DE GRAND CRU VAN PARIJS, EAU DE PARIS

Wist je dat het drinkwater van Parijs een van de zuiverste is?

Het zou zelfs een van de beste ter wereld zijn! Dat leren we tenminste in de Netflix docu-serie genaamd ‘Down to Earth’ (in Frankrijk ‘Les Pieds sur Terre’) met Zac Efron en co-host Darin Olien. Darin is de auteur van de New York Times bestseller ‘Superlife’. De vijf oplossingen die je gezond, fit en eeuwig vitaal zullen houden. Zac Efron, neem ik aan, behoeft geen introductie. Op de serie werd ik gewezen door mijn zoon met als gevolg deze blog, waar ik duik in de kwaliteit van het Parijse drinkwater, dat volgens kenners zelfs uitzonderlijk is te noemen. Kwaliteit van drinkwater is sowieso belangrijk aangezien de mens voor zo’n 65% uit water bestaat. We kunnen drie dagen zonder eten maar niet drie dagen zonder water.

 

De gehele watervoorziening in Parijs is ook uniek in de wereld. De stad heeft meer dan 1200 drinkwaterfonteinen met gratis toegang, de bekendste zijn de Walace fonteinen. Een geschenk aan de stad aan het einde van de 18e eeuw door de Engelse filantroop Richard Wallace. Er zijn nu zelfs 13 fonteinen met bruisend kwaliteitswater. Er is een app; ‘Château la Pompe’ die de locaties laat zien waar je gratis je bidon kunt vullen. Ook zijn er automaten waar je een herbruikbare, door Philippe Starck ontworpen waterfles, kunt halen bij de bruiswaterfonteinen. Dit alles in een poging Parijzenaars aan te moedigen om kraanwater te drinken en zo de enorme plasticberg, ontstaan door wegwerpflesjes met mineraalwater of bronwater drastisch terug te brengen.

 

825 partnervestigingen in Parijs waar je gratis water kunt tappen zijn herkenbaar aan deze blauwe sticker

Wist je dat er per minuut, wereldwijd 1 miljoen flesjes water worden gemaakt. Dat zijn er maar liefst 525.600.000.000.000 per jaar. Kraanwater is het meest duurzaam. Daar waar kraanwater lokaal wordt getapt, geldt voor mineraal- en bronwater, dat het (meerdere malen) moet worden getransporteerd. En het Parijse drinkwater kan zonder problemen de concurrentie aan met grote Franse merken als Cristaline, Evian, Vichy St-Yorre, Badoit en Perrier. Het Parijse kraanwater is zelfs het meest gecontroleerde voedingsproduct in Frankrijk, maar daarover straks meer. In Frankrijk wordt jaarlijks 8,7 miljard liter water in plastic flessen verkocht. Deze flessen behoren nu tot de top 10 van afval dat rivieren en oceanen het meest vervuilt.

 

Meer waterpunten en minder wegwerpplastic

In 2020 lanceerde Eau de Paris  de reclame campagne “Je choisis l’eau de Paris", het eerste Parijse netwerk dat strijdt tegen wegwerpplastic. Je kunt jouw fles nu gratis vullen bij meer dan 825 aangesloten partnervestigingen in de Franse hoofdstad. Het doel? Maak van Parijs de eerste stad zonder plastic voor eenmalig gebruik tegen 2024! Elke partnervestiging is te herkennen aan een blauwe sticker.

Verder is Parijs een van de weinige hoofdsteden ter wereld met een tweede waternetwerk, naast het netwerk voor de drinkwatervoorziening. Het idee achter de aanleg van een tweede netwerk, de infrastructuur uit de 19e eeuw is te danken aan ingenieur Eugène Belgrand. Hij voorzag Parijs van een betrouwbare infrastructuur voor de toevoer van schoon water en moderne riolering. Een en ander is ontstaan in 1860, nadat de stad de omliggende gemeenten had geannexeerd. De Parijse bevolking nam met bijna een derde toe. Na deze annexatie begon de stad met een gedeeltelijke privatisering van het waternetwerk van Parijs, door een beroep te doen op de CGE (Compagnie Générale des Eaux), waarmee bepaalde geannexeerde omliggende gemeenten een contract hadden ondertekend. De stad kocht alle bestaande waternetten in de bijgevoegde gemeenten op en ondertekende tegelijkertijd een contract met de CGE voor de distributie van water. Haussmann besloot toen om de openbare dienst en particuliere dienst te scheiden op basis van de kwaliteit van het water. De particuliere dienst werd voorzien van bronwater en de openbare dienst kreeg water van mindere kwaliteit uit de Seine en het kanaal van Ourq, bestemd voor industrieel gebruik en straatreiniging. Zo kreeg de stad de beschikking over twee waternetwerken die heden ten dage nog steeds in gebruik zijn. Het niet-drinkbare water wordt door de gehele stad gedistribueerd via een 1.700 kilometer lang netwerk. Het hart van de installatie is te vinden op nummer vier van de Quai de Seine met het bord ‘Usine de la Villette’. Hier stopt de productie nooit. 24 Uur per etmaal filtert Eau de Paris hier het niet drinkbare water. Dagelijks zo’n 180.000 m³.

 

Parijs een van de weinige hoofdsteden ter wereld met een tweede waternetwerk bestemd voor industrieel gebruik en straatreiniging

De reis van een druppel water

Sinds 1 januari 2010 is de Eau de Paris de gemeentelijke beheerder van de waterdienst in de Franse hoofdstad. De dagelijkse consumptie van leidingwater is in Parijs gemiddeld 120 liter per persoon. Parijs heeft meer dan 2.2 miljoen inwoners en er werken nog eens bijna 1 miljoen mensen in Parijs, komend vanuit de voorsteden. De stad maakt in een straal van 80 tot 150 kilometer gebruik van vele natuurlijke bronnen die haar voor ongeveer de helft van het zuiverste drinkwater voorzien. Het water wordt op natuurlijke wijze gefilterd door de geologische lagen. Deze bronnen bevinden zich in de regio’s Sens, deze bron is de verste en bevindt zich op 156 kilometer afstand, Provins en Fontainebleau ten zuiden en Verneuil-sur-Avre en Dreux in het westen. Dit opgevangen water wordt vervolgens via 470 kilometer aan aquaducten naar Parijs getransporteerd. Dit alles is te danken aan de visie van Eugène Belgrand en Georges Haussmann in de 19e eeuw.

 

Het water wordt aangevoerd via 470 kilometer aan aquaducten

Het oppervlaktewater wordt onttrokken aan de Seine en de Marne. Het wordt vervolgens ‘behandeld’ in 2 zuiveringsinstallaties in het zuidoosten van de regio Parijs: Orly sur la Seine en Joinville sur la Marne. Zij zorgen voor de andere helft van het drinkwater van Parijs.

Het drinkwater wordt, voordat het wordt gedistribueerd, opgeslagen in 5 hoofdreservoirs met een totale capaciteit van 1.087.000 m³ water, goed voor 2 dagen consumptie: Ménilmontand, Montsouris, Saint Cloud, Les Lilas en l’Haÿ-les-Roses (Val-de-Marne). 4 Reservoirs zijn exclusief gewijd aan de opslag van niet-drinkbaar water: Charonne in het 20e, Grenelle in het 15e, Passy in het 16e en de voorstad Villejuif.  De watertoren en de reservoirs van Montmartre maken het mogelijk om drinkwater en niet-drinkbaar water op te slaan. Parijs beschikt over 2.000 km aan pijpleidingen voor het vervoer van water.

 

Reservoir de Passy in het 15e arrondissement

In Parijs was de watervoorziening openbaar sinds de regering van Napoleon III (1852-1870). In 1985, na de overwinning van rechts bij de gemeenteraadsverkiezingen, besloot burgemeester Jacques Chirac, om de drinkwatervoorziening te privatiseren Het werd toevertrouwd aan twee multinationale ondernemingen: ‘Lyonnaise des Eaux’ (nu Suez Environnement) op de linkeroever van de Seine en ‘Générale des Eaux’ (nu Veolia) op de rechteroever.

De concurrentie tussen Suez en Veolia zou de gebruikers ten goede komen, maar deze beloften, zoals vaker, werden niet nagekomen. Tussen 1985 en 2009 steeg de prijs van water in Parijs  twee keer zo snel als de inflatie. In totaal met 35%. Het was een campagnebelofte van Bertrand Delanoë in 2008 om de watervoorziening weer in handen van de stad te brengen. Na zijn herverkiezing werd in 2009 Eau de Paris opgericht. Gevolg; de waterprijs daalde in 2010 met 8% en vervolgens tussen 2011 en 2019 nog eens met 3,6%.

 

Het Réservoir de Montsouris, gebouwd tussen 1868 en 1873

Kwaliteit

Eau de Paris respecteert de 56 drinkwaterparameters die zijn gedefinieerd door de Public Health Code in het kader van Europese normen die de hoogste sanitaire kwaliteitsnorm ter wereld vormen. Haar laboratorium is geaccrediteerd door COFRAC (de Franse accreditatiecommissie). Elk jaar worden meer dan een miljoen kwaliteitsmetingen uitgevoerd om zo de sanitaire bewaking te waarborgen, en de onberispelijke kwaliteit van het water dat aan de kranen van de Parijzenaren wordt geleverd te garanderen. Het water wordt gezuiverd in opeenvolgende fasen. Allereerst met behulp van een proces dat natuurlijke filtratie door de bodem reproduceert. De verwijdering van organisch-, anorganisch materiaal en microvervuilers zoals pesticiden gebeurt vervolgens met ozon. Dan volgt een ultramoderne behandeling met uv-licht die de laatste sporen van virussen en bacteriën volledig elimineert.

 

Advertenties die de Parijzenaars moeten verleiden meer kraanwater te drinken

Een ander goed punt, Paris-water bevat van nature minerale zouten: 90 mg / l calcium, 10 mg / l natrium en 6 mg / l magnesium. Magnesium is essentieel voor een goede zenuw- en spierbalans. Eau de Paris heeft daarom alle voordelen van flessenwater, terwijl het veel duurzamer en economischer is. Sinds de aanslagen in november 2015 wordt het drinkwater licht gechloreerd. Dit omdat chloor een product is dat een mogelijke aanval op het netwerk met chemische wapens kan detecteren. Om precies te zijn slechts zo’n 0,2 microgram per kubieke meter. De smaak verdwijnt als je de kraan iets langer laat lopen of kraanwater bewaart in de koelkast. 

In Frankrijk varieert de prijs van drinkwater tussen  € 1,00 en € 6,00. In Parijs kost een kubieke meter (1000 liter) water € 3,83 (januari 2023). Dat is € 0,004  per liter. Het grote verschil tussen de Franse prijzen is te wijten aan de afstand tussen de bron en het distributiepunt, en aan het type behandeling. Ter vergelijking geeft de volgende tabel de prijs weer van flessenwater in een Franse supermarkt.

