Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

zondag 17 februari 2013

ARC DE TRIOMPHE

Triomfbogen zijn monumenten, die in talrijke steden werden gebouwd om overwinningen te gedenken. “Jullie zullen naar huis terugkeren door triomfbogen”, beloofde Napoleon zijn mannen na zijn grootste overwinning, de Slag bij Austerlitz in 1805. Tussen 1806 en 1808 krijgt als eerste de Arc de Triomphe du Carrousel, aan de voorzijde van het in 1871 gesloopte château des Tuilleries, gestalte. In die tijd, Napoleon had een voorliefde voor de Romeinse Oudheid, werden drie Romeinse triomfbogen als ideaal beschouwd: die van Titus, Septimus Severus en die van Constatijn. De mooie zuilen van roze marmer zijn een ode aan de veldslagen van 1805. De paarden zijn inmiddels kopieën van het originele vierspan, dat Napoleon jatte van het San Marcoplein in Venetië. Overigens hadden de Venetianen deze paarden weer gestolen in Istanbul. Het was Lodewijk de XVIII die de paarden weer teruggaf aan de Venetianen, maar dat terzijde.
 
Arc de Triomphe du Carrousel 


Op 18 februari 1806 verordent Napoleon I de bouw van weer een triomfboog, ter ere van de militairen van het Grote Leger van de Revolutie en het Keizerrijk. Dit monument moest Parijs domineren en de architecten Chalgrin en Raymond volgen het voorbeeld van de Romeinse triomfboog van Titus: één enkele boog met zuilen. Het uiterlijk en de bestemming van de Arc de Triomphe, die geleidelijk tussen 1806 en 1836 gestalte kreeg, wordt niet minder dan zes maal grondig gewijzigd. Allereerst zorgde de bouw van de 50 meter hoge triomfboog voor de nodige problemen. Voor de stabilisatie van het 45 meter brede gebouw in de weke grond waren funderingen nodig van meer dan 8 meter diep. Het totaalgewicht van het monument, gebouwd uit steen uit de groeven van Château Landon, is ongeveer 100.000 ton. Het definitieve plan van de architect wordt pas in 1809 goedgekeurd. De beelden aan de zijden van de Champs Élysées en de avenue de la Grande Armee worden pas besteld in 1833 door de toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken: Adolphe Thiers. De beeldhouwwerken worden gemaakt door een twintigtal jonge talenten en beroemde meesters waaronder François Rude. Jean Pierre Cortot en Antoine Etex.
 
Detail van 'La Marseilllaise' van François Rude
 
Aan de kant van de Champs Élysées, aan de rechterkant, ‘ La Marseillaise’, het zinnebeeld der vrijheid gemaakt door Rude. Op de linkerpilaar een afbeelding van Napoleon als keizer met lauwerkrans, van de hand van Cortot. De beelden, voorstellende het Verzet en de Vrede, zijn te zien op de linker- en rechterpilaar aan de zijde van de avenue de la Grande Armee.  De lijst met namen verwijzen naar beslissende veldslagen en generaals uit de oorlogen die Frankrijk tijdens de Revolutie en onder het Keizerrijk heeft gevoerd. De inscripties werden pas in 1836 aangebracht door Koning Lodewijk Filips, uit respect voor Napoleon I. In totaal zijn 660 namen van personen en 174 namen van veldslagen aangebracht.
 
In 1853 belast Baron George Haussmann de architect Jacques Ignace Hittorff met de herinrichting van de place de l’Étoile, Omliggende gebouwen worden afgebroken om ruimte te maken voor nieuwe avenues. De 12 avenues worden vernoemd naar veldslagen en personen die verband houden met de militaire Franse geschiedenis. Hittorff ontwerpt ook de gevels van de 12 statige gebouwen aan de hoeken van de avenues. Zo staat de Arc de Triomphe centraal en loodrecht op de hoofdas, die Parijs van oost naar west doorkruist en de verbindtenis vormt met de Arc de Triomphe du Carrousel bij het Paleis van het Louvre, de obelisk op de place de la Concorde, gevolgd door de avenue de la Grande Armee.
 
Place de l’Étoile nu place Charles de Gaulle: Photo courtesy of Evan Gray
 
Het idee één enkele soldaat te eren, als symbool voor allen die voor het vaderland zijn gevallen wordt geboren in 1916, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het duurt nog tot 1921 voordat ‘De Onbekende Soldaat’ onder de boog wordt begraven. Postuum en in aanwezigheid van de Britse Eerste Minister, de maarschalken en de volledige Franse regering ontvangt ‘De Onbekende Soldaat’ de orde van het Légion d’Honneur, in 1802 door Napoleon Bonaparte ingesteld. De Eeuwige Vlam wordt op 11 november 1923 ontstoken door André Maginot, Minister van Oorlog en is sinds die dag altijd blijven branden. Het monumentale bouwwerk is sinds zijn voltooiing het beginpunt van parades, staatsbegrafenissen en overwinningsfeesten, zoals in 1840 voor de lijkstoet van Napoleon, in 1895 voor Victor Hugo, de overwinningsparade van 1919 en de bevrijding van Parijs door Charles de Gaulle in 1944. Vier jaar eerder had Hitler dit ook gedaan, maar vroeg op de morgen in een praktisch verlaten Parijs.
 
284 treden voeren naar een spectaculair uitzicht over de hoofdas van Parijs
 
In de Arc de Triomphe is ook een museum gevestigd. Je vindt er prenten en foto’ s van de grote momenten in de geschiedenis van het monument. Niet bijzonder spectaculair, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het spectaculaire uitzicht  vanaf het terras op de mooiste monumenten van de Franse hoofdstad, na het beklimmen van 284 treden.
 
Porte Saint-Denis
 
Parijs kent nog twee andere bijzondere triomfbogen annex poorten die toegang geven tot twee oude verbindingswegen waarvan zij de naam dragen.  De Porte Saint Denis vol met beelden van François Girardon, ook hier om de grote overwinningen te vieren van des Konings legers. En verder de Porte Saint Martin. Hij gedenkt de overwinning op de Driebond van Nederland, Duitsland en Spanje. Beide triomfbogen liggen op loopafstand van elkaar in het 10e arrondissement vlakbij het prachtige art-deco restaurant Brasserie Julien.
 
De ‘ Poort naar de Wereld’ of La Grande Arche de la Défense
 
Groot, groter, grootst is natuurlijk het 110 meter hoge bouwwerk van de Deense architect Otto von Spreckelsen, als onderdeel van de Grands Traveaux, op initiatief van de inmiddels overleden François Mitterrand. De reusachtige betonnen boog van 300.000 ton, in het hart van La Défense en helemaal vervaardigd van glas en wit Carara marmer: De ‘ Poort naar de Wereld’ of La Grande Arche, geopend in 1989 ter ere van 200 jaar Franse Revolutie. Met die constructie zorgde de Republiek voor een finaal hoogtepunt van de koninklijke en keizerlijke werkzaamheden van de voorbije eeuwen. Dit alles voor Koning, Keizer en Vaderland.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten