Even
gewillig als een behaagzieke minnares laat Parijs zich telkens weer in al haar
hoeken en kieren fotograferen. Geen enkele metropool heeft zoveel fotografen
het hoofd op hol gebracht en tot sensuele en mysterieuze beelden geïnspireerd als
de Franse lichtstad. Parijs heeft dan ook een lange geschiedenis met
fotografie, het is de plek waar het is uitgevonden.
Het was de
Fransman Louis Jacques Mandé Daguerre die in 1837 het medium fotografie voor
het eerst presenteerde. Het procedé, waarbij een gepolijste, met kwikdampen
geprepareerde plaat werd gebruikt, leverde positieve, gespiegelde beelden, die helaas
niet gereproduceerd konden worden. De eerste fotografische afbeelding van een
mens werd gemaakt door Daguerre in 1838 van de boulevard du Temple in het 3e
arrondissement. De afbeelding toont een drukke weg, maar omdat de
belichtingstijd ruim 10 minuten bedroeg werd het verkeer niet vastgelegd.
Alleen linksonder zijn een schoenpoetser en zijn klant zichtbaar, doordat ze
lang genoeg stilstonden om te worden geregistreerd.
Uit de serie 'Olga' - collodion fotografie door Alex Timmermans
Pas in 1851 was
het de Engelse beeldhouwer, Fredrick Scott Archer, die collodium
fotografie heeft uitgevonden. Dit was een aanzienlijke verbetering ten opzichte
van de daguerreotypie. Met het collodion proces was het namelijk mogelijk om
onbeperkt afdrukken te maken van het origineel, meestal gedaan op eiwit papier.
Archer experimenteerde met collodium, in de hoop een dia positief te kunnen
produceren op gewone glazen platen. Collodium is een dikke en stroperige vloeistof,
die in die tijd veel gebruikt werd door chirurgen als vloeibaar verband, mede
dankzij haar veerkracht en aanhechting. Archer gebruikte collodium om zo lichtgevoelige zouten te laten hechten aan zijn glazen platen.
Daarna werd de glazen plaat gedompeld in een bad gevuld met zilvernitraat. Zo
werd een lichtgevoelige drager gevormd op het oppervlak van de plaat. Eenmaal lichtgevoelig werd de plaat blootgesteld aan licht in de
camera voordat het collodium begon te drogen. Als de plaat droog werd vòòr
ontwikkeling, was deze veel minder lichtgevoelig en derhalve onbruikbaar. Om deze reden alleen al, werd het proces dat
door Fredrick Scott Archer was uitgevonden bekend als 'natte plaat' fotografie.
Uit de serie 'Olga' - collodion fotografie door Alex Timmermans
Vandaag de dag zijn er wereldwijd nog
maar zo'n 80 professionals die werken en fotograferen op de manier zoals Archer
dat deed in 1851. Dat brengt mij op een bijzondere ontmoeting een aantal jaren
geleden. Op de boulevard Montmartre vindt u bij nummer 12 de Passage Jouffroy
(140 m) uit 1845. Een drukke passage met de meest originele winkeltjes, die de
nieuwsgierige bezoeker trakteren op allerlei verrassingen. Achter in de passage
ziet u het hotel Chopin, met een gevel die dateert uit 1850. Een charmant hotel
met slechts 35 kamers. Trappen aan de linkerzijde brengen u naar het tweede
gedeelte van deze passage vol met boekenstalletjes, maar ook meteen een van de
mooiste fotozaken van Parijs: Photo Verdeau. U koopt daar originele vintage
prints van bekende fotografen. In deze prachtige ambiance had ik mijn eerste
ontmoeting met Alex Timmermans waar hij mij vertelde over zijn passie voor collodium
fotografie.
