Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

donderdag 30 mei 2013

PARIS JE T'AIME

Parijs is een romantische stad. Je kunt geen boek over Parijs openslaan of in de inleiding wordt verwezen naar de vele Franse Chansons d'Amour, romantische plekjes en de vele films gemaakt over en in Parijs waar de liefde en de romantiek centraal staat. Parijs is het mooist in de lente of de vroege herfst. Daarom in deze blog aandacht voor het thema "Paris pour les amoureux" - Parijs voor hen die (smoor)verliefd zijn. Tips & tricks voor een weekend Parijs vol romantiek.


We beginnen thuis met de film Paris Je t'aime. Om zijn liefde voor Parijs vorm te geven, bedacht Tristan Carné een charmante lofzang op de lichtstad en de liefde. Het concept van ‘Paris, je t’aime’: twintig regisseurs vertellen in vijf minuten het verhaal van een romantische ontmoeting in één van de arrondissementen van Parijs. Een collectief werk over de liefde, het moderne Parijs gezien door de ogen van Internationaal vermaarde regisseurs waaronder Gerard Depardieu, Wes Craven en Gus van Sant. Om hun verschillende thema's uit te denken, hebben de meestal buitenlandse regisseurs zich gebaseerd op de werkelijkheid van de stad zonder hun liefdevolle blik te vergeten. Hun nieuwsgierigheid bracht hen in de hoekjes van de stad die de Fransen zelf nooit zouden durven verkennen. Ze leveren een film af vol liefde waarin men steeds het hart hoort kloppen. Paris Je t’aime. Een stad, 10 miljoen harten, een liefdesverhaal. Loop door de stad en je ziet overal beelden die zo geplaatst kunnen worden in deze film.
Eenmaal in je hotel in Parijs ga je voor een speciaal ontbijt op bed. Niet van het hotel zelf maar van "Allo Petit dejeuner". Je bestelt de "Panier Cadeau". Een box met een overheerlijke inhoud wordt ter plaatse bezorgd compleet met bloemen. Zo de eerste punten zijn binnen. Vergeet niet om het ontbijt voor twee een dag eerder te bestellen (voor 17.00 uur) op www.allopetitdejeuner.com

 
Vervolgens een bezoekje aan "Le Mur des Je t'aime" op Montmartre. Deze muur is een initiatief van Frédéric Baron, een ras romanticus. Hij vroeg aan bezoekers van Montmartre om "ik hou van jou" in hun eigen taal op te schrijven. hij verzamelde meer dan 1000 liefdesverklaringen die vervolgens werden gekaligrafeerd door de kunstenaars Daniel Boulogne en Claire Kito. De muur staat in de jardin Jehan Rictus op de place des Abbesses en bezit inmiddels een cultstatus. Je eigen liefdesverklaring kun je kwijt op de website van deze muur: www.lesjetaime.com


Voor een wandeling vol romantiek geef ik u drie bijzondere keuzes. Als eerste een bankje bij een van de mooiste fonteinen van Parijs, te vinden in de Jardin Luxembourg. Links van de ingang van het park via de place Edmond-Rostand vindt je de aan het einde van een grote vijver de prachtige fontaine de Médicis die dateert uit 1624, omringd door platanen en kleine bankjes. Als tweede keuze, je stiekem terugtrekken achter de grote waterval; "Grande Cascade" in het Bois de Boulogne. Vergeet niet een klein zakmesje mee te nemen om beide namen te graveren, een locale traditie daar, en niemand die je zal beschuldigen van vandalisme. Mijn derde keuze is de Vesta Tempel in het park Buttes Chaumont. Een romantisch park dat zich kenmerkt door steile hellingen met glooiende graspartijen, kronkelige paden, grotten, waterpartijen, waaronder een grote vijver compleet met waterval en hoog op een rotswand een kleine tempel, van waaruit je weer een prachtig uitzicht hebt over Montmartre en Saint-Denis.
Voor de lunch geef ik u twee opties: Liefde op Italiaanse wijze bij Pizzeria "Le Patio". Als liefdeskoppel krijg je hier je pizza geserveerd in de vorm van een hart. Maar de grote verleiding komt toch van Fauchon, dè traiteur van Parijs. Daar bestel je een executive lunchbox. En ik kan je vertellen, dit is een waar feest. Samen hand in hand loop je van de place de la Madeleine naar de tuinen van het Louvre, Les Tuileries, voor een wel heel romantisch en culinair tète à tète.


Op loopafstand ligt over de Seine de prachtige loopbrug pont des Arts die het Louvre verbindt met de Bibliothèque Mazarine. Niet alleen heb je hier een prachtig uitzicht over de Seine, maar hier worden vele liefdesrelaties nog eens symbolisch verzegeld met een hangslot met daarop een liefdesverklaring. Een traditie uit de jaren zestig in Hongarije. Een verliefd stel maakte toen een slot aan een hek vast om hun eeuwige liefde te bezegelen. Hun voorbeeld werd gevolgd door Moskou, Nigata-Japan en vanzelfsprekend; Parijs. Let eens op, de meeste hangsloten zijn van het merk Unity en Master. Volgens mij is een nieuwe niche geboren.
Als de liefde is beklonken stel ik voor om het "in de wolken gevoel" realiteit te laten worden. De gebroeders Montgolfier, de uitvinders van de luchtballon, gingen jullie al voor in 1783. Hun eerste vlucht werd ook beveiligd door een lange lier. Dankzij Eutelsat Telecommunicatie kunnen jullie voor slechts 10 euro opstijgen tot 150 meter hoogte in de grootste luchtballon van de wereld, met een diameter van 22 meter en gevuld met helium. De vlucht duurt ongeveer 10 minuten en ook hier weer een spectaculair uitzicht over Parijs. Parc Javel André Citroën. Metro Boulevard Victor (RER) brengt u dichtbij. Neem ook nog even de moeite om te genieten van het waterballet door 150 sprankelende waterjets tussen de twee immense glazen orangerieën.


Terug naar het hotel als voorbereiding op een romantisch diner in een van de mooiste brasseriën van Parijs. Het ontstaan van deze brasserie is een liefdesgeschiedenis op zich. een zekere Barbarin, een café exploitant uit Montmartre zou zich in de wijk Saint Denis hebben gevestigd uit liefde voor een danseres. Deze zou hem een zoon hebben geschonken, die de doopnaam Julien kreeg, waar hij vervolgens zijn restaurant naar vernoemde. Het art nouveau interieur uit 1902 is werkelijk adembenemend. Panelen in glaspasta van de glaskunstenaar Louis Trézel, veel mahoniehout, spiegels en glas in lood, omgeven door sierstucwerk bedekt met vrouwen- dier- en bloemmotieven. Aan de muren bronzen wandlampen en de mozaïek-vloer is rijk versierd met plantmotieven. Brasserie Julien vinden jullie in de oude wijk Saint Denis aan de rue du Faubourg-Saint-Martin nummer 16.

Photo: Courtesy of Buddhabar Paris
 

Time for a nightcap: De avond en nacht sluiten jullie af in de befaamde Buddhabar aan de rue Boissy d'Anglas 8. Onder het wakend oog van een 20 meter hoge Buddha, chillen en loungen op de vide vanaf de tweede etage en daarna een mooie en zwoele nacht.

Paris je t'aime, Claudie Ossard en Emmanuel Benhiby, movie trailer

Le Mur des Je t'aime, Square Jehan Rictus, 18e arrondissement, metro Abbesses.

Jardin du Luxembourg, rue de Vaugirard, rue de Médicis, blvd Saint Michel, rue Auguste Comte, 6e arrondissement, metro, Odéon, Luxembourg, Port-Royal

Grande Cascade, Bois de Boulogne, 16e arrondissement, metro Porte Maillot, Porte Dauphine

Parc des Buttes-Chaumont, place Armand Carrel, rue Manin, rue de Crimée, 19e arrondissement, metro Buttes-Chaumont, Botzaris

Pizzeria Le Patio, cours de Vincennes 47, 20e arrondissement, metro Nation

Fauchon. place de la Madeleine 24-26, 8e arrondissement, metro Madeleine

Parc Javel André Citroën, 15e arrondissement, metro Balard, RER Boulevard Victor

Ballon Air de Paris, Parc Javel André Citroën, 15e arrondissement, RER Boulevard Victor

Brasserie Julien, rue Faubourg-Saint-Martin 16, 1oe arrondissement, metro Strasbourg-Saint-Denis.

Buddhabar, rue Boissy d'Anglas 8, 8e arrondissement, metro Concorde, Madeleine.

donderdag 23 mei 2013

PARIS MÉCHANT: BORDELEN IN PARIJS

Binnenkijken in de Parijse bordelen van de Belle Époque.
Rue du Chabanais, zo maar een straat, niet ver van het Musée du Louvre. Een appartementsgebouw op nummer 12, niets bijzonders.  Ware het niet dat tijdens de Belle Epoque, Parijs' Gouden Eeuw, hier het meest prestigieuze bordeel van Parijs was gevestigd. Geopend in 1878 en zelfs vermeld in de prestigieuze 7-delige Nouveau Larousse Illustre encyclopedie van 1904. Eigenaresse was de ondernemende, in Ierland geboren, Madame Kelly. Ze verkocht zelfs aandelen in haar winstgevende business aan rijke anonieme investeerders. De totale kosten van de inrichting werden in die tijd geschat op een slordige 1,7 miljoen Franse Francs. De entreehal was ontworpen als een soort van kale stenen grot, maar de diverse slaapkamers waren rijkelijk versierd, velen in een bepaalde stijl: Moors, Hindoe, Japans, Romeins of in de stijl van Lodewijk XVI. De Japanse kamer won zelfs een ontwerpprijs op de Wereldtentoonstelling in 1900.
In dezelfde straat, op nummer 11 is een kleine boetiek annex galerie gevestigd, die de geheimen uit het 'lustige' verleden levendig houdt. Ver verwijderd van alle officiële kunstgaleries runt Nicole Canet, een voormalige Cancandanseres, de galerie 'Au Bonheur du Jour'. Zij noemt zichzelf  archeologe. Een archeologe gespecialiseerd in erotica. Haar ongewone, doch intieme galerie zit precies tegenover 'Le Chabanais'. Vroeger een van de meest luxueuze 'gesloten' huizen (Maison closes) van Parijs, tijdens de hoogtij dagen van de geautoriseerde bordelen van de Belle Epoque. Zelfs de Prins van Wales, Edward VII, de zoon van de Engelse Koningin Victoria, had hier zijn eigen kamer met boven het bed zijn koninklijk wapen. Het verhaal gaat dat 'Bertie', het koosnaampje van de Prins, hier regelmatig het bed deelde met Parijse prostituees en baadde in een koperen bad  gevuld met champagne. Het was de Spaanse kunstenaar Salvador Dali, die het bad, versierd met een sculptuur van half vrouw, half zwaan aankocht voor  een bedrag van 112.000 Franse Francs, even na 1946, toen het fameuze bordeel werd gesloten. Het bad is nog steeds te bewonderen in het Dali Museum in Figueras Spanje.
Een van de 'stijlkamers' in het luxe bordeel Le Chabanais
Versierd als een luxueus paleis, om te voorzien in elke sexuele fantasie, was Le Chabanais bepaald geen achterbuurt hotel. Het was meer een nationaal monument, dat voorkwam op de adressenlijst van vrijwel iedere gerespecteerde reisagent uit die tijd, aldus Madame Canet, die na haar carrière als cabaretdanseres begon met het verkopen van erotisch getinte foto's op de Parijse vlooienmarkten van Saint-Ouen en Clignancourt.
Het was bij  puur toeval dat zij in 1999 een ruimte vond voor haar boetiek annex galerie, precies tegenover Le Chabanais, waar zij nu exclusieve rariteiten tentoonstelt, die de tijden van exclusieve bordelen doen herleven. Van erotische foto's, -boeken tot -schilderijen, maar ook antieke seksspeelgoedjes tot originele meubelstukken afkomstig uit de diverse  Maison closes. Zelf noemt ze 'Au Bonheur du Jour', met een knipoog', hèt ondeugende alternatief voor het Louvre.
Eigenaresse van galerie Au Bonheur du Jour; Madame Nicole Canet
Een van haar trotse bezittingen is een houten stereoscoop waar de mannen in die tijd het vrouwelijk aanbod in 2D konden bekijken. Ook kreeg men zo een goed idee van de vaak prachtig gedecoreerde peeskamers, excuus... boudoirs. Zelfs de bekende schilder Henri Toulouse Lautrec, zelf een graag geziene klant, was gevraagd om een van de boudoirs in Le Chabanais te voorzien van een erotisch getint tablaux in 16 delen.
In het midden van de jaren 1920 werd Le Chabanais overtroffen als hèt topbordeel van Parijs. Een ander 'Maison Closes' opende haar deuren in 1924, aan de rue de Provence in het achtste arrondissement en werd al zeer snel een stevige concurrent. Net als Le Chabanais werd de 'One Two Two' een van de meest luxueuze en beroemde bordelen van Parijs in de jaren 1930 en 1940. Eigenaar was Marcel Jamet, die samen met zijn eerste vrouw Fernande de Doriane, een voormalige courtisane van......jawel, Le Chabanais. De naam was afgeleid van het adres, 122. Vertaald in het Engels; One, Two, Two. Oorspronkelijk was het drie verdiepingen tellende gebouw een herenhuis eigendom van Prins Joachim Murat. Het werd later verhoogd naar vier verdiepingen en vervolgens naar een totaal van zeven verdiepingen. Een indrukwekkend gebouw met gesloten witte luiken. Insiders vertelden dat alle 22 kamers het decor hadden van een reis rond de wereld, geïnspireerd op de Kama Sutra. Elke kamer ingericht als een soort van filmset voorzien van alle soorten van erotische genoegens. Het was een populaire plek voor de high society, waar je naar toeging om te zien en gezien te worden. Sommige gasten gingen er naar toe om te dineren met hun 'partner' om zo de charmes te kunnen proeven van de 'bewoners'.  Onder hen de Maharadja van Kapurthala en zijn gehele entourage, waaronder de Aga Khan. Zelfs de koning van  België, Leopold III, was een graag geziene gast. Dit bordeel bleek ook zijn diensten te bewijzen aan de Duitse Wehrmacht gedurende de tweede wereldoorlog. (Te zien in de Franse film Les Uns et Les Autres) Het was zelfs het officiële bordeel voor leden van de Franse Gestapo. De Marthe Richard wet van 13 april  1946, die het systeem van prostitutie reguleerde in Frankrijk, maakte een einde aan het bestaansrecht van beide bordelen. De wet is vernoemd naar  Marthe Richard, een gemeenteraadslid in Parijs die zelf prostituee was in 1915.
Genummerde oplage van het boek Décors de Bordels van Nicole Canet
"Ik vind het heerlijk om als een soort archeologe te duiken in het verleden en zo de verhalen te ontdekken achter de vele oude erotische foto's in mijn bezit". Een van de items die nog ontbreken in mijn weelderige verzameling van bordeel memorabilia is de 'Guide Rose', Een soort van rosse gids van Parijs. Een klein zwart boekje uit de Belle Epoque. Een Michelin-stijlgids in zakformaat, maar dan vol met plezierhuizen van Parijs en omgeving.  "Ik weet dat twee oude opa's kopieën hebben, maar ze niet willen verkopen. Ze zijn zeldzaam en gewoon te gewild", aldus Nicole. "Laatst zag ik nog een exemplaar dat verkocht werd op een Italiaanse website voor € 311, maar ik was al te laat".
De gids voor ondeugend Parijs; de Guide Rose
Volgens mevrouw Nicole Canet heeft 'Paris Méchant' in de Belle Epoque ook nog een Nederlands tintje. In 1902 vertrok ene Margretha Zelle naar Parijs om te gaan werken in een circus. Begin 1905 werd ze onder andere beroemd door het opvoeren van exotische dansen in het Musée Guimet, waar ze zich vervolgens van het ene na het nadere kledingsstuk, ontdeed. Wij kennen haar beter onder de naam Mata Hari. Volgens ooggetuigen was zij een rijpe vrouw, mooi, van een wellustige zinnenbedwelmende schoonheid met volmaakte vormen. Mata Hari verscheen op kunstenaarsfeesten te Montmartre en in voorname salons van de internationale wijk tussen de Champs-Élysées en het Bois de Boulogne. Over Mata Hari, de exotische danseres, deden talloze geruchten de ronde. Niet alleen was zij exorbitant rijk, zij werkte ook als chique courtisane en volgens de officieren van de Britse inlichtingendienst was ze een dubbelspionne, die zowel voor de Duitse als de Franse militaire geheime dienst werkte, onder de codenaam H-21, ofwel Mata Hari. Op 13 februari 1917 werd Mata Hari in haar hotelkamer in het chique Parijse hotel Plaza Athénée gearresteerd op beschuldiging van spionage en samenwerking met de vijand. Ondanks de vele bemoeienissen van de Nederlandse regering werd zij in de vroege ochtend van de 15de oktober 1917, geëxecuteerd. Zij ligt begraven in Vincennes, maar haar legende leeft nog altijd voort.
Margretha Zelle, beter bekend als Mata Hari
De galerie 'Au Bonheur du Jour' is te vinden in het centrum van Parijs, aan de rue Chabanais, nummer 11, in het 2e arrondissement, vlakbij de Opera Garnier en de Nationale Bibliotheek (site Richelieu). De galerie bestaat uit twee ruimtes. Een ruimte hangt vol met erotische foto's uit de negentiende en twintigste eeuw en wordt ook vaak gebruikt voor thematische tentoonstellingen. De andere ruimte is als het ware een Parijs boudoir vol met curiosa en bijzondere objecten uit verschillende bordelen. Verder kun je er neuzen in historische erotische boeken en -tijdschriften. Tip: Deze bijzondere galerie is uitsluitend geopend tijdens de exposities van dinsdag tot en met zaterdag van 14.30 uur tot 19.30 uur. Tussen de exposities door uitsluitend op afspraak. Controleer dus altijd van te voren even de website.
Oh ja, wil je zelf nog overnachten in een voormalig Maison closes? Dat kan. Op enkele minuten lopen van de Moulin Rouge, zelf bekend om zijn roerige verleden als huis van plezier vol met beeldschone courtisanes, vind je Hotel Rotary. In het begin van de 20e eeuw was dit zes verdiepingen tellende hotel een Belle Epoque bordeel. Te herkennen aan de ingewikkelde trappen zodat klanten ongezien naar boven konden en een paar zeer boudoirachtige kamers. Als muren konden praten........ Te vinden aan de rue Vintmille 4 in het 9e arrondissement.
Een ander voormalig 'snel hotel' met de naam HotelAmour Paris, (inmiddels wel een viersterren hotel) hoe kan het ook anders, is te vinden op loopafstand van Pigalle, de rosse buurt van Parijs. Aan de rue Navarin 8, eveneens in het 9e arrondissement. De kamers zijn versierd rond het thema liefde uit oude tijdschriften.
Lat but not least natuurlijk een film om heerlijk bij weg te zwijmelen over het joie de vivre van het bruisende Parijs nachtleven tijdens de Belle Epoque: Moulin Rouge. Met in de hoofdrol Nicole Kidman als de beeldschone courtisane Satine.
Au Bonheur du Jour, rue Chabanais 11, 2e arrondissement, metro Pyramides, Palais Royal, 4 Septembre, Bourse.
Hotel Rotary **, rue Vintmille 4, 9e arrondissement, metro Place de Clichy. Kamers vanaf € 54 (Geen lift).
Hotel Amour ****, rue Navarin 8, 9e arrondissement, metro Saint Georges. Kamers vanaf € 115
Photo credits: Wikimedia, Au Bonheur du Jour - Éditions Nicole Canet

woensdag 8 mei 2013

MÉNILMONTANT

Parijs is niet alleen de stad van de man met de baret op het hoofd, de Gauloise in de mond en een baguette onder de arm. Parijs kent immers ook een grote groep immigranten binnen de peripherique, die inmiddels zo'n 15% van de Parijse bevolking uitmaken,. Dit heeft weer met het langdurige koloniale verleden van Frankrijk te maken, in onder andere Noord- en Midden Afrika en zuidoost Azië. De invloeden uit deze streken zijn zichtbaar in de wijken van  la Goutte d'Or, Château Rouge, Barbès Rochechouart, Belleville, Charonne en Ménilmontant. Deze quartiers worden steeds populairder onder voornamelijk jonge Parijzenaars en duiken steeds vaker op in trendy reisgidsen en glossy modebladen. Het zijn ontegenzeggelijk de wijken die het meest in beweging zijn.

Veel van het dorpse karakter van de dorpjes Belleville, Charonne en Ménilmontant is bewaard gebleven
Natuurlijk vind je er ook de lelijke betonnen hoogbouw uit de jaren zeventig maar ook kronkelende steegjes met winkels, ateliers en kleine lokale eethuisjes. Steile hellingen, duizelingwekkend hoge trappen met aan het eind weer een prachtig doorkijkje. Passages, villa's (staat in Parijs voor een doodlopend straatje) en verstilde tuinen achter sierlijke poorten. Hier vindt je de charme van het ongewone met het ouderwetse. Een mengeling van exotische gemeenschappen samen met de arbeidersbevolking, die in de 18e eeuw als gevolg van de herstructureringen van Hausmann, uit de binnenstad werd verdreven. De bevolking in de wijk, is een van de meest gevarieerde en kosmopolitische in Parijs.
Ouderwetse huisjes met slechts twee of drie verdiepingen
Veel van het dorpse karakter van de dorpjes Belleville, Charonne en Ménilmontant is bewaard gebleven. Zij dragen nog steeds de sporen van hun landelijk verleden, van de arbeiders die werkten in de gipsgroeven en de wijngaarden van de Parijse kloosters. Hier kwamen de arbeiders hun zuur verdiende Francs verdrinken in de guinguettes, de cafés en 'bals musettes'. Hier debuteerden Maurice Chevalier, Yves Montand en Edith Piaf op straat en in de verschillende café-chantants. Vele straatnamen herinneren nog aan de grote hoeveelheid waterbronnen en aan het rijke wijnbouwverleden: Rue des Cascades (waterval), rue de la Duée (kleine bron), rue des Rigoles (slootjes) en rue des Vignoles (wijngaard).
Verstilde tuinen achter sierlijke poorten
Hoog tijd voor een wandeling door Ménilmontant in het 20e arrondissement. Om het verrassingselement te behouden ga ik niet alle bezienswaardigheden voor u beschrijven maar wel de route die u het beste kunt bewandelen. We beginnen bij de uitgang van het metrostation Saint Fargeau en nemen de rue Saint Fargeau die overgaat in de rue de Ménilmontant. Rechts het park square de Ménilmontant in, door de passage Saint Simoniens en links de rue de la Duée vervolgen. Rechts de passage de la Duée, een van de smalste passages van Parijs. Aan het einde van de passage keren we terug naar de rue de la Duée, rechts af om via de rue Pixérécourt terug te gaan naar de rue Ménilmontant. Rechtsaf de straat vervolgen en we kruisen de rue des Pyrénées. Op 121 Maison Carré de Baudoin het stadhuis van het 20e arrondissement.
Cité de L'Ermitage
Rechts de cité de L'Ermitage heen en terug en een stukje verder rechts van de rue Ménilmontant de rue de l'Ermitage. We vervolgen het quadrant via een oase van rust met huizen en verrassende binnenplaatsen; de villa de l'Ermitage, cité Leroy, rue des Pyrénées tot dat je weer bij de rue l'Ermitage komt. We nemen rechts de pittoreske trappen van de rue Fernand Raynaud (met een prachtig uitzicht over de daken van Parijs), die je naar beneden volgt tot aan de rue des Cascades.
Rue des Cascades
Een ouderwetse lange smalle straat met huizen van slechts twee of drie verdiepingen. Hier ontdekt u de regard Saint Martin (nummer 42), vroeger eigendom van de priorij Saint Martin en de regard des Messiers (op de binnenplaats van nummer 17). De Messiers waren de bewakers van de wijngaarden. Deze waterbekkens zijn gebouwd in de 13de eeuw om het water op te vangen uit diverse bronnen en via hellingen te laten stromen naar de herenhuizen in de Marais. Beide regards zijn nog steeds in werking. Let ook nog even op het bijzondere uithangbord op nummer 48. Aan het einde van de rue des Cascades kunt u even uitrusten bij de Bistrot Littéraire les Cascades met uitzicht op de place Henri Krazuki.
 Cité Leroy
Uitgerust? Dan vervolgen we onze weg via de rue des Envierges, waar u aan het einde van de straat weer wordt beloond met een fantastisch uitzicht over  Parijs met op de voorgrond het parc de Belleville. Nadat we genoten hebben van het prachtige uitzicht nemen we de rue Piat en de passage Piat, langs een van de laatste Parijse wijngaarden, door het park. Links de rue de Couronnes in en rechts, via de rue de Henri Chevreau naar het einde van de rue de la Mare voor een klassieker; een grillige brug in de vorm van een trap die over de chemin de fer (ringspoorweg) de la petite Couronne loopt.
Église Notre Dame de la Croix
Voor u doemt de Église Notre Dame de la Croix op met zijn indrukwekkende trappen die ooit een rol speelde in de Franse Film 'Le Balon Rouge'. Op de place Maurice Chevalier met zijn verkoelende loofbomen, banken en een 'Wallace' fontein, vindt u een ideale plek om het vervolg van uw route te plannen.
Het einde van uw wandeling; de place Maurice Chevalier. Tijd voor een  Espresso