Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

dinsdag 23 juli 2013

PALAIS BOURBON - ASSEMBLÉE NATIONALE

Heeft u ook zo genoten van de afsluiting van de 100e Tour de France, de prachtige helikopterbeelden, de lichtshow op de Arc de Triomphe en de toegevoegde rondgang over de schitterende Place Charles de Gaulle Étoile? Met recht een Voie Triomphale, zoals de kaarsrechte zichtlijn wordt genoemd vanuit het Louvre, de pyramide van Pei, de koninklijke tuinen - de Tuilerieën - de obelisk op de Place de la Concorde, de Champs Élysées en de Arc de Triomphe met op de achtergrond de Grande Arche de la Défense. Er is op deze planeet geen mooier architecturaal geheel dan die van de Arc de Triomphe naar het Louvre leidt en van de Madeleine naar het Palais Bourbon, Rome in het hart van Parijs.
 
Het motto van de Franse Republiek -  De leus werd geïntroduceerd tijdens de Franse Revolutie
De Chambre des Députés of de Assemblée Nationale, de Franse Tweede Kamer,  is gevestigd in het Palais Bourbon. Dit paleis, gebouwd in 1722, is genoemd naar de eerste eigenares, de hertogin van Bourbon, een buitenechtelijke dochter van Lodewijk XIV. Het ligt pal tegenover de Madeleine, aan de overkant van de Seine, daar waar de Place de la Concorde wordt verbonden door de sobere Pont de la Concorde met de chique Quai d'Orsay. We bevinden ons in het nobele Faubourg St-Germain, de wijk van de adel en de aristocratie, vol met ministeries en ambassades. Tot de 16e eeuw was dit het grondgebied van de machtige Abdij van St-Germain-des-Prés. Saint Germain was ooit een raadgever van de Franse koning en vanaf 556 bisschop van Parijs. Des Prés betekent letterlijk 'in de velden'. De abdij werd omgeven door akkers, weiden en jachtterreinen. Deze werden in de 18e eeuw geconfisqueerd door de universiteit en de Franse adel. De huidige paleizen en hôtels, statige herenhuizen, dateren allemaal uit de eerste helft van de 18e eeuw, toen de Marais uit de gratie was. Op een gebied van circa 200 ha vind je er wel 150.
De Cour d'Honneur  uit 1722
De chique woning van de hertogin van Bourbon werd in 1756 verkocht aan Lodewijk XV om het in te voegen in het totaalplan van de Place de la Concorde. In 1764 werd het samengevoegd met het aangrenzende Hôtel de Lassay de huidige ambtszetel van de parlementsvoorzitter en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het kolossale tempelachtige front met 12 zuilen, vergelijkbaar met dat van de Madeleinekerk, werd pas in 1803 onder Napoleon toegevoegd.  De Assemblée Nationale is een kleine stad op zich met zo'n 3000 inwoners, een eigen postkantoor, winkels, krantenkiosk, restaurants en een kapper, in de volksmond vaak kortweg 'Quai d'Orsay genoemd. Aan de achterzijde, aan de wonderschone Place du Palais Bourbon, bevindt zich de ingang naar het erehof, een prachtige binnentuin uit 1722.
De binnentuin grenzend aan Hôtel de Lassay de huidige ambtszetel van de parlements-voorzitter en het ministerie van Buitenlandse Zaken
Sinds 1826 komen hier de gedeputeerden van het Franse parlement samen in de Salle des Séances. 577 Rechtstreeks door het volk verkozen afgevaardigden onderzoeken, bespreken en amenderen hier elk wetsvoorstel vooraleer de identieke tekst door de senaat ter stemming wordt gebracht. Ook wordt hier jaarlijks de financiële begroting goedgekeurd. De volksvertegenwoordigers worden in kiesdistricten verkozen voor een periode van vijf jaar. Elk kiesdistrict wordt vertegenwoordigd door een afgevaardigde. De politieke kleur van de afgevaardigden is in de vergaderzaal in één oogopslag duidelijk. Al sinds de Franse revolutie zitten de linkse politici links tegenover de president van de Assemblée Nationale en de rechtse politici rechts. De huidige president sinds juni 2012 is Dhr. Claude Bartolone.
Mijn privérondleiding aan de Assemblée Nationale
 
Bij mijn laatste bezoek aan Parijs had ik de eer persoonlijk uitgenodigd te worden voor een rondleiding van ruim twee uur door dit instituut, het kloppende hart van de Franse democratie. Sinds kort is het weer mogelijk, ook voor buitenlanders, om een 'gratis' bezoek te brengen (dat is in Frankrijk vastgelegd in de Grondwet) aan de Assemblée Nationale op elke zaterdag om 09:30, 10:30, 14:00, en 15:00 uur. De bezoeken zijn uitsluitend op afspraak en u moet vooraf online reserveren of vooraf telefonisch aanmelden. Dat kan van maandag tot vrijdag, 10:00 -12:00 uur op: +33 / (0) 1 40 63 56 00. De rondleidingen worden begeleid in het Frans door een ambtenaar van de Assemblée Nationale, buitenlandse bezoekers kunnen gebruik maken van een audiogids in het Engels, Duits of Spaans. Uit veiligheidsredenen moet u een half uur van te voren aanwezig zijn, keurig gekleed en u dient zich te legitimeren. De ingang bevindt zich aan de Quai d'Orsay 33.
Galerie des Fêtes, de grote balzaal onveranderd sinds in 1848 
Ik kan u vertellen de rondleiding is zeer indrukwekkend. Allereerst wordt u ontvangen in de Galerie des Fêtes, de grote balzaal ingericht in 1848 en voorzien van plafondschilderingen door François-Joseph Heim. Vervolgens door de Rotonde Alechinsky voorzien van moderne kunst van de gelijknamige kunstenaar naar de Grande Rotonde waar de pers met de oudste lift van Parijs (uit de 19e eeuw) naar de Galerie de Presse gaat. Indrukwekkend is de Salle des Pas Perdus, de zaal van de verloren voetstappen met plafondschilderingen van Horace Vernet. Vanuit deze kamer heeft de President van de Assemblée rechtstreeks toegang naar de voorzitterstafel van de Hémicycle, daar waar de politieke debatten plaatsvinden.
Adembenemende plafondschilderingen van Eugène Delacroix
Vanuit de Salle des Quatre Colonnes heeft u toegang tot de prachtige tuin met een directe verbinding naar het Hôtel de Lassay de ambtszetel van de President van de Assemblée. De tuin is ook een geliefde ontmoetingsplaats voor de gedeputeerden en de pers. Links en rechts van de hoofddoorgang, van zowel de tuin als de Cour d'Honneur bevinden zich twee zalen. Links de Salon Delacroix met werken van de beroemde Franse kunstschilder Eugène Delacroix en u begrijpt het al, het is de ontmoetingsruimte voor de linkse volksvertegenwoordigers. Aan de rechterzijde die van de rechtse volksvertegenwoordigers; de Salon Pujol met muur- en plafondschilderingen, zogenaamde trompe-l'oeil van Abel Pujol.
De conferentiezaal of de Hémicycle. gebouwd tussen 1829 en 1832
Een van de absolute hoogtepunten is natuurlijk de conferentiezaal of de Hémicycle. gebouwd tussen 1829 en 1832 door Jules Joly en de adembenemende Bibliothèque met meer dan 700.000 boeken. Eugène Delacroix werkte negen jaar aan de plafonds van 1838 tot 1847.
De bibliotheek eveneens met plafondschilderingen van Eugène Delacroix  
Aan de bibliotheek grenst de leeszaal of wel de Salle des Conférences. Via de Salon des Mariannes, de personificatie van de republiek Frankrijk, gevuld met 32 prachtige verschillende exemplaren, verlaten we dit indrukwekkende monument. Boven ons het motto van de Franse republiek, in de muur gegraveerd; Liberté, Égalité et Fraternité.
De leeszaal voor de gedeputeerden
Palais Bourbon, Assemblée Nationale, quai d'Orsay 33, 7e arrondissement, metro Assemblée Nationale, Concorde, Invalides.
 

dinsdag 16 juli 2013

LE TOUR DE FRANCE - CHAMPS ÉLYSÉES

Als ik deze blog plaats bent u nog volop bezig met de Tour de France, ondergetekende, met etappe 21. Etappe 21 is de laatste etappe van de Tour de France 2013. Tijdens deze loodzware 100e editie van de Tour de France gaat het peloton op 21 juli richting Parijs. Dit keer vertrekt het peloton vanuit Versailles en na een 133 kilometer lange rit is de finish, traditiegetrouw op de Champs-Élysées in Parijs. Natuurlijk boeit mij de ongekende prestaties van deze renners maar ik moet toch eerlijk bekennen dat ik meer ga genieten van de prachtige helikopterbeelden van deze laatste etappe.
De 133 kilometer lange etappe begint op slechts 19 kilometer afstand van Parijs vanuit het Château de Versailles. Alleen dat al gaat fantastische luchtbeelden opleveren. Dit in tegenstelling tot andere jaren toen de laatst etappe steeds vertrok vanuit Rambouillet. Om dus133 kilometer te moeten afleggen moeten ze wel een klein omweggetje maken.

Het leek mij een leuk idee om de route voor u vast op papier te zetten met een tweeledig doel: Het Parijse deel nog eens na te lopen of met mijn blog gaan zitten voor de TV, als extra ondersteuning voor alle plekken die in het beeld verschijnen. Allereerst het Château de Versailles, de grootste schepping van Lodewijk XIV. Dit kasteel is meer dan een paleis; het is een wereld op zich. Het deed ooit dienst als regeringszetel, als permanente residentie van de Franse Koninklijke familie en de crème de la crème van de Franse Adel. Het is als het ware hèt toonbeeld van de Franse grandeur en beschaving. Het oorspronkelijke jachtslot uit 1631 gebouwd door Lodewijk XIII werd door de architect Louis Le Veau getransformeerd in de huidige versie met een uitbouw naar drie kanten. De drie majesteitelijke allees met bomen en villa's die samen komen op de grote Place d'Armes zijn ontworpen door de tweede architect Jules Hardouin Mansart. Het zijn vooral de tuinen en de 570 meter lange tuingevel die de ambities van de Zonnekoning op overtuigende wijze tot uitdrukking brengen.
De renners krijgen zondag 21 juli 2013 nog 2 beklimmingen van de 4e categorie. De Côte de Saint Rémy lès Chevreuse van 1 kilometer à 6.9 % en de Côte de Châteaufort van 900 meter à 4.7%, naar het schijnt een peulenschilletje voor de renners!
De Tour gaat verder door het Forêt Dominale de Meudon en na 53,5 kilometer,bij het dorpje Issy-les-Moulineaux, bereiken de renners de rivier de Seine en de Pont de Sèvres. Aan de rechterkant het Île Seguin. Tot 2005 stonden hier de Renault fabrieken, gebouwd tussen 1929 en 1934. 30.000 arbeiders vonden hier werk en de laatste auto die hier in 1992 van de band liep was de Renault 5. Tot 2005 hebben de fabrieken leeggestaan. Ze zijn nu gesloopt, om plaats te maken voor een nieuw architectonisch project van de Franse top-architect Jean Nouvel.
De Tour vervolgt zijn weg nu langs de Seine om vervolgens bij de Pont Royal, tegenover de rue du Bac, de tunnel van de avenue du Général Lemoinnier in te gaan, onder de tuinen van de Tuilerieën. Nog ongeveer 65 kilometer te gaan. Natuurlijk volgt er uitgebreid commentaar over de onderlinge strijd van de wielrenners, maar het zal u opvallen hoe weinig de commentatoren weten te vertellen over de stad zelf en over wat u allemaal te zien krijgt vanuit de helikopter. In de volgende alinea's neem ik u mee langs de ronde van zes kilometer die de renners 10 keer gaan afleggen. Ik beschrijf het als een wandeling zodat u in Parijs deze route nog een keer zelf kunt afleggen.

De Avenue des Champs Élysées
We beginnen onze wandeling bij de start/finish aan de kant van de Avenue des Champs Élysées met de even nummers. Geniet eerst maar even van het zicht op de Arc de Triomph. De bouw begon in 1806, ter ere van een van Napoleons overwinningen bij Austerlitz. Pas rond 1836, onder koning Lodewijk Filips, werd de bouw voltooid.
De Champs Élysées is een van 's werelds duurste winkelstraten. Op nummer 76 opent de Amerikaanse cosmeticareus Estée Lauder najaar 2012 een flagshipstore Dat is op zich geen nieuws, ware het niet dat het huurbedrag meteen een absoluut wereldrecord blijkt te zijn  in de retailwereld, met 18.000 euro per m² per jaar en dat  met 176 m² op de begane grond en 183 m² op de eerste verdieping. Maar vergis u niet, op deze handelsader worden de hoogste omzetten per vierkante meter gegenereerd: er is sprake van een rendement van € 10.000 tot € 50.000 per m². per jaar. Op uw pad naar boven passeert u een aantal prachtige winkelgaleries: Galerie des Champs Elysées op 26, Galerie du Claridge op 74, de Lido Passage waar eens het oude Lido was gevestigd op 76 en op 82 tot 88, de tweede Galeries des Champs Elysées.
De showroom van Citroën ontworpen door Manuelle Gautrand.
Op 42 vindt u de showroom van Citroën. Dit pand is al sinds 1927 in het bezit van de automobielfabrikant en in 2006 en 2007 geheel verbouwd door de architecte Manuelle Gautrand. In het interieur herkent men Citroën's voorliefde voor design. Mooi is te zien hoe het Citroënlogo in de 30 meter hoge glazen gevel is geïntegreerd. Van buiten is de bijzondere draaiende kolom van platforms, waar op elk platform een model Citroën  tentoongesteld wordt, goed zichtbaar. U gaat met een lift naar de bovenste etage, waarna je via de trap kunt afdalen naar de verschillende thematische tentoonstellingen. TIP: Op de bovenste etage kunt u in de Citroënlounge gratis genieten van een fabuleus uitzicht over de stad.
Op 44 de Disney store waar u alle gadgets van Disney kunt kopen zonder het Disney Parijs te bezoeken. De Virgin megastore zat op de nummers 52 tot en met 60. Helaas is deze superstore vanaf 14 juni 2013 gesloten. voor de vrouwen zit de echte MUST SEE een stukje verderop, op de nummers 68, 70 en 72, het super chique Guerlain of Sephora, meteen de grootste parfumzaak van Parijs. Op 102 de bekende nachtclub Queens voor de nachtelijke dansuitspattingen en de 'mademoiselles' in overtreffende trap.
De voorgevel van het Lido de Paris op de Champs Élysées
In 1946, twee jaar na het einde van de tweede wereldoorlog, bouwden de gebroeders Clerico een theater aan de Champs Élysées voor revue en cabaret. In 1977 verhuisde men naar het Normandy gebouw, aan dezelfde avenue op nummer 116, dat nu plaats biedt aan 1150 gasten. Het Lido de Paris is het grootste panoramische privétheater van de wereld, waar elke twee minuten het decor verandert. Een technisch spektakel, gestuurd door 12 computers. Met meer dan 110 dansers en danseressen in 600 verschillende kostuums. Fonteinen en watervallen die meer dan 23.000 liter water per minuut wegpompen, lasereffecten, 700 speakers met surround sound, aangestuurd door 25 versterkers met een totaal vermogen van 20.000 watt, 600 meter neon en meer dan 100.000 lampen, aangestuurd via 32 kilometer glasvezelkabel. Aan het begin van de show zakt de voorzijde van de zaal automatisch de grond in. Zo ontstaat het toneel. De prachtige kristallen kroonluchters verdwijnen in het plafond en alle andere lampen die het zicht op het toneel wegnemen zakken in de vloer.  Een show in het Lido is een absolute must en moet u minstens een keer in uw leven gezien hebben.
We vervolgen onze weg richting de Arc de Triomphe waar u nog een bezoek kunt brengen aan de showroom van Mercedes op 118 en die van Peugeot op 136. Als goedmakertje neemt u uw partner mee naar de etalage van het juweliershuis Cartier op 154.
We zijn nu aangekomen op het keerpunt, ter hoogte van de rue de Presbourg aan de overzijde. Hier steken we de Champs Élysées over en vervolgen onze wandelroute in tegenovergestelde richting. Rechts van u, op 133, de bijzondere glazen gevel van de Publicis Drugstore waarin onder andere een trendy lounge-bar en een van de restaurants van topkok Joël Robuchon.
In 1854 opende Louis Vuitton zijn eerste, in luxe koffers gespecialiseerde winkel in Parijs. Pas in 1896 signeerde hij alle koffers met het inmiddels wereldwijd gepatenteerde monogram in bruin beige met de letters LV. In 1914 werd de eerste Louis Vuitton winkel geopend op de Champs Élysées. Toen de grootste winkel ter wereld gespecialiseerd in reisbagage. In 2005 heropende Louis Vuitton op de Champs Élysées 101 een nieuwe flagstore, de grootste Louis Vuitton winkel van de wereld.
Op 99 het gerenommeerde restaurant Fouquet's. Fouquet's bestaat al sinds 1899 en is sinds 1930 dè hot spot voor sterren van de Franse filmindustrie. Gabin, Michèle Morgan, Truffaut, Godard en Chabrol behoorden tot de vaste clientèle. In 1990 krijgt het gebouw de status van historisch monument en tot op de dag van vandaag is het de 'place to be' voor de Parijse society, de showbusiness en de  Franse politiek. Toyota, het eerste Japanse automerk op de Champs Élysées, presenteert zijn collectie op nummer 79. In deze showroom heeft u ook gratis toegang tot het internet.
l'Atelier Renault ; restaurant, loungebar en autoshowroom
Na een verbouwing van zes maanden is in juli 2011, op nummer 53, het nieuwe 'l'Atelier Renault' geopend. Deze nieuwe hotspot in het hart van Parijs bestaat uit een bar, restaurant en een luxe showroom in de vorm van een experience center. De trendy bar en restaurant zijn verspreid over een ruim en licht mezzanine-niveau, compleet met vijf hoge loopbruggen, uitgevoerd in een super modern jasje van hout, glas en aluminium. De cocktails zijn overheerlijk, het voedsel vers en smakelijk en het entertainment; alles wat op de Champs-Élysées aan de andere kant van de glazen muur gebeurt, eindigt nooit. L'Atelier Renault is dagelijks geopend tot 23.30 uur en op vrijdag en zaterdag zelfs tot 01.30 uur.
In de brasserie l'Alsace op nummer 39 kunt u 24 uur per dag zeven dagen in de week terecht voor de onvermijdelijke zuurkool uit de Elzasser keuken, maar ook voor een voortreffelijk zeebanket. (de brasserie is dit najaar gesloten vanwege een verbouwing) De diverse bioscopen van Gaumont en UGC, die u onderweg bent tegengekomen, vertonen bijna altijd de films in originele versie (VO version originale) dus zonder de vaak onvermijdelijke Franse nasynchronisatie.
De paarden van het Grand Palais en het monument van Charles de Gaulle
We laten de winkels achter ons en steken de Rond-Point des Champs Elysées - Marcel Dassault over, richting de Place de la Concorde. We krijgen nu het groene gedeelte van de Avenue des Champs Élysées. U passeert zo dadelijk het Grand Palais met zijn prachtige art-nouveau constructie uit staal en glas. Het gebouw heeft zelfs de grootste dakconstructie in smeedijzer, staal en glas ter wereld. Er kwam maar liefst 9.400 ton staal, 15.000 m² glas en zo’n 5.000 m² zink aan te pas. Nadat in 1993 een van de glazen platen naar beneden viel werd het gebouw meer dan een decennium gesloten in verband met renovatie. Het eerste deel van het Grand Palais heropende in 2004 en in 2007 was de renovatie compleet. Tijdens de renovatie werd de metalen structuur van de 240 meter lange hal hersteld, het glas vervangen en het dak volledig gerepareerd. Sinds de heropening doet het gebouw dienst als tentoonstellingsruimte, waar allerlei evenementen plaatsvinden. Een deel is in gebruik als museum.
Een oase van rust, de binnentuin van het Petit Palais
Direct tegenover het Grand Palais staat het kleinere broertje; Petit Palais. Gebouwd door Charles Girault, die overigens tekende voor het ontwerp van beide paleizen. Geheel gerenoveerd in 2005. Een groot bordes leidt naar een indrukwekkend portaal met glazen koepels, erkers een immense zuilengang en een café-restaurant. Deze grenst weer aan een halfronde weelderige binnentuin met een prachtige colonnade met rondlopende fresco's en een grote vijver. TIP: U kunt hier terecht voor koffie of een lunch, ook zonder museumbezoek. Lunchen midden in de stad maar toch in een oase van rust, ver weg van de Parijse kabaal! Een absolute aanrader.
Even verderop in de Jardins des Champs-Élysées, het 3-Michelin-sterrenrestaurant Ledoyen. Het gebouw met de elegante neo-klassieke gevel is een ontwerp uit 1842 van de Keulse architect Jacques Ignace Hittorff, die ook voor het ontwerp tekende van de Place de la Concorde. Dit uiterst chique en prijzige restaurant heeft een prachtige binnentuin. Prijzen voor eten à la carte liggen tussen de 160€ en 280€.

 Rue Royale met de Madeleinekerk en op de voorgrond de fontein van Hittorf  

U bent nog enkele stappen verwijderd van het grootste koningsplein van Parijs (84.000 m²); de Place de la Concorde, daar waar de renners naar rechts afbogen om vervolgens parallel aan de Seine te koersen. In 1748 besloot de stad Parijs om dit plein aan te leggen ter ere van Koning Lodewijk XV. Pas in 1830 kreeg het plein zijn huidige gestalte. Geniet van het prachtige lijnenspel, het snijpunt van de twee stadsassen. In de noord- zuidrichting, het Palais de Bourbon en de Madeleinekerk en in de oost- westrichting de twee triomfbogen; de Arc de Triomphe du Carousel en de Arc de Triomphe op Place Charles de Gaulle. In het midden de 23 meter hoge en 220 ton wegende obelisk van Luxor, een geschenk van de sultan van Egypte, geflankeerd door de prachtige fonteinen van Hittorf. De ene fontein symboliseert de binnenvaart, de andere de zeevaart.
De Arc de Triomphe du Carousel in de tuinen van de Tuilerieën
We volgen de koers richting de Seine en vervolgen onze route parallel aan de tuinen van de Tuilerieën via de Quai des Tuileries. Aan de straatkant passeert u het Musée de l'Orangerie waar u de waterlelies kunt bewonderen van Claude Monet op acht monumentale doeken. De kunstenaar heeft tot aan zijn dood in 1926 aan deze doeken gewerkt. Ter hoogte van de Pont Royal nemen we de trappen naar boven naar de tuinen van de Tuilerieën in plaats van de tunnel die door de renners negen keer is doorkruist. U passeert de voorzijde van de Flore vleugel, ook wel Porte de Lions genoemd. Hier zit de restauratieafdeling van het Louvre en de kunst uit Afrika, Azië, Oceanië en Amerika. Bij het doorlopen van de Jardins du Carrousel komt u oog in oog te staan met de Arc de Triomphe du Carrousel, opgericht in 1806-1808 in opdracht van Napoleon. Vervolgens passeert u de voorzijde van het Musée des Arts Décoratifs. Tot 1883 waren beiden vleugels nog met elkaar verbonden door het Tuilerieënkasteel dat in het zelfde jaar is gesloopt. We nemen de trappen naar beneden.
Hotel Regina met het indrukwekkende 'gouden' beeld van Jeanne d'Arc
Voor u, naast het Hotel Regina, staat het indrukwekkende 'gouden' beeld van Jeanne d'Arc, de Maagd van Orleans, in 1431 als heks verbrand. Het beeld is gemaakt door de Franse beeldhouwer Emmanuel Frémiet in 1874. Wij houden links aan en volgen de prachtige zuilengalerijen van de rue Rivoli tot aan de Place de la Concorde. Een wereld van vijf sterren luxe gaat voorbij; Hotel Brighton, Hotel le Meurice en The Westin Hotel. TIP: Sta even stil, of nog beter ga naar binnen op nummer 226, bij Angélina. Het interieur is onveranderd sinds 1903, toen haar voorvader Antoine Rumpelmeyer hier zijn eerste banketbakkerij annex theesalon opende. Zien en gezien worden, want hier kun je de verleiding niet weerstaan voor wat heet, de beste warme chocola ter wereld.
De prachtige zuilengalerijen van de rue Rivoli lopen door tot aan de Place de la Concorde
We zijn nu bijna bij de finish en naderen de Place de la Concorde. De prachtige gevels aan dit plein sluiten qua architectuur aan op het Louvre.  Rechts het Hôtel de la Marine, de zetel van de admiraliteit. Na de rue Royale, met op het einde de Madeleinekerk, volgt het Nouveau Riche Hôtel de Crillon. Het zwaar bewaakte gebouw ernaast is de Amerikaanse Ambassade. We zijn toe aan de laatste meters, die we volgen langs de groene zijde van de Champs Élysées.
Nog even flaneren over de allée Marcel Proust langs het café Lenôtre en het Théâtre Marigny, in 1883 gebouwd door Charles Garnier, die ook tekende voor de Opera Garnier aan de place de l'Opera. Nog eenmaal steken we de Rond-Point des Champs Elysées - Marcel Dassault over. Nog een laatste demarage en uw Tour de France eindigt weer waar deze begon, voor nummer 26.

donderdag 4 juli 2013

HARTJE PARIJS, ADRESSEN VOOR VERLIEFDE ZIELEN

Het doet mij een genoegen wederom een gastblog te mogen plaatsen van een Parijskenner bij uitstek. Een artikel uit 'De Standaard', geschreven door de Nederlandse journalist Frank Renout. Sinds 2004 is hij woonachtig in Frankrijk en werkt hij als correspondent voor diverse kranten en omroepen in Nederland en België. Voor Nederland schrijft hij onder andere voor het Algemeen Dagblad, Vrij Nederland en levert diverse bijdragen aan programma's van de NOS en de Wereldomroep. In België schrijft hij voor De Standaard en de VRT. Tevens is hij de auteur van het boek 'Super Sarko' over de vorige Franse President Nicolas Sarkozy.
 
Ah, Parijs. Zijn kathedraal, zijn pleinen, zijn gevels, zijn musea. Maar ook: zijn bruggen, zijn parken, zijn kamers en stiekeme hoekjes om elkaar diep in de ogen te kijken en 'je t'aime' te fluisteren, te smachten en de lippen op elkaar te drukken. Parijs smeekt om een kus. En op deze plekken kan dat het best.
 
Parijs smeekt om een kus volgens de Nederlandse journalist Frank Renout

1. Poézie
Om halfelf 's avonds lopen Blaise Rosnay en zijn moeder Marcelle langs de houten tafeltjes en zetten ze overal een kaarsje neer. Dan gaat het licht uit. De bezoekers zitten muisstil, met alleen een glaasje wijn voor zich. Slechts een lamp staat op de bar gericht. Marcelle (80) gaat in het licht staan en verheft haar stem. Ze draagt 'Hommes' voor, van de Parijse dichter Robert Desnos. Daarna volgt 'Ne vous mariez pas les filles' van Boris Vian. 'En wie volgt?' roept Blaise de zaal in. Een jongen met zwart haar, een mutsje en een baard staat op, gaat in het licht staan en draagt ook een gedicht voor. Daarna volgt een studente met blond haar en felrood gestifte lippen, die uit haar hoofd Paul Verlaine voordraagt. Wanneer wordt gedeclameerd, zijn alle gasten stil. Na elk gedicht klinkt applaus. Le Club des Poètes (rue de Bourgogne 30) opent driemaal per week de deuren. Het café-restaurant was in 1961 een initiatief van Jean-Pierre Rosnay, uitgever en dichter. Nu, vijftig jaar later, houden zijn weduwe en zoon diens nagedachtenis in ere. Je kunt hier een eenvoudige maaltijd eten, een glas drinken, maar vooral naar poëzie luisteren. Iedereen in het kleine, rommelige zaaltje mag meedoen, in welke taal dan ook. Er is maar één voorwaarde: je moet het gedicht uit je hoofd kennen. Waar anders dan in Parijs vind je tere zielen die gedichten voordragen en ernaar luisteren? De stad is dè plek waar liefde, poëzie, schoonheid en schone kunsten hand in hand gaan.
 
Parijs is dè plek waar liefde, poëzie, schoonheid en schone kunsten hand in hand gaan.

 
Hôtel de Soubise aan de rue des Francs Bourgeois 60, is een ander voorbeeld. In het stadspaleis werden in de 17de eeuw Koninklijke feesten gegeven met optredens van zangers en muzikanten. Die traditie is in ere hersteld. Op zaterdag mag het publiek binnen om getuige te zijn van jonge klassieke muzikanten die optreden tussen pilaren, zuilen, kroonluchters en ornamenten.

Voor wie liever naar buiten wil: op de Place des Vosges in de Marais is elke zondagmiddag een klein klassiek orkest te bewonderen, dat er speelt onder de kruisbogen. De stilte is dan weer juist een verademing op de Place Furstenberg, een minuscule romantische idylle midden in Parijs, niet ver van de Notre Dame. Is het toeval dat hier het museum staat van Eugène Delacroix, de verpersoonlijking bij uitstek van de romantiek in de schilderkunst?


2. De kus
Hij strekt zijn arm uit naar de grendel van de deur, zijn andere arm stevig om het middel van de vrouw geklemd. Zij lijkt licht weerstand te bieden en duwt zijn gezicht weg. Een stoel is omgevallen, het beddengoed ligt er verfomfaaid bij. Liefde, passie en verleiding zijn vervlochten in het doek 'Le Verrou' van de 18de-eeuwse schilder Jean-Honoré Fragonard, dat in het Louvre hangt. De Bijbelse appel op de tafel verraadt het allemaal. Neem hier, in het museum, je geliefde in je armen. Sluit je ogen, druk zachtjes je lippen op die van hem of haar en waan je even in die slaapkamer van Fragonard.

Parijs is de Hoofdstad van de Kus, sinds Robert Doisneau er in 1950 bij het stadhuis zijn beroemde foto nam van een verstrengelde man en vrouw. Het café-terras, waar hij zat om de foto te nemen, aan de Rue de Rivoli 70, bestaat niet meer. Maar wat geeft het? Parijs zit boordevol prachtlocaties om te kussen.

Begin met een eerste tedere kus op de Place Dauphine, het driehoekige pleintje op Île de la Cité, het eiland midden in de Seine. Loop dan naar het oosten, steek de Pont Saint-Louis over en blijf even staan op de Quai Bourbon van Île Saint-Louis. Je kunt hier afdalen naar de oever van de Seine om op een bankje bij het water te zitten. Loop je boven door, dan kom je op de Place Louis Aragon, vernoemd naar de 19de-eeuwse schrijver. 'Wie kent het eiland, in het hart van de stad, waar alles eeuwig rustig blijft?' schreef hij. Hier splitst de Seine zich, er staan bomen en bankjes en de lantaarns schijnen zachtgeel op het stille pleintje. Wie hier niet zoent, staat hier alleen. Doorlopend over de kade kom je uit bij de Pont Marie, de brug van de legende. Wie hier kust en in stilte een wens doet, zal die wens zien uitkomen.

Of kies voor een verpletterende kus, in plaats van een verstilde. Op de trappen voor Opéra Garnier, bijvoorbeeld, op de kruising van rue Scribe en rue Auber, omringd door grootse architecturale schoonheid. Of op de meer dan tweehonderd steile treden die voeren naar de Sacré-Coeur, bij voorkeur langs de sierlijke rue Foyatier. Een balkonkus is het mooist bij Procope. In de zomer opent het oudste restaurant van Parijs zijn minuscule tweepersoonsbalkonnetjes weer, gelegen aan de Rue de l'Ancienne Comédie.

Liefde op de Pont de Marie
 


3. Hof der lusten
Stap uit in de metrohalte Laumiëre en loop de gelijknamige avenue in. Nu zie je hem al van ver staan, de tempel op een 30 meter hoge rots. Het is de zogenoemde Tempel van Sibylle, bijna 150 jaar geleden ontworpen door de Franse architect Gabriel Davioud. De acht zuilen en het ronde dak torenen boven alles uit in het park Buttes Chaumont, in de noordoosthoek van Parijs. De rots beklimmen doe je samen, hand in hand. Wandel over de 65 meter lange hangbrug over het water, of neem de imposante halfronde stenen brug op 22 meter hoogte, omringd door dennenbomen. Wie de tempel liever op afstand bewondert, kan in het park naar het mooi gerestaureerde Pavillon du Lac gaan, of naar het moderne café-restaurant Rosa Bonheur, aan de andere kant van het meer. Buttes Chaumont is goed voor bijna 25 hectare romantiek.

De tuin van het Musée de la Vie Romantique, rue Chaptal 16, in Noord-Parijs, telt slechts een paar vierkante meter, maar het is wel een eldorado voor wie intimiteit zoekt. Tussen de bomen en rozenstruiken staan een paar tafeltjes met stoelen. In de serre is een theesalon ingericht voor drankjes en zoetigheden. Ooit was het museum het woon- en werkverblijf van de schilder Ary Scheffer, die hier vrienden uitnodigde als Chopin en Liszt.

Net zo afgeschermd van de drukte is het hôtel des Grandes Ecoles aan de rue du Cardinal Lemoine 75, maar de binnentuin is de mooiste plek voor een tuinonbijt.

De prachtige binnentuin van het 17de-eeuwse Palais Royal is misschien wel het best verstopte park van Parijs. En in de Jardin du Luxembourg ligt, een beetje verscholen aan de oostkant, de Fontaine Médicis, een weelderig bassin met beeldhouwwerken.

'La vie romantique' 

4. Hartstocht
De beeldhouwer Auguste Rodin beleefde eind 19de eeuw een tumultueuze liefdesrelatie met Camille Claudel, zijn muze en zelf ook kunstenares. In de Goddelijke komedie van Dante speelt de verboden liefde tussen Francesca da Rimini en Paolo Malatesta een belangrijke rol. Wie zich even wil verliezen in deze vier personages en hun gevoelens, brengt een bezoek aan het Musée Rodin, rue de Varenne 79. De beeldhouwer trok er in 1908 in, vestigde er zijn atelier en gebruikte het bijbehorende park om zijn beelden neer te zetten. In het gebouw prijkt het meesterwerk De kus: dè plek om als geliefden even stil te staan. Het marmeren werk uit 1888 verbeeldt de liefde en sensualiteit van Francesca en Paolo: ze zijn verstrengeld, hun lippen lijken versmolten.

Het 18de-eeuwse restaurant Lapérouse aan de quai des Grands Augustins 51, heeft privékamers op de eerste verdieping. Je eet hier samen achter gesloten deuren. Een kroonluchter, een tafel, twee stoelen, een spiegel en een sofa, meer staat er niet in je eigen eetkamer. Het personeel komt pas binnen als jij op het belletje hebt gedrukt om aan te geven dat de kust veilig is.

L'Hôtel, rue des Beaux Arts 13, waar Oscar Wilde ooit woonde, biedt een andere vorm van hartstochtelijk vertier. Het kleine maar luxueuze zwembad in de kelder van het hotel is te huur. Je mag er twee uur verstrengeld ronddobberen en het arrangement bevat ook twee massages en een lunch in het hotel. En waar anders moet een passievol bezoek aan Parijs eindigen dan in Hôtel Amour? Vanwege de naam, die in rode neonletters op de gevel staat, maar ook vanwege het zwoele interieur van sommige kamers, in zwart en zilver. En ja, ook omdat je hier officieel een kamer kunt huren voor drie uur, tijdens de middag. Rue de Navarin 8. 

'De Kus', niet die van Rodin maar gewoon anders
 


5. De avond
De Avenue Junot, in Montmartre, maakt een bocht en precies daar ligt een donker steegje. Aan het eind staat een groot zwart hek. Je drukt er op een discreet knopje, je moet je identificeren en daarna mag je binnen. Via een paadje met kasseien kom je in een verstopte binnentuin. Het is een oase in Parijs: overal bomen, een paar fraaie oude huizen en alleen het geluid van vogels. Aan het eind van het parkje staat links opnieuw een zwart hek. Geen naambordje, alleen een bel. De poort gaat open en dan sta je in de tuin van Hôtel Particulier. Een oud chic herenhuis, voormalig eigendom van de familie Hermès, dat werd omgetoverd in een luxehotel met een restaurant en een bar. Het hotel ligt niet aan de openbare weg en het maakt geen reclame. Het ademt discretie. Er zijn slechts vijf suites te huur. In het restaurant overheersen zwart en goud. In de kleine cocktailbar hangen donkere gordijnen. In de zomer kun je er in de tuin picknicken of brunchen op drie terrassen, maar Hôtel Particulier is op z'n best in de avond. Als afronding van een wandeling door donker Montmartre of, nog beter: in de sensuele Deluxe Suite op de bovenste verdieping, met uitzicht op heel Parijs.

 'Verliefde zielen' - Photo Credits: Sylwia Rinkel


Het is een publiek geheim dat Parijs 's avonds nog mooier is dan overdag. Het beste bewijs vormt de Pont Alexandre III over de Seine. De 40 meter lange brug heeft koperen standbeelden op vier hoge pilaren, is verfraaid met art-nouveaulantaarnpalen en is hèt nachtelijke juweel van de Franse hoofdstad. Bovendien biedt de brug 's avonds een adembenemend uitzicht op het majestueuze Grand Palais en Les Invalides. Iets verder stroomafwaarts ligt de Pont Bir-Hakeim. Het stalen bouwsel ziet er op afstand strak en zakelijk uit. Maar 's avonds, wanneer de lichten aangaan op het overdekte voetgangersgedeelte, is de brug de ideale plaats om te wandelen, te kussen en elkaar eeuwige liefde te verklaren.

'En ze leefden nog lang en gelukkig' - Bij de Pont Bir-Hakeim
Met dank aan Frank Renout