Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

maandag 30 september 2019

9 TOT 13 OKTOBER WIJNFEESTEN IN PARIJS


Van woensdag 09 oktober  t/m zondag 13 oktober aanstaande vindt op Montmartre al weer de 86e editie plaats van het traditionele Fète des Vendanges. Dit jaar viert het wijnoogstfeest het festival der kleuren en verlenen alle wijken in het 18e arrondissement hun medewerking, maar ook scholen, recreatiecentra, theaters, vele verenigingen, handwerkslieden en lokale winkels, wat uitmondt in een rijk en gevarieerd programma. Al sinds 1934 beleeft Montmartre in oktober, de wijnmaand,  de vijf gelukkigste dagen van het jaar. Het is het derde druk bezochte evenement in Parijs na de Nuit Blanches en de Paris Plages. Vijf dagen lang tentoonstellingen, live shows, muziek, optochten, rondleidingen, modeshows en zelfs een nachtrace, maar vooral proeven, proeven en nog eens proeven.


Het traditionele Wijnoogstfeest opent in het hart van Montmartre op de Clos de Montmartre, de wijngaard, op de hoek van de rue des Saules en de rue Vincent. Natuurlijk is het de eer aan Alain Coquard, al sinds 5 mei 2012 President van de Republiek Montmartre, om de wijnfeesten te openen in aanwezigheid van Eric Lejoindre, Burgemeester van het  18e arrondissement, Éric Sureau de president van het COFAS - Comité des Fêtes et d'Actions Sociales - en Gilles Guillet, Grootmeester van het broederschap van Clos Montmartre en de Vrije Gemeente van het Oude Montmartre. Peetvader en peetmoeder van het festival zijn de beroemde fotograaf, journalist en ecoloog Yann Arthus-Bertrand en Sophie Mounicot, Franse actrice en schrijfster.

Alain Coquard, al sinds 5 mei 2012 President van de Republiek Montmartre

Bernard Beaufrère is de huidige Garde Champêtre

Dat van die republiek vraagt even om een nadere toelichting. Montmartre is net als Passy, Belleville en la Butte-aux-Cailles een van de meest karakteristieke wijken van Parijs en zal nooit helemaal van Parijs worden. En dat heeft sterk te maken met het verleden. De eerste burgemeester van het zelfstandige Montmartre was Jacques-Félix Desportes, zoon van een rijke Franse koopman. Hij werd gekozen tot burgemeester van Montmartre op 22 mei 1790 en zetelde in het dorpsraadhuis op de eerste verdieping van de oude pastorie op Place du Tertre nr. 3. Het dorp telde toen slechts 400 inwoners. Montmartre was een klein zelfstandig dorp in het departement van de Seine en werd 1 januari 1860 geannexeerd door het grote Parijs. Het grootste deel van het grondgebied is sinds die tijd het 18e arrondissement van de hoofdstad.

Vijf dagen lang tentoonstellingen, live shows, muziek, optochten, rondleidingen, modeshows en zelfs een nachtrace, maar vooral proeven, proeven en nog eens proeven

Op 11 Mei 1921 richtte  Jules Depaquit de l'Ètat Montmartrois (de republiek Montmartre) op. Ontstaan uit een vriendenclub van voornamelijk kunstenaars, met inbegrip van de beroemde striptekenaar Poulbot, die later zijn naam gaf aan de kinderen (les Poulbots) van Parijs. De eerste wet van het vrije Montmartre  was de scheiding van Montmartre en de staat. In 1921 vestigde la Commune Libre de Montmartre zich op Place du Tertre. Hier werden de eerste verkiezingen gehouden waar men onder andere kon kiezen uit de  ‘Liste cubiste’ van Picasso en Max Jacob of nog beter voor de Dadaïstes van Tzara, Breton en Picabia.

Vanaf vrijdag 11 oktober, drie dagen lang genieten van het Parcours du Goût

In 1934 nam de nieuwe burgemeester, Pierre Labric, het initiatief  voor de wijnfeesten (Fète des Vendanges) elk jaar in oktober en in 1950 is het Syndicat d'Initiative du Vieux Montmartre opgericht met de wijlen Anatole als Garde Champêtre de la Commune Libre. Anatole is overleden op 7 januari 1998 na 48 jaar in functie te zijn geweest. Bernard Beaufrère is de huidige nog in leven zijnde Garde Champêtre. Tegenwoordig zetelt La Commune Libre du Vieux Montmartre in de rue Mont Cenis.

De kinderen van het 18e arrondissement spelen een belangrijke hoofdrol in alle festiviteiten

Een kleine Gavroche zo weggelopen uit Les Misérables

Gedurende de feestdagen worden alle trappen op Montmartre ingekleurd door alle basisschool kinderen samen met een aantal street art kunstenaars. Het echte feest begint op woensdagavond 9 oktober om 19.30 uur voor het stadhuis van Montmartre aan de place Jules Joffrin. Het publiek wordt uitgenodigd om te paraderen in hun mooiste kleding op een catwalk. Iedereen is welkom om hier aan deel te nemen.


Op donderdag 10 oktober om 15.00 uur, op de trappen van de Sacré Coeur (square Louise Michel), brengt een koor van 700 kinderen allemaal afkomstig uit het 18e arrondissement muziek ten gehore van Gilbert Bécaud tot de musical The Wizard of Oz. 

Wat je absoluut niet mag missen de optocht door de straten van het oude Montmartre van alle wijn broederschappen uit geheel Frankrijk begeleid door diverse muziekkorpsen

Natuurlijk kun je rondom de Sacré Cœur vanaf vrijdag 11 oktober, drie dagen lang genieten van het Parcours du Goût, van al het goede wat Frankrijk te bieden heeft. Nieuw is het evenement ‘Decibels Vendanges’, vier dagen gratis live muziek. Voor de gelegenheid zullen alle stijlen worden vertegenwoordigd: chansons, pop, electro, folk, rock of hip hop. Onder de artiesten gepland voor deze tweede editie, zullen toeschouwers  Ysé Sauvage , Samba de la Muerte , Abel Chéret,  Dantes of Matéo Langlois ontdekken.


Spektakel en nog eens spektakel 'Le Grand Défilé'


Maar wat je absoluut niet mag missen is op zaterdag Le Grand Défilé en Le Ban des Vendanges. Een optocht door de straten van het oude Montmartre van alle wijn broederschappen uit geheel Frankrijk begeleid door diverse muziekkorpsen. Start om 11.45 uur vanaf de wijngaard van Montmartre. Voor mij samen met het oneindig proeven een van de hoogtepunten van de Fète des Vendanges. Dit jaar verwachten ze 500.000 mensen in de straten van Montmartre tijdens de vijf dagen van de wijnfeesten.

De huwelijkse staat is als wijn: men kan er slechts goed over oordelen na het tweede glas. Douglas Jerrold, journalist

Ook in het voorjaar, zo rond eind april, is er een wijnfeest in het 18e arrondissement waar Montmartre onder ressorteert. In de wijnkelder van het stadhuis ligt de gehele wijnoogst van Clos Montmartre, zo'n 300 tot 500 flessen. De wijnflessen worden per 6 stuks verpakt in een houten kistje, waarvan de bovenkant wordt beschilderd door een Montmartriaans kunstenaar. De kostbare kistjes worden dan per opbod verkocht en de opbrengst is bestemd voor goede doelen.


Het leven zorgt dat er zorgen zijn: zorgen doorbreken doet de wijn – Goethe


Wijnbouw is voor bijna twintig eeuwen een overheersende economische activiteit in het Île-de-France. Sinds de Middeleeuwen tot diep in de 18de eeuw werd de Parijse wijn gezien als een kwaliteitsproduct. De wijn was van een zo'n hoge kwaliteit dat hij werd geserveerd aan het Hof van Frankrijk. Rond 1700 had elke wijk in Parijs zijn eigen wijngaard. Diverse ziektes, waaronder druifluis in het midden van de 19e eeuw, decimeerde de wijnproductie van 42.000 hectare tot 10.000 hectare aan het begin van de 20e eeuw. Restanten van de wijnproductie zijn nog te vinden in de wijken Belleville, Charonne en Ménilmontant. Zij dragen nog steeds de sporen van hun landelijk verleden, van de arbeiders die werkten in de gipsgroeven en de wijngaarden van de Parijse kloosters. In de guinguettes, de cafés en 'bals musettes'. Hier debuteerden Maurice Chevalier, Yves Montand en Edith Piaf op straat en in de verschillende café-chantants. Vele straatnamen herinneren nog aan de grote hoeveelheid waterbronnen en aan het rijke wijnbouwverleden: Rue des Cascades (waterval), rue de la Duée (kleine bron), rue des Rigoles (slootjes) en rue des Vignoles (wijngaard).

Rond 1700 had elke wijk in Parijs zijn eigen wijngaard

Vroeger was Montmartre een echt wijndorp met meerdere wijngaarden. Waar nu de Place Pierre ligt strekte zich een wijngaard uit. Dat was ook het geval tussen de rue Tardieu en de rue d'Orsel, op de place Jean-Baptiste Clément en rondom het Château des Brouillards. De genadeslag werd gegeven door de exploitatie van kalkgroeven in de hellingen van Montmartre. Over de oudste wijngaard van Parijs; de Clos de Montmartre; doen verschillende verhalen de ronde. Volgens de romantici onder ons werd de wijngaard al in de Gallo-Romeinse tijd aangeplant. De realisten echter vertellen een heel ander verhaal: In 1932 besloot de stad Parijs om door zijn’Service de Jardins’, op de hoek van rue des Saules en de rue Saint Vincent, een wijngaard te laten aanplanten.


Wijn drinkt de gemiddelde Fransman nog steeds het liefst uit eigen land. Dat is gewoon de beste volgens de Fransman en dan ook nog eens uit een fles met een kurk en niet uit een fles met een schroefdop. De stad is dan ook bezaaid met knusse wijnbarren. Een lijst van de top 10 wijnbars in Parijs kun je vinden in mijn nieuwe reisgids ‘Ongekend Parijs. Klik hier voor meer informatie en verkoopadressen. 160 pagina’s, honderden kleurenfoto’s, € 22,50

De wijngaard van Montmartre: 'Clos de Montmartre'

Nog even een andere wetenswaardigheid: Wist je trouwens dat, weliswaar ongebruikelijk, je je eigen wijn kunt meenemen naar een restaurant. Als je het doet dan wordt er wel een bedrag gerekend als gedeeltelijke compensatie voor het feit dat je niet van de wijnkaart bestelt. Verder is er een verschil in prijs bij een wijnbar, tussen een fles die je meeneemt naar huis en een fles die je daar ter plekke opent. Je betaalt dan kurkengeld; ‘Droit de bouchon.’


Wijn is onder de dranken de nuttigste, onder de medicijnen de lekkerste, en onder de voedingsmiddelen de aangenaamste. Deze wijsheid is niet van mij maar van de Griekse filosoof Plutarchus (46 – 120 n.C). Santé.


vrijdag 20 september 2019

HET KASTEEL VAN PIERREFONDS


De regio Île-de-France is het historisch hart van Frankrijk en de meest bezochte vakantiebestemming ter wereld. Tegen 2020 zullen 100 miljoen buitenlandse bezoekers deze regio bezoeken, vergeleken met 87 miljoen in 2018. Niet in de laatste plaats door Parijs, wereldberoemde stad en de hoofdstad van Frankrijk. Maar Île-de-France bezit vele andere parels, zoals prachtige kastelen, voormalige abdijen, zijn koninklijke steden, de romantische parken en tuinen, maar ook bossen en plassen voor recreatieve activiteiten. Deze regio is zo divers dat iedere bezoeker oprecht versteld zal staan.

Het kasteel is al van ver te zien en ligt aan het uiteinde van een smalle uitloper hoog boven het dorp Pierrefonds

De naam dook voor het eerst op in 1387, en verving het oudere ‘Pays de France’ toen het woord pays meer natie dan gebied begon te betekenen. In de volksmond wordt Île-de-France ook wel aangeduid als Eiland van Frankrijk, waarmee het binnenlands schiereiland begrensd door de rivieren Oise, Seine, Ourcq en Marne bedoeld wordt. Een meer historische verklaring is dat Île-de-France een verbastering is van Liddle Franke, Petite France, Klein Frankrijk in de Frankische taal. Inwoners uit Île-de-France worden Franciliens en Franciliennes genoemd.

Pierrefonds is een stadje in het Franse departement Oise, tussen Compiègne en Soissons, een kleine 80 kilometer ten noordoosten van Parijs 

De regio Île-de-France telt acht departementen, is zeer dicht bevolkt en telt 11,6 miljoen inwoners, wat neerkomt op 17% van het aantal inwoners in Frankrijk (66,99 miljoen per 1 januari 2019). De regio kent daardoor een bevolkingsdichtheid van 966 inw/km². De meeste mensen daarvan wonen natuurlijk in de agglomeratie Parijs, die met 20% van het grondoppervlak 90% van de inwoners herbergt. De overige 80% is landbouw- en natuurgebied. Tien minuten buiten de rondweg van Parijs waan je je al op het platteland, een half uurtje verder zit je echt in de campagne.

De wandeling naar boven naar de ingang van dit imposante bouwwerk biedt een aantal leuke doorkijkjes op het dorpje

Voor diegene die even de hectiek van de hoofdstad wil ontvluchten is dit dé regio met de meest geweldige topattracties, Natuurlijk kennen jullie het immense kasteel van Versailles met zijn prachtige tuinen en de basiliek van Saint-Denis waar de Franse koningen zijn begraven. Daar wil ik het nu even niet over hebben. Nee ik neem je mee op zo,n uurtje rijden van Parijs, onderweg van Nederland naar Parijs. Via de snelweg A1 neem je de afrit nr. 11, vervolgens secundaire weg D 935 naar Compiègne en D 973 naar Pierrefonds.

De ingang naar het château van Pierrefonds

Pierrefonds is een stadje in het Franse departement Oise, tussen Compiègne en Soissons, een kleine 80 kilometer ten noordoosten van Parijs en telt slechts 1900 inwoners. Het bezit een van de mooiste en oudste monumenten van Frankrijk, een imposante burcht waarvan de geschiedenis teruggaat naar de 12e eeuw. Een solide kasteel gebouwd door de afstammelingen van Nivelon de Pierrefonds. De overblijfselen van dit originele gebouw zijn nog te zien in de kelder van het huidige kasteel. Tijdens een opstand, geleid door de Prins van Condé, werd het kasteel belegerd door de troepen van kardinaal van Richelieu. 3.000 Mannen, 500 paarden en 4 stuks artillerie leggen het complete kasteel in puin. Meer dan twee eeuwen lang blijft het een ruïne totdat Napoleon I de restanten in 1811 aankoopt voor minder dan 3.000 frank. Maar het was Napoleon III, toen prins-president en toekomstig keizer, die op het idee kwam om het kasteel te restaureren.  In 1857 kreeg de begaafde architect Eugéne Viollet-le-Duc de opdracht om het kasteel te herbouwen en er een prestigieuze woning van te maken. Aanvankelijk betrof de restauratie alleen de donjon en de twee torens, de rest moest een pittoreske ruïne blijven.

Een van de kunstschilders die de ruïnes ontdekt is Jean-Baptiste Corot, die het tussen 1834 en 1866 meermalen vastlegt

Verschillende ruïnes, zoals die van Pierrefonds, trokken kunstenaars en andere beroemdheden aan. Een van de kunstschilders die de ruïnes ontdekt is Jean-Baptiste Corot, die het tussen 1834 en 1866 meermalen vastlegt. In 1866 werd het project uitgebreid. Nu wenste de vorst er een keizerlijke residentie van te maken. Het kasteel moest derhalve in zijn geheel herbouwd worden zodat hij zijn prachtige verzameling harnassen en wapenuitrustingen kon bewonderen. De bouw, die uiteindelijk 5 miljoen frank kostte, werd onderbroken door het aftreden van Napoleon III in 1870 en de dood van Viollet-le-duc in 1879. De collecties van de wapenuitrusting worden in Parijs ondergebracht in het Musée de l’Armée inde Invalides. Het kasteel blijft verlaten en de onafgewerkte decoratie laat een vreemde indruk achter zoals dat van een theater zonder decor en toeschouwers. Pas in 1885 wordt het kasteel voltooid door zijn schoonzoon, de architect Ouradou.

