PARIJS IS ALTIJD EEN GOED IDEE EN NU HELEMAAL!

Dat Parijs altijd een goed idee is dat wisten we al, maar dit jaar trekt de stad alle registers open. Ik neem ze chronologisch met jullie door en mijn advies begin maar vast met plannen.

Fondation Agnes B

Agnes B (1941) de Franse modeontwerpster heeft er altijd al van gedroomd, en deze keer heeft ze het ook daadwerkelijk gerealiseerd. Een eigen plek om haar collectie hedendaagse kunst te laten zien. Op 2 februari 2020 opent ‘La Fab’ haar deuren in het 13e arrondissement aan de place Jean-Michel-Basquiat. Na haar opleiding aan de École des Beaux Arts start zij haar eigen bedrijf in 1966. In 1975 opent ze haar eerste boetiek in Parijs bij Les Halles. Kenmerkend voor haar kledinglijn is eenvoud. Zij laat zich inspireren door werkkleding, waarbij ze varieert in kleur en vorm. In ‘La Fab’, 1400 m² verspreid over twee verdiepingen, krijgen hedendaagse kunstenaars de mogelijkheid om hun werk ten toon te stellen. Het hart van het gebouw vormt een permanente collectie van 3000 werken van de modeontwerpster zelf. Weinigen weten dat Agnes B zelf een groot kunstverzamelaar is en eigenaresse van Galerie du Jour. Vanaf 2 februari 2020 geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 11.00 tot 19.00 uur. Metrostation: Bibliothèque François Mitterrand, lijn 14, RER-C

La Fab in het 13e arrondissement 

Februari 2020 opening van ‘Table Square’

Op de centrale as van La Défense, naast de veelkleurige Agam fontein, creëren Urban Renaissance en Ennia architecten drie verschillende paviljoens geheel gewijd aan de gastronomie. Op een oppervlakte van 4500 m² met 800 m² aan terrassen verschijnen verschillende restaurants die het uithangbord zullen zijn van de Franse gastronomie. Ik ben benieuwd. Het is in ieder geval een verbetering die het hart van la Défense goed kan gebruiken. Parvis de la Défense. Metrostation: La Défence, Grande Arche, lijn 1, RER-A

Table Square, La Défence -  Artist impression © Urban Renaissance / Enia Architects 

Monet, Renoir, Chagall, reizen naar de Middellandse Zee vanaf 28 februari 2020

Na het daverende succes van de digitale tentoonstellingen gewijd aan Klimt 2018 en Van Gogh 2019 pakt het Atelier des Lumières in 2020 uit met opnieuw grote namen uit de schilderkunst; Monet, Renoir, Chagall en vele anderen. Dit keer niet gericht op één kunstenaar maar op een thema: De Middellandse Zee. Deze geluids- en lichtshow van veertig minuten dompelt ons onder in bijna 500 werken van 20 verschillende kunstenaars. Impressionisme, moderniteit, pointillisme, fauvisme, dit alles komt voorbij in een hal van 10 meter hoog met een oppervlakte van 2000 m², voorzien van 140 videoprojectoren en een ruimtelijk geluidssysteem van 50 Nexo luidsprekers op de muren en bas-subwoofers op de grond. Door de juiste hoeken te kiezen, zorgen die voor een optimale spreiding van het geluid, waardoor elke luisteraar de beste geluidskwaliteit ervaart. Het publiek zal, dankzij de grootste vaste video-installatie ter wereld, letterlijk worden ondergedompeld in beeld, beweging en geluid, om zo alle emoties te versterken. Unieke multimedia apparatuur maken het mogelijk om projecties te visualiseren op een oppervlakte van 3300 m². Bijna alle oppervlakten worden gebruikt, van vloer tot plafond en muren oplopend tot 10 meter hoog. De projecties volgen de bewaard gebleven architectonische elementen van de oude gieterij; metalen constructies, een grote schoorsteen, de droogtoren en een koelreservoir gevuld met water. De beelden scrollen en spelen met de lay-out van de ruimtes begeleid door op maat gemaakte muzikale composities. Het Atelier des Lumières is in twee jaar tijd uitgegroeid tot een van de grootste publiekstrekkers van Parijs. Vooraf online reserveren is ten zeerste aan te bevelen. Rue Saint-Maur 38, metrostation : rue Saint-Maur, lijn 3. Père Lachaise, lijn 2 en 3. Geopend alle dagen van de week van 10.00 uur tot 18.00 uur, Vrijdag en zaterdag tot 22,00 uur. Ook geopend tijdens feestdagen.

Monet, Renoir, Chagall en vele anderen - Artist Impression © Atelier des Lumières 

Le Musée Carnavalet, heropening lente 2020

Het oudste museum dat gerund wordt door de stad Parijs opent na een vier jaar durende verbouwing opnieuw zijn deuren. Zowel het exterieur als het interieur en de gehele collectie over de geschiedenis van Parijs sinds 1880 is onder handen genomen. Het museum opent met de tentoonstelling; ‘Parijs gezien door fotografen Eugène Atget (1857-1927) en Henri Cartier-Bresson’ (1908-2004). Rue des Francs Bourgeois 10, 4e Arrondissement. Metrostation: Saint-Paul, lijn 1

Na vijftien jaar afwezigheid denk ik dat dit gebouw wel eens dé publiekstrekker van het decennium gaat worden 

Een mythe uit 1870 keert terug in april 2020

Wie langs de oevers van de Seine loopt ter hoogte van de zuidelijke punt van Ile de la Cité komt oog in oog te staan met een statig pand; La Samaritaine. Eens het grootste warenhuis van Parijs. Op 15 juni 2005 sloot het warenhuis,  plotseling en naar eigen zeggen vanwege veiligheidsredenen, officieel omdat het gebouw volgens de brandweer niet aan moderne brandveiligheidseisen zou voldoen. De vereiste aanpassingen zouden het art deco interieur verwoesten. Volgens boze vakbondstongen was veiligheid hooguit een excuus. In werkelijkheid wilde de eigenaar, het luxewarenconcern LVHM: Louis Vuitton Moët Hennessy, het personeel gewoon ontslaan omdat het warenhuis niet rendeerde. Het gebouw of eigenlijk gebouwen staan op een van de mooiste en duurste locaties van Parijs, tegenover de Pont Neuf, ingesloten door de kerk waar Molière in het huwelijk trad en waar vele beroemde architecten en kunstenaars werden begraven: de Saint Germain-l'Auxerrois uit de 12e eeuw. Tussen de chique rue de Rivoli, rue du Pont Neuf en de quai du Louvre. Een voorzichtige aanvang van de renovatie en restauratie werd gemaakt medio 2012 en het geheel moest klaar zijn in 2016 / 2017. De totale kosten werden geschat op 450 miljoen euro.

Het douchegordijn zorgde voor de nodige vertraging

Uiteindelijk startte de echte bouw pas in september 2015. Het bouwplan werd diverse malen aangepast wat weer voor extra vertraging zorgde. Tussentijds werd de bouwvergunning opnieuw ingetrokken terwijl die al was afgegeven door het stadsbestuur van Parijs vanwege klachten van de ‘Société pour la Protection des Paysages et de l'Esthétique de la France’, een organisatie die let op de esthetiek van de Franse steden en het Franse landschap. Het nieuwe uiterlijk van het pand zou niet passen in het straatbeeld van de Franse hoofdstad. Een deel van het werk, aan de kant van de Rue de Rivoli, moest worden stilgelegd en dit had alles te maken met wat in de volksmond al snel het douchegordijn werd genoemd. Het 'douchegordijn' staat voor een sierlijk golvende, transparante façade die een architectonische aanwinst voor Parijs moet vormen.

Maar het complex heeft zijn faam vooral te danken aan het imposante front aan de Seine bij de Pont Neuf en de zijkant van de rue de la Monnaie. De Rivoli-gevel aan de andere kant van het rechthoekige bouwblok is de minst aanzienlijke van het geheel. Het 'douchegordijn' van het beroemde Japanse architectenbureau Sanaa moest de tweede iconische façade worden. De kwestie paste geheel in de permanente controverse over moderne architectuur in de Franse hoofdstad. Ondanks alle protesten is Parijs toch weer een iconische gevel rijker maar intussen liepen de kosten wel op naar zo’n slordige 750 miljoen euro.

La Samaritaine na de sluiting in 2005

75% Van de historische gevels zijn behouden. 10.729 m² geconserveerd en geheel gerestaureerd, wat alleen al vier jaar in beslag nam. Aan de Seine-zijde opent op de bovenste etages een nieuw super-de-luxe vijf sterren boetiekhotel genaamd ‘Cheval Blanc Samaritaine’ met slechts 72 kamers en suites in een residentiële stijl inclusief het grootste zwembad van Parijs. Het hotel is vernoemd naar het beroemde wijnhuis uit de Saint-Emillion in de Bordeaux: Château Cheval Blanc, dat bekend staat om zijn uitstekende Grand Cru's. Het interieur is van de hand van architect en ontwerper Peter Marino die ook verschillende Louis Vuitton-winkels heeft ontworpen in SoHo, Parijs, New York. Het krijgt de beschikking over een gastronomisch restaurant en een panoramisch dakterras met uitzicht op de Seine en het Ile de la Cité. Overigens is dit het eerste vijf-sterren hotel in Parijs met uitzicht op de Seine. Verder voorziet het plan in 20.000 m² voor luxe winkels, geheel gesitueerd onder de glazen koepel met de prachtige art deco trappen, 15.000 m² voor kantoren en, heel uniek op deze plaats in het 1e arrondissement, 7.000 m² (96 appartementen) bestemd voor sociale woningbouw. Last but not least; er is voorzien in een kinderopvang voor 80 kinderen.

De afgelopen jaren is het gehele pand zorgvuldig gestript. Alle in en op het gebouw aanwezige fresco’s, friezen, ornamenten en geëmailleerde lava panelen, alle metalen structuren waaronder dakkapellen, luifels, kozijnen en deuren zijn uiterst zorgvuldig verwijderd. De verwijdering van alle dakkapellen duurde alleen al meer dan 10 maanden. Na demontage werden alle onderdelen overgebracht naar de ateliers van Socra in Marsac-sur-l'Isle (Dordogne) en Atelier Bouvier in Les Angles (Occitanie – Zuid Frankrijk) voor een grondige restauratie. Beide bedrijven hebben een grote reputatie op het gebied van erfgoedbehoud en worden vrijwel altijd ingeschakeld door de Franse overheid voor het onderhoud en restauratie van historische gebouwen en erfgoed in Frankrijk. Na vijftien jaar afwezigheid denk ik dat dit gebouw wel eens dé publiekstrekker van het decennium gaat worden. Metrostation: Pont Neuf, lijn 7.

De Fondation Pinault opent in juni 2020 zijn deuren

In december 2017 komt Le Figaro met de scoop dat de gemeente Parijs, onder leiding van Anne Hidalgo, de huidige burgemeester van Parijs, 86 miljoen heeft betaald voor de aankoop van een gebouw in het eerste arrondissement, dat bekend staat als de ‘Bourse de Commerce’. Sinds 1975 volledig geclassificeerd en beschermd en in bezit van de Parijse Kamer van Koophandel en Industrie, CCI. Hidalgo wilde zo een van de grootste mecenas en verzamelaar van hedendaagse kunst binnenhalen voor de vestiging van een museum. De Franse zakenman François Pinault had al decennialang het plan opgevat om in Parijs een museum voor hedendaagse kunst op te richten. De Japanse architect Tadao Ando had al een gebouw ontworpen in de vorm van een op het eiland aangemeerde boot bij het Ile Seguin in de Seine ten westen van Parijs. In 2005 echter gooide de puissant rijke Fransman,  eigenaar van de Fondation Pinault, de handdoek in de ring na het eindeloze administratieve uitstelgedrag van de gemeente Parijs en besloot om zijn kunst collectie onder te brengen in een Paleis te Venetië in plaats van op het Île de Seguin in Boulogne-Billancourt. De boodschap was duidelijk.

'La Bourse de Commerce de nieuwe behuizing voor de Fondation Pinault - Artist impression © Tadao Ando - Collection Pinault – Paris 

De Fondation Pinault is een stichting die de uiterst omvangrijke en kwalitatief hoogstaande private kunstverzameling van de Franse zakenman François Pinault (1936) beheert. Pinault mag zich eigenaar noemen van onder meer de FNAC-keten, de modehuizen Gucci, Yves Saint Laurent en Samsonite. Ook bezit hij het veilinghuis Christie's. Pinault is daarbij sinds 1994 ook eigenaar van een premier cru wijn, Château Latour.

Pinault was duidelijk onder de indruk van het aan hem aangeboden gebouw. En, in tegensteling tot anderen (lees Bernard Arnault van de Fondation Louis Vuitton), wilde François Pinault niet profiteren van een belastingpauze om zijn privémuseum te financieren. Een belasting vermindering van 66% die wordt gegarandeerd door de Franse Staat aan mensen die een stichting financieren. De totale verbouwing, geschat op 108 miljoen, komt volledig voor rekening van de zakenman en zijn familie. Hierdoor houdt Pinault zelf de teugels in handen. Zijn bedrijf betaalt de stad 7,5 miljoen euro in de eerste twee jaar, vervolgens 60.000 per jaar gedurende een 48 jaar lange erfpachtovereenkomst. De gehele verbouwing stond onder leiding van de Japanse architect en Pritzker-prijs winnaar, Tadao Ando vergezeld door Pierre-Antoine Gatier specialist in historische monumenten. Net als het Gugenheim te New York wordt dit een circulair museum. Op die manier benadrukt de architect Parijs als het epicentrum van de schone kunsten.  “Zo koppelen we het verleden, heden en toekomst” aldus de architect.

 Artist impression © Tadao Ando - Collection Pinault – Paris 

Een nieuwe betonnen cilinder, 9 meter hoog en met een diameter van 29 meter, wordt geplaatst als een dubbele huid in de oorspronkelijke behuizing. De werken worden verdeeld over 3.000 m² op drie niveaus en zal plaats bieden aan 2500 bezoekers per uur. Een cirkelvormig pad naar buiten en een grote tentoonstellingsruimte in het midden. Hier worden de mooiste stukken tentoongesteld. De cilindrische vorm gaat verder in de kelder waar een auditorium met 300 zitplaatsen zal worden gegraven. Ongeveer 7.700 m2 is toegankelijk voor het publiek, dat op verschillende niveaus kan lopen. Het project omvatte ook de restauratie van de buiten- en binnen gevels, daken, en de koepel waarvan het glas werd vervangen. Op de derde verdieping komen een restaurant en de kantoren van het museum. Het historisch monument is al de thuisbasis van beroemd en artistiek erfgoed, waaronder drie allegorische sculpturen van Aristide Croisy op de voorzijde, evenals fresco's van Georges Clairin en de fraaie mozaïekvloer die volledig in ere is hersteld. De cilindrische vorm gaat verder in de kelder waar een auditorium met 300 zitplaatsen zal worden gegraven

De ingang van het nieuwe museum komt aan de rue de Viarmes. Het nieuwe museum zal onderdak bieden aan de privécollectie met een waarde van 1,25 miljard euro. Er worden steeds twee soorten projecten georganiseerd: Thematische tentoonstellingen rond de werken van de veelzijdige collectie en monografische tentoonstellingen geheel gewijd aan een kunstenaar, eveneens uit de collectie. Metrostation: Les Halles, lijn 4

Victor Hugo

De leider van de romantische beweging, opent zijn huis begin juni 2020

Vorig jaar in april sloot het woonhuis van Victor Hugo  aan de place des Vosges zijn deuren voor het publiek voor een grondige renovatie. De routing door het museum ondergaat een verandering. Bezoekers lopen nu via de gerestaureerde diensttap. De trap die de schrijver altijd zelf ook nam om zijn huis binnen te gaan of te verlaten. Verder krijgt het interieur een grondige opknap beurt. Tevens wordt de groene binnenplaats herontwikkeld in een oase van rust en dé plek voor een gastronomische pauze tussen het levenswerk de Franse schrijver, dichter, essayist en staatsman en een van de belangrijkste en invloedrijkste Franse romantische auteurs van de 19e eeuw.

Een bezoek aan de riolen van Parijs kan weer in juli 2020

Een onopvallende trap op de hoek van de Quai d'Orsay en de pont de L'Alma, in de schaduw van de Eiffeltoren geeft toegang tot deze onderaardse attractie. Een blauw bord met 'Visite les Egouts de Paris' markeert de ingang naar de ingewanden van Parijs. Sinds 1975 kun je in dit  museum, bestaande uit een galerij van 500 meter, allerlei riolen ontdekken die onder de hoofdstad te vinden zijn.  Het museum bevindt zich op een knooppunt van het enorme ondergronds netwerk. De laatste renovatie vond plaats in 1989 en het was hoog tijd om de tentoonstelling weer eigentijds te maken en op peil te brengen. Totale renovatiekosten 2 miljoen euro. De museografie was gericht op de watercyclus en het werk van Eugène Belgrand, de ingenieur die de riolen van Parijs ontwierp onder Napoleon III. Straks maakt de bezoeker kennis met dit omvangrijke netwerk door middel van een multimedia 3D tour en de moderniteit van sanitaire voorzieningen in een grote stad waar de nadruk wordt gelegd op de milieuaanpak en het waterbeheer in het Parijs van de toekomst. Exacte datum is zeer waarschijnlijk 1 juli 2020. Quai d'Orsay tegenover nummer 93. Metrostation: Alma-Marceau, lijn

 Het Palais Galliera, Musée de la Mode de la Ville

Palais Galliera met Gabrielle Chanel, zomer 2020

De hertog van Galliera was een partner bij de firma Thome & Cie, werkzaam in stedelijke planning, en bezat een groot perceel in een van de mooiste wijken van Parijs. Na zijn dood in 1876, werd zijn vrouw, Marie Brignole-Sale de Ferrari, de Duchesse de Galliera, erfgenaam van zijn immense fortuin. De hertogin besloot dat ze de grond wilde gebruiken om een museum te bouwen, op haar kosten, als onderkomen voor haar kunstcollectie. De bouw van het Palais Galliera begon in 1879, volgens een weelderige ontwerp van architect Leon Ginain, die ook de bouw ervan heeft begeleid. In 1884 gaf de puissant rijke hertogin nog eens 1,5 miljoen frank aan de stad Parijs om de werken te voltooien. Na haar dood in 1888 schonk ze het onroerend goed aan de Franse staat, maar door een fout van de notaris in de akte van overdracht, kwam dit Italiaanse paleisje in het bezit van de Stad Parijs.

Sinds 1977 is in het Palais Galliera het Musée de la Mode de la Ville de Paris gevestigd. Een paleisje met een elegante zuilengalerij, grote hoge zalen met plafonds versierd met fresco's. De mozaïekvloeren en koepels zijn het werk van Giandomenico Facchina (1826-1904). In 1916 werd een fontein aan de voorkant van het museum gesitueerd in een weelderige tuin. Het museum diende ook als decor in de film The Devil Wears Prada.  Na een renovatie van vier jaar opende het Parijse modemuseum Palais Galliera op 28 september 2013 voor het eerst weer haar deuren om in 2018 weer te sluiten voor opnieuw een renovatie. Nieuwe tentoonstellingsruimtes zijn gecreëerd in de kelders van het paleis waardoor het oppervlakte verdubbelt. Deze nieuwe ruimtes dragen de naam van Gabrielle Chanel, aan wie het museum zijn eerste tentoonstelling opdraagt na de heropening. Er is nu voldoende ruimte om tijdelijke tentoonstellingen aan te bieden en permanente collecties te presenteren, waaronder 200.000 stukken uit de 18e eeuw tot heden. Het paleis wordt daarom het eerste modemuseum in Frankrijk dat zijn permanente collecties kan exposeren. Verder komt er een boetiek, een boekhandel en een theesalon. Avenue Pierre-1er-de-Serbie nummer 10. Metrostation: Alma-Marceau en Iéna, lijn 9. 

De binnenplaats van het Hôtel de la Marine - Artist Impression © L’agence Moatti-Rivière

L’Hôtel de la Marine na 250 jaar open voor het publiek

Het Hôtel de la Marine wordt binnenkort geopend voor het grote publiek. vanaf juli 2020 kun je dit  Parijse erfgoedpareltje zelf ontdekken. Eindelijk krijgt de place de la Concorde zijn vroegere pracht weer terug. Na de heropening van het Hôtel de Crillon in 2017, is het tijd om vanaf juli 2020 het spiegelbeeld toe te voegen als startpunt van jouw Parijse wandeling. Voor het eerst sinds 250 jaar krijg je als particulier toegang tot dit Parijse erfgoed, na twee jaar van grondige renovatie. Het hart van het project is de centrale binnenplaats vrij toegankelijk vanuit de place de la Concorde of de rue Royale. 

Artist Impression © L’agence Moatti-Rivière

Vanuit de binnenplaats krijg je toegang tot de 18e eeuwse appartementen van de admiraal en van Madame Thierry de Ville d’Avray echtgenote van Marc-Antoine Thierry, baron de Ville-d'Avray die verantwoordelijk was voor de opslag en beheer van de koninklijke meubelen. Verder de voormalige tapijtkamer van de meubelopslag, het operationele commandocentrum van de marine waar de collectie te zien zal zijn van de Qatarese Prins Al Thani. Ruim 6000 kunstwerken, voornamelijk sierraden, uit de oudheid tot heden. Als bonus een terras met een uniek uitzicht over de Tuilleries en de place de la Concorde. Ook wordt er gedacht aan de inwendige mens; een sterrenrestaurant o.l.v. chef Jean-François Piège**, een traditioneel café en een theesalon van top-kok Alain Ducasse***. Het Centre des Monuments Nationaux, verantwoordelijk voor de renovatie, vestigt hier nog een boekenwinkel. Kortom Parijs is in juli weer een pareltje rijker. Place de la Concorde 2. Metrostation: Concorde, lijnen 1, 8, 12.

Christo keert terug naar Parijs vanaf september 2020

Na de Pont Neuf in 1985 keert de Bulgaars-Amerikaans architect, beeldhouwer, installatiekunstenaar, schilder en tekenaar Christo (Christo Vladimirov Javacheff) weer terug naar de Franse hoofdstad. Dit keer is de Arc de Triomphe aan de beurt om vakkundig te worden ingepakt met 25.000 m² recyclebare polypropyleen in de kleuren blauw, zilver en 7000 meter rood touw. Christo zal het geheel zelf financieren zonder enige publieke of private financiering, door de verkoop van zijn voorbereidende studies, werktekeningen, collages en modellen van het omvangrijke project.