Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

vrijdag 28 juni 2013

FIETSEN IN PARIJS MET BAJA BIKES

Voor 2007 stond fietsen in Parijs bijna gelijk aan zelfmoord. Maar sinds het Parijse fietsenplan 'De Vélib' zijn intrede deed is er veel veranderd in Parijs. Oud en jong, toerist en ambtenaar wagen zich nu op de fiets. En dat is dan ook geen wonder, want de stad met zijn 2.3 miljoen inwoners (binnen de ringweg) en 28,9 miljoen toeristen per jaar slibt bijna dicht. De afgelopen zes jaar heeft het stadhuis van Parijs, onder leiding van burgemeester Bertrand Delanoë zijn er gigantische investeringen gedaan om Parijs 'duurzamer' te maken. Zo is er 200 kilometer fietspad aangelegd, meer dan 1400 Vélib fietsstations gebouwd en rijden er inmiddels 20.000 van deze fietsen rond. 245.000 Mensen hebben inmiddels een abonnement om gebruik te kunnen maken van de Vélib. De fietspaden lopen niet allemaal langs de boulevards, maar brengen u juist naar de meest uiteenlopende verrassende, schilderachtige, stille of landelijke plekjes van Parijs.  Het is inmiddels dan ook goed te doen om Parijs per fiets te verkennen.
Inmiddels ligt er in Parijs 200 kilometer fietspad
Voor de echte fietsers onder ons, ik moet bekennen meer het type wandelaar te zijn, zijn er een tweetal leuke Parijse fietsboekjes die ik zeker kan aanbevelen: 'Parijs per fiets'; fietstochten door Parijs voor de echte liefhebber door Joke Radius. Een handig boekje met fietsroutes voorzien van duidelijke Michelin routekaartjes en interessante toeristische tips. Een zeer handzaam boekje juist voor op de fiets. (ISBN 9080440221). 'Fietsen en wandelen in Parijs' door Hugo Rosseels, met 5 originele fietsroutes voorzien van vele foto's. (ISBN 9789490783150).
Nu kan ik mij indenken dat, als u nog nooit gefietst heeft in Parijs, fietsen onder begeleiding van een professionele gids een zeer aantrekkelijk initiatief lijkt. Als Parijskenner adviseer ik dan altijd om gebruik te maken van Baja bikes. Fietsen in Parijs met Baja bikes is veilig, leuk, informatief en bovendien milieuvriendelijk. Onder leiding van een  Nederlands-sprekende gids fiets je met een groep van maximaal 15 personen, op een rustig tempo door de stad en zie je dé highlights van Parijs.
Houdt u wel aan de verkeersregels in Parijs - de politie is hier een stuk minder vriendelijk
Baja bikes biedt verschillende excursies aan. Als je de hoogtepunten van Parijs al hebt gezien kun je ook kiezen voor een fietstoer langs de minder bekende bezienswaardigheden zoals bijvoorbeeld  de Arènes de Lutece,  de wijk Montparnasse, of de pitoreske en gezellige marktstraat de Rue Mouffetard en nog veel meer. Parijs is bekend om wereldberoemde bezienswaardigheden zoals de Eiffeltoren, de Notre Dame, het Louvre en de Sacré Cœur, maar je doet de Franse hoofdstad tekort als je je enkel focust op deze highlights. Er zijn talrijke bezienswaardigheden in Parijs die absoluut de moeite waard zijn voor een bezoek. Met de Nederlandse gids van Baja Bikes weet je zeker dat niets je zal ontgaan. Er zijn ook fietstochten voor studenten.  De prijzen zijn zeer schappelijk en variëren € 19,50 tot € 35 per persoon. Fietsverhuur en gids zijn uiteraard bij deze prijs inbegrepen. Je kunt je fietsavontuur in Parijs direct boeken door gebruik te maken van de hyperlink aan de rechterzijde van deze blog. (klik op het logo van Baja bikes).
Er is nog een goede reden om voor de eerste keer gebruik te maken van een professionele gids van Baja bikes die je veilig door Parijs leidt.  Het is belangrijk om te weten dat de Parijse automobilist zeer weinig rekening houdt met de fietser en dat de politie in Parijs een stuk strenger is dan die in bijvoorbeeld Amsterdam. Zo mag je bijvoorbeeld niemand achterop nemen, niet op het trottoir rijden en niet telefoneren op de fiets. Rijden door rood licht, zoals dat vaak gebeurt in Amsterdam, is niet alleen levensgevaarlijk maar je riskeert ook een fikse boete. 