 Type                                       Prijs* in € / L

Cristaline flessenwater           0,50

Evian                                      0,55

Vichy St-Yorre                        0,56

Badoit                                     0,80

Perrier                                    0,83

* gemiddelde prijzen

Het goedkoopste flessenwater is Cristaline en kost 125 keer meer dan het kraanwater in Parijs. Evian kost 138 keer meer en Badoit zelfs 200 keer.

 De Albien hij haalt zijn water 600 meter onder de grond - Foto © Eau de Paris

Gratis bronwater

Het is ook mogelijk om gratis bronwater te krijgen. Water dat direct uit de Parijse ondergrond komt volgens het principe van de geboorde put. Op de place Paul-Verlaine, de Butte-aux-Cailles in het 13e arrondissement is de bron, een 582 meter diepe put die in 1872 werd voltooid. Op de square Lamartine, Passy, in het 16e arrondissement.  Een put geboord in 1855 in opdracht baron Haussmann om water te leveren aan de meren van het Bois de Boulogne. Het water stroomt nu uit de fontein op het kleine plein. Square de la Madone, Montmartre, in het 18e arrondissement. Deze 700 meter diepe put zorgt voor het zuiverste water. Water dat bijzonder goed beschermd is, geïsoleerd tussen twee geologische lagen en de zegen heeft van de Heilige Madonna.

 Foto © Eau de Paris

En dan zijn er sinds kort fonteinen met bruisend water. Dat bruiswater komt natuurlijk niet uit een lokale bron. Het is gewoon water uit het hoofdnetwerk waar net onder de fontein CO2 wordt toegevoegd. Omdat de beste temperatuur om CO2 toe te voegen 7° Celsius is worden deze fonteinen ook nog eens gekoeld. De eerste van dergelijke fonteinen werd in 2010 ingewijd in de Jardin de Reuilly (vlakbij de Promenade Plantée) in het 12e arrondissement, en sindsdien zijn er ongeveer elf andere gecreëerd. Het doel van de stad Parijs is om eind 2020 ten minste één Fontaine Pétillante te installeren in elk arrondissement . De andere bruisende fonteinen zijn te vinden in: 

Fontaine Pétillante des Halles – rue Berger, 1e arrondissement

Fontaine Pétillante – 25 rue Léopold Bellan, 2e

Fontaine des berges de Seine – 4, quai Anatole France, 7e

Fontaine du square Eugène-Varlin – 150, quai de Jemmapes, 10e

Fontaine du jardin Truillot – 82 boulevard Voltaire, 11e

Fontaine du siège d’Eau de Paris – Au 19 rue Neuve-Tolbiac, 13e

Fontaine du parc Montsouris – entrée coté rues Gazan et Liard, 14e

Fontaine à l’entrée du parc André Citroën – Quai André Citroën, 15e

Fontaine du parc Martin Luther King – ZAC des Batignolles, 17e

Fontaine du jardin d’Eole – Face au 28, rue d’Aubervilliers,  18e

Fontaine du square Séverine – Rue Dulaure, 20^e

Andere fonteinen vind je op de place Edmond Michelet (4e), tegenover het sportcentrum Valeyre, 24, rue Marguerite de Rochechouart (9e), in de Jardin Ranelagh (16e) en tenslotte in het Parc Buttes-Chaumont (19e).

 

De Mât Source, de coolste

Mât Source, de nieuwste van de Parijse drinkfonteinen, is gemakkelijk toegankelijk voor iedereen, kinderen en mensen met beperkte mobiliteit. Hiermee vul je gemakkelijk je waterfles. Het vernevelingssysteem maakt het een heerlijk eiland van frisheid.

 

Fontein Mât Source, Place de la Bataille-de-Stalingrad in het 19e arrondissement - Foto © Eau de Paris

De Totem, de meest mobiele

Sober en elegant, functioneel en licht, deze fontein is ontworpen in de ateliers van Eau de Paris. Gemaakt van roestvrij staal, een duurzaam materiaal en is te vinden op de oevers van de Seine en het Canal de l'Ourcq, gemakkelijk te verplaatsen. De 2-in-1-versie is uitgerust met een vernevelingssysteem welke in de zomer wordt ingezet. 

De Arceau, de puurste

Onmiddellijk herkenbaar aan zijn "o"-vorm, is deze minimalistische designfontein toegankelijk voor kinderen en mensen met beperkte mobiliteit. De hoogte is ideaal om tijdens het drinken staand te drinken.

 

De Arceau - Foto © Eau de Paris

Dus vergeet, Evian, Badoit en Perrier, schakel over naar dé grand cru van Parijs; La Pétillante van Eau de Paris.

Meer bijzondere wetenswaardigheden ontdekken over de Franse hoofdstad? Mijn drie reisgidsen bevatten de observaties van een nieuwsgierige reiziger die het Parijs van de Parijzenaars wil leren kennen en steeds op zoek gaat naar de couleur locale. Ik neem je mee buiten de gebaande paden en langs verborgen schatten, alsof je wordt rondgeleid door een bevriende gids. Ik laat je het grote Parijs zien, zoals ik haar wil laten zien aan goede vrienden, die gevoelig zijn voor de sfeer en de verleidingen van deze stad. Een Parijs dat bestaat uit gestolen momenten uit vervlogen tijden. Een Parijs waar je kunt genieten van kleine pleziertjes en immense schoonheid.