Alex Timmermans aan het werk met Playmate en Pools topmodel Olga Kaminska
Ruim drie jaar werk ik nu samen met collodion fotograaf Alex
Timmermans. Regelmatig reis ik met hem naar Parijs en Bièvre, waar hij altijd
op zoek is naar originele collodion camera's en objectieven. Een zoektocht, die
volgens Alex nooit eindigt. Alles moet exact volgens het proces van Archer. Hij
doet daarin geen concessies als het gaat om materialen - oud glas - chemicaliën
en zijn favoriete zeer kostbare Hermagis Petzval lenzen, gemonteerd op prachtige antieke studiocamera's.
Bij Antiq Photo in de rue de Vaugirard, de ultieme zoektocht naar het juiste objectief
Afgelopen week zijn we
begonnen aan een nieuwe serie, waarbij de Poolse Playmate en topmodel Olga Kaminska de hoofdrol mocht vervullen en wij te gast waren in de fotostudio van
Marc Vreenegoor in Ter Aar. Deze bijzondere serie is geïnspireerd op het
prachtige boek ROSE C'EST PARIS. Rose c'est Paris is een duoproject van Bettina
Rheims met haar vaste kompaan, schrijver Serge Bramly. Reims (1952) zelf
Parisienne, is een Franse topfotografe en vooral berucht door haar provocerende
vrouwenportretten. In het boek en de film Rose c'est Paris heeft Reims haar
geboortestad betrokken in een vernuftige mise-en-scène. Een verleidelijke
hommage aan Parijs, waarin de verleidelijke Belgische danseres Inge van
Bruystegem de hoofdrol speelt. Ze kruipt in de huid van een doorgaans schaars gekleed
meisje dat door Parijs zwerft, op zoek naar haar vermiste tweelingzus. Prachtige
zwart-wit opnamen, veelal naakt, gemaakt op geheimzinnige locaties, waaronder
de lege magazijnen van de voormalige Bibliothèque Nationale aan de Rue
Richelieu, het Observatoire of op de Gare d'Austerlitz, maar ook de metro is
een geliefkoosd speelterrein. De zoektocht
naar de verloren zuster wordt hoofdstuksgewijs fotografisch verbeeld aan de
hand van poëtische hoofdstuktitels als L'hypothèse de l'enlèvement en La
réconcilliation des cases opposées. Rheims en Bramly weten fotografisch
voortreffelijk invulling te geven aan het project dat de sfeer van erotiek,
noir, fashion, De Sade en Bunuel uitademt.
|
|
Rose c'est Paris is een duoproject van Bettina
Rheims met haar vaste kompaan, schrijver Serge Bramly
Hoewel geïnspireerd op Rose c'est
Paris zijn de foto's van Timmermans duidelijk anders. Allereerst omdat de foto's
worden gemaakt volgens het originele collodionproces van Archer, in combinatie met een 150 jaar oude
camera en even oude koperen objectieven van Dallmeyer en Hermagis. ISO waarde 1
en belichtingstijden die oplopen tot 6 seconden. Timmermans: "Mijn foto's
zijn ingetogen erotisch. Ik nodig mijn model uit om mee te denken, zij geven
iets van zichzelf en ik speel daar op in. Fotografie is een spel van verleiden
en verleid worden.
Uit de serie 'Olga' - collodion fotografie door Alex Timmermans
Het Poolse topmodel Olga Kaminska was precies het juiste
meisje. Ze moest magisch zijn, mooi maar niet te mooi, jong, maar niet te jong.
Ze moest in staat zijn om zichzelf om te toveren van het ene karakter naar het
andere. En ze moest vooral geduld hebben, veel geduld, want twee dagdelen
fotograferen leverden uiteindelijk drie mooie platen op".
Rose, c'est Paris - Bettina Rheims & Serge Bramly, 368 bladzijden + DVD (138
minuten)
Uitgever Taschen Verlag - ISBN 978-3-8365-2785-9 - prijs € 49,99 - Uitgegeven
maart 2011
Antiq-photo,
16 rue de Vaugirard, 6e arrondissement, metro Odeon, Luxembourg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten