Boulogne-Billancourt is een van de westelijke buitenwijken van Parijs, een sub prefectuur van het departement Hauts-de-Seine op de rechteroever van de Seine. Het was vroeger een belangrijke industriële site, maar is met succes omgevormd tot zakelijke dienstverlening en is nu de thuisbasis van grote bedrijven, maar ook een stad van kunst en geschiedenis. Met zijn 3 grote buren: de Seine, Parijs en het Bois de Boulogne trekt de voorstad jonge werkende mensen en hun gezinnen aan dankzij haar dynamiek.
Boulogne-Billancourt, stad van kunst en geschiedenis
Deze voorstad van Parijs staat vol met (architectonische) juweeltjes uit de jaren '30 van de vorige eeuw
De voorstad vertoont vandaag nog steeds contrasten tussen Haussmann-woonwijken in het noorden en meer architectonische juweeltjes in het zuiden, waaronder vele schatten. Prachtige huizen van de hand van beroemde architecten waaronder Mallet-Stevens, Le Corbusier, Faure-Dujarric, Niermans, Pingusson, en vele anderen. Door de verschillende wijken kun jij als liefhebber van culturele uitstapjes vele monumenten ontdekken, zoals de kerk Notre-Dame des Menus, het stadhuis ontworpen door Tony Garnier, ingehuldigd in 1934, het museum uit de jaren 1930, het Albert-Kahn-museum met zijn prachtige tuinen, De Bibliothèque Marmottan, die in 1932 werd nagelaten aan de Académie des beaux-arts door de oprichter Paul Marmottan. het Musée Paul Belmondo, het Parc Edmond-de-Rothschild aan de zuidpunt van het Bois de Boulogne en het huidige Ïle Seguin, nu een plaats van cultuur op zich. Het profiteert van een uitzonderlijke geografische ligging tussen Boulogne-Billancourt en Sèvres, herbergt La Seine Musicale en een stichting voor hedendaagse kunst. Andere internationale projecten gewijd aan cultuur en kunst zullen er binnenkort het daglicht zien.
Het museum van de jaren 1930 is gevestigd in het Espace Landowski
Le Musée des Années Trente
In
deze blog neem ik je mee naar slechts één van de juweeltjes in deze stad: Le
Musée des Années Trente, het Museum van de jaren 1930 gevestigd in het Espace
Landowski aan de avenue André Morizet 28, naast het prachtige stadhuis
ontworpen door Tony Garnier in 1931 – 1934. Het metrostation Marcel Sembat komt
rechtstreeks uit op deze avenue. Het gebouw is een schepping van
architectenbureau Lobjoy Bouvier Boisseau in samenwerking met Yovan Josic,
opgeleverd in 1998. Duidelijk een ode aan de architectuur van Le Corbusier en
Malet-Stevens. Het herbergt tijdelijke tentoonstellingsruimtes, een
amfitheater, een arthouse-bioscoop, de collecties van het museum uit de jaren
dertig en het Paul Landowski-museum, een enorme mediabibliotheek, evenals
ruimtes voor digitale creatie en initiatie tot multimedia. Het hart van dit
gebouw vormt het schip als permanent kruispunt van ontmoetingen, ontdekkingen
en regelmatig hernieuwde confrontaties.
Het beeld 'Trinité' uit 1929 - Jean en Joël Martel
Jaro Hilbert - 'La dame en bleu', 1929 - het museum staat vol met de mooiste voorbeelden van art-deco
Het
Musée des Années Trente herbergt ongeveer 800 sculpturen, 2.000 schilderijen,
maar ook decoratieve voorwerpen zoals meubels, keramiek en ook maquettes van
herenhuizen en gebouwen uit de jaren dertig gegroepeerd op 3.000 m² en verdeeld
over vier etages. Deze collecties benadrukken de kenmerken van de esthetische
wereld van de jaren dertig: een terugkeer naar realisme en classicisme.
Zeldzame werken van Bernard Boutet de Monvel, Alfred Courmes, Maurice Denis,
Georges Desvallières, Amédée La Patelière, Eugène Poughéon, Henry de Waroquier,
Joseph Bernard, Marius de Buzon en Tamara de Lempicka en Paul Landowski. De
collecties van de beeldhouwer Paul Landowski (1875-1961), die sinds september
2017 in de Espace Landowski zijn ondergebracht, werden in 1982 door zijn
erfgenamen geschonken aan de stad Boulogne-Billancourt. De kunstenaar staat
bekend als de auteur van het standbeeld van Christus van Corcovado uit Rio de
Janeiro.
'Clown', 1930 - Jean Lambert-Rucki / 'Paravent', 1930 - Louis Barillet, Jacques Le Chevallier
Een
lift brengt je naar de start van de permanente tentoonstelling op de vierde
etage van het gebouw, die geheel gewijd is aan zijn gehele oeuvre. De
tentoongestelde sculpturen zijn representatief voor het werk van Paul
Landowski. Het kleine beeldhouwwerk weerspiegelt zijn intieme kunst. De
modellen tonen de omvang van zijn monumentale werk, vooral aanwezig in Parijs
(Jardins des Tuileries, het Panthéon, Trocadéro, Invalides, enz.). De muren van
de Tempel van de Mens geven de dimensie aan van een groot project, een
niet-gerealiseerde droom, die de geschiedenis van de mensheid in bas-reliëf en
in het rond beschrijft. Vier volledig gebeeldhouwde muren die het verhaal van
de mensheid vertellen. Landowski presenteerde zijn plannen in 1925 op de
Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes. Helaas
bleef de tempel een prachtige utopie en dit falen werd pijnlijk gevoeld door de
beeldhouwer.
De nooit uitgevoerde 'Tempel van de Mens' 1925 - Paul Landowski
Voorstudie van 'La Nature 'Eternelle', 1943 - nu te bewonderen in het colombarium van het cimetière du Père Lachaise - Paul Landowski
Landowski
werd geboren in 1875 in Parijs als zoon van een Poolse immigrant, die naar
Frankrijk was gevlucht tijdens de Januariopstand (1863-1865). Hij studeerde aan
de Académie Jullian waar hij les kreeg van Jules Lefebvre en aan de École
nationale supérieure des beaux-arts. Lefebvre een geleerd schilder en
veeleisende professor aan wie Paul zijn bijzondere beheersing van portretten en
naakte te danken heeft. Tegelijkertijd werd hij door professor Faraboeuf
geïnstrueerd om anatomische platen te tekenen die hij gebruikte voor zijn
colleges aan de medische faculteit. Zo verwierf Landowski een uiterst
nauwkeurige kennis van de anatomie, die in zijn ogen altijd het fundament zou
vormen van zijn beeldhouwkunst. De honneurs beginnen vroeg voor Landowski. In
1900, hij was toen pas 25 jaar, ontvangt hij de Prix de Rome voor zijn
beeldhouwkunst, wat hem vier jaar oplevert in de Villa Medici waar hij het oude
Italië ontdekt en de Renaissance. Door zijn succes kreeg Landowski te maken met
meerdere grote openbare opdrachten zoals de zonen van Kaïn, aangekocht door de
staat en nu te zien in de tuinen van de Tuilerieën. Hij stierf in zijn huis in
Boulogne-Billancourt op 31 maart 1961, op vijfentachtigjarige leeftijd.
'La France' 1919 - het monument werd ingehuldigd in 1935 - Paul Landowski
Een kleine kopie van 'Christus de Verlosser' te zien in Rio de Janeiro - Het origineel is 38 meter hoog en staat op de 710 meter hoge berg Corcovado, 1931 - Paul Landowski - Het gezicht van het beeld werd uitgevoerd door de Roemeense beeldhouwer Gheorghe Leonida
Op de andere etages krijg je topstukken te zien van fascinerende art deco-stijl. De art deco stijl heeft enorme invloed gehad op de architectuur in en rond Parijs in de jaren ‘20 en ‘30 van de vorige eeuw. Maar wat is nu precies het verschil tussen art nouveau en art deco? Veel mensen vragen zich dat af, en zelfs kunstkenners vergissen zich nog wel eens. En toch kunnen de twee stijlen als dag en nacht van elkaar verschillen. Sterker nog, de ene stijl komt zelfs uit de andere voort. Art nouveau ontstond aan het eind van de 19e eeuw en duurde voort tot het begin van de 20e eeuw. Het is de stijl van de Franse Belle Epoque, met veel kleuren, glas in loodramen en rijkelijk gedecoreerd met zwierige lijnen geïnspireerd op natuurlijke vormen zoals bloemen en planten. Art deco daarentegen komt tot bloei in de jaren 20 - de zogenoemde Années Folles, een soort Franse Roaring Twenties - die zich kenmerkt door modernisme, symmetrie en ingetogenheid. Dit is vooral terug te zien in de rechte lijnen, afgestompte hoeken, cirkels en achthoeken. De eerder genoemde architecten; Le Corbusier, Mallet-Stevens, Faure-Dujarric, Niermans, Pingusson die in dezelfde stijl bouwden hadden hun werkterrein niet alleen in het 16e arrondissement maar ook in Boulogne-Billancourt. Bij de plaatselijk VVV kun je een brochure halen met daarin wandelroutes langs architectonisch interessante huizen.
Mannequin hoofden van het warenhuis Siegel, 1925 - René Herbst en Pierre Petit
'Instruments de musique of Pastorale' 1923 - Jaques
Lipchitz
Zoals je aan de foto’s kunt zien is een bezoek aan het Musée des Années Trente absoluut de moeite waard.
TIP:
Lunch op het terras van het mythische Piscine Molitor, een prachtig art deco zwembadcomplex uit 1929. Ooit de locatie van avantgarde pool-parties, vandaag de dag een uniek vijfsterren hotel van de keten M-Gallery (onderdeel van de Accor groep) genaamd Hotel Molitor Paris. Een luxe hotel met 124 kamers en suites, een restaurant, dakterras en een spa van Clarins. Klassiek van buiten, modern en artistiek van binnen – met diverse verwijzingen naar het graffiti-verleden. De mosterdgele en kobaltblauwe façade, de mozaïeken op de vloer en de lange rijen badhokjes rond het water zien er uit als een filmdecor. Mede dankzij de spectaculaire opening in 1929 door niemand minder dan olympisch zwemkampioen Johnny Weismuller (bekend en wereldberoemd door zijn filmrol als Tarzan) werd Piscine Molitor al snel the place-to-be in Parijs. Nog een leuk weetje; zo werd in 1946, aan de rand van dit zwembad, een revolutionair nieuw kledingstuk gepresenteerd: de bikini. Een Franse uitvinding van Louis Réard, een Franse auto-ingenieur en kledingontwerper.
