Ik
neem u mee naar het 7de arrondissement. Lange tijd was dit de 'edele
buitenwijk', het domein van de Parijse aristocratie. Dit arrondissement ligt
verscholen achter hoge muren en zware poorten van chique hôtels (niet te
verwarren met hotels in de zin zoals wij die kennen) residenties, ambassades,
ministeries en andere internationale instellingen. Maar hier en daar is door een,
op een kier geopende koetspoort, nog een glimp op de vangen van de 18de eeuwse
sfeer. Dit arrondissement doorkruis je doorgaans niet tijdens je eerste bezoek
aan Parijs. De buurt is uiterst interessant voor wie al meer vertrouwd is met
de Franse hoofdstad en flaneren belangrijker vindt dan winkelen en toeristische
bezoeken. Dit is het grondgebied dat vroeger eigendom was van de Abbaye de
St-Germain-des-Prés met onder andere de prachtige rue de Varenne, vol met prachtige
herenhuizen (hôtels), waaronder Hôtel de Boisgelin (47) met de Italiaanse
ambassade en Hôtel de Galliffet (50) waar het Italiaanse culturele instituut is
gehuisvest. Hôtel Matignon (57) de ambtswoning van de Eerste Minister. In Hôtel
de Villeroy (78) zit het ministerie van Landbouw. Andere zeer fraaie
herenhuizen zijn Hôtel Broglie (73 - een van de grootste particuliere huizen
van Parijs) en Hôtel de Castries (72). Het mooiste en interessantste van alle hôtels
staat aan het einde van de rue de Varenne. Een stadspaleis uit de vroegere 18e
eeuw; het Hôtel Biron (79) waar nu het Musée
Rodin gevestigd is.
Abraham
Peyrenc gaf in 1727 opdracht voor de bouw van dit stadspaleis, die vijf jaar in
beslag nam. In 1753 werd het aangekocht door de Duc de Biron een Franse
maarschalk. Later deed het paleis dienst als de woning van de Pauselijke
gezant, de Russische ambassade en een opvoedingstehuis voor meisjes gerund door
adelijke nonnen van de Société du Sacré-Cœur de Jésus. In 1904 kwam het in
zwaar vervallen staat in handen van de Franse overheid, die het weer beschikbaar
stelde voor allerlei arme kunstenaars die profiteerden van de zeer lage huren.
Naast Jean Cocteau, Henri Matisse en de beroemde danseres Isadora Duncan werkten
hier ook de beeldhouwster Clara Westhoff en haar echtgenoot Rainer Maria Rilke.
Het was deze Rilke die Auguste Rodin aanmoedigde om in het Hôtel de Biron te
gaan wonen. Hij betrok het hôtel in 1908 op 68 jarige leeftijd.
Auguste
Rodin (1840 - 1917) mag zich de belangrijkste Franse beeldhouwer noemen rond de
eeuwwisseling van de 19de naar de 20ste eeuw. Hij geldt als de wegberijder van
de moderne beeldhouwkunst. Kenmerkend voor zijn werk is de onrustige
modellering van de oppervlakken, die weer zorgde voor een prachtige lichtreflectie
op het brons. Rodins beeldhouwwerk verbaast door zijn sterke expressie, energie
en vitaliteit. De mannen met grote gespierde blote voeten met stevige tenen en
goedgespierde torsos, terwijl zijn vrouwen vaak zachte vormen hebben. Dit is
vooral goed te zien in zijn beroemde marmerwerk 'Le baiser', de kus. Van dit
werk, dat geldt als een van de beroemdste en succesvolle stukken van Rodin,
bestaan slechts twee kopieën, een in Kopenhagen en een in London.
Dit
beeld van twee geliefden behoort tot de werken die aanvankelijk werden gemaakt
in het kader van de 'Porte de l'Enfer (De Hellepoort), zijn levenswerk en allerbelangrijkste
opdracht. Hij moest een monumentale poort maken voor de geplande bouw van het
Musée des Arts Décoratifs. Rodin werkte er jaren aan maar kreeg het nooit af.
