Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

zondag 30 oktober 2011

EEN PARIJS SPECIAL

Elke keer als ik een boekhandel binnenstap ga ik op zoek naar publicaties over Parijs. Zo stapte ik afgelopen week een AKO-winkel binnen om postzegels te kopen. Automatisch neus ik dan even tussen alle bladen waaronder; En France, En Route en Paris Capitale. Plots valt mijn oog op de glossy genaamd Parijs. Een uitgave van "Leven in Frankrijk".


Als Parijskenner kijk ik altijd kritisch naar dit soort bladen omdat het vaak een samenraapsel is van plekken, die in de gebruikelijke reisgidsen al uitgebreid zijn omschreven. Maar eerlijk is eerlijk deze glossy is duidelijk anders. Fraai vormgegeven met mooie foto's van fotograaf JurjenDrenth. Inès de la Fressange, dè icoon van de Parijse vrouwelijkheid, onthult de do's en don'ts voor een Parisienne. Verder een artikel over de mooiste brasseries in Parijs, waaronder die van de FLO groep en allemaal in het bezit van een man; Jean Paul Bucher. Vijf bekende Nederlanders tonen hun favoriete Parijse plekjes en Philip Freriks neemt u mee naar drie bijzondere parken. Ook ondergetekende komt in dit blad tips tegen die zeker de moeite waard blijken te zijn, zoals het rariteitenkabinet Deyrolle en het Château de Méridon. "Parijs" is een unieke bewaargids met heel veel inside-tips die ik u zeker kan aanbevelen. Het allerbeste uit de Lichtstad, maar het allerbeste is de prijs, slechts € 5,45

LES SANS DOMICILLE FIXE

Clochards zijn onlosmakelijk verbonden met het beeld van Parijs. Een roman of film over de stad is niet compleet als er niet ergens een clochard  in figureert. En in het straatbeeld zijn ze net zo talrijk als de monumenten. Parijs hoort bij de clochards net zoals de clochards horen bij het Parijse straatbeeld. Toch, in de vele boeken in mijn bezit, wordt geen aandacht besteed deze SDF of te wel Sans Domicille Fixe.


De Parijse RATP toont veel compassie voor “haar” clochards. Het Parijse vervoersbedrijf heeft speciale ordebewakers in dienst die ’s nachts de metrogangen afstruinen om de clochards, die zich hebben laten insluiten, na middernacht uit de metro te verwijderen. Deze nachtploegen, zogenaamde "Outreach" teams, gaan met zaklantaarns de gangen in, nemen koffie, broodjes en sigaretten mee om het contact met de clochards te vergemakkelijken. Ze worden aangesproken met “mijnheer” en “u” en begeleid naar een gratis bus van de RATP die ze vervolgens naar een opvanghuis brengt. Vorig jaar transporteerden de RATP medewerkers in totaal ruim 35.000 daklozen uit de metrogangen naar de opvangvoorzieningen.
Parijs kent ongeveer twintigduizend daklozen. Maar er is lang niet altijd plaats en veel zwervers geven de voorkeur om op straat te blijven. De "Samu Social", de in 1993 opgerichte organisatie voor hulp aan Parijse dak- en thuislozen laat op de website danslapeaudunsansabri.com ("In de huid van een dakloze") real-time 24 uur het leven zien door de ogen van een dakloze. Hiervoor kregen vier daklozen in Parijs een speciale bril uitgerust met een minicamera. Zo geven zij  zonder enige concessie een kijkje in hun dagelijkse gevecht met het leven op straat. Een van de doelstellingen van deze campagne is dat wij toch aan de daklozen blijven denken. Zeker met de wetenschap dat er een barre winter is voorspeld.

dinsdag 18 oktober 2011

EEN REGENACHTIGE DAG IN PARIJS

Begin oktober ben ik weer naar Parijs gegaan. Niet alleen om inspiratie op te doen voor mijn weblog maar speciaal voor de wijnfeesten op Montmartre, die dit jaar voor de 78e keer plaatsvonden. Helaas troffen we een regenachtig weekend, waardoor ik mijn plannen moest omzetten. Tijd voor mijn verlanglijstje, dit wil zeggen, speciale plekken die al heel lang op mijn bezoeklijstje staan, maar op de een of andere manier, nog steeds niet zijn afgestreept. Dit keer neem ik u mee naar een van de mooiste musea van Parijs dat gek genoeg in bijna geen enkel boek voorkomt. Bovendien is dit een tip van een van mijn trouwe webloglezers. Het Conservatoire Nationale des Arts et Métiers, over de kunst van het ambacht.


Aangekomen op het metrostation Arts et Métiers krijg je al direct een voorproefje van het museum. Aan het plafond grote tandwielen met aandrijving, de wanden bedekt met geklonken koperen platen, een soort ondergronds Nautilus. Grote patrijspoorten aan de zijkant geven een inkijk in de zeven domeinen waar dit museum om draait waaronder; mechanica, transport, energie, communicatie, bouw, materialen en meetinstrumenten. Ik hoor u denken niets voor mij, maar ik verzeker u, je brengt een bezoek aan een van de mooiste gebouwen van Parijs en daarbij ook nog eens een uiterst boeiend museum.


Het musée Arts et Métiers is gevestigd in de oude abdij van Saint Martin des Champs en werd in 1794 opgericht door Abbé Grégoire. Aanvankelijk fungeerde het als een soort opslagplaats van nieuwe uitvindingen. Nu is het niet alleen een museum maar ook een belangrijk studiecentrum. In de gebouwen werd zelfs een rails aangelegd die de leraren gebruiken om de vindingen naar het auditorium te vervoeren. Deze rails ligt er nog steeds. Deze tempel van de wetenschap werd tien jaar geleden in 2001 geheel gerenoveerd en heeft meer dan 3000 uitvindingen in haar collectie. Je krijgt zo een uniek en historisch overzicht van allerlei technieken en uitvindingen. De rekenmachine van Pascal, de fonograaf van Edison, de lens waar vuurtorens mee zijn uitgerust, een vinding van ene monsieur Soleil. De eerste Cray 2 computer uit 1985, de kamer van Daguerre uitvinder van de fotografie maar ook de eerste projector van de gebroeders Lumière. Verder ook de vindingen van de 21 eeuw waaronder de TGV, de Velib, en lijn 14, de eerste metro zonder machinist.


Absolute hoogtepunten zijn de "Escalier d'Honneur met het vliegtuig van Clémént Adler uit 1897. Zijn vleermuisvleugels uitspreidend boven de immense trappenhal. De volledig gerestaureerde kapel uit de 12e eeuw met in het midden van het koor een werkende slinger van Foucault. In de middenbeuk van de kapel bevinden zich de mooiste museumstukken. Een passerelle brengt je drie etages hoog langs oude automodellen, een studiemodel van het Vrijheidsbeeld ontworpen door Bartholdi en het vliegtuig van Blériot, waarmee de eerste overtocht over het Kanaal werd gemaakt. Op weg naar het Café des Techniques met een aanbod van heerlijke salades, terrines maar ook een mooie cappuccino of espresso, vergeet dan niet de Salle de l'Écho waar je elkaar, in de tegenovergestelde hoeken toefluisterend, woordelijk kunt verstaan.



Tot 1 januari 2012 is er een tijdelijke tentoonstelling over de Parijse metro die ik jullie zeker kan aanbevelen. "Ticket pour une Métro" is een ontdekkingsreis langs het bestaan van de Parijse Métro sinds 1900.  Maar daarover meer in het volgende blog.

Musée  des Arts et Métiers, rue Réaumur 60, 3e arrondissement, metro Arts et  Métiers.
Geopend van 10.00 uur tot 18.00 uur, op maandag gesloten, op donderdagavond geopend tot 21.30 uur.

maandag 17 oktober 2011

TICKET POUR UNE MÉTRO

Elke dag nemen ongeveer 5 miljoen mensen de Parijse metro om hun werkplek te bereiken, hun vrienden te bezoeken, of om gewoon door Parijs te toeren. De populaire Franse uitdrukking "métro, boulot, dodo", (metro, werken, slapen) symboliseert het belang van dit vervoermiddel voor het leven in een stad als Parijs. Maar wat weten we eigenlijk echt over de metro?

Photo Presse Musée Arts et Métiers

Tot 1 januari 2012 worden de geheimen van meer dan 100 jaar Parijse metrogeschiedenis blootgelegd in een tijdelijke tentoonstelling in het Musée Arts et Métiers. (3e arrondissement) "Ticket pour une Métro" gunt de bezoeker een kijkje achter de schermen van dit complexe systeem, dat 365 dagen per jaar, 20 uur per dag, miljoenen bezoekers veilig en efficiënt vervoert, met een gemiddelde frequentie van 110 seconden. Ontdek de geschiedenis van de bouw en uitbreiding van dè spoorweg van het grootstedelijke Parijs. Archiefbeelden en foto's tonen de vergeten "tour de force" van dit menselijk vernuft. Mooie replica's van het rollend materieel door de jaren heen en u krijgt ook een visie te zien over de Parijse Métro anno 2025. Verder interessante informatie over de eerste volautomatische metro ter wereld, een kijkje achter schermen van de Méteor; lijn 14.


De metro van Parijs is ontstaan aan het eind van de negentiende eeuw. Speciaal aangelegd voor de wereldtentoonstelling van 1900. De Belle Époque was een feit en een nieuwe stijl deed zijn intrede, de Art Nouveau. Vele Art Nouveau ingangen van de metro ontworpen door Hector Guimard en gebouwd tussen 1900 en 1913 zijn nog geheel in tact, met hun smeedijzeren bogen en amberkleurige lampen. Zoals die op de Place des  Abbesses, Porte Dauphine en Avenue Foch.  De eerste lijn, geopend op 14 juli 1900 ging van Porte Maillot naar Vincennes; een traject dat nog steeds onder lijnnummer 1 wordt verreden. Het project stond onder leiding van ene Fulgence Bienvenue, die later geëerd is met een metrostation: Montparnasse-Bienvenue. Het metronet van Parijs telt inmiddels 14 metrolijnen en 366 stations.


Als voorproefje vast een aantal tips: De metro is niet alleen een uitermate efficiënt vervoermiddel, maar ook een heerlijk tijdverdrijf op een regenachtige dag. Neem de tijd om de mooiste stations te ontdekken waaronder Cité (lijn 4). Een technologisch hoogstandje uit 1906. Het was namelijk het eerste station dat onder de Seine werd gebouwd in drie metalen caissons. Hier zie je ook de bekende witte Franse metrotegel. Louvre (lijn 1) en Varennes (lijn 13) met prachtige replica’s van beelden uit het Louvre en Musée Rodin. Abbesses (lijn 12) meer dan 30 meter onder de grond met een metalen trap voorzien van kleurrijke fresco’s, geschilderd door locale artiesten van de Commune Libre de Montmartre. Concorde (lijn 12) waar op groot formaat de verklaring van de Rechten van de Mens is te lezen. In Arts et Métiers (lijn 11) lijkt het of je terecht bent gekomen in de onderzeeboot van kapitein Nemo. Voor de liefhebbers; de zogeheten Méteor (lijn 14) de eerste metrolijn zonder machinist. Tip; ga helemaal voor in zitten en ervaar het unieke gangenstelsel onder de grond.


Een laatste tip en zeker doen is: bij het vallen van de avond neem je lijn 6 die loopt van station Charles de Gaulle-Etoile naar Nation. De totale lengte bedraagt 13,5 km en er zijn 28 stations, bijna allemaal boven de grond. U krijgt een prachtig inzicht in vele Parijse huiskamers. Hoog boven de grond langs prachtige stations, waarvan velen met de signatuur van Eiffel. U reist van het chique Passy naar de Couleur Locale van klein Azië, de wereld van Chinezen, Vietnamezen, Laotianen en Cambodjanen. Het mooiste is om over te stappen op station Nation op lijn 2 die u ook weer voor een groot deel boven de grond voert langs een smeltkroes van culturen. Neem plaats in de rijrichting aan de rechter kant. Na Barbés Rochechouart, de Afrikaanse wijk duikt de Metro weer onder de grond. Dit rondje Parijs eindigt weer op Charles de Gaulle en dit alles kan op slechts een metrokaartje. Lekker Hollands, niet!

Last but not least; er bestaat zelfs een weblog over het Parijse metrokaartje. Kijk maar eens op http://ticketdemetroparisien.blogspot.com/

Ticket pour une Métro, Musée Arts et Métiers, rue Réaumur 60, 3e arrondissement, metro Arts et  Métiers.
Geopend van 10.00 uur tot 18.00 uur, op maandag gesloten, op donderdagavond geopend tot 21.30 uur, de tentoonstelling loopt nog tot 1 januari 2012. Entree € 5,50

dinsdag 11 oktober 2011

NEDERLANDSE FOTOGRAFEN IN PARIJS

Parijs heeft een lange geschiedenis met fotografie, het is de plek waar het is uitgevonden. Het was de Fransman Louis Jacques Mandé Daguerre die in 1837 het medium fotografie voor het eerst presenteerde. Het procedé, waarbij een gepolijste, met kwikdampen geprepareerde plaat werd gebruikt, leverde positieve, gespiegelde beelden, die niet gereproduceerd konden worden. Vanaf dat moment is Parijs behalve de stad van de moderne kunst ook het epicentrum van fotografie en film. Op nr. 14 van de boulevard des Capucines vind je een gedenkplaat met de tekst: "Hier vonden op 28 december 1896 de eerste publieke projecties van bewegende beelden plaats, met behulp van de cinematograaf, een uitvinding van de gebroeders Lumière".

Foto: Ata Kandó (1913), Gare du Nord, 1957, © Nederlands Fotomuseum Rotterdam

In de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw trokken Nederlandse fotografen, waaronder Henri Berssenbrugge, Ed van der Elsken, Johan van der Keuken en Emmy Andriesse, naar Parijs om daar het vak te leren van de Amerikaan Man Ray en zijn assistente Berenice Abbott , de uit Luxemburg afkomstige Edward Steichen en de fransman Jean Eugène Atget. Na de oorlog verschijnen verschillende prachtige fotoboeken van en over Parijs van diverse Nederlandse fotografen, die blijvend geïnspireerd waren door deze bruisende stad. De meest gefotografeerde stad ter wereld wordt in de jaren 50 en 60 boeiend vastgelegd door Nico Jesse en Ed van der Elsken. Van der Elsken fotografeert het echte straatleven, de rauwe kant van de samenleving en Jesse fotografeert alleen maar "Parisiennes". Vrouwen waaronder actrices, mannequins, studentes en vrouwelijke clochards. Mijn oudste fotoboek over Parijs dateert uit 1951, gevonden bij een bouquiniste aan de Seinekade. Titel: Bonjour Paris, Bonsoir Paris, au revoir Paris, Parijse begroetingen geschreven door Jan Brusse met fotografie van de Nederlandse fotograaf Cas Oorthuys.

Foto: Maria Austria (1915-1975), Parijs, 1960, © Maria Austria Instituut, Amsterdam  

Het Fotomuseum in Den Haag laat van 15 oktober tot en met 21 januari 2012 werk zien van een vijftigtal Nederlandse fotografen. De fototentoonstelling; "Gare du Nord": gaat over het Parijse anonieme straatleven, vastgelegd tussen 1900 en 1968.  Maar ook foto's van diverse beroemdheden die toen deel uitmaakten van het Parijse leven, waaronder Juliette Gréco, Brigitte Bardot, Yves Saint Laurent, en Christian Dior. Daarnaast toont het museum twee korte experimentele films: Études des mouvements à Paris van Joris Ivens uit 1927 en De Hallen van Parijs, van Paul Schuitema uit 1939. Deze laatste film werd vorig jaar door Eye Filminstituut Nederland gedigitaliseerd en is nu voor het eerst voor een breed publiek beschikbaar.

Fotomuseum Den Haag, Stadhouderslaan 43, Den Haag
Datum: 15 oktober 2011 tot en met 21 januari 2012, entree € 6,00

dinsdag 4 oktober 2011

DE WIJNGAARDEN VAN PARIJS

U zult het niet geloven, maar binnen de grenzen van de Parijse boulevard Péripherique bloeien nog wijngaarden. Straatnamen, waaronder rue des Vignes, rue du Pressoir, rue des Morillons, herinneren nog aan de tijd dat er negen wijngaarden te vinden waren in de stad. Vroeger was Montmartre een echt wijndorp. Waar nu de Place Pierre ligt strekte zich een wijngaard uit. Dat was ook het geval tussen de rue Tardieu en de rue d'Orsel, op de place Jean-Baptiste Clément en rondom het Château des Brouillards. De genadeslag werd gegeven door de exploitatie van kalkgroeven in de hellingen van Montmartre. Na 1870 vloeit er geen wijn meer van "eigen" bodem in de cabarets en de danszalen.


Over de oudste wijngaard van Parijs; de wijngaard van Montmartre; doen verschillende verhalen de ronde. Volgens de romantici onder ons werd de wijngaard al in de Gallo-Romeinse tijd aangeplant. De realisten vertellen een heel ander verhaal. In 1932 besloot de stad Parijs, dat Montmartre al in 1860 had geannexeerd, om door zijn "Service de Jardins", op de hoek van rue des Saules en de rue Sain Vincent, een wijngaard te laten aanplanten. Op 7 oktober 1933 werd het eerste wijnoogstfeest gehouden en deze traditie is tot op de dag van vandaag blijven voortbestaan. Van 5 t/m 9 oktober as. vindt op Montmartre weer het traditionele Fètes des Vendanges plaats. Dit jaar staat het wijnoogstfeest in het teken van de tropische eilanden. Deze 78ste editie nodigt u uit om weg te zwijmelen bij de gedachte aan zonnige Franse tropische eilanden, waarbij u kennis maakt met andere, wellicht voor u nog onbekende bestemmingen. Voor meer informatie over het feest, de activiteiten, het programma en de locaties kunt u kijken op de website van het Fête des Vendanges de Montmartre:  www.fetedesvendangesdemontmartre.com
Ook in het voorjaar, zo rond eind april is er een wijnfeest in het 18e arrondissement waar Montmartre onder ressorteert. Want in de wijnkelder van het stadhuis ligt de gehele wijnoogst van Clos Montmartre, zo'n 300 tot 500 flessen. De wijnflessen worden per 6 stuks verpakt in een houten kistje, waarvan de bovenkant wordt beschilderd door een Montmartriaans kunstenaar. De kostbare kistjes worden dan per opbod verkocht en de opbrengst is bestemd voor goede doelen.
 
Een andere kleine wijngaard is te vinden op de hellingen van het Parc de Belleville in het 20e arrondissement. Daar staan zo'n 140 druivenstokken. Bovenaan dit steile park heb je een schitterend uitzicht over de stad. De rue Piat leidt er heen.


Vanaf dit terras heb je ook de mogelijkheid om in het park af te dalen met behoud van dit prachtige uitzicht. Tevens het hoogste natuurlijke punt van Parijs; 148,45 m. Rust even uit op het terras van het schilderachtige caféetje "La Mer à boire" aan de rue des Envierges nummer 1-3 en geniet van een heerlijke café crème met huisgemaakt gebak.
 
Aan de zuidkant van Parijs lag het dorpje Vaugirard. In de 18e eeuw geheel begroeid met wijngaarden net als het oude dorp Montmartre. Straatnamen waaronder rue des Morrillons en rue des Périchaux herinneren nog aan de wijngaard Clos des Morillons. In 1985 werden hier 700 druivenstokken geplant en in 1988 werd er voor het eerst geoogst. Volgens de kenners is deze huidige Clos des Morillons (pinot noir en pinot meunier) een volle en krachtige rode wijn met een rijk boeket.

Photo: Courtesy of Soundlandscapes

De wijngaard ligt in het mooie parc Georges Brassens waar elke zaterdag- en zondagmorgen, weer of geen weer, een boekenmarkt wordt gehouden. Deze zogenaamde "foire aux livres" is voor de echte liefhebbers een absolute must.


De andere wijngaard heb ik al eens uitgebreid beschreven in mijn blog "het rijk van Bachus".
In het parc de Bercy zijn nog de sporen te vinden van de eens zo bloeiende wijnhandel. Tot 1860 floreerde hier de belangrijkste wijnmarkt van Europa. Het is dan ook geen wonder dat bij de aanleg van dit park in het 12e arrondissement een wijngaard moest komen met 350 wijnstokken goed voor zo'n 250 liter wijn per jaar. Juist in de herfst kan ik dit park aanbevelen met loopbruggen, fraaie waterpartijen, diverse thematische tuinen waaronder een rozentuin, kruidentuin, een boomgaard en een orangerie. Na de wandeling kunt u heerlijk uitrusten, lunchen of genieten van een goed glas wijn in een van de vele restaurantjes gevestigd in de gerestaureerde wijnpakhuizen van de cour Saint Emilion. Vergeet zeker niet als aanvulling mijn blog te lezen van zondag 29 mei 2011.

Ook de wijngaarden op de hellingen van Passy behoren tot het verleden. Wel kunt u hier terecht voor het Musée du Vin, gevestigd in de overwelfde kelders van een voormalig klooster. Het ontstaan van de wijn van druif naar fles wordt uitgelegd al lopend en klimmend door de kronkelige gangen van een oude kalksteengroeve. Oh ja het museum is gevestigd in het 16e arrondissement aan de rue des Eaux (de waterstraat)

Clos de Montmartre, rue des Saules, 18e arrondissement, metro Lamarck Caulaincourt, Abbesses

Parc de Belleville, rue des Couronnes, rue Piat, 20e arrondissement, metro Couronnes

Parc Georges Brassens, rue des Morillon, 15e arrondissement, metro Convention, porte de Vanves

Parc de Bercy, metro Bercy of Cour Saint Emilion.

Musée du Vin, rue des Eaux 5, 16e arrondissement, metro Passy