Te koop bij elke goede boekhandel of online voor € 24,50

 

NOSTALGIE ZO IN DE ZOMER

Paris au mois d’Août

Deze tekst schreef ik eens, heerlijk in de schaduw, op een terrasje aan de achterzijde van Montmartre, juist, dat deel waar weinig toeristen komen. Aan de overzijde stopt een zwarte Audi met achter het stuur een elegante vrouw, blond, blauwe ogen en ik schat zo midden dertig. Waarom zoveel details hoor ik u haast denken? Vanwege de muziek die via het open portierraam naar buitenkomt, hoe toepasselijk, Aznavour met 'Paris au mois d’Août'. Mijn hersenen maken overuren waarin vele mooie herinneringen naar boven komen. Het chanson begint met vlammende strijkers en Aznavour zingt vol dramatiek over z’n liefde, voor eeuwig verbonden met Parijs, én voor eeuwig verbonden met de maand augustus. De chansonnier schreef het samen met Georges Garvarentz. Ook van Armeense afkomst, bovendien z’n zwager. 'Paris au mois d’août' is geschreven voor een film met dezelfde titel. De film is op zijn beurt weer gebaseerd op de roman van René Fallet. Aznavour zingt niet alleen de titelsong, maar speelt ook de hoofdrol. De film handelt over een getrouwde, veertigjarige man wiens hoofd op hol wordt gebracht door een model, dat voor een photoshoot in Parijs verblijft. Hij is alleen in Parijs, het warme zomerweer doet de rest en de afloop...... laat zich raden: 

https://www.youtube.com/watch?v=3gg_PNoizDg

 

Balayé par septembre

Notre amour d'un été

Tristement se démembre

Et se meurt au passé

J'avais beau m'y attendre

Mon coeur vide de tout

Ressemble à s'y méprendre

A Paris au mois d'août

 

Verjaagd door september

onze liefde van een zomer

Jammer genoeg verbrokkelt

en verleden tijd

Ik had zulke mooie verwachtingen

Mijn hart, leeg

heeft zich schijnbaar vergist

die augustus in Parijs

 

Heb jij dat ook? Bij Tour de France met al die Franse muziek droom ik altijd weg. Als Parijsblogger niet zo gek. Mijn liefde is in Parijs begonnen maar ook stormachtig geëindigd. Mijn top 5 zijn chansons die mij vrolijk maken of juist een beetje droevig, maar die mij altijd doen terugdenken aan die stormachtige tijd in Parijs. I--0I

 

Ella, elle l'a

Ella, elle l'a ("Ella, zij heeft het") is een hitsingle van France Gall. Het nummer werd geschreven door Michel Berger en is een hommage aan Ella Fitzgerald (1917-1996). Gall bracht het uit op single in 1987 en had er in Oostenrijk en Duitsland een nummer 1-hit mee. In Frankrijk haalde het nummer de tweede plaats in de hitlijst. De single komt van het album Babacar. De link naar het nummer is tevens een filmpje gemaakt door cineast Ad van den Beemd speciaal voor mijn blog Paris FvdV. ‘Paris en une seconde’

https://youtu.be/bjAkZq_W65g 

Het is als een vrolijkheid

Als een lach

Iets in de stem

Die ons "kom" doet zeggen

Die ons vreemd genoeg goed doet voelen

 

Het is zoals het hele verhaal

Van het zwarte volk

Dat zich balanceert

Tussen de liefde en de wanhoop

Iets dat binnenin je danst

Als je het hebt, je het hebt

 

Ella, zij heeft het

Wat ik weet

Iets wat andere niet hebben

Dat ons in een vrolijke toestand brengt

Ella, zij heeft het

Ella, zij heeft het

Ou-ou ou-ou ou-ou ou

Zij heeft, ou-ou ou-ou ou-ou ou, deze vreemde stem

Zij heeft, ou-ou ou-ou ou-ou ou, deze vreemde vreugde

Dit geschenk uit de hemel, dat maakt het mooi 

 

La Bohème

Jong verliefd in Parijs dan herkennen jullie zeker deze tekst:

 

Ik vertel jullie van een tijd

Die de tieners

Niet kunnen kennen.

In die tijd hing Montmartre

De bakken met seringen

Tot onder onze ramen

En als de eenvoudige gemeubileerde ruimte

Die ons nestje was

Geen porum had,

Het is wel waar wij elkaar ontmoetten

Ik die honger leed

En jij die naakt poseerde.

 

La bohème, het artiestenwereldje

Dat betekende: Wij zijn gelukkig

La bohème, la bohème,

Wij aten toen slechts om de dag.

 

La bohème, la bohème,

Dat wilde zeggen: wij zijn twintig,

La bohème, la bohème,

En wij leefden van de wind.

 

La bohème is een lied van Charles Aznavour en Jacques Plante, geschreven in 1965. Het lied vertelt het verhaal van een schilder, die nostalgisch terugdenkt aan zijn jeugd op Montmartre. Zijn artistieke jaren waarin hij hongerig was, maar gelukkig. Het lied bereikte de nummer 1 in de Franse hitparade en de top 10 in de hitlijsten van onder meer Argentinië en Brazilië. Aznavour bracht vervolgens ook een Engelse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en Portugese versie uit. 

https://www.youtube.com/watch?v=fVfnEyLOkrM

Je suis venue te dire que je m’en vais

De volgende chansons hebben natuurlijk te maken met het onvermijdelijke einde van mijn liefdesavontuur. ‘Je suis venue te dire que je m’en vais’ is een chanson van het Franse enfant terrible Serge Gainsbourg. Gainsbourg nam het nummer op in 1973 op in album ‘Vu de l’extérieur’. Volgens kenners vond Gainsbourg de inspiratie voor het lied in de kliniek waar hij verbleef na zijn eerste hartinfarct. Wie goed luistert hoort zijn toenmalige vriendin Jane Birkin snikken op de achtergrond. Mijn keuze is niet gevallen op de uitvoering door Serge Gainsbourg maar die van de Nederlandse Britta Maria en haar partner Maurits Fondse: 

https://youtu.be/fDqlZCbHgS4

 

 

Ik ben hier om te zeggen, ik ga

Ik hou nog wel van jou, maar ja

Hoewel ik besef wat jij voelt voor mij

Ik ben hier om te zeggen

Het is voorbij

De wind neemt mij mee hier ver vandaan

De wind is sterk

Ik moet je laten gaan.

 

 

Les feuilles mortes

Mijn laatste chanson, daarvan is de tekst geschreven in 1945 door de dichter Jacques Prévert, met muziek van Joseph Kosma. In 1946 introduceerde de Franse zanger en acteur Yves Montand het lied in zijn film Les Portes de la Nuit.

Les feuilles mortes staat bekend om de treurige stemming van de tekst, die gaat over een verloren liefde na het einde van de zomer, wanneer de bladeren van de bomen zijn gevallen en dood op de grond liggen.

In Parijs staat Montand avond aan avond Les feuilles mortes te zingen. Zelf is hij dol op het nummer, maar het publiek wil er niets van weten. Hij geeft niet op en probeert het uit op alle mogelijke plekken in zijn recital vooraan, achteraan of tussen twee populaire chansons in. Dankzij zijn warme stem, gentleman verschijning en zwoele maar stijlvolle danspasjes eet de zaal uit zijn hand. Maar Les feuilles mortes wil maar niet aanslaan. Toch neemt hij het nummer op in 1949. Het wonder geschiedt. Alsof het publiek de tijd nodig had om de lyriek van Prévert tot zich te laten doordringen, wordt Les feuilles mortes de soundtrack van een periode waarin Frankrijk eindelijk uit de slop van de oorlogsjaren kruipt. Al snel gaan de Verenigde Staten door de knieën. Dit You Tube filmpje is gemaakt in 1981, tien jaar voor zijn overlijden, geniet van de kwetsbaarheid hoe Yves Montand dit prachtige nummer ten gehore brengt: 

https://www.youtube.com/watch?v=Xo1C6E7jbPw

 

 

Les Feuilles Mortes

Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes

Des jours heureux où nous étions amis

En ce temps-là la vie était plus belle

Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Tu vois, je n'ai pas oublié...

 

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Les souvenirs et les regrets aussi

Et le vent du nord les emporte

Dans la nuit froide de l'oubli

Tu vois, je n'ai pas oublié

La chanson que tu me chantais.

 

C'est une chanson qui nous ressemble

Toi, tu m'aimais et je t'aimais

Et nous vivions tous les deux ensemble

Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais

Mais la vie sépare ceux qui s'aiment

Tout doucement, sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

Les pas des amants désunis. 

 

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Les souvenirs et les regrets aussi

Mais mon amour silencieux et fidèle

Sourit toujours et remercie la vie

Je t'aimais tant, tu étais si jolie

Comment veux-tu que je t'oublie?

En ce temps-là, la vie était plus belle

Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui

Tu étais ma plus douce amie

Mais je n'ai que faire des regrets

Et la chanson que tu chantais

Toujours, toujours je l'entendrai! 

 

C'est une chanson qui nous ressemble

Toi, tu m'aimais et je t'aimais

Et nous vivions tous les deux ensemble

Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais

Mais la vie sépare ceux qui s'aiment

Tout doucement, sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

Les pas des amants désunis 

 

Oh ik zou zo graag willen dat jij nog dacht

aan de gelukkige dagen dat wij nog vrienden waren

In die tijd was het leven mooier

en de zon scheen feller dan vandaag

Dode bladeren worden bijeen geschept

je ziet, ik ben het niet vergeten

Dode bladeren worden bijeen geschept

zo ook herinneringen en spijt

En de noordenwind voert ze mee

de koude nacht van de vergetelheid in

Je ziet, ik ben het niet vergeten

het lied dat je voor me zong

 

Het is een lied dat voor ons lijkt gemaakt

Jij hield van mij en ik hield van jou

en wij tweetjes leefden samen

Jij hield van mij en ik hield van jou

maar het leven drijft hen die van elkaar houden uiteen

heel langzaam, heel stilletjes

En de zee wist op het strand

de voetstappen van de gescheiden geliefden

 

Dode bladeren worden bijeen geschept

zo ook herinneringen en spijt

maar mijn stille en trouwe liefde

glimlacht nog altijd en dankt het leven

Ik hield zoveel van je, je was zo knap

hoe wil je dat ik jou vergeet

In die dagen was het leven mooier

en de zon scheen feller dan vandaag

Jij was mijn liefste vriendin

maar wat moet ik met spijt

En het lied dat je zong

zal ik altijd, altijd horen 

 

Het is een lied dat voor ons lijkt gemaakt

Jij hield van mij en ik hield van jou

en wij tweetjes leefden samen

Jij hield van mij en ik hield van jou

maar het leven drijft hen die van elkaar houden uiteen

heel langzaam, heel stilletjes

En de zee wist op het strand

de voetstappen van de gescheiden geliefden

DE PARIJSE DROOM VAN LOUIS VUITTON

De meningen zijn verdeeld; de een noemt het een bijzondere beleving in Parijs die je niet wil missen, een verhaal over de uitmuntende knowhow en Franse luxe, of een tentoonstelling waar alle modeverslaafden op hebben gewacht, de ander noemt het een parade voor instagrammers en goedkope mode influencers. Ik laat na het lezen van mijn blog de keuze aan jou. 

