Deze
blog neemt je mee langs Nederlandse stakeholders in het meest opwindende
menselijke netwerk van Parijs: ‘Zij zijn ‘DE MAKERS. Deze blog brengt een deel van het creatieve
DNA van Parijs in kaart en beschrijft een stukje van deze dynamische keten. Je
maakt kennis met hen en ontmoet ze als het ware backstage, in hun studio's en
workshops om getuige te zijn van hun creatieve processen en werkzame leven. Het
mooiste van alles is dat het geen geheim genootschap is. Deze mensen zijn de
motoren van enkele van de meest opwindende plaatsen van de stad. Geen cynische
imitaties of het resultaat van berekende carrière moves, geen Instagram
influencers of concepten uitgevonden door algoritmes; dit zijn mensen van vlees
en bloed die een verlengstuk zijn van hun
passie en persoonlijkheid. In deze blog maak je kennis met ontwerpers,
kunstenaars, fotografen en meer. Een ieder zó uniek en speciaal, als de dingen
die ze maken.
(Vrij vertaald naar ‘The Makers Paris van Kate van den Boogert)
Paulus Bolten
Nederlander in Parijs, dandy, kunstenaar
met leer, schoen- en kledingontwerper, meester in het patineren of zoals de
Fransen het zouden zeggen l'artiste patineur'. Komend uit een gezin van acht
kinderen en een product van het
Amsterdam van de jaren zestig en zeventig. En die invloed is nog
duidelijk zichtbaar. "Die jaren waren vrolijk, optimistisch, ongeremd,
hoopvol en links. Maar ook verbeten, inktzwart, pessimistisch en rechts. Een
jeugd met vele gezichten vol van protest, vernieuwing en revolutionaire alternatieven.
Op kledinggebied kon alles. Afghaanse stinkjassen, kleurige blazers met
stropdassen en alles wat daar tussen zat. ‘Of je was soul of je was shit. Daar
komt ook zijn levensmotto vandaan: « L’enthousiasme c’est d’avoir la liberté de
penser autrement. C’est une ouverture d’esprit sur le monde et c’est comment je
détermine ma vie et ce que j’ai envie d’en faire » De geestdrift en vrijheid om
anders te zijn en zelf te besluiten hoe ik mijn leven wil leven."
Met zijn boudoirachtige ambiance zou de winkel niet misstaan in het rijtje van Savile Row. Een straat in de Londense wijk Mayfair die erom bekend staat dat er veel kleer- en schoenmakers gevestigd zijn. Paulus Bolten shoe-boudoir, tussen namen als 'Cat & the Dandy', 'Chester Barrie', 'Dege & Skinner', 'Huntsman & Sons', en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan. De prachtige 'vlammende' schoenen gepatineerd in vele kleuren doen mij denken aan het abstract expressionistische werk van de Amerikaanse schilder Mark Rothko. Zou het trouwens toeval zijn dat Bolten's zaak is gevestigd in de rue Le Sueur? Eustache Le Sueur (1617-1655) was namelijk een Frans decorateur.
Zijn kledinglijn is een 'suite logique -
logisch gevolg'- op zijn schoenenlijn, ontworpen met dezelfde eigenzinnigheid. “Ik
ben begonnen met ontwerpen van kleding, met als doel mijn eigen garderobe
interessanter te maken. Kleding is uiteindelijk mijn manier om conventionele
agressies kwijt te raken, de een noemt het ijdelheid, ik noem het mijn
levensvisie. Ondanks mijn misschien wat 'ongewone' kijk op dit fenomeen weet ik
heel goed dat dit een kleine niche is. Want ondanks al mijn efforts zit ik toch
buiten de conventionele markt, dus adresseer ik me aan mensen die dezelfde
soort passies delen, een soort van 'fashion-complicity'. Of dat zal lukken weet
ik echt niet, maar zou wel leuk zijn wat medeplichtigen, gelijkgestemden, op
die manier te kunnen ontmoeten. Ik probeer van mijn leven een avontuur te maken
zonder te beseffen dat dat al lang aan de gang is. Aldus Paulus Bolten.
XUAN
Thu Nguyen, geboren in Vietnam maar
opgegroeid in Nederland waar haar ouders een textielbedrijf runnen. Thu is
couturier in Parijs. In 1999 studeerde zij af aan het prestigieuze Charles
Montaigne mode instituut, nu beter bekend als het Amfi. Alumni van de
Amsterdamse academie werken bij topmerken als Nike, Tommy Hilfiger, of bij
ketens als H&M en We Fashion.
Voor Thu ligt dat duidelijk anders. Na
haar afstuderen begon ze in Amsterdam haar eigen modelabel. In de
daaropvolgende jaren ontving ze een nationale prijs ter ondersteuning van jonge
Nederlandse modeontwerpers, en presenteerde ze haar werk in Gorizia, Italië,
samen met 39 andere opkomende ontwerpers. Amsterdam bleek al snel te klein en
vier jaar later opende ze haar eigen boetiek in de Parijse wijk Marais, waar ze
begon met zelf ontworpen prêt-à-porter collecties onder het modemerk XUAN.
Als een van de zeer weinige Nederlandse
couturiers is Thu geïnviteerd door de ‘Fédération de la Haute Couture et de la
Mode’ (FHCM). Een Frans instituut dat al bestaat sinds 1868 en toen bekend
stond als ‘Chambre Syndicale de la Couture, des Confectionneurs et des
Tailleurs pour Dame’. Zij bepalen de data voor de Paris Fashion Weeks. Andere
Nederlandse couturiers met dezelfde erkenning zijn: Victor & Rolf, Ronald
van der Kemp en Iris van Herpen.
Louise-Jacqueline
“Parijs is voor mij duidelijk een vrouw, ze is verleidelijk, ontzettend elegant en verfijnd maar ook moeilijk te veroveren. Dit is een van de redenen dat ik hier naartoe moest. Andere reden is dat ik altijd al een aantrekkingskracht heb gevoeld voor Parijs. Ik ben half frans, mijn moeder is een Française dus ik moest naar deze stad om mijn Franse kant te ontdekken. Ook heb ik, voordat ik naar Paris verhuisde, veel gereisd voor mijn vorige banen als designer en daarvoor veel steden verkend waaronder New York, London, Barcelona, Milaan, Hongkong, Taipei, Seoul etc. etc. maar er is geen stad zoals Paris, waar ik gelijk voelde, “ja ik ben hier thuis!” Aan het woord is Louise Jacqueline, Nederlandse modeontwerpster die op haar 29e besluit om haar leven een andere wending te geven door het lanceren van een eigen modemerk in modestad Parijs.
Met haar eigen label wil ze elke vrouw met haar
creaties tot bloei brengen, tot de perfecte versie van zichzelf. Haar
inspiratie haalt ze uit de tulp. De vormen, belijningen, verfijndheid zijn
allemaal te herleiden naar deze bloem die voor haar staat voor de kracht van de
vrouw. Elke creatie draagt de naam van een tulp. Er zijn oneindig veel
variaties van tulpen, rechte, puntige, lelievormige, maar ook met gekartelde
bloemblaadjes, of dubbele tulpen die zo rond en vol zijn als pioenrozen. Deze
vormen en kleuren staan centraal in de stijl van haar label LOUISEJACQUELINE”.
Onderneemster, ontwerpster en couturière. In Frankrijk is er een betere
omschrijving voor zo iemand; ‘une créatrice’.
https://www.louisejacqueline.com/
Margot van Huijkelom
Voor het grote publiek werd de
Nederlandse Margot van Huijkelom bekend door haar tekeningen van de Fashion
Week, die groot werden afgedrukt in de Franse krant Le Monde. Ze woont en werkt
als mode tekenaar en beeldend kunstenaar vanuit haar atelier in Barbizon, een
kunstenaarsdorp net ten zuiden van Parijs. Inmiddels woont ze daar al zo’n
dertig jaar maar ze is ook nog regelmatig in Nederland te vinden. Haar werk is
en wordt regelmatig gepubliceerd in vooraanstaande modebladen waaronder diverse
edities van de Vogue Japan, l’Officiel, maar ook zijn haar illustraties
opgenomen in verschillende boeken van de Duitse uitgever Taschen. Verder staan
op haar klantenlijst namen als Harrods, reclame- en communicatie adviesbedrijf
Publicis, Swarovski, cosmetica giganten als Clarins, l’Oreal en Lancôme. Voor
de Franse krant Le Monde heeft ze tijdens de haute couture fashion week in
Parijs gewerkt met Valentino en Dior. Als een van de weinige gelukkigen kreeg
ze de vrijheid om backstage rond te lopen tijdens de catwalk shows. Na de shows
naar huis om de mode-illustraties af te maken met een zeer strakke deadline,
voor 5 uur ’s ochtends, om die zelfde
dag paginagroot te worden afgedrukt.
"Mijn passie begon met een potlood
en een rol behangpapier welke ik fanatiek vol tekende om vervolgens aan de
volgende rol te beginnen. Ik wist altijd dat ik mode illustrator en kunstenares
wilde worden. Als zesjarige kinderen creëerden mijn vriendin Karolien en ik
modebladen; we tekenden ze vol met onze illustraties en we verkochten ze in
onze buurt. Na het behalen van een masterdiploma Artez (Nederlandse hogeschool
voor de kunsten) en een postacademische studie verliet ik Nederland om de
wereld van Parijse elegantie te ontdekken die mijn werk als art-director,
ontwerper en mode-illustrator beïnvloedde. Ik werd verliefd op Parijs maar ook
op een Parisien. Ik kon toen niet meer terug”, aldus Margot.
Bijna ontdaan van haar omgeving blijft
de vrouw in haar werk dè hoofdpersoon, een ode aan haar vrouwelijkheid. haar
tekeningen zijn portretten met typisch vrouwelijke uitdrukkingen die ze graag
uitbeeld: brutaliteit, verwondering, valse naïviteit, vindingrijkheid, verleiding
...
Lange tijd waren mode-illustraties
beschrijvend. Ze moesten worden gebruikt om mode op te roepen en kleding te
reproduceren. De opkomst van de fotografie heeft deze kunst van detail en
grondigheid bijna een fatale slag toegebracht. Maar de kunst van de illustratie
is gelukkig bewaard gebleven. Mede dankzij Nederlandse grootheden als Piet
Paris en Margot van Huijkelom.
Stein van Oosteren
Deze Nederlander staat inmiddels in
Parijs en omstreken bekend als de man van 300 miljoen. Hij kreeg het voor
elkaar dat de Franse overheid 300 miljoen heeft uitgetrokken voor het aanleggen
van 650 kilometer aan onafgebroken en veilige fietspaden in en rondom Parijs,
om zo de belangrijkste voorsteden van de regio met elkaar te verbinden. Het
idee is geënt op het bestaande regionale treinnetwerk de RER. Het bedrag is 60%
van de totale investering die nodig is. De totale investering voor de RER-V
bedraagt 500 miljoen.
Stein woont in Fontenay-aux-Roses, zo’n
6 kilometer ten zuiden van Parijs. Dagelijks gaat hij op de fiets naar de
Nederlandse ambassade aan de rue Eblé 7-9 in het zevende arrondissement van
Parijs waar hij, sinds 2011, werkt als diplomatiek attaché bij de Nederlandse
Permanente Vertegenwoordiging van UNESCO, de VN –organisatie voor cultuur,
onderwijs, wetenschap, communicatie en
informatie.
“Tijdens het fietsen van en naar mijn
werk viel het mij op hoe weinig fietsers ik tegenkwam terwijl de straten naar
mijn werk vol stonden met in file rijdende auto’s. Omdat ik me wat alleen
voelde op de fiets, leek het me een goed idee als er wat meer aan fietsbeleid
gedaan werd. Ik heb toen een werkgroep opgericht. De werkgroep werd een
vereniging, FARàVélo die nu meer dan 100 leden heeft en waar ik de voorzitter
van ben”. “Al snel realiseerde ik dat FARàVélo maar één van de vele
verenigingen was, en dat er een hoop andere waren in de steden om me heen. Als
Hollander en ook nog diplomatiek attaché ben ik gewend om samen te werken:
alleen ga je sneller, maar samen kom je verder. Dus ik dacht: laat ik ze
allemaal uitnodigen om kennis te maken en te kijken hoe we gezamenlijk aan
fietsprioriteiten kunnen werken. In januari 2020 presenteerden we ons idee in
de media. We noemden het de RER-V van RER-Vélo (fiets). Het idee erachter: het
spoornetwerk in Île-de-France heet RER, en door de naam RER-V als fietsvariant
te gebruiken, maakten we duidelijk dat het hier om een heus netwerk gaat. Zijn
rol in dit verhaal is, naast die van initiatiefnemer en de “vonk”, ook die van
communicator. Onlangs verscheen zijn essai “Pourquoi pas le vélo”, waarin hij
met humor het Franse debat over de fiets analyseert om de fietsrevolutie te
versnellen.
