Dat Parijs altijd een
goed idee is dat wisten we al, maar dit jaar trekt de stad alle registers open.
Ik neem ze chronologisch met jullie door en mijn advies begin maar vast met
plannen.
Fondation
Agnes B
Agnes B (1941) de Franse
modeontwerpster heeft er altijd al van gedroomd, en deze keer heeft ze het ook
daadwerkelijk gerealiseerd. Een eigen plek om haar collectie hedendaagse kunst
te laten zien. Op 2 februari 2020 opent ‘La Fab’ haar deuren in het 13e
arrondissement aan de place Jean-Michel-Basquiat. Na haar opleiding aan de
École des Beaux Arts start zij haar eigen bedrijf in 1966. In 1975 opent ze
haar eerste boetiek in Parijs bij Les Halles. Kenmerkend voor haar kledinglijn
is eenvoud. Zij laat zich inspireren door werkkleding, waarbij ze varieert in
kleur en vorm. In ‘La Fab’, 1400 m² verspreid over twee verdiepingen, krijgen
hedendaagse kunstenaars de mogelijkheid om hun werk ten toon te stellen. Het
hart van het gebouw vormt een permanente collectie van 3000 werken van de
modeontwerpster zelf. Weinigen weten dat Agnes B zelf een groot
kunstverzamelaar is en eigenaresse van Galerie du Jour. Vanaf 2 februari 2020
geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 11.00 tot 19.00 uur. Metrostation:
Bibliothèque François Mitterrand, lijn 14, RER-C
La Fab in het 13e arrondissement
Februari 2020 opening
van ‘Table Square’
Op de centrale as van La
Défense, naast de veelkleurige Agam fontein, creëren Urban Renaissance en Ennia
architecten drie verschillende paviljoens geheel gewijd aan de gastronomie. Op
een oppervlakte van 4500 m² met 800 m² aan terrassen verschijnen verschillende
restaurants die het uithangbord zullen zijn van de Franse gastronomie. Ik ben
benieuwd. Het is in ieder geval een verbetering die het hart van la Défense
goed kan gebruiken. Parvis de la Défense. Metrostation: La Défence, Grande
Arche, lijn 1, RER-A
Table Square, La Défence - Artist impression © Urban Renaissance / Enia Architects
Monet, Renoir,
Chagall, reizen naar de Middellandse Zee vanaf 28 februari 2020
Na het daverende succes
van de digitale tentoonstellingen gewijd aan Klimt 2018 en Van Gogh 2019 pakt
het Atelier des Lumières in 2020 uit met opnieuw grote namen uit de
schilderkunst; Monet, Renoir, Chagall en vele anderen. Dit keer niet gericht op
één kunstenaar maar op een thema: De Middellandse Zee. Deze geluids- en
lichtshow van veertig minuten dompelt ons onder in bijna 500 werken van 20
verschillende kunstenaars. Impressionisme, moderniteit, pointillisme, fauvisme,
dit alles komt voorbij in een hal van 10 meter hoog met een oppervlakte van
2000 m², voorzien van 140 videoprojectoren en een ruimtelijk geluidssysteem van
50 Nexo luidsprekers op de muren en bas-subwoofers op de grond. Door de juiste
hoeken te kiezen, zorgen die voor een optimale spreiding van het geluid,
waardoor elke luisteraar de beste geluidskwaliteit ervaart. Het publiek zal,
dankzij de grootste vaste video-installatie ter wereld, letterlijk worden
ondergedompeld in beeld, beweging en geluid, om zo alle emoties te versterken.
Unieke multimedia apparatuur maken het mogelijk om projecties te visualiseren
op een oppervlakte van 3300 m². Bijna alle oppervlakten worden gebruikt, van
vloer tot plafond en muren oplopend tot 10 meter hoog. De projecties volgen de
bewaard gebleven architectonische elementen van de oude gieterij; metalen
constructies, een grote schoorsteen, de droogtoren en een koelreservoir gevuld
met water. De beelden scrollen en spelen met de lay-out van de ruimtes begeleid
door op maat gemaakte muzikale composities. Het Atelier des Lumières is in twee
jaar tijd uitgegroeid tot een van de grootste publiekstrekkers van Parijs.
Vooraf online reserveren is ten zeerste aan te bevelen. Rue Saint-Maur 38,
metrostation : rue Saint-Maur, lijn 3. Père Lachaise, lijn 2 en 3. Geopend alle
dagen van de week van 10.00 uur tot 18.00 uur, Vrijdag en zaterdag tot 22,00
uur. Ook geopend tijdens feestdagen.
Monet, Renoir, Chagall en vele anderen - Artist Impression © Atelier des Lumières
Le Musée Carnavalet,
heropening lente 2020
Het oudste museum dat
gerund wordt door de stad Parijs opent na een vier jaar durende verbouwing
opnieuw zijn deuren. Zowel het exterieur als het interieur en de gehele
collectie over de geschiedenis van Parijs sinds 1880 is onder handen genomen.
Het museum opent met de tentoonstelling; ‘Parijs gezien door fotografen Eugène
Atget (1857-1927) en Henri Cartier-Bresson’ (1908-2004). Rue des Francs
Bourgeois 10, 4e Arrondissement. Metrostation: Saint-Paul, lijn 1
Na vijftien jaar afwezigheid denk ik dat dit gebouw wel eens dé publiekstrekker van het decennium gaat worden
Een mythe uit 1870 keert
terug in april 2020
Wie langs de oevers van
de Seine loopt ter hoogte van de zuidelijke punt van Ile de la Cité komt oog in
oog te staan met een statig pand; La Samaritaine. Eens het grootste warenhuis
van Parijs. Op 15 juni 2005 sloot het warenhuis, plotseling en naar eigen zeggen vanwege
veiligheidsredenen, officieel omdat het gebouw volgens de brandweer niet aan
moderne brandveiligheidseisen zou voldoen. De vereiste aanpassingen zouden het
art deco interieur verwoesten. Volgens boze vakbondstongen was veiligheid
hooguit een excuus. In werkelijkheid wilde de eigenaar, het luxewarenconcern
LVHM: Louis Vuitton Moët Hennessy, het personeel gewoon ontslaan omdat het
warenhuis niet rendeerde. Het gebouw of eigenlijk gebouwen staan op een van de
mooiste en duurste locaties van Parijs, tegenover de Pont Neuf, ingesloten door
de kerk waar Molière in het huwelijk trad en waar vele beroemde architecten en
kunstenaars werden begraven: de Saint Germain-l'Auxerrois uit de 12e eeuw. Tussen de
chique rue de Rivoli, rue du Pont Neuf en de quai du Louvre. Een voorzichtige aanvang van de
renovatie en restauratie werd gemaakt medio 2012 en het geheel moest klaar zijn
in 2016 / 2017. De totale kosten werden geschat op 450 miljoen euro.
Het douchegordijn zorgde voor de nodige vertraging
Uiteindelijk startte de
echte bouw pas in september 2015. Het bouwplan werd diverse malen aangepast wat
weer voor extra vertraging zorgde. Tussentijds werd de bouwvergunning opnieuw
ingetrokken terwijl die al was afgegeven door het stadsbestuur van Parijs vanwege
klachten van de ‘Société pour la Protection des Paysages et de l'Esthétique de
la France’, een organisatie die let op de esthetiek van de Franse steden en het
Franse landschap. Het nieuwe uiterlijk van het pand zou niet passen in het
straatbeeld van de Franse hoofdstad. Een deel van het werk, aan de kant van de
Rue de Rivoli, moest worden stilgelegd en dit had alles te maken met wat in de
volksmond al snel het douchegordijn werd genoemd. Het 'douchegordijn' staat
voor een sierlijk golvende, transparante façade die een architectonische
aanwinst voor Parijs moet vormen.
Maar het complex heeft
zijn faam vooral te danken aan het imposante front aan de Seine bij de Pont
Neuf en de zijkant van de rue de la Monnaie. De Rivoli-gevel aan de andere kant
van het rechthoekige bouwblok is de minst aanzienlijke van het geheel. Het
'douchegordijn' van het beroemde Japanse architectenbureau Sanaa moest de
tweede iconische façade worden. De kwestie paste geheel in de permanente
controverse over moderne architectuur in de Franse hoofdstad. Ondanks alle
protesten is Parijs toch weer een iconische gevel rijker maar intussen liepen
de kosten wel op naar zo’n slordige 750 miljoen euro.
La Samaritaine na de sluiting in 2005
75% Van de historische
gevels zijn behouden. 10.729 m² geconserveerd en geheel gerestaureerd, wat
alleen al vier jaar in beslag nam. Aan de Seine-zijde opent op de bovenste
etages een nieuw super-de-luxe vijf sterren boetiekhotel genaamd ‘Cheval Blanc
Samaritaine’ met slechts 72 kamers en suites in een residentiële stijl
inclusief het grootste zwembad van Parijs. Het hotel is vernoemd naar het
beroemde wijnhuis uit de Saint-Emillion in de Bordeaux: Château Cheval Blanc,
dat bekend staat om zijn uitstekende Grand Cru's. Het interieur is van de hand
van architect en ontwerper Peter Marino die ook verschillende Louis
Vuitton-winkels heeft ontworpen in SoHo, Parijs, New York. Het krijgt de
beschikking over een gastronomisch restaurant en een panoramisch dakterras met
uitzicht op de Seine en het Ile de la Cité. Overigens is dit het eerste
vijf-sterren hotel in Parijs met uitzicht op de Seine. Verder voorziet het plan
in 20.000 m² voor luxe winkels, geheel gesitueerd onder de glazen koepel met de
prachtige art deco trappen, 15.000 m² voor kantoren en, heel uniek op deze
plaats in het 1e arrondissement, 7.000 m² (96 appartementen) bestemd voor
sociale woningbouw. Last but not least; er is voorzien in een kinderopvang voor
80 kinderen.
De afgelopen jaren is het
gehele pand zorgvuldig gestript. Alle in en op het gebouw aanwezige fresco’s,
friezen, ornamenten en geëmailleerde lava panelen, alle metalen structuren waaronder
dakkapellen, luifels, kozijnen en deuren zijn uiterst zorgvuldig verwijderd. De
verwijdering van alle dakkapellen duurde alleen al meer dan 10 maanden. Na
demontage werden alle onderdelen overgebracht naar de ateliers van Socra in
Marsac-sur-l'Isle (Dordogne) en Atelier Bouvier in Les Angles (Occitanie – Zuid
Frankrijk) voor een grondige restauratie. Beide bedrijven hebben een grote
reputatie op het gebied van erfgoedbehoud en worden vrijwel altijd ingeschakeld
door de Franse overheid voor het onderhoud en restauratie van historische
gebouwen en erfgoed in Frankrijk. Na
vijftien jaar afwezigheid denk
ik dat dit gebouw wel eens dé publiekstrekker van het decennium gaat worden.
Metrostation: Pont Neuf, lijn 7.
De Fondation Pinault
opent in juni 2020 zijn deuren
In december 2017 komt Le
Figaro met de scoop dat de gemeente Parijs, onder leiding van Anne Hidalgo, de
huidige burgemeester van Parijs, 86 miljoen heeft betaald voor de aankoop van een
gebouw in het eerste arrondissement, dat bekend staat als de ‘Bourse de
Commerce’. Sinds 1975 volledig geclassificeerd en beschermd en in bezit van de
Parijse Kamer van Koophandel en Industrie, CCI. Hidalgo wilde zo een van de
grootste mecenas en verzamelaar van hedendaagse kunst binnenhalen voor de
vestiging van een museum. De Franse zakenman François Pinault had al
decennialang het plan opgevat om in Parijs een museum voor hedendaagse kunst op
te richten. De Japanse architect Tadao Ando had al een gebouw ontworpen in de
vorm van een op het eiland aangemeerde boot bij het Ile Seguin in de Seine ten
westen van Parijs. In 2005 echter gooide de puissant rijke Fransman, eigenaar van de Fondation Pinault, de
handdoek in de ring na het eindeloze administratieve uitstelgedrag van de
gemeente Parijs en besloot om zijn kunst collectie onder te brengen in een
Paleis te Venetië in plaats van op het Île de Seguin in Boulogne-Billancourt.
De boodschap was duidelijk.
'La Bourse de Commerce de nieuwe behuizing voor de Fondation Pinault - Artist impression © Tadao Ando - Collection Pinault – Paris
De Fondation Pinault is
een stichting die de uiterst omvangrijke en kwalitatief hoogstaande private
kunstverzameling van de Franse zakenman François Pinault (1936) beheert.
Pinault mag zich eigenaar noemen van onder meer de FNAC-keten, de modehuizen
Gucci, Yves Saint Laurent en Samsonite. Ook bezit hij het veilinghuis
Christie's. Pinault is daarbij sinds 1994 ook eigenaar van een premier cru
wijn, Château Latour.
Pinault was duidelijk
onder de indruk van het aan hem aangeboden gebouw. En, in tegensteling tot
anderen (lees Bernard Arnault van de Fondation Louis Vuitton), wilde François
Pinault niet profiteren van een belastingpauze om zijn privémuseum te
financieren. Een belasting vermindering van 66% die wordt gegarandeerd door de
Franse Staat aan mensen die een stichting financieren. De totale verbouwing,
geschat op 108 miljoen, komt volledig voor rekening van de zakenman en zijn
familie. Hierdoor houdt Pinault zelf de teugels in handen. Zijn bedrijf betaalt
de stad 7,5 miljoen euro in de eerste twee jaar, vervolgens 60.000 per jaar
gedurende een 48 jaar lange erfpachtovereenkomst. De gehele verbouwing stond onder
leiding van de Japanse architect en Pritzker-prijs winnaar, Tadao Ando
vergezeld door Pierre-Antoine Gatier specialist in historische monumenten. Net
als het Gugenheim te New York wordt dit een circulair museum. Op die manier
benadrukt de architect Parijs als het epicentrum van de schone kunsten. “Zo koppelen we het verleden, heden en
toekomst” aldus de architect.
Artist impression © Tadao Ando - Collection Pinault – Paris
Een nieuwe betonnen
cilinder, 9 meter hoog en met een diameter van 29 meter, wordt geplaatst als
een dubbele huid in de oorspronkelijke behuizing. De werken worden verdeeld
over 3.000 m² op drie niveaus en zal plaats bieden aan 2500 bezoekers per uur.
Een cirkelvormig pad naar buiten en een grote tentoonstellingsruimte in het
midden. Hier worden de mooiste stukken tentoongesteld. De cilindrische vorm
gaat verder in de kelder waar een auditorium met 300 zitplaatsen zal worden
gegraven. Ongeveer 7.700 m2 is toegankelijk voor het publiek, dat op
verschillende niveaus kan lopen. Het project omvatte ook de restauratie van de
buiten- en binnen gevels, daken, en de koepel waarvan het glas werd vervangen.