vrijdag 21 juni 2013

DE GLAZEN KOEPELS VAN HET 'NOUVEAU PARIS'

Parijs heeft zijn grandeur te danken aan Napoleon III. Tijdens het Tweede Keizerrijk (1852 - 1870) ontstond in het nieuwe quartier des Grands Boulevards het zogeheten 'Nouveau Paris', gebouwd met de 'nieuwe' materialen; staal en glas. Hier ontstond de grootstedelijke architectuur van de belle époque, mede dankzij Gustave Eiffel. Eiffel was een geniale constructeur, die in zijn tijd de vooruitgang in de architectuur flink vooruit heeft geholpen door de toepassing van staal, in plaats van zware, ouderwetse baksteenconstructies. Hij deed zijn eerste ervaringen op met metaalconstructies, toen hij nog voor spoorwegmaatschappijen in Frankrijk werkte. Nog voor dat hij aan de bouw begon van zijn bekendste werk, de toren die naar hem is genoemd, werd in 1876 het warenhuis Le Bon Marché voorzien van een door hem ontworpen moderne ijzer-glas-cocon. Al snel volgden andere ondernemers het voorbeeld van Aristide Boucicaut, de eigenaar van Le Bon Marché. Er ontstonden luxe 'grands magasins' met indrukwekkende architectuur, voorzien van immense glazen koepels, gedecoreerde trappen en omlopende gaanderijen. Zelden is er zoveel vernieuwend talent op het gebied van cultuur in Parijs bij elkaar geweest als tussen 1865 en het begin van de eerste wereldoorlog.
 
De koepel van glas en staal ontworpen door Atelliers Eiffel in 1876 voor het warenhuis Le Bon Marché
Deze blog neemt u mee langs de mooiste stalen overkappingen van de stad. Een aantal heb ik al eerder genoemd in diverse blogs, maar ik zet ze toch nog eens voor u op een rijtje. We beginnen, hoe kan het ook anders, op de boulevard Haussmann. Genoemd naar de stedenbouwkundige onder Napoleon III, die de opdracht kreeg om Parijs om te bouwen tot een moderne metropool. Het 'Haussmannisme' bepaalt tot op de dag van vandaag het straatbeeld van Parijs.
We beginnen op nr. 64 bij het onlangs voor 70 miljoen euro, gerestaureerde warenhuis Printemps Haussmann. Deze glazen koepel, geheel in art nouveau-stijl en een van de mooiste van Parijs dateert uit 1923. Maar liefst 42 meter hoog en opgebouwd uit 3185 glazen panelen. Helaas is de fraaie koepel niet meer te zien vanaf de begane grond en moet u naar de zesde etage, naar de Brasserie Printemps. Meer over dit warenhuis, lees dan ook mijn blog Printemps Paris
Een van de mooiste koepels van Parijs, die van het warenhuis Printemps
Inmiddels een beetje bekomen van zoveel schoonheid, dan begeven we ons naar de buurman van Printemps op nr. 40. Het chique warenhuis Galeries Lafayette. In december 1893 openden de neven Théophile Bader en Alphonse Kahn een winkel met naaigerief, dat 'Aux Galeries Lafayette' werd genoemd. De naam van de winkel verwees naar het oorspronkelijke adres aan de rue La Fayette, op wandelafstand van de Opera Garnier. In 1905 gaf Bader de Franse architect Georges Chedanne de opdracht om de nieuw aangekochte gebouwen (rue la Fayette 38, 40 en 42) volledig te verbouwen, wat duurde tot in 1907.  Weer een aantal jaren later werd Galeries Lafayette uitgebreid met de aankoop van het pand aan de boulevard Haussmann nummer 15 en groeide uit tot het indrukwekkende warenhuis dat we nu kennen. In 1912 kreeg Galeries Lafayette de monumentale koepel in Byzantijnse stijl van gekleurd glas en smeedijzer, een ontwerp van de Franse architect Ferdinand Chanut. Maar liefst 33 meter hoog.
De koepel van Galeries Lafayette, gezien vanaf de derde etage van het warenhuis
Het metalen frame steunt op 10 punten en is voorzien van  gebrandschilderd glas, rijkelijk versierd met bloemmotieven, dat weer zorgt voor een prachtig goudkleurig licht.  De rijk geornamenteerde balustrades zijn van de hand van Louis Majorelle. De koepel gaf het gebouw de bijnaam 'Magasin Coupole'.
Fraai uitzicht op de bijzondere ijzeren constructie, te zien op de 5e etage van Galeries Lafayette
TIP: Vanaf de derde etage heeft u een prachtig overzicht, en wat u zeker moet doen is een bezoek brengen aan de vijfde etage, waar u door de binnenramen kunt kijken naar de speciale ijzeren constructie van de achterkant van de koepel. Met de roltrappen gaat u vervolgens naar de zevende etage en daarna met trappen naar de achtste. Vanaf het terras wordt u  gratis getrakteerd op een adembenemend uitzicht over Parijs. Met name het uitzicht op de Opera Garnier is spectaculair. Volgens een gedenksteen is op dit zelfde dak op 19 januari 1919 een vliegtuig geland. Ook kunt u de stalen buitenconstructie bekijken die de grote binnenkoepel van daglicht voorziet.
Spectaculair, het interieur van de Franse bank Société Générale
Een klein stukje verder, in de driehoek van de boulevard Haussmann (ter hoogte van nr. 29), rue Halévy en de rue Gluck ligt een financiële parel. Het vroegere hoofdkantoor van de Franse bank Société Générale. mijn collega blogger en journalist Frank Renout noemt dit het allermooiste bankgebouw van Frankrijk, zo niet van de wereld. En ik moet hem gelijk geven. De architectuur van het interieur is werkelijk adembenemend. Eerlijk is eerlijk het is ook dankzij Frank dat ik dit gebouw heb ontdekt. De ingang zit op de hoek van de rue Halévy en de rue Gluck. Maar als je hier eenmaal binnen bent, je moet namelijk eerst de elektronische beveiliging door, dan valt je mond open van verbazing.
Decor art déco uit 1906 -  Photo credits: Wikimedia
Het prachtige art déco interieur van donker hout, marmer en glas uit 1906, van de architect Jacques Hermant, is zo overweldigend, dat je ogen te kort komt. Ik denk dat de alom aanwezige bewakingscamera's mij minutenlang, alsmaar om mijn as draaiend, met open mond hebben zien staan. Een grote ronde hal met boven in een glazen koepeldak met een diameter van 24 meter, opgebouwd uit 51 delen van glas en staal. De mozaïekvloer is een juweeltje op zich. En volgens mij is het ook allemaal bladgoud wat er blinkt. Oh ja, jammer genoeg mag je er niet fotograferen. Zelfs mijn smekende ogen maakte geen indruk op de bewaking die onmiddellijk kwam aangesneld toen ze bemerkte dat ik uitbundig aan het fotograferen was geslagen. Gelukkig heb ik een foto van de verplichte wissessie kunnen behouden door het wieltje van mijn Canon niet linksom maar rechtsom te draaien.
De ronde kluisdeur heeft een diameter van 2,76 meter en weegt 18 ton. Honderd jaar geleden is deze deur met negen paarden van het treinstation naar dit kantoor getrokken
Wij vervolgen onze weg richting de place l'Opéra, steken de drukke boulevard des Capucines over, om vervolgens de eerste straat links in te gaan. Tegenover het metrostation Quatre Septembre in de gelijknamige straat bevindt zich nog een staaltje van Parijse commerciële architectuur gebouwd in de periode 1876 - 1883. Het hoofdkantoor van de Franse bank Credit Lyonnais en inmiddels een historisch monument.  Het is gelegen in de vierhoek gevormd door de rue du Quatre-Septembre, de rue de Choiseul, boulevard des Italiens, en de rue de Gramont. Helaas is het immense gebouw na een felle brand op zondag 5 mei, 1996 en de restauratie in 2008, verdeeld in twee gedeelten.
Le Centorial in het vroegere hoofdkantoor van de bank Credits Lyonnais - Photo credits Wikimedia
Op de rue Quatre Septembre 16 - 18 zit nu de ingang naar het kantorencomplex 'Le Centorial' die u zeker moet binnengaan. Het herbergt 39.000 M² aan kantoren, verdeeld over zeven etages inclusief de begane grond. Via een indrukwekkende marmeren trappenhal komt u terecht onder de 17 meter hoge koepel van staal en glas eveneens gemaakt door het ingenieursbureau Ateliers Eiffel. De vroegere binnenplaats is in 2001 geheel overdekt met glas naar het voorbeeld van de overkapping van het Pavillon de Flore van het Musée du Louvre. Het immense atrium heeft drie etages, ook weer uitgevoerd in glas. Saillant detail is dat de eerste eigenaar het gebouw in 1876 zo heeft laten ontwerpen, dat bij faillissement van de bank (in die tijd speelde dat dus ook al) het gebouw op een eenvoudige wijze zou kunnen worden omgebouwd tot een warenhuis. In januari 2013 vormde dit fraaie gebouw nog het decor voor de 'Fashion Show - Spring Summer 2013 - van Donatella Versace.
De 'personeelsingang' van het hoofdkantoor van de bank Credits Lyonnais aan de boulevard des Italiens - Photo credits: Wikimedia
 
De ingang naar het hoofdkantoor van de bank bevindt zich aan de zijde van de boulevard des Italiens. Helaas is het historische pand niet meer eigendom van de bank. Na de hevige brand in 1996 verkocht Credit Lyonnais zijn hoofdkwartier voor de lieve som van 1,3 miljard Euro aan de verzekeraar AIG.
Bij de uitgang van Le Centorial gaan we linksaf en vervolgen de rue Quatre Septembre tot we aan de linkerzijde de rue Vivienne tegenkomen. Deze lopen we in zijn geheel af tot aan de boulevard Montmartre. Op de boulevard Montmartre vindt u bij nummer 12 de Passage Jouffroy (140 m) uit 1845. Een drukke passage met de meest originele winkeltjes, die de nieuwsgierige bezoeker trakteren op allerlei verrassingen. Miniaturen, affiches, handgemaakt speelgoed en prachtige wandelstokken van de Frères Ségas. Middenin, de uitgang van het wassenbeeldenmuseum Musée Grévin. De hoofdingang zit aan de boulevard Montmartre nr. 10.  Zeer de moeite waard, al was het alleen al voor het “Palais de Mirages”. Dit betoverende spiegelpaleis  met zijn “Son et Lumière” (geluid– en lichtshow) stond in 1900 al opgesteld op de wereld-tentoonstelling in Parijs en is toen aangekocht door het museum. Achter in de passage ziet u het hotel Chopin met een gevel die dateert uit 1850. Een charmant hotel met slechts 35 kamers.
De overkapping van staal en glas in de passage Verdeau
Trappen aan de linkerzijde brengen u naar het tweede gedeelte van deze passage vol met boekenstalletjes maar ook meteen een van de mooiste fotozaken van Parijs: Photo Verdeau. U koopt daar originele vintage prints van bekende fotografen. Neem even de moeite om naar boven te kijken voor een nieuw staaltje uit de tijd van de industriële revolutie. De komst van de industriële revolutie, met de uitvinding van staal en glas als bouwmaterialen, gaf het woord flaneren een diepere betekenis. Er ontstaan verkeersvrije overdekte galerijen met hoge glazen daken met sierlijke gietijzeren constructies, die een overdekte passage vormen van de ene straat naar de andere.  Winkelparadijzen, centra van cultuur en vermaak voor het 19de - eeuwse winkelpubliek. Parijs telde in de 19de eeuw meer dan honderd van deze kleine werelden. Tegenwoordig zijn er nog zeventien over. (Tip: lees ook mijn blog over de 'glazen straatjes')
Last but not least stel ik toch maar even voor om de metro te nemen bij het station Bonne Nouvelle (op de boulevard Montmartre). We nemen lijn 8 richting Balard en stappen over bij Opéra op lijn 1, richting La Défense. We stappen uit bij het metrostation Champs Elysées Clémenceau. Bij de uitgang zien we het einddoel van onze rondgang; het meest indrukwekkende staaltje van Eiffels bouwkunst na de Eiffeltoren, namelijk de glazen overkapping van het Grand Palais.
Het allermooiste staaltje van techniek van het ingenieusbureau van Eiffel; het Grand Palais
Het Grand Palais is een prachtige art-nouveau constructie uit staal en glas. Het gebouw heeft zelfs de grootste dakconstructie in smeedijzer, staal en glas ter wereld. Er kwam maar liefst 9.400 ton staal, 15.000 vierkante meter glas en zo’n 5.000 vierkante meter zink aan te pas. Nadat in 1993 een van de glazen platen naar beneden viel, werd het gebouw meer dan een decennium gesloten in verband met renovatie. Het eerste deel van het Grand Palais heropende in 2004 en in 2007 was de renovatie compleet. Tijdens de renovatie werd de metalen structuur van de 240 meter lange hal hersteld, het glas vervangen en het dak volledig gerepareerd. Sinds de heropening doet het gebouw dienst als tentoonstellingsruimte waar allerlei evenementen plaatsvinden. Een deel is in gebruik als museum, terwijl in een ander deel vaak andere evenementen plaatsvinden, zoals de veiling van het bezit van Yves Saint Laurent en zijn partner Pierre Bergé, extravagante modeshows van Parijse top designers zoals Karl Lagerfeld van Channel of het jaarlijks terugkerend evenement Monumenta. 
Het monument in cijfers:
Nuttig oppervlak van het Grand Palais: 72.000 m²
Oppervlakte van het schip: 13.500 m²
Lengte van het schip: 200 m, breedte: 50 m tot 100 m.
Hoogte van het schip: 45 m onder de koepel en 60 m onder de bal van de campanile
Totaal gewicht van het stalen dak: 8.500 ton




woensdag 12 juni 2013

PRINTEMPS PARIS

Je vindt ze over de hele wereld; luxe warenhuizen. Weinigen onder u weten dat het warenhuis een Franse vinding is. Eigenlijk moet ik zeggen een Parijse vinding. Het begon allemaal in 1852 toen Aristide Boucicaut zijn warenhuis Bon Marché opende. Een zogenaamd Grand Magasin. In 1855 volgt le Bazar Napoléon, dat later wordt getransformeerd in le Bazar de l’Hôtel de Ville, kortweg BHV. Kort daarop in 1865 volgen Jules Laluzot en Jean-Alfred Duclos met Au Printemps en Parijs kreeg de smaak te pakken. In 1894 openden de Galeries Lafayette en het Samaritaine  hun deuren. Het is la Belle Époque, wat duidelijk te zien is aan de buitenkant van de 'paleizen van de handel'. Prachtige gevels die bol staan van beelden, verguld stucwerk en andere pompeuze decoraties.
Jules Laluzot eigenaar Au Printemps in 1865 - Het ontwerp van de architecten Jules en Paul Sedille
Met de totale restyling van het Parijse warenhuis Printemps werd een begin gemaakt in 2008 onder leiding van het architectenduo George Yabu en Glenn Pushelberg. Al vaker in de geschiedenis nam Printemps het voortouw. Op 3 november 1865 opende het warenhuis zijn deuren als koophuis met vaste prijzen. De winkel, naar een ontwerp van de bekende architecten Jules en Paul Sedille, opende op de hoek van Le Havre en de Boulevard Haussmann. De winkel werkte met vooraf vastgestelde prijzen, terwijl het in die tijd heel gewoon was dat een prijs uitsluitend werd vastgesteld door loven en bieden. Het gebouw werd sterk uitgebreid in 1874, met liften (toen een grote nieuwigheid) afkomstig van de Wereldtentoonstelling van 1867. In 1888 installeerde het als eerste warenhuis elektriciteit en het was ook een van de eerste warenhuizen met een directe verbinding met de metro (1904).
1874 het gebouw werd uitgevoerd met liften - de prachtige Art Nouveau-trap is helaas verwijderd in 1955
In het begin van de 20e eeuw werd het gebouw vervolgens uitgebreid langs de Boulevard Haussmann door architect Rene Binet in een Art Nouveau-stijl en in 1923 werd de 42 meter hoge Art Nouveau-koepel het middelpunt van het warenhuis, om in 1939 weer te worden gedemonteerd. Dit om te voorkomen dat hij onherstelbaar zou worden beschadigd bij eventuele bombardementen. De koepel werd opgeslagen bij Clichy en pas in 1973 weer in ere hersteld en geheel gerestaureerd door de kleinzoon van de oorspronkelijke ontwerper. Helaas is de prachtige Art Nouveau-trap in 1955 verwijderd. Ondanks twee grote branden bleef het warenhuis zich vernieuwen. In 1975 werd de gehele voorgevel  geclassificeerd als historisch monument.
De brasserie Printemps onder de schitterende, 42 meter hoge Art Nouveau-koepel uit 1923
Yabu en Pushelberg, bekend van de restyling van het New Yorkse Bergdorf Goodman,  zijn voortvarend aan de slag gegaan om het gehele warenhuis te voorzien van een totaal nieuw interieurontwerp van internationale allure dat tegelijk onmiskenbaar Frans oogt. Een groot deel van de plafonds tussen het souterrain, parterre en de eerste etage is verdwenen waardoor een geweldig atrium is ontstaan geïnspireerd op de magische glazen koepel op de zesde etage. Een groot kunstwerk van de Japanner Hirotoshi Sawada siert de vide. Grote zilverkleurige bladen hangen in het luchtledige en reflecteren het licht.  De oorspronkelijke zwart marmeren vloeren zijn vervangen door vloeren van wit marmer.
Het geheel vernieuwde atrium met een kunstwerk van de Japanner Hirotoshi Sawada
18 luxe boetieks met een totale oppervlakte van 6000 m2 hebben één centrale architectuurstijl met sterke grafische lijnen. Elegante stellages van glas, zwart hout en roestvrij staal. De Canadese kunstenaar Pascale Girardin bedacht voor de ingangen, twee enorme zwevende clusters van witte handgemaakte polycarbonaat bloemen. Last but not least zijn alle voorgevels opnieuw gerestaureerd en alle ornamenten en koepels opnieuw voorzien van bladgoud. De totale kosten van de vijf jaar durende verbouwing worden geraamd op ruim 70 miljoen euro.
De architectuurstijl van Yabu en Pushelberg met strakke grafische lijnen. Crédit photo: Alexandre Mostras voor Printemps
Afgelopen week heb ik de eer gehad om persoonlijk te worden rondgeleid door het vernieuwde Grand Magazin. Printemps Paris nieuwe stijl moet u absoluut gaan zien, een lust voor het oog! De cosmetica-afdeling van Printemps is een van de mooiste van Parijs en voert meer dan 200 cosmetica merknamen. Ook vind je maar liefst 8 restaurants in dit warenhuis: Ladurée, le Brasserie Printemps, Cojean, Pouchkine,  Pouchkine Terrace, Le Déli-cieux, Le World bar en Café Be, die ieders honger kunnen stillen: van snacks tot organische maaltijden. Le brasserie Printemps kan je haast niet missen; deze is gevestigd onder de 42 meter hoge dome bestaande uit 3185 glazen panelen geheel in Art Nouveau-stijl.
Printemps zonder bezoekers een ongekende ervaring
200 cosmetica merken zijn vertegenwoordigd op de begane grond van Printemps

Vergeet ook niet de negende etage met een prachtig panoramisch terras met een onbelemmerd uitzicht op de Opéra Garnier, de Madeleine, de Eiffeltoren en Montmartre. Hier vindt u le Déli-cieux, een selfservice restaurant (200 plaatsen) van de jonge Franse ontwerper Noé Duchaufour-Lawrance. Op het menu heerlijke antipasti, salades en lichte maaltijden. Als het regent kun je hier overdekt zitten, maar die ruimte is veel minder gezellig dan het buitenterras op 37 meter hoogte. Het terras loopt gelijk met de prachtige zinken daken om u heen, af en toe onderbroken door indrukwekkende architectuur zoals het Palais Garnier, de Madeleine, het Grand Palais, de Eiffeltoren en la butte Montmarte met de Sacre Cœur. Daar kun je van maandag tot en met zaterdag van 9.35 uur tot 19.00 uur en op donderdag zelfs tot 22.00 uur terecht.
Vanuit het terras op de 9de etage heb je een prachtig, gratis, 360 graden uitzicht over Parijs
Printemps, boulevard Haussmann 64, 9e arrondissement, metro Havre- Caumartin, RER Aube, Haussmann-St-Lazare. Openingstijden: Maandag tot zaterdag van 09:30 tot 19:00 en donderdags tot 22:00


vrijdag 7 juni 2013

HÔTEL BIRON, MUSÉE RODIN

Ik neem u mee naar het 7de arrondissement. Lange tijd was dit de 'edele buitenwijk', het domein van de Parijse aristocratie. Dit arrondissement ligt verscholen achter hoge muren en zware poorten van chique hôtels (niet te verwarren met hotels in de zin zoals wij die kennen) residenties, ambassades, ministeries en andere internationale instellingen. Maar hier en daar is door een, op een kier geopende koetspoort, nog een glimp op de vangen van de 18de eeuwse sfeer. Dit arrondissement doorkruis je doorgaans niet tijdens je eerste bezoek aan Parijs. De buurt is uiterst interessant voor wie al meer vertrouwd is met de Franse hoofdstad en flaneren belangrijker vindt dan winkelen en toeristische bezoeken. Dit is het grondgebied dat vroeger eigendom was van de Abbaye de St-Germain-des-Prés met onder andere de  prachtige rue de Varenne, vol met prachtige herenhuizen (hôtels), waaronder Hôtel de Boisgelin (47) met de Italiaanse ambassade en Hôtel de Galliffet (50) waar het Italiaanse culturele instituut is gehuisvest. Hôtel Matignon (57) de ambtswoning van de Eerste Minister. In Hôtel de Villeroy (78) zit het ministerie van Landbouw. Andere zeer fraaie herenhuizen zijn Hôtel Broglie (73 - een van de grootste particuliere huizen van Parijs) en Hôtel de Castries (72). Het mooiste en interessantste van alle hôtels staat aan het einde van de rue de Varenne. Een stadspaleis uit de vroegere 18e eeuw; het Hôtel Biron (79) waar nu het Musée Rodin gevestigd is.
 
Achterzijde van het schitterende Hôtel Biron. In de tuin het waterbassin met Rodins 'Ugolino'
 
Abraham Peyrenc gaf in 1727 opdracht voor de bouw van dit stadspaleis, die vijf jaar in beslag nam. In 1753 werd het aangekocht door de Duc de Biron een Franse maarschalk. Later deed het paleis dienst als de woning van de Pauselijke gezant, de Russische ambassade en een opvoedingstehuis voor meisjes gerund door adelijke nonnen van de Société du Sacré-Cœur de Jésus. In 1904 kwam het in zwaar vervallen staat in handen van de Franse overheid, die het weer beschikbaar stelde voor allerlei arme kunstenaars die profiteerden van de zeer lage huren. Naast Jean Cocteau, Henri Matisse en de beroemde danseres Isadora Duncan werkten hier ook de beeldhouwster Clara Westhoff en haar echtgenoot Rainer Maria Rilke. Het was deze Rilke die Auguste Rodin aanmoedigde om in het Hôtel de Biron te gaan wonen. Hij betrok het hôtel in 1908 op 68 jarige leeftijd.
Auguste Rodin 1840 - 1917
Auguste Rodin (1840 - 1917) mag zich de belangrijkste Franse beeldhouwer noemen rond de eeuwwisseling van de 19de naar de 20ste eeuw. Hij geldt als de wegberijder van de moderne beeldhouwkunst. Kenmerkend voor zijn werk is de onrustige modellering van de oppervlakken, die weer zorgde voor een prachtige lichtreflectie op het brons. Rodins beeldhouwwerk verbaast door zijn sterke expressie, energie en vitaliteit. De mannen met grote gespierde blote voeten met stevige tenen en goedgespierde torsos, terwijl zijn vrouwen vaak zachte vormen hebben. Dit is vooral goed te zien in zijn beroemde marmerwerk 'Le baiser', de kus. Van dit werk, dat geldt als een van de beroemdste en succesvolle stukken van Rodin, bestaan slechts twee kopieën, een in Kopenhagen en een in London.
Detail van Rodins grote marmeren werk 'De Kus' - Met dank aan het Musée Rodin die mij toestemming gaf om speciaal voor deze blog, ondanks het verbod, toch het beeld te mogen fotograferen
Dit beeld van twee geliefden behoort tot de werken die aanvankelijk werden gemaakt in het kader van de 'Porte de l'Enfer (De Hellepoort), zijn levenswerk en allerbelangrijkste opdracht. Hij moest een monumentale poort maken voor de geplande bouw van het Musée des Arts Décoratifs. Rodin werkte er jaren aan maar kreeg het nooit af. Overigens net als het museum; de bouw van het museum werd helaas nooit gerealiseerd. 'De Kus' is ook nooit opgenomen in 'De Hellepoort', wel 'De Denker' die Rodin later heeft uitgewerkt in een afzonderlijk beeld. Het beeld van 'Le Penseur', dat nu in de tuin staat, stond ooit in een park in Lübeck, in Duitsland. Het beeld werd teruggekocht dankzij een publieke inzameling en staat nu rechts van de ingang. Een ander gietsel staat op het graf van Rodin in Meudon.
'Le Penseur' (1881). De denker wordt ook 'Le Poète' genoemd, omdat het beeld eigenlijk de mediterende Dante moest voorstellen.


De denker zit met zijn kin op zijn hand, zijn elleboog op zijn knie, zijn benen gekruist, zijn lichaam aanwezig, zijn geest ver weg. Overheersend zijn opnieuw, de grote handen en voeten. Het hoofd lijkt, door het contrast, vrij klein. Misschien was het model van de kunstenaar wel geen groot denker?
De totale museumcollectie stamt uit de nalatenschap van de beeldhouwer, die hij vermaakte aan de staat. Bezoekers komen het museum binnen via de voormalige kapel. Hier bevinden zich de kassa's, de museumwinkel en de ruimten voor tijdelijke exposities. Het oorspronkelijke museum wordt gedurende 2013 en 2014 geheel gerenoveerd. Bezoekers moeten daarom rekening houden met beperkte toegang. De marmercollectie bijvoorbeeld is nu ondergebracht in de gerenoveerde kapel. Helaas mag je daar niet meer fotograferen en zijn de beelden alleen nog achter glas te zien. Dit om ze te beschermen tegen de handen van bezoekers, die de verleidelijke glooiende vormen van heupen en billen niet kunnen weerstaan. Rodin hield nu eenmaal van het de onbevlekte witheid van het marmer uit Carrara.
Handtekening Rodin
Vanuit de kapel komt u in de drie hectaren grote tuin, waar u om het gebouw heen kunt lopen, om aan de achterzijde de prachtige baroktuin te bezoeken. Overal staan bronzenbeelden van Rodin tentoongesteld, waaronder de 'Burgers van Calais', 'De Hellepoort', 'De Denker' en Honoré de Balzac. Aan de achterzijde van het park, achteraan bij het waterbassin heeft u een indrukwekkend uitzicht op een van de mooiste stadpaleizen van Parijs. In het Hôtel Biron zelf staan nog meer sleutelwerken van Rodin waaronder 'La Cathédrale'. Twee handen die omhoogkomen uit een rots. De vingertoppen raken elkaar als in een gebed, en doen denken aan een kerkboog. De oplettende waarnemer zal opmerken, dat de handen geen paar vormen, maar twee rechterhanden zijn. Het museum wordt verder nog verlevendigd door aankopen van Rodin voor zijn eigen privécollectie. Werken van Van Gogh, Cézanne en nog een aantal Japanse prenten.
De originele versie van 'Le Penseur' met op de voorgrond een gipsen studie Ugolino uit Dante's 'Divina Commedia' 
Er is ook nog een vertrek gewijd aan Camille Claudel, Rodins leerlinge, favoriete model en muze. Als negentienjarige ging Camille aan de slag in het atelier van Rodin. Bijna tien jaar lang onderhielden de twee een innige artistieke en erotische relatie. In 1893 verliet zij teleurgesteld Rodin, nadat deze niet bereid was zijn partner Rose Beuret, met wie hij een zoon had, te verlaten. Gekweld door zware depressies kwam ze in 1913 terecht in een inrichting, waar ze tot aan haar dood, dertig jaar later zou verblijven.
Het liefdespaar Paolo Nalatesta en Francesca da Rimini uit Dante's 'Divina Commedia'
De nalatenschap van Rodin omvat zo'n 6500 beeldhouwwerken (brons, marmer, klei en gipsen studies), 6500 schilderijen en tekeningen (Rodin was ook nog een voortreffelijk portretschilder) en 1700 schilderijen uit zijn eigen privécollectie. In het museum ziet u natuurlijk de topstukken gelardeerd met een klein overzicht van zijn gehele oeuvre.
 
Hôtel Biron - Musée Rodin, rue de Varenne 79, 7e arrondissement, metro Varenne.
Geopend dinsdag tot en met zondag (gesloten op maandag) van 10.00 uur tot 17.45 uur. Het is ook mogelijk om alleen een bezoek te brengen aan de tuin.  Toegang museum en tuin € 9. Alleen de tuin slechts € 1