Een ding is het wel; LV Dream is een absolute must voor Louis Vuitton fetisjisten. Het beroemde merk Louis Vuitton, dat al meer dan 160 jaar bestaat en bekend is over de gehele wereld, opende zijn legendarische ‘kofferbak’ in het voormalige pand van het in 1974 gesloten warenhuis ‘La Belle Jardinière’. Gelegen naast het inmiddels beroemde warenhuis La Samaritaine, eveneens bezit van LVMH, wat weer staat voor  Louis Vuitton Moët Hennessy, het grootste conglomeraat van luxeproducten ter wereld. De tentoonstelling opende haar deuren op 15 december 2022 en is nog te bewonderen tot en met 15 november 2023. De toegang is gratis, maar je moet je time slot van te voren reserveren op de website van Louis Vuitton, zodat ze je daarna eindeloos kunnen bestoken met hun eigen fanmail. Je kunt de geschiedenis van dit huis, opgericht in 1854, opnieuw bekijken aan de hand van de vele creaties van zeer getalenteerde kunstenaars door de tijd heen.

Het immens grote beeld van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama voor de ingang van LV Dream, rue du Pont Neuf 2

 

Maar eerst wat geschiedenis over Louis Vuitton zelf.

Louis Vuitton werd geboren op 4 augustus 1821 in Anchay, een klein gehucht in de bergachtige en bosrijke Jura in Oost-Frankrijk. Vuittons vader Xavier Vuitton was een landbouwer, zijn moeder Coronne Gaillard was een hoedenmaakster. Toen Vuitton 10 jaar oud was, stierf zijn moeder. Zijn vader hertrouwde snel. Volgens de legende was Vuittons stiefmoeder even gemeen als een stiefmoeder uit zo’n beetje ieder sprookje. En Vuitton zelf was een koppig en eigenwijs kind. Door de moeilijke relatie met zijn stiefmoeder – en omdat hij genoeg had van het saaie provinciale leven in Anchay – besloot hij naar de bruisende hoofdstad Parijs te trekken. In 1835 vertrok Louis Vuitton helemaal alleen te voet naar Parijs. Hij deed meer dan twee jaar over zijn trektocht van zo’n slordige 457 km. Onderweg deed hij allerlei klusjes om eten te kunnen kopen en sliep waar hij maar onderdak kon vinden. Hij arriveerde in 1837 op 16-jarige leeftijd in de hoofdstad, waar de industriële revolutie volop aan de gang was en garant stond voor tal van tegenstrijdigheden; adembenemende grandeur versus diepe armoede en forse groei versus verwoestende epidemieën. Hij klopt aan bij het atelier van een ‘layetier-emballeur’ – koffermaker en inpakker - Monsieur Maréchal aan de rue Saint-Honoré. De jonge Louis werkt als leerling in diens atelier.

In het Europa van de 19e eeuw was het maken van koffers een zeer respectabel ambacht. Een koffermaker en inpakker maakte alle koffers op maat en pakte persoonlijk de koffers van zijn klanten in en uit. Als leerling koffermaker ontmoet Louis een boel Franse kopstukken. Napoléon III, om maar iemand te noemen. En diens vrouw, Eugénie de Montijo, de laatste keizerin van Frankrijk en groot liefhebster van luxe items. Ze stelt de nog onbeduidende Vuitton aan als haar persoonlijke koffermaker en -inpakker. Napoléon en Eugénie bewoonden het Louvre op loopafstand van de rue Saint-Honoré. Dankzij haar kwam Vuitton in contact met de elite en kon hij een vorstelijk cliënteel aanleggen, dat voor de rest van Vuittons leven een beroep zou blijven doen op zijn producten en diensten. Mede dankzij deze keizerlijke ruggensteun vliegen de deuren voor Vuitton open en in 1854 verlaat hij Maréchal en opent zijn eigen boetiek aan rue des Capucines. In dat jaar ontmoet hij ook een 17-jarige schone; Clemence-Emilie Parriaux die hij trouwt in de lente op 22 april 1854. Samen met haar opent hij zijn nieuwe boetiek met een uithangbord boven de winkel met: “Pakt zorgvuldig uw meest breekbare objecten in. Gespecialiseerd in het inpakken van kleding”.

Photo credits: Louis Vuitton/picture-alliance/dpa

 

In 1858, vier jaar na de opening van zijn winkel, bracht Vuitton een geheel nieuwe kofferlijn uit. In plaats van leer gebruikte hij een grijs doek om de nieuwe koffer te vervaardigen. Het materiaal was lichter en duurzamer en liet minder makkelijk water of geurtjes door. Maar het belangrijkste verkoopargument was de vorm. Alle vorige koffers hadden een bolle deksel, maar de nieuwe van Vuitton waren rechthoekig. Die kon men dus makkelijker stapelen, wat erg handig was voor het reizen met de nieuwste vervoermiddelen zoals de trein of het stoomschip. Vuittons koffers werden meteen een groot commercieel succes doordat hij functionaliteit wist te combineren met een hoge kwaliteit van materialen en handarbeid. Dankzij de vooruitgang in de transportindustrie gingen mensen steeds meer reizen, waardoor de vraag naar zijn reiskoffers bleef stijgen. Om aan de toenemende vraag te voldoen, breidde hij zijn zaak uit. In 1859 opende hij een groter atelier in Asnières, een dorp net buiten Parijs. Zijn zaak floreerde. Vuitton kreeg niet alleen van Franse aristocraten persoonlijke bestellingen binnen, maar zelfs van Isma'il Pasha, de Kedive van Egypte.

Photo credits: Louis Vuitton/picture-alliance/dpa

 

Toen Vuitton in de 19de eeuw naam begon te maken als koffermaker, kreeg hij veel bijval van circusartiesten. Logisch, aangezien rondtrekkende gezelschappen best wel behoefte hebben aan stevige koffers met onkraakbare sloten. Zo onkraakbaar, dat de befaamde illusionist Houdini er naar verluidt een erezaak van maakte om hem slimmer af te zijn. Hoe dat afliep, zullen we echter nooit te weten komen. Ook Kita, een mimeartiest die toen op heel wat succes kon rekenen, kwam nergens zonder zijn gepersonaliseerde Vuitton-koffer. Hij ontwierp zelfs een speciale koffer om de dwergpony van het gezelschap in te transporteren, van een paradepaardje gesproken!

Louis Vuitton - Photo credits: Louis Vuitton/picture-alliance/dpa

 

In Asnières-sur-Seine, even buiten Parijs, woonden vier generaties Vuitton. De laatste, Patrick Louis Vuitton, is nog steeds verantwoordelijk voor de ‘commandes spéciales’, de bijzondere bestellingen. Een kleine greep uit de orders in de categorie ‘je kunt het zo gek niet bedenken’: Een koffer voor de strijkstok van een vermaard dirigent, een fotokoffer voor Paul Nadar, een bekende fotograaf of een gigantische reiskoffer voor de verzameling sigaren van een rijke Amerikaan. Namen worden niet openbaar gemaakt, maar bekend is dat onder andere beroemdheden als Sharon Stone, Sofia Coppola en Kanye West op de klantenlijst staan, en dat ook Chanels artistiek directeur Karl Lagerfeld een koffer liet maken om zijn iPod en versterkers mee te nemen. 

In 1871 opende Vuitton een nieuwe locatie aan de rue Scribe 1, Hier introduceerde hij een jaar later een nieuw kofferontwerp met beige canvas en rode strepen. Het eenvoudige maar luxueuze ontwerp markeerde het begin van Louis Vuitton als luxemerk. Vuitton bleef nog 20 jaar in rue Scribe 1, waar hij tot aan zijn dood werkte aan innoverende en hoogwaardige luxekoffers. Hij stierf op 27 februari 1892 op 70-jarige leeftijd.

 ‘Louis Vuitton, As Seen By’ - Monsieur Louis gezien door de Chinese kunstenaar Cao Fei in LV Dream

De lijn Louis Vuitton zou echter nog lang niet sterven. Onder zijn zoon Georges, die het bekende LV-monogram van de onderneming heeft gecreëerd, en onder volgende generaties, zou het merk Louis Vuitton uitgroeien tot het wereldberoemde leer- en lifestylemerk dat het vandaag nog steeds is. Onder Louis’ zoon George ontwikkelde zich de afdeling ‘La Commande Spéciale’. In opdracht van de ontdekkingsreiziger Pierre Savorgnan boog George zich over een complex ensemble van koffer: bed en bureau in een. Bij voorkeur opvouwbaar. Het project lukte en bracht andere reizigers op wilde ideeën: de orkestleider-componist Leopold Stokowski bijvoorbeeld wilde zich per se laten vergezellen door een secrétairekoffer met lades en typemachine annex uitklapbare schrijftafel.

De 'Wardrobe' uit 1914, een koffer met ingewerkte kleerkast, lades en schoenenruimte had als voordeel dat zijn eigenaar nooit meer hoefde uit te pakken. De huidige afdeling is in handen van Pierre-Louis en Benoît-Louis Vuitton. De speciale bestellingen evolueerden tot het paradepaardje van Vuitton, ook al maken ze niet het leeuwenaandeel uit van de omzet. Het is een niche die gewoonweg historisch groeide, maar niet de intentie heeft de 'normale' bagage van haar troon te verdringen. 'Louis Vuitton' timmert zo'n 300 speciale bestellingen per jaar in elkaar onder het motto: “Tous les clients sont rois et tous le rois sont clients”.

 

LV Dream is verdeeld over twee etages en maar liefst negen tentoonstellingszalen met ieder een eigen thema 

Aan de vooravond van de eerste Wereldoorlog opende Georges Vuitton de grootste winkel in reisbenodigdheden ter wereld aan de Champs Élysées in Parijs. Een van de afstammelingen van de stichter, Odilye Vuitton, en haar echtgenoot Henri Racamier, zorgden in 1977 voor multinationale expansie van het merk. De jaren tachtig werden gekenmerkt door de oprichting van LVMH; een partnership tussen Louis Vuitton, Moët en Hennessy, 's werelds eerste luxe goederen groep. Aan het eind van de jaren negentig werd het label uitgebreid met kleding. Sindsdien heeft Louis Vuitton confectiekleding, schoeisel, luxe accessoires en een juwelenlijn. Dit alles is te danken aan onder andere de creatieve geest van Marc Jacobs, creatief directeur van Louis Vuitton van 1997 tot 2013. Hij was gezichtsbepalend voor de avant-gardistische visie en de hedendaagse stijl van Louis Vuitton, een van de grootste bedrijven in fashion van de 21e eeuw. 

Zijn visie:  

What is a journey?

A journey is not a trip

It's not a vacation

It's a process, a discovery

It's a process of self- discovery

A journey brings us face to face with ourselves

A journey shows us not only the world

but how we fit in it

Does the person create the journey

or does the journey create the person?

The journey is life itself

Where will life take you?

 

Bronnen:

The Menko Ten Cate Collection; a lexicon of classic luggage – ISBN: 9789090306926

Louis Vuitton; Volez, Voguez, Voyagez - ISBN: 9781614285342

Louis Vuitton ; 100 Legendary Trunks

 

Alle getoonde objecten zijn afkomstig uit de uitgebreide archieven van Louis Vuitton

LV DREAM

Terug naar de expositie. De hybride ruimte is verdeeld over twee etages en maar liefst negen tentoonstellingszalen met ieder een eigen thema zoals: ‘Louis Vuitton, As Seen By’ – ‘Art on Silk’ – ‘Reinterpreting Icons’ -  Vuiton’s Wolrd according Rei Kawakubo’ – Leathergoods in Fashion’. Ze nemen de bezoeker mee op een visuele reis door 160 jaar Louis Vuitton’s erfgoed aan de hand van een scala aan unieke mode objecten, met de focus op de vele artistieke samenwerkingen. Allemaal afkomstig uit de uitgebreide archieven van Louis Vuitton. Denk aan nooit eerder vertoonde portretten van Monsieur Louis Vuitton zelf door de Amerikaanse kunstenaar Alex Katz. Een platendoos, in het herkenbare monogram van het huis, gemaakt door modeontwerper Helmut Lang in 1966. Outfits van Marc Jacobs waaronder griezelig vooruitziende gemaskerde verpleegstersoutfits getoond tijdens de fashionshow van 2008. Rei Kawakubo’s ‘bags with holes’, gemaakt in 2014.

'Where Art meets Fashion' samenwerking tussen LV en Yayoi Kusama

 

Andere objecten in de tentoonstelling dateren van verder terug, wat duidt op een lang lopende dialoog tussen Louis Vuitton en een bredere creatieve gemeenschap. Een vroegere kamer bevat de op maat gemaakte draagtas uit 1890 voor fotograaf Paul Nadar om zijn apparatuur in op te bergen, het bureau gemaakt voor de Britse dirigent Leopold Stokowski dat kon worden opgevouwen tot een koffer voor gemakkelijk transport. Verder een picknickkoffer uit 1913 met een superieur servies. Nog een verbazingwekkend exemplaar dat verandert in een campingbed. Elders getuigt een collectie gedecoreerde parfumflesjes van het eerste uitstapje van het huis naar parfum in 1922, geëtst met een speelse vrouwelijke figuur, tot eigentijdse iteraties ontworpen door Frank Gehry en Alex Israel.

 

LV Dream is een absolute must voor Louis Vuitton fetisjisten

Deze verbanden tussen het erfgoed van Louis Vuitton en de verschillende interpretaties door opeenvolgende generaties kunstenaars vormen de aanzet tot LV Dream. ‘Reinterpreting Icons’ omvat het werk van  voormalige en huidige creatieve directeuren en medewerkers van het huis waaronder: Virgil Abloh, Kim Jones, Marc Jacobs en Nicolas Ghesquière. Verder ontwerpen van de klassieke Monogram-tas opnieuw vorm gegeven door Cindy Sherman (een Amerikaanse kunstenares) Karl Lagerfeld (behoeft geen introductie) en Frank Gehry (Amerikaans architect). Andere namen die de revue passeren zijn die van de Japanse kunstenaars Yayoi Kusama (een immens standbeeld van haar staat voor de ingang) en Takashi Murakami. Amerikaanse kunstenaars Richard Prince, Jeff Koons en Stephen Sprouse en modeontwerpers Rei Kawakubo, Azzedine Alaïa en Nigō (Tomoaki Nagao).

De ultieme instagramruimte ‘Art on Silk’ waar de mooiste en kleurrijkste shawls van Louis Vuitton ontwerpers samenkomen in een decor dat er van vloer tot plafond getagd uitziet.

In de laatste ruimte bevindt zich een 10 meter lange interactieve digitale wand waarop ontwerpen van Niko & Greg, Grace Coddington (creatief directeur van het Amerikaanse tijdschrift Vogue), Christopher Nemeth (modeontwerper) en Daniel Buren (Beeldend kunstenaar) reageren op beweging.

In de laatste ruimte bevindt zich een 10 meter lange interactieve digitale wand

 

Alle tentoonstellingen eindigen met een bezoek aan een cadeauwinkel. Ik klim een verdieping omhoog om de enorme winkel te ontdekken. En ik moet toegeven dat Louis Vuitton deze traditie naar grotere hoogt heeft getild. Geen Parijse toeristen meuk maar een zeer exclusieve selectie lederwaren, luxe accessoires, parfums, schitterende coffee table books (om te kwijlen) en andere publicaties, parfums, brillen, decoratieve voorwerpen, allemaal limited editions en zelfs skate boards. Voor Louis Vuitton fetisjisten een LV ‘natte’ droom.

De cadeauwinkel op de eerste etage

In een weelderige tropische tuinomgeving biedt het café een gastronomische pauze met een selectie van unieke patisserie, chocoladeblokken met Luis Vuitton’s Damier-motief, monogrambonbons en chocolade marshmallow’s. Het café wordt beheerd door de door Instagram beroemde Maxime Frédéric, chef-patissier van het naastgelegen vijf-sterren hotel Cheval Blanc Paris. 

Al met al vond ik het een meeslepende reis, ben benieuwd wat jij er van vindt? 

 

LV DREAMS, Ingang rue du Pont Neuf 2, (tegenover warenhuis La Samaritaine) 1^e arrondissement, metrostation Pont Neuf, lijn 7.

Alle dagen geopend van 11.00 uur tot 20.00 uur

Toegang gratis, echter pas na reserveren van time slot op de website van LV Dreams (klik hier).

Nog te bezichtigen tot en met 15 november 2023