaatsen, maar mijn absolute favoriete verblijfplaats en die ik ook zeker bij iedereen kan aanbevelen zijn de appartementen van Gail Boisclair van 'Perfectly Paris'. Zij is één van de vriendelijkste mensen die ik heb leren kennen en haar appartementen in Montmartre zijn onvergetelijk.
 
Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs
 
Waarom naaktfotografie?
 
Naaktfotografie is altijd een mannending geweest en dat motiveerde mij juist. Vele mensen die mijn werk bekijken veronderstellen dat ik een man ben. De naam Renée is (soms) dan ook verwarrend. Ik denk dat vrouwen een veel betere kijk hebben op naakt. Dat blijkt ook uit de vele reacties die ik krijg op mijn foto's van vrouwen, van mijn modellen en van mijn publiek. Met hen voer ik vaak een interessante dialoog over mijn werk. Daar leer ik van. Mijn 'fine art naakt fotografie geeft de kijker een kijkje in de ultra sensuele wereld van het vrouwelijke.
 
Hoe kom je aan je modellen?
Mijn modellen zijn meestal goede vriendinnen maar ook professionele modellen. In Parijs is het ook voorgekomen dat ik de serveersters in het restaurant gevraagd heb om voor mij te poseren. Ook dat leverde geen enkel probleem op. Mijn foto's zijn ook niet geregisseerd en dat leidt vaak tot onverwachte resultaten zoals dat ene zinnenprikkelende moment op het terras bij Cafe Flore aan de boulevard Saint Germain of die bij de Brasserie Ile Saint Louis. Spannend en ondeugend tegelijk. Mijn modellen, ik noem ze vaak "My co-inspirators", en natuurlijk fantaseren zij ook over het naakt zijn onder een regenjas, ook dat is romantiek. Zij inspireerden mij tot het uiteindelijke resultaat; de foto's die het gezamenlijke werk vormen voor mijn fotoboek 'PARIS'. Een eerbetoon aan de stad waar alles sensueel mogelijk lijkt.
 
Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs
 
De Amerikaanse fotograaf Jock Sturges (the Rollei project) schreef over haar. " De foto's van Renée Jacobs vormen een combinatie van intensiteit en eerlijkheid, die ik niet vaak tegenkom. Foto's, voor altijd vastgelegd, gemaakt met het hoofd en het hart. Haar modellen vertrouwen haar om hun waarheid vast te leggen. Die waarheid is natuurlijk half de hare en de andere helft die van bewonderaars en aanbidders is. Ik ben duidelijk bevoorrecht om haar werk te mogen presenteren. Dit is wat je kan bereiken, en wat er gebeurt met fotografie, als je vol passie achter de camera staat. (Jock Sturges - uit de inleiding in Werkdruck nr. 4)
 
Wat is je favoriete PARIS foto?
 
Je vraagt aan mij een onmogelijke keuze te maken. Aan elke foto kleven prachtige herinneringen en mooie verhalen. De eerste foto in mijn boek is mij dierbaar omdat het onderdeel uitmaakt van de eerste foto's die ik gemaakt heb in Parijs. Toen wist ik nog niet dat deze photoshoot de basis zou leggen voor mijn omvangrijke PARIS fotoproject en een bijzondere band met dit model; Taline. 'Taline', staat niet alleen op de cover van mijn boek, maar zij figureerde ook in elke volgende photoshoot die ik maakte in Parijs. Zo groeiden wij naar elkaar toe; de kunstenaar naar het model of meer de actrice die haar droom najaagt. Dan is er nog de foto van drie vrouwen, gemaakt op een dakterras bij avondschemering met een geweldige storm op komst, misschien wel een mooie metafoor voor mijn Parijse avontuur. Alles kwam, als bij toeval, samen die nacht; het avontuur, vertrouwen, verrukking, magie en een spectaculaire storm. En dan zijn er nog de foto's gemaakt op mijn favoriete stekken; Versailles en de Jardin Luxembourg. Geloof me, achter elke foto schuilt een verhaal, elke foto herinnert mij aan een dierbaar persoon die nog steeds deel uitmaakt van mijn leven. Elke foto was een geschenk van mijn modellen over de hele wereld. Wat ben ik toch een gelukkig mens! 

 Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs
 
Wat is je favoriete plek in Parijs?
 
Dankzij vele goede vrienden en kennissen opgedaan gedurende dit project, heb ik op vele mooie plekken mogen fotograferen in Parijs. Favoriet? Hmmm, Natuurlijk Montmartre en de Marais maar ook de Jardin Luxembourg en La Grande Roue in de Jardin des Tuileries, daar heb ik ook een aantal opnamens in gemaakt. Maar mijn voorkeur gaat uit naar de Seinekades, op het moment dat het donker begint te worden. Heerlijk om er langs te varen met de Batobus. Last but not least de geur van glühwein tijdens de kerstperiode op de Champs Elysées.
 
Wat is je favoriete restaurant?
 
Een restaurant wat meteen bij mij opkomt, en niet alleen omdat ik daar uitgebreid heb mogen fotograferen, is: Aux Marches du Palais, een oude bistro uit 1906 aan de rue de la Manutention 5 in het 16e arrondissement. In een zijstraat aan de oostzijde van het Palais de Tokyo.
 
Waar ga je naar toe als je gaat shoppen?
 
Overal en nergens. Ik ben geen winkelend type. Overal vind ik wel weer leuke winkels om in te neuzen. Neen, een voorkeur heb ik niet.
 

 Marais - Uit haar boek 'PARIS' - Photo: Renée Jacobs
 
Wat is je volgende project?
 
Ik heb me laten inspireren door Woody Allen die steeds verschillende films maakt in grote steden over de wereld. Ik zit nu te denken aan Italië en misschien wel het wonderschone Venetië.
 
Renée Jacobs' boek PARIS is niet alleen een boek over Parijs maar ook een boek over passie en over plezier. Jacobs afbeeldingen van vrouwelijkheid geven een authentiek beeld van de moderne vrouw, van een vrije geest. Jacobs presenteert foto's van formaat vol van elegantie, verlangen en schoonheid dit alles gekoppeld binnen de allure van seksuele magie. De vreugde zingt door Jacobs' lens, aldus Professor John Wood, bij de inleiding van haar boek PARIS.

 
Renée Jacobs PARIS is te bestellen bij Galerie Vevais in een gesigneerde 'limited edition' , 150 pagina's in het formaat 24 x 30 cm. Oplage slechts 30 stuks inclusief PARIS parfum, naar een creatie van  Uwe Herrich. De editie met zachte kaft (Engelse versie) is te bestellen bij Amazon.de voor de prijs van € 69


vrijdag 20 september 2013

LES BUTTES DE PARIS - DE HEUVELS VAN PARIJS (DEEL 2)

In deel 2 van 'Les Buttes de Paris', wandel ik u mee naar Ménilmontant, Belleville, buttes Chaumont, de butte Bergeyre, en de Montagne Sainte-Géneviève.

Parijs is niet alleen de stad van de man met de baret op het hoofd, de Gauloise in de mond en een baguette onder de arm. Parijs kent immers ook een grote groep immigranten binnen de périphérique, die inmiddels zo'n 15% van de Parijse bevolking uitmaken,. Dit heeft weer met het langdurige koloniale verleden van Frankrijk te maken, in onder andere Noord- en Midden Afrika en zuidoost Azië. De invloeden uit deze streken zijn zichtbaar in de wijken van  la Goutte d'Or, Château Rouge, Barbès Rochechouart, Belleville, Charonne en Ménilmontant. Deze quartiers worden steeds populairder onder voornamelijk jonge Parijzenaars en duiken steeds vaker op in trendy reisgidsen en glossy modebladen. Het zijn ontegenzeggelijk de wijken die het meest in beweging zijn.
Nee, dit is niet Montmartre, maar het begin van een wandeling naar Butte Bergeyre
Natuurlijk vind je er ook de lelijke betonnen hoogbouw uit de jaren zeventig, maar ook kronkelende steegjes met winkels, ateliers en kleine lokale eethuisjes. Steile hellingen, duizelingwekkend hoge trappen met aan het eind weer een prachtig doorkijkje. Passages, villa's, impasses (staat in Parijs voor een doodlopend straatje) en verstilde tuinen achter sierlijke poorten. Hier vindt je de charme van het ongewone met het ouderwetse. Een mengeling van exotische gemeenschappen samen met de arbeidersbevolking, die in de 19e eeuw als gevolg van de herstructureringen van Hausmann, uit de binnenstad werd verdreven. De bevolking in de wijk is een van de meest gevarieerde en kosmopolitische in Parijs.
Veel van het dorpse karakter van de dorpjes Belleville, Charonne en Ménilmontant is bewaard gebleven. Zij dragen nog steeds de sporen van hun landelijk verleden, van de arbeiders die werkten in de gipsgroeven en de wijngaarden van de Parijse kloosters. Hier kwamen de arbeiders hun zuur verdiende Francs verdrinken in de guinguettes, de cafés en 'bals musettes'. Hier debuteerden Maurice Chevalier, Yves Montand en Edith Piaf op straat en in de verschillende café-chantants. Vele straatnamen herinneren nog aan de grote hoeveelheid waterbronnen en aan het rijke wijnbouwverleden: Rue des Cascades (waterval), rue de la Duée (de kleine bron), rue des Rigoles (slootjes) en rue des Vignoles (wijngaard). 
Deze wandeling geeft u ongekende doorkijkjes op een ander Parijs
Wandeling Ménilmontant, Belleville buttes Chaumont en Butte Bergeyre:
Hoog tijd voor een wandeling door Ménilmontant in het 20e arrondissement. Om het verrassingselement te behouden ga ik niet alle bezienswaardigheden voor u beschrijven maar wel de route die u het beste kunt bewandelen. We beginnen bij de uitgang van het metrostation Saint Fargeau en nemen de rue Saint Fargeau die overgaat in de rue de Ménilmontant. Rechts het park square de Ménilmontant in, door de passage des Saint Simoniens en links de rue de la Duée vervolgen. Rechts de passage de la Duée, een van de smalste passages van Parijs. Aan het einde van de passage keren we terug naar de rue de la Duée, rechts af om via de rue Pixérécourt terug te gaan naar de rue Ménilmontant. Rechtsaf de straat vervolgen en we kruisen de rue des Pyrénées. Op 121 Maison Carré de Baudoin het stadhuis van het 20e arrondissement.
De cité de L'Ermitage die u brengt naar een oase van rust met huizen en verrassende binnenplaatsen; de villa de l'Ermitage
Rechts de cité de L'Ermitage heen en terug en een stukje verder rechts van de rue Ménilmontant de rue de l'Ermitage. We vervolgen het quadrant via een oase van rust met huizen en verrassende binnenplaatsen; de villa de l'Ermitage, cité Leroy, rue des Pyrénées totdat je weer bij de rue l'Ermitage komt. We nemen rechts de pittoreske trappen van de rue Fernand Raynaud (met een prachtig uitzicht over de daken van Parijs), die je naar beneden volgt tot aan de rue des Cascades.
Een ouderwetse lange smalle straat met huizen van slechts twee of drie verdiepingen. Hier ontdekt u de regard (waterbron) Saint Martin (nummer 42), vroeger eigendom van de priorij Saint Martin en de regard des Messiers (op de binnenplaats van nummer 17). De Messiers waren de bewakers van de wijngaarden. Deze waterbekkens zijn gebouwd in de 13de eeuw om het water op te vangen uit diverse bronnen en via hellingen te laten stromen naar de herenhuizen in de Marais. Beide regards zijn nog steeds in werking. Let ook nog even op het bijzondere uithangbord op nummer 48. Aan het einde van de rue des Cascades kunt u even uitrusten bij de Bistrot Littéraire les Cascades met uitzicht op de place Henri Krazuki.
Een van de nog werkende waterbronnen van Parijs: regard Saint Martin - Photo courtesy Wikimedia
Uitgerust? Dan vervolgen we onze weg via de rue des Envierges, waar u aan het einde van de straat weer wordt beloond met een fantastisch uitzicht over  Parijs, met op de voorgrond het parc de Belleville. Tevens het hoogste natuurlijke punt van Parijs: 148,45 meter (Bron Mairie de Paris). Vanaf het terras heb je ook nog de mogelijkheid om naar het park af te dalen met behoud van dit prachtige uitzicht. Maar niet voordat u heeft genoten van een espresso op het terras van 'la Mer à boire', het café op de hoek van rue Piat en rue des Envierges. Je kunt hier ook terecht voor een smakelijke lunch. Nadat we genoten hebben van het prachtige uitzicht nemen we de rue Piat en de passage Piat, langs een van de laatste Parijse wijngaarden, door het park. Links de rue de Couronnes in en rechts, via de rue de Henri Chevreau naar het einde van de rue de la Mare voor een klassieker; een grillige brug in de vorm van een trap die over de chemin de fer (ringspoorweg) de la petite Couronne loopt.
Weer zo'n onverwacht uitzicht; rue Piat met op de voorgrond het Parc Belleville
Voor u doemt de Église Notre Dame de la Croix op met zijn indrukwekkende trappen die ooit een rol speelde in de Franse Film 'Le Balon Rouge'. Op de place Maurice Chevalier met zijn verkoelende loofbomen, banken en een 'Wallace' fontein, vindt u een ideale plek om het vervolg van uw route te plannen. 
De place Maurice Chevalier
Buttes Chaumont  is een van de minder bekende parken in Parijs en eigenlijk zeer onterecht. Sterker nog, het is een van de mooiste parken van Parijs. Gebouwd in opdracht van Napoléon III in 1867, door het duo Haussmann en Jean-Charles Alphand, op een vroeger galgenveld en een verlaten en vervuilde gipsgroeve. In de 14e eeuw werden de huizen voorzien van een laag pleister. Het gips hiervoor haalde men uit de groeven van Montmartre en Buttes-Chaumont. Tonnen aarde werden aangevoerd om een romantisch park te bouwen dat zich kenmerkt door steile hellingen met glooiende graspartijen, kronkelige paden, grotten, waterpartijen, waaronder een grote vijver compleet met waterval en hoog op een rotswand een kleine tempel, van waaruit je weer een prachtig uitzicht hebt over Montmartre en Saint-Denis. Een grote hangbrug brengt je weer naar een lager gedeelte van het park. De platanen, populieren, esdoorns, kastanjelaars, taxusbomen, ginkgo's en sequoia's geplant aan het einde van de 19e eeuw staan er nog steeds. Vooral in de lente en de herfst is het hier schitterend, dankzij een bont spektakel van kleuren. Aan de oostkant van het park vind je nog sporen van de vroegere ringspoorweg van Parijs; la Petite Ceinture. De treinsporen verdwijnen onder de "butte" in een tunnel en komen, na plus minus een kilometer, weer te voorschijn op de plek waar eens het station van Ménilmontant stond. (rue de la Mare)