Via een echte, nog werkende, ophaalbrug en valhek treed je het kasteel binnen

Het château is een mix van een reconstructie van het oude kasteel, plus de eigen creatieve touch van de architect. Deze reconstructie, ongebruikelijk en vaak bekritiseerd, resulteerde in een grandioos architecturaal ensemble, waardoor Pierrefonds zowel een middeleeuws als een modern 19e eeuws kasteel werd. Het resultaat is een sprookjeskasteel, waarvan zowel de buitenkant als de binnenkant imponerend zijn. In de 19e eeuw is het Viollet-le-Duc die opkomt voor het middeleeuws erfgoed. Zonder hem zouden veel middeleeuwse monumenten in slechte staat verkeren. Zijn werk zie je terug in de muren van Carcassonne, de abdij van Mont-Saint-Michel en tot voor de brand, de Notre-Dame van Parijs. Voor de architect was Pierrefonds dé gelegenheid om een voorbeeld van de Franse geschiedenis en architectuur uit de het begin van de 15e eeuw te herstellen.

De indrukwekkende creatie van Eugéne Viollet-le-Duc in opdracht van Napoleon III

De grote binnenplaats geïnspireerd op de Renaissance

Het kasteel is al van ver te zien en ligt aan het uiteinde van een smalle uitloper hoog boven het dorp Pierrefonds. In de vorm van een onregelmatige vierhoek geflankeerd door acht ronde torens op 38 meter hoogte. De wandeling naar boven naar de ingang van dit imposante bouwwerk biedt een aantal leuke doorkijkjes op het dorpje. Via een echte, nog werkende, ophaalbrug en valhek wandel je naar een grote binnenplaats geïnspireerd op de Renaissance, waar je wordt verrast door de grootsheid van het kasteel. De binnenplaats wordt omgeven door verschillende gebouwen bestaande uit het hoofdgebouw met prachtige ceremoniële zalen. Dit deel is een replica van de Louis XII-vleugel van het kasteel van Blois in de Loire vallei. Het bevat de beroemde ‘Salle des Preuses’ en de ‘Salle des Chasses’. De Salle des Preuses was de balzaal waar men familie en vrienden ontving. Er staan twee standbeeldgroepen aan beide zijdes van de zaal. Bij de ingang Karel V met een groep prinspaladijnen waaronder onze Nederlandse Willem van Oranje en op de monumentale open haard een groep van negen ‘preuses’ (krijgsmeisjes).

 De Salle des Preuses was de balzaal waar men familie en vrienden ontving

De monumentale open haard een groep van negen ‘preuses’ (krijgsmeisjes)

De ingang naar de kapel ligt aan de binnenplaats. De kapel heeft een uniek element in Frankrijk. Het is het enige heiligdom met een galerij boven het apsis.
Tot slot een bezoek aan de permanente expositie ‘Le Bal des Gisants’. Een gisant is een beeldhouwwerk als onderdeel van een graftombe, waarop de overledene liggend is afgebeeld.

De kapel heeft een uniek element in Frankrijk. Het is het enige heiligdom met een galerij boven het apsis

De tentoonstelling in de catacomben van het kasteel is voorzien van een prachtige ‘son et lumière’, verlichting, muziek en  projecties waardoor een mysterieuze sfeer ontstaat.
Na het bezoek wandel je naar beneden naar het pitoreske dorpje of je beklimt de trappen aan de rue Severine, het ‘Sente du Point de Vue’voor een fraai uitzicht op het dorp en het kasteel.

Een gisant is een beeldhouwwerk als onderdeel van een graftombe, waarop de overledene liggend is afgebeeld

‘Le Bal des Gisants’

En je moet het toch met mij eens zijn dit kasteel is een van de mooiste en oudste monumenten die Frankrijk heeft. Weer zo’n ervaring die je niet tegenkomt in de vele reisgidsen van Parijs en omgeving.

Dit kasteel is een van de mooiste en oudste monumenten van Frankrijk
Photo Pascal Lemaitre - Centre des monuments nationaux

Château de Pierrefonds, rue Viollet-le-Duc, 60350 Pierrefonds.


Nog meer ‘Ongekend Parijs’ Mijn nieuwe reisgids ‘Ongekend Parijs’ is vanaf nu leverbaar en verkrijgbaar bij de betere boekhandel en online bij onder andere Libris, Bol, Edicola Publishers, Bookspot, Scheltema, Boekhandel, Boekhandel Smit, Managementboek, Hebban, Jongbloed, Veltman uitgevers,  Bruna, De Drvkkery, (ja zo wordt het geschreven), Donner en Boekenroute.

Paperback met vele kleurenfoto’s van Parijs, 160 pagina’s, ISBN: 978-94-93160-14-9, prijs € 22,50