Op de derde verdieping komen een restaurant en de kantoren van het museum. Het
historisch monument is al de thuisbasis van beroemd en artistiek erfgoed,
waaronder drie allegorische sculpturen van Aristide Croisy op de voorzijde,
evenals fresco's van Georges Clairin en de fraaie mozaïekvloer die volledig in
ere is hersteld. De cilindrische vorm gaat verder in de kelder waar een
auditorium met 300 zitplaatsen zal worden gegraven
De ingang van het nieuwe
museum komt aan de rue de Viarmes. Het nieuwe museum zal onderdak bieden aan de
privécollectie met een waarde van 1,25 miljard euro. Er worden steeds twee
soorten projecten georganiseerd: Thematische tentoonstellingen rond de werken
van de veelzijdige collectie en monografische tentoonstellingen geheel gewijd
aan een kunstenaar, eveneens uit de collectie. Metrostation: Les Halles, lijn 4
Victor Hugo
De leider van de
romantische beweging, opent zijn huis begin juni 2020
Vorig jaar in april sloot
het woonhuis van Victor Hugo aan de
place des Vosges zijn deuren voor het publiek voor een grondige renovatie. De
routing door het museum ondergaat een verandering. Bezoekers lopen nu via de
gerestaureerde diensttap. De trap die de schrijver altijd zelf ook nam om zijn
huis binnen te gaan of te verlaten. Verder krijgt het interieur een grondige
opknap beurt. Tevens wordt de groene binnenplaats herontwikkeld in een oase van
rust en dé plek voor een gastronomische pauze tussen het levenswerk de Franse
schrijver, dichter, essayist en staatsman en een van de belangrijkste en
invloedrijkste Franse romantische auteurs van de 19e eeuw.
Een bezoek aan de
riolen van Parijs kan weer in juli 2020
Een onopvallende trap op
de hoek van de Quai d'Orsay en de pont de L'Alma, in de schaduw van de
Eiffeltoren geeft toegang tot deze onderaardse attractie. Een blauw bord met
'Visite les Egouts de Paris' markeert de ingang naar de ingewanden van Parijs.
Sinds 1975 kun je in dit museum, bestaande
uit een galerij van 500 meter, allerlei riolen ontdekken die onder de hoofdstad
te vinden zijn. Het museum bevindt zich
op een knooppunt van het enorme ondergronds netwerk. De laatste renovatie vond
plaats in 1989 en het was hoog tijd om de tentoonstelling weer eigentijds te
maken en op peil te brengen. Totale renovatiekosten 2 miljoen euro. De
museografie was gericht op de watercyclus en het werk van Eugène Belgrand, de
ingenieur die de riolen van Parijs ontwierp onder Napoleon III. Straks maakt de
bezoeker kennis met dit omvangrijke netwerk door middel van een multimedia 3D
tour en de moderniteit van sanitaire voorzieningen in een grote stad waar de
nadruk wordt gelegd op de milieuaanpak en het waterbeheer in het Parijs van de
toekomst. Exacte datum is zeer waarschijnlijk 1 juli 2020. Quai d'Orsay
tegenover nummer 93. Metrostation: Alma-Marceau, lijn
Het Palais Galliera, Musée de la Mode de la Ville
Palais Galliera met Gabrielle Chanel, zomer 2020
De hertog van Galliera
was een partner bij de firma Thome & Cie, werkzaam in stedelijke planning,
en bezat een groot perceel in een van de mooiste wijken van Parijs. Na zijn
dood in 1876, werd zijn vrouw, Marie Brignole-Sale de Ferrari, de Duchesse de
Galliera, erfgenaam van zijn immense fortuin. De hertogin besloot dat ze de
grond wilde gebruiken om een museum te bouwen, op haar kosten, als onderkomen
voor haar kunstcollectie. De bouw van het Palais Galliera begon in 1879,
volgens een weelderige ontwerp van architect Leon Ginain, die ook de bouw ervan
heeft begeleid. In 1884 gaf de puissant rijke hertogin nog eens 1,5 miljoen
frank aan de stad Parijs om de werken te voltooien. Na haar dood in 1888 schonk
ze het onroerend goed aan de Franse staat, maar door een fout van de notaris in
de akte van overdracht, kwam dit Italiaanse paleisje in het bezit van de Stad
Parijs.
Sinds 1977 is in het Palais Galliera het Musée de la Mode de la Ville de
Paris gevestigd. Een
paleisje met een elegante zuilengalerij, grote hoge zalen met plafonds versierd
met fresco's. De mozaïekvloeren en koepels zijn het werk van Giandomenico
Facchina (1826-1904). In 1916 werd een fontein aan de voorkant van het museum
gesitueerd in een weelderige tuin. Het museum diende ook als decor in de film
The Devil Wears Prada. Na een renovatie
van vier jaar opende het Parijse modemuseum Palais Galliera op 28 september
2013 voor het eerst weer haar deuren om in 2018 weer te sluiten voor opnieuw
een renovatie. Nieuwe tentoonstellingsruimtes zijn gecreëerd in de kelders van
het paleis waardoor het oppervlakte verdubbelt. Deze nieuwe ruimtes dragen de naam
van Gabrielle Chanel, aan wie het museum zijn eerste tentoonstelling opdraagt
na de heropening. Er is nu voldoende ruimte om tijdelijke tentoonstellingen aan
te bieden en permanente collecties te presenteren, waaronder 200.000 stukken
uit de 18e eeuw tot heden. Het paleis wordt daarom het eerste modemuseum in
Frankrijk dat zijn permanente collecties kan exposeren. Verder komt er een
boetiek, een boekhandel en een theesalon. Avenue Pierre-1er-de-Serbie nummer
10. Metrostation: Alma-Marceau en Iéna, lijn 9.
De binnenplaats van het Hôtel de la Marine - Artist Impression © L’agence Moatti-Rivière
L’Hôtel de la Marine
na 250 jaar open voor het publiek
Het Hôtel de la Marine
wordt binnenkort geopend voor het grote publiek. vanaf juli 2020 kun je
dit Parijse erfgoedpareltje zelf
ontdekken. Eindelijk krijgt de place de la Concorde zijn vroegere pracht weer
terug. Na de heropening van het Hôtel de Crillon in 2017, is het tijd om vanaf
juli 2020 het spiegelbeeld toe te voegen als startpunt van jouw Parijse wandeling.
Voor het eerst sinds 250 jaar krijg je als particulier toegang tot dit Parijse
erfgoed, na twee jaar van grondige renovatie. Het hart van het project is de
centrale binnenplaats vrij toegankelijk vanuit de place de la Concorde of de
rue Royale.
Artist Impression © L’agence Moatti-Rivière
Vanuit de binnenplaats krijg je toegang tot de 18e eeuwse
appartementen van de admiraal en van Madame Thierry de Ville d’Avray echtgenote
van Marc-Antoine Thierry, baron de Ville-d'Avray die verantwoordelijk was voor
de opslag en beheer van de koninklijke meubelen. Verder de voormalige
tapijtkamer van de meubelopslag, het operationele commandocentrum van de marine
waar de collectie te zien zal zijn van de Qatarese Prins Al Thani. Ruim 6000
kunstwerken, voornamelijk sierraden, uit de oudheid tot heden. Als bonus een
terras met een uniek uitzicht over de Tuilleries en de place de la Concorde.
Ook wordt er gedacht aan de inwendige mens; een sterrenrestaurant o.l.v. chef
Jean-François Piège**, een traditioneel café en een theesalon van top-kok Alain
Ducasse***. Het Centre des Monuments Nationaux, verantwoordelijk voor de
renovatie, vestigt hier nog een boekenwinkel. Kortom Parijs is in juli weer een
pareltje rijker. Place de la Concorde 2. Metrostation: Concorde, lijnen 1, 8,
12.
Christo keert terug
naar Parijs vanaf september 2020
Na de Pont Neuf in 1985
keert de Bulgaars-Amerikaans architect, beeldhouwer, installatiekunstenaar,
schilder en tekenaar Christo (Christo Vladimirov Javacheff) weer terug naar de
Franse hoofdstad. Dit keer is de Arc de Triomphe aan de beurt om vakkundig te
worden ingepakt met 25.000 m² recyclebare polypropyleen in de kleuren blauw,
zilver en 7000 meter rood touw. Christo zal het geheel zelf financieren zonder
enige publieke of private financiering, door de verkoop van zijn voorbereidende
studies, werktekeningen, collages en modellen van het omvangrijke project.