Een echte hangbrug brengt u naar het hoogste punt van Parc Buttes Chaumont
Net achter het parc des Buttes Chaumont wacht u nog een kleine verassing. Een van de meest ongewone plaatsen en het best bewaarde geheim van de stad Parijs. Weinig Parijzenaars weten zelfs het bestaan van deze natuurlijke 100 meter hoge heuvel. De enige heuvel die niet is aangelegd in het gebied van Chaumont. Een wandeling over de Butte Bergeyre is niet zozeer een wandelingetje qua duur maar een kuitenbijter om er te komen. Dit wijkje ligt hoog, liefst 78 treden boven straatniveau, maar dan heb je ook een prachtig uitzicht op Montmartre. De wijk bestaat uit slechts vijf straatjes met huizen uit de jaren '30, waar sprake is van een grote architecturale harmonie. Het is gebouwd op de plaats waar eens een voetbalstadion stond, tijdens de Olympische Spelen van 1924. Het werd afgebroken in 1926. Vanwege oude gips steengroeven, was het hier onmogelijk om hoogbouw te plegen. Kleine huisjes geven deze plek een bijzondere charme.
Een van de best bewaarde geheimen van Parijs: De butte Bergeyre
Vanuit het dichtstbijzijnde métrostation Buttes Chaumont, loop je door het Parc des Buttes Chaumont via avenue de Puebla (links aanhouden) en de avenue Darcel naar de uitgang aan de rue Manin. Dan naar rechts en ter hoogte van nummer 21 met de trap naar boven. Er is ook nog een trap op de avenue Simon Bolivar ter hoogte van nummer 54. Ben je uitgehijgd, loop dan een rondje via de leuke straatjes; rue Philipe Hecht, rue Rémy de Gourmont, rue Edgar Poe, de rue Georges Lardennois en kom uit bij de 'jardin partagé' een soort volkstuintje maar dan bedoeld voor de groene vingers van dit buurtje. Helaas niet toegankelijk voor toeristen, maar er staat wel een bankje van waaruit je kunt genieten van het beloofde prachtige uitzicht.  
Uitzicht vanuit de 'jardin partagé'
Toen Lodewijk XV in 1744 ernstig ziek werd beloofde hij een half vervallen kerk op de Montagne Saint Geneviève te vervangen door een monumentaal bouwwerk. De heuvel genoemd naar de heilige Genoveva, ligt op de Rive Gauche, in het 5e arrondissement van Parijs. De Montagne Saint Geneviève is 61 meter hoog en ligt niet ver van de plaats waar de Bièvre in de Seine uitmondt. 20 jaar later, inmiddels hersteld van zijn ziekte, legde de koning de eerste steen, maar door geldgebrek duurde het tot 1789 eerdat het gebouw klaar was. Een ongehoord bouwkundig huzarenstuk van 110 meter lang, 84 meter breed en 83 meter hoog; het Panthéon. De naam Panthéon verwijst naar het Pantheon in Rome. Pas in 1812 werd de kerk volledig voltooid en heeft het een aantal malen als kerk dienst gedaan. Het nieuwe regime na de Franse Revolutie zag in het imposante neoclassicistische gebouw meer een soort tempel ter ere van Frankrijk, en veranderde de functie van kerk naar mausoleum voor beroemde Fransen. In 1885 werd het definitief het mortuarium van de Franse helden. In dat jaar stroomden een half miljoen mensen door de straten van Parijs achter de lijkkoets van Frankrijks grootste literaire grootheid Victor Hugo, op weg om als eerste bij gezet te worden in de tempel van de natie.
Montagne Saint Geneviève met de reflectie van het  Panthéon
Panthéon, Place du Panthéon, 5e arrondissement, metro Luxembourg, Maubert-Mutualité, Cardinal-Lemoine

maandag 9 september 2013

LES BUTTES DE PARIS - DE HEUVELS VAN PARIJS (DEEL 1)

Parijs ligt redelijk laag, slechts 35 meter boven de zeespiegel en kent 9 heuvels, van waaruit je vaak van een prachtig uitzicht kunt genieten. Deze  heuvels zorgden voor de benodigde kalksteen om huizen te kunnen bouwen. In de catacomben van Parijs wordt nog steeds behalve kalksteen en gips, ook veel Franse zandsteen (Calcaire lutétien) aangetroffen. De gedolven kalksteen is tot en met de 14e eeuw vooral gebruikt voor gebouwen, van de Place d'Italie tot aan de Rue de Vaugirard. Kalksteen wordt tegenwoordig in andere delen van Frankrijk gewonnen, bijvoorbeeld in de omgeving van Saint-Maximin. Gips wordt vooral gewonnen in Montmartre, ja nog steeds en in Bagneux. Verschillende (straat)namen in Parijs verwijzen nog naar de periodes dat hier actief gips en zandsteen werd gewonnen. Bijvoorbeeld het woord 'chaumont' wat kalkrots betekent. Eeuwenlang lagen de kalkkgroeven van Parijs in de 'butte Chaumont' (19e arrondissement), nu een prachtig park. Reeds in de middeleeuwen haalde Frankrijk hier zijn gips. ofwel ‘plâtre de Paris’ vandaan. Toen de groeven uitgeput raakten, werd het vuilnis van de stad er naartoe gebracht.
 
Uitkijk vanuit La Defense, op een van de 11 heuvels in Parijs

Het dorp Montmartre ontstond tijdens de Franse revolutie en werd bewoond door voornamelijk molenaars en arbeiders, werkzaam in de plaatselijke gipsgroeven in de ondergrond van de heuvel. De Place Blanche (het witte plein) dankt zijn naam aan het witte stof dat elke dag weer op het plein daalde, uit de karren die het gips uit de groeven van la butte naar de werven in Parijs brachten.
De negen heuvels van Parijs, velen spreken over zeven en ik benoem er zelfs elf. Ik noem ze even voor u op: Belleville 148,5 mtr, bij de rue du Télégraphe en tevens het hoogste punt van Parijs. Butte Montmartre 130 mtr, Ménilmontant 108 mtr, buttes Chaumont / butte Bergeyre 103 mtr, Passy 71 mtr, Montsouris 77 mtr, coline de Chaillot 67 mtr, Montparnasse 66 mtr, la buttes aux Cailles 63 mtr en de Montagne Sainte-Géneviève 61 mtr.
De bekendste is natuurlijk de heuvel van Montmartre, die ik al in vele blogs heb omschreven. In twee blogs wil ik u kennis laten maken met een aantal minder bekende 'hoogtepunten' van Parijs.
 
Elke ochtend oefeningen in het Parc Montsouris
In het zuiden van Parijs en wel in het 14e arrondissement, bevindt zich een van mijn juweeltjes. Enkele minuten verwijderd van de drukte van Montparnasse ligt het tweede grootste park van Parijs. Aangelegd in de tijd van Haussmann ligt hier een van de best bewaarde geheimen van Parijs: Parc Montsouris. Een park als een Engelse tuin, met glooiende hellingen, golvende paden, die bij elke bocht weer onverwacht zicht geven op valleitjes, rotspartijen, balustrades, water en prachtige "lawns". Bijna ongemerkt verborgen achter grote bomen of langs hoge wallen loopt verdiept in de grond het regionale netwerk van de RER (ligne B) over de oude spoorlijnen van de Petite Ceinture en de ligne de Sceaux. Door het park loopt ook de monumentale meridiaan van Parijs. 135 ronde koperen plaatjes, een ontwerp van de Nederlandse kunstenaar Jan Dibbets, als eerbetoon aan de astronoom en wetenschapper Francois Arago. Ex nieuwslezer en journalist Philip Freriks heeft alle koperen plaatjes in kaart gebracht en omschreven in zijn boek; "Het spoor van de Monumentale Meridiaan". Volgens dit boek zijn de plaatjes nrs. 15 t/m 20 te vinden in het park. Ook de Franse dichter Jacques Prévert liet zich inspireren door dit prachtige park:

"Des milliers et des milliers d'années - Duizenden jaren
ne sauraient suffire - zouden niet volstaan
pour dire la petite seconde d'éternité - om te beschrijven dat moment van eeuwigheid
oú tu m'as embrassé - waarop jij mij kuste.
Un moment dans la lumière de l 'hiver - Een moment in het winterlicht
au parc Montsouris á Paris - in het Parijse park Montsouris
á Paris - in Parijs
sur la terre - op aarde
la terre qui est un astre - de aarde die een ster is"

Een van de vele bijzondere gebouwen van de Cité Internationale Universitaire
 
Aan de overkant van het park, zeker niet vergeten, ligt de Cité Internationale Universitaire. Op deze prachtige groene campus wonen en leren 5500 studenten uit 130 verschillende landen. Ze wonen in gebouwen die ook het internationale karakter van de universiteit uitstralen; het Huis van Zuidoost Azië, het College van Spanje, het Huis van India, het Zwitserse paviljoen (gebouwd door Le Corbusier) etc. De tuin is vrij toegankelijk en zeker de moeite van een bezoek waard.
 Jardin Atlantique met de futuristische fontein genaamd la Fontaine de l’Ile des Hespérides
Eveneens in het 14e arrondissement ligt de Mont Parnasse; en ik hoor u denken; "nooit van gehoord". Daar vind je een aantal bijzondere plaatsen die vrijwel nooit onder de aandacht worden gebracht of in boeken worden vermeld. Een daarvan is de place des Cinq Martyrs du Lycée Buffon, verscholen achter de Gare Montparnasse (15e). Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn hier vijf studenten van het lyceum, verzetsstrijders, geëxecuteerd. Vandaar de naam. Het biedt u een weids uitzicht over Parijs terwijl je kunt wegmijmeren bij de TGV treinen die vertrekken in de richting van Bretagne en het zuidwesten van Frankrijk. Vandaar uit kunt u ook nog een bezoekje brengen aan de 'Jardin Atlantique'. Een daktuin van meer dan 34.000 m² gelegen boven de perrons van het Gare Montparnasse. 17 Meter boven het straatniveau en gebouwd op een unieke constructie, ondersteund door 12 pilaren. De meer dan 500 bomen van de Jardin Atlantique, waaronder veel grove dennen, werden aangeplant direct boven de pijlers van het station.  Het werk aan de Jardin-Atlantique, begon in 1990 en werd opengesteld voor het publiek in 1994.  Deze moderne tuin, met loopbruggen op verschillende niveaus, is geheel ingesloten door vier gebouwen waaronder de tour Montparnasse. Dus ondanks de hoogte geen schitterende vergezichten. In het midden een fontein genaamd la Fontaine de l’Ile des Hespérides, samengesteld uit verschillende meteorologische  instrumenten voor het meten van de regenval, temperatuur, wind en de atmosferische druk, omringd door waterstralen.  Aan de oostzijde van de tuin vind je een aantal thematische tuinen (Salle des Plantes) waaronder: helmgrassen symboliserend de golven van de zee, waterplanten, bloembedden in blauw en wit die doen denken aan het water, planten van de Bretonse kust en een meditatietuin.
 
Verstilde straatjes op de butte aux Cailles

La Butte aux Cailles, métro Corvisart in het 13e arrondissment. Deze heuvel op 63 meter hoogte, is alleen voor insiders. Hier stroomde de Bièvre en aan de oevers stonden watermolens en leerlooierijen, getuige de rue du Moulin-des-Prés (Weidemolenstraat) Enerzijds was dat idyllisch landelijk, anderzijds begon het er vreselijk te stinken toen steeds meer leerlooierijen en ververijen langs de oever verrezen. In de 15e eeuw vestigde ene Jean Gobelin op de oever een fabriek voor tapijten en wandkleden (gobelins en nu weet u meteen waar die naam vandaan komt). De fabriek bestaat nog steeds, nu met de chique naam 'Manufacture des Gobelins' aan de avenue des Gobelins 42. Maak eens een wandeling door dit dorp in de grote stad. De jonge bewoners doen er alles aan om het karakter van “het dorp” te behouden. Nee, geen grootse monumenten, geen exclusieve boetieks maar leuke straatjes met kleine bistros en passages. Alle denkbare architectonische stijlen van art-decohuizen, sociale architectuur, tuinwijken en dorpstraatjes. Rue de la Butte-aux-Cailles het historische centrum van la Butte. Langs rustige weggetjes staan lage huisjes; rue Buot, rue Michal, rue Alphand, Passage Boiton en in de rue Daviel prachtige vakwerkhuisjes “Petite Alsace” . Niet vergeten de Cité Florale met straatnamen als rue des Orchidées, square des Mimosas een oase van rust en groen. Is dit nu Ierland, Engeland  of een betoverd stukje Parijs? De wijk diende in 1871 tot toevluchtsoord voor de Communards en tot op de dag van vandaag organiseert de 'Association des Amis de la Commune' bijeenkomsten waarin de geest van die tijd, 1871, herleeft. Zaterdag 28 september 2013, op de place de la Commune, is weer het jaarlijks terugkerende 'Fête de la Commune' met zang en dans.
 
  Het feest van de 'Association des Amis de la Commune' elk jaar in september

Wandeling: Op de butte aux Cailles liggen de mooie plekjes nogal verdeeld. Een tip geef ik u mee dames, laat vooral uw naaldhakken in het hotel. Aangekomen bij het metrostation Corvisart gaan wij rechtsaf de boulevard Auguste Blanqui op. Linksaf de rue Barrault en vervolgens weer de eerste straat links de passage Barrault. We komen uit op de rue des Cinq Diamants (genoemd naar een oude kroeg) Gaat u rechtsaf dan komt u uit op de rue de la Butte aux Cailles, het historisch centrum van la butte. Een mooi straatje vol met appelbomen en historische huizen. In diverse zijstraatjes staan lage schilderachtige huisjes zoals achter in de passage Boitton (rechts - links). aan het einde van de passage rechts en weer de eerste straat rechts de rue Buot die samen met de rue Michael een pittoresk kwadrant vormt. Aan het einde van de rue Buot ziet u het plein place de la Commune Paris waar het 'Fête de la Commune' wordt gevierd op 28 september 2013. Volg de rue buot of de rue Michael in westelijke richting en u komt weer uit op de rue Barrault. Ga aan de overzijde de rue Daviel in en op nummer 10 vindt u prachtige vakwerkhuisjes genaamd Petite Alsace. Het werd gebouwd in 1913 en kent 40 paviljoenen. Terug naar de Rue Barrault, rechtsaf voor een flinke wandeling alsmaar rechtdoor naar de place de Rungis. Aan de rechterzijde van de rue Brillat Savarin de ingang naar het Cité Florale. In 1928 aangelegd in de vorm van een driehoek met mooie art-decohuisjes. Prachtige straatnamen als rue des Orchidées, rue des Glycines (blauweregenstraat), rue des Liserons (de Windestraat) rue des Iris en square des Mimosas. Vroeger de uiterwaarden van de rivier de Bièvre maar nu een enclave vol groen en rust. De meeste huisjes zijn van baksteen en elk huis is verschillend van kleur. Let ook op de dakpannen diesteeds veranderen van kleur. We lopen terug via de lange rue Bobillot naar de place Paul Verlaine, waar zich een van de oudste art-deco zwembaden van Parijs bevindt. Een historisch monument uit 1925 van de Franse architect Bonnier. Alles is nog in oorspronkelijke staat en het water komt nog steeds vanuit een put van waaruit het water spontaan naar boven komt en op natuurlijke wijze wordt verwarmd tot 28°c. Tijd voor koffie, lunch of een heerlijk diner. Gelegenheden genoeg als u terugloopt via de rue de la Buttes aux Cailles naar de place de la Commune Paris.

Tip: deze wandeling kunt u ook combineren met het Parc Montsouris. Na de Cité Florale neemt u de rue de Rungis en de rue de Liard en u komt uit in het park.
 
Belleville
In mijn volgende blog neem ik u mee naar Belleville, buttes Chaumont, de butte Bergeyre, coline de Chaillot, en de Montagne Sainte-Géneviève.