Overigens net als het museum; de bouw van het museum werd helaas nooit
gerealiseerd. 'De Kus' is ook nooit opgenomen in 'De Hellepoort', wel 'De
Denker' die Rodin later heeft uitgewerkt in een afzonderlijk beeld. Het beeld
van 'Le Penseur', dat nu in de tuin staat, stond ooit in een park in Lübeck, in
Duitsland. Het beeld werd teruggekocht dankzij een publieke inzameling en staat
nu rechts van de ingang. Een ander gietsel staat op het graf van Rodin in
Meudon.
De
denker zit met zijn kin op zijn hand, zijn elleboog op zijn knie, zijn benen
gekruist, zijn lichaam aanwezig, zijn geest ver weg. Overheersend zijn opnieuw,
de grote handen en voeten. Het hoofd lijkt, door het contrast, vrij klein.
Misschien was het model van de kunstenaar wel geen groot denker?
De
totale museumcollectie stamt uit de nalatenschap van de beeldhouwer, die hij
vermaakte aan de staat. Bezoekers komen het museum binnen via de voormalige
kapel. Hier bevinden zich de kassa's, de museumwinkel en de ruimten voor
tijdelijke exposities. Het oorspronkelijke museum wordt gedurende 2013 en 2014
geheel gerenoveerd. Bezoekers moeten daarom rekening houden met beperkte
toegang. De marmercollectie bijvoorbeeld is nu ondergebracht in de gerenoveerde
kapel. Helaas mag je daar niet meer fotograferen en zijn de beelden alleen nog
achter glas te zien. Dit om ze te beschermen tegen de handen van bezoekers, die
de verleidelijke glooiende vormen van heupen en billen niet kunnen weerstaan.
Rodin hield nu eenmaal van het de onbevlekte witheid van het marmer uit
Carrara.
Vanuit
de kapel komt u in de drie hectaren grote tuin, waar u om het gebouw heen kunt
lopen, om aan de achterzijde de prachtige baroktuin te bezoeken. Overal staan
bronzenbeelden van Rodin tentoongesteld, waaronder de 'Burgers van Calais', 'De
Hellepoort', 'De Denker' en Honoré de Balzac. Aan de achterzijde van het park,
achteraan bij het waterbassin heeft u een indrukwekkend uitzicht op een van de
mooiste stadpaleizen van Parijs. In het Hôtel Biron zelf staan nog meer
sleutelwerken van Rodin waaronder 'La Cathédrale'. Twee handen die omhoogkomen
uit een rots. De vingertoppen raken elkaar als in een gebed, en doen denken aan
een kerkboog. De oplettende waarnemer zal opmerken, dat de handen geen paar
vormen, maar twee rechterhanden zijn. Het museum wordt verder nog verlevendigd
door aankopen van Rodin voor zijn eigen privécollectie. Werken van Van Gogh, Cézanne
en nog een aantal Japanse prenten.
Er
is ook nog een vertrek gewijd aan Camille Claudel, Rodins leerlinge, favoriete
model en muze. Als negentienjarige ging Camille aan de slag in het atelier van
Rodin. Bijna tien jaar lang onderhielden de twee een innige artistieke en
erotische relatie. In 1893 verliet zij teleurgesteld Rodin, nadat deze niet
bereid was zijn partner Rose Beuret, met wie hij een zoon had, te verlaten. Gekweld
door zware depressies kwam ze in 1913 terecht in een inrichting, waar ze tot
aan haar dood, dertig jaar later zou verblijven.
De
nalatenschap van Rodin omvat zo'n 6500 beeldhouwwerken (brons, marmer, klei en
gipsen studies), 6500 schilderijen en tekeningen (Rodin was ook nog een
voortreffelijk portretschilder) en 1700 schilderijen uit zijn eigen privécollectie.
In het museum ziet u natuurlijk de topstukken gelardeerd met een klein
overzicht van zijn gehele oeuvre.
Hôtel Biron -
Musée Rodin, rue de Varenne 79, 7e arrondissement, metro Varenne.
Geopend
dinsdag tot en met zondag (gesloten op maandag) van 10.00 uur tot 17.45 uur.
Het is ook mogelijk om alleen een bezoek te brengen aan de tuin. Toegang museum en tuin € 9. Alleen de tuin
slechts € 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten