Heb jij dat ook? Bij Franse muziek droom ik altijd weg. Als Parijsblogger niet zo gek. Mijn liefde is in Parijs begonnen maar ook stormachtig geëindigd. Mijn top 5 zijn chansons die mij vrolijk maken of juist een beetje droevig, maar die mij altijd doen terugdenken aan die stormachtige tijd in Parijs.
Ella, elle l'a
Ella, elle l'a ("Ella, zij heeft het") is een hitsingle van
France Gall. Het nummer werd geschreven door Michel Berger en is een hommage
aan Ella Fitzgerald (1917-1996). Gall bracht het uit op single in 1987 en had
er in Oostenrijk en Duitsland een nummer 1-hit mee. In Frankrijk haalde het
nummer de tweede plaats in de hitlijst. De single komt van het album Babacar.
De link naar het nummer is tevens een filmpje gemaakt door cineast Ad van den
Beemd speciaal voor mijn blog Paris FvdV. ‘Paris en une seconde’
Het is als een vrolijkheid
Als een lach
Iets in de stem
Die ons "kom" doet zeggen
Die ons vreemd genoeg goed doet voelen
Het is zoals het hele verhaal
Van het zwarte volk
Dat zich balanceert
Tussen de liefde en de wanhoop
Iets dat binnenin je danst
Als je het hebt, je het hebt
Ella, zij heeft het
Wat ik weet
Iets wat andere niet hebben
Dat ons in een vrolijke toestand brengt
Ella, zij heeft het
Ella, zij heeft het
Ou-ou ou-ou ou-ou ou
Zij heeft, ou-ou ou-ou ou-ou ou,
deze vreemde stem
Zij heeft, ou-ou ou-ou ou-ou ou,
deze vreemde vreugde
Dit geschenk uit de hemel, dat maakt het mooi
La Bohème
Jong verliefd in Parijs dan herkennen jullie zeker deze tekst:
Ik vertel jullie van een tijd
Die de tieners
Niet kunnen kennen.
In die tijd hing Montmartre
De bakken met seringen
Tot onder onze ramen
En als de eenvoudige gemeubileerde ruimte
Die ons nestje was
Geen porum had,
Het is wel waar wij elkaar ontmoetten
Ik die honger leed
En jij die naakt poseerde.
La bohème, het artiestenwereldje
Dat betekende: Wij zijn gelukkig
La bohème, la bohème,
Wij aten toen slechts om de dag.
La bohème, la bohème,
Dat wilde zeggen: wij zijn twintig,
La bohème, la bohème,
En wij leefden van de wind.
La bohème is een lied van Charles Aznavour en Jacques Plante, geschreven in
1965. Het lied vertelt het verhaal van een schilder, die nostalgisch terugdenkt
aan zijn jeugd op Montmartre. Zijn artistieke jaren waarin hij hongerig was, maar
gelukkig. Het lied bereikte de nummer 1 in de Franse hitparade en de top 10 in
de hitlijsten van onder meer Argentinië en Brazilië. Aznavour bracht vervolgens
ook een Engelse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en Portugese versie uit.
https://www.youtube.com/watch?v=fVfnEyLOkrM
Je suis venue te dire que je m’en
vais
De volgende chansons hebben natuurlijk te maken met het onvermijdelijke einde van mijn liefdesavontuur. ‘Je suis venue te dire que je m’en vais’ is een chanson van het Franse enfant terrible Serge Gainsbourg. Gainsbourg nam het nummer op in 1973 op in album ‘Vu de l’extérieur’. Volgens kenners vond Gainsbourg de inspiratie voor het lied in de kliniek waar hij verbleef na zijn eerste hartinfarct. Wie goed luistert hoort zijn toenmalige vriendin Jane Birkin snikken op de achtergrond. Mijn keuze is niet gevallen op de uitvoering door Serge Gainsbourg maar die van de Nederlandse Britta Maria en haar partner Maurits Fondse:
Ik ben hier om te zeggen, ik ga
Ik hou nog wel van jou, maar ja
Hoewel ik besef wat jij voelt voor mij
Ik ben hier om te zeggen
Het is voorbij
De wind neemt mij mee hier ver vandaan
De wind is sterk
Ik moet je laten gaan.
Paris au mois d’Août
Deze tekst schreef ik eens heerlijk in de schaduw, op een terrasje aan de
achterzijde van Montmartre, juist, dat deel waar weinig toeristen komen. Aan de
overzijde stopt een zwarte Audi met achter het stuur een elegante vrouw, blond,
blauwe ogen en ik schat zo midden dertig. Waarom zoveel details hoor ik u haast
denken? Vanwege de muziek die via het open portierraam naar buitenkomt, hoe
toepasselijk, Aznavour met 'Paris au mois d’Août'. Mijn hersenen maken overuren
waarin vele mooie herinneringen naar boven komen. Het chanson begint met
vlammende strijkers en Aznavour zingt vol dramatiek over z’n liefde, voor
eeuwig verbonden met Parijs, én voor eeuwig verbonden met de maand augustus. De
chansonnier schreef het samen met Georges Garvarentz. Ook van Armeense afkomst,
bovendien z’n zwager. 'Paris au mois d’août' is geschreven voor een film met
dezelfde titel. De film is op zijn beurt weer gebaseerd op de roman van René
Fallet. Aznavour zingt niet alleen de titelsong, maar speelt ook de hoofdrol.
De film handelt over een getrouwde, veertigjarige man wiens hoofd op hol wordt
gebracht door een model, dat voor een photoshoot in Parijs verblijft. Hij is
alleen in Parijs, het warme zomerweer doet de rest en de afloop...... laat zich
raden:
https://music.youtube.com/watch?v=NIsJCK7-Awk&list=RDAMVMNIsJCK7-Awk
Balayé par septembre
Notre amour d'un été
Tristement se démembre
Et se meurt au passé
J'avais beau m'y attendre
Mon coeur vide de tout
Ressemble à s'y méprendre
A Paris au mois d'août
Verjaagd door september
onze liefde van een zomer
Jammer genoeg verbrokkelt
en verleden tijd
Ik had zulke mooie verwachtingen
Mijn hart, leeg
heeft zich schijnbaar vergist
die augustus in Parijs
Les feuilles mortes
Mijn laatste chanson, daarvan is de tekst geschreven in 1945 door de
dichter Jacques Prévert, met muziek van Joseph Kosma. In 1946 introduceerde de
Franse zanger en acteur Yves Montand het lied in zijn film Les Portes de la
Nuit.
Les feuilles mortes staat bekend om de treurige stemming van de tekst, die gaat over een verloren liefde na het einde van de zomer, wanneer de bladeren van de bomen zijn gevallen en dood op de grond liggen.
In Parijs staat Montand avond aan avond Les feuilles mortes te zingen. Zelf is hij dol op het nummer, maar het publiek wil er niets van weten. Hij geeft niet op en probeert het uit op alle mogelijke plekken in zijn recital vooraan, achteraan of tussen twee populaire chansons in. Dankzij zijn warme stem, gentleman verschijning en zwoele maar stijlvolle danspasjes eet de zaal uit zijn hand. Maar Les feuilles mortes wil maar niet aanslaan. Toch neemt hij het nummer op in 1949. Het wonder geschiedt. Alsof het publiek de tijd nodig had om de lyriek van Prévert tot zich te laten doordringen, wordt Les feuilles mortes de soundtrack van een periode waarin Frankrijk eindelijk uit de slop van de oorlogsjaren kruipt. Al snel gaan de Verenigde Staten door de knieën. Dit You Tube filmpje is gemaakt in 1981, tien jaar voor zijn overlijden, geniet van de kwetsbaarheid hoe Yves Montand dit prachtige nummer ten gehore brengt:
https://www.youtube.com/watch?v=kLlBOmDpn1s
Les Feuilles Mortes
Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions
amis
En ce temps-là la vie était plus
belle
Et le soleil plus brûlant
qu'aujourd'hui
Les feuilles mortes se ramassent
à la pelle
Tu vois, je n'ai pas oublié...
Les feuilles mortes se ramassent
à la pelle
Les souvenirs et les regrets
aussi
Et le vent du nord les emporte
Dans la nuit froide de l'oubli
Tu vois, je n'ai pas oublié
La chanson que tu me chantais.
C'est une chanson qui nous
ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous les deux ensemble
Toi qui m'aimais, moi qui
t'aimais
Mais la vie sépare ceux qui
s'aiment
Tout doucement, sans faire de
bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.
Les feuilles mortes se ramassent
à la pelle
Les souvenirs et les regrets
aussi
Mais mon amour silencieux et
fidèle
Sourit toujours et remercie la
vie
Je t'aimais tant, tu étais si
jolie
Comment veux-tu que je t'oublie?
En ce temps-là, la vie était plus
belle
Et le soleil plus brûlant
qu'aujourd'hui
Tu étais ma plus douce amie
Mais je n'ai que faire des
regrets
Et la chanson que tu chantais
Toujours, toujours je
l'entendrai!
C'est une chanson qui nous
ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous les deux
ensemble
Toi qui m'aimais, moi qui
t'aimais
Mais la vie sépare ceux qui
s'aiment
Tout doucement, sans faire de
bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.
Oh ik zou zo graag willen dat jij nog dacht
aan de gelukkige dagen dat wij nog vrienden waren
In die tijd was het leven mooier
en de zon scheen feller dan vandaag
Dode bladeren worden bijeen geschept
je ziet, ik ben het niet vergeten
Dode bladeren worden bijeen geschept
zo ook herinneringen en spijt
En de noordenwind voert ze mee
de koude nacht van de vergetelheid in
Je ziet, ik ben het niet vergeten
het lied dat je voor me zong
Het is een lied dat voor ons lijkt gemaakt
Jij hield van mij en ik hield van jou
en wij tweetjes leefden samen
Jij hield van mij en ik hield van jou
maar het leven drijft hen die van elkaar houden uiteen
heel langzaam, heel stilletjes
En de zee wist op het strand
de voetstappen van de gescheiden geliefden
Dode bladeren worden bijeen geschept
zo ook herinneringen en spijt
maar mijn stille en trouwe liefde
glimlacht nog altijd en dankt het leven
Ik hield zoveel van je, je was zo knap
hoe wil je dat ik jou vergeet
In die dagen was het leven mooier
en de zon scheen feller dan vandaag
Jij was mijn liefste vriendin
maar wat moet ik met spijt
En het lied dat je zong
zal ik altijd, altijd horen
Het is een lied dat voor ons lijkt gemaakt
Jij hield van mij en ik hield van jou
en wij tweetjes leefden samen
Jij hield van mij en ik hield van jou
maar het leven drijft hen die van elkaar houden uiteen
heel langzaam, heel stilletjes
En de zee wist op het strand
de voetstappen van de gescheiden geliefden