Bart Koetsier
Wonend en werkend in Parijs werkt Bart
onder andere in opdracht van Le Monde, de Volkskrant, NRC Handelsblad, Vrij
Nederland en de Morgen. Bart is een Nederlandse portret- en documentair
fotograaf. De mens staat centraal in Koetsiers foto's - zowel in portretten als
in documentaire beelden. Hij zoekt echter ook naar plaatsen en objecten om zijn
verhaal te vertellen. Een constante in Barts werk is een sterk
cinematografische sfeer en een alles bepalend aspect is het gebruik van het
bestaande licht. Een voorval transformeert in een scene, mensen worden
karakters en locaties vormen het decor.
Zijn Parijse beelden in het boek ‘Met
Parijse pen’ komen voort uit zijn dagelijkse zwerftochten die hij gedurende zes
jaar door de stad maakte. Alle honderd foto’s in het boek zijn gemaakt tussen
2014 en 2020. De nachtfoto’s, gemaakt in Parijs, maken onderdeel uit van zijn
fotoserie ‘Taillights Fade’, een persoonlijk document over het leven van de
nacht in de straten van Europa. Een serie die ooit begon in Amsterdam en met
hem mee verhuisde via Brussel, Marseille, Warschau, Palermo en Athene naar
Parijs. ‘Taillights Fade’ werd in 2014 genomineerd voor de Magnum Emerging
Photographer Fund en werd onder andere gepubliceerd door Burn Magazine, The Guardian,
GUP Magazine, New Dawn Paper en Vice.
Bart Koetsier exposeerde delen van
‘Taillights Fade’ in Parijs in 2020/2021 bij Polka Factory, in 2019 bij Maison
de la Poésie, in 2017 samen met Koos Breukel tijdens het jaarlijkse boekenbal
georganiseerd door de Nederlandse ambassade in Parijs en in 2016 ter
gelegenheid van Paris Photo in het Atelier Néerlandais. Zijn werk is ook te zien
op het Fotofestival Naarden 2021.
Konrad Schmidt
Konrad Schmidt woont en werkt in Parijs en Hamburg maar is met name bekend door zijn bekroonde boek ‘Hôtel Noir’. Een plan waar hij al sinds 2010 mee rondliep. “Een fotoboek over 'stunning sexy women', gefotografeerd door mij in Parijse hotelkamers”, aldus Schmidt. Het is gepubliceerd in november 2019. De cover is uitgevoerd in zwart fluweel, 80 pagina's dik, en een bijzonder formaat; 25 cm x 17 cm. Er was ook een 'limited edition' van 69 stuks, maar deze waren in enkele dagen totaal uitverkocht. Een echt 'collectors item'.
Zijn fotowerk:
"Verleiding die zich kenmerkt door modieuze elegantie, een ongekend gevoel
voor erotiek, het spelen met licht en vormen". Zijn modellen zijn min of meer gekleed of
naakt, prachtig gefotografeerd in kleur maar steeds vaker in zwart-wit.
Serieus, ingetogen, in zichzelf gekeerd, sensueel, uitdagend, maar altijd met
een groot gevoel voor stijl. “Ik hou er van om te verleiden met mijn foto's, om
juist niet alles te laten zien wat het menselijk brein zelf kan invullen".
Geen wonder dat hij geselecteerd werd als volwaardig maar ook jongste lid van
het gerenommeerde Duitse BFF: 'Der Berufsverband Freie Fotografen und
Filmgestalter', gevestigd in Stuttgart.
Jos Verheugen
Sinds 1994 woonachtig in Parijs en een toegewijd portretschilder en schilder van het weelderige gerijpte vrouwelijk naakt. Eerder sprong vooral zijn serie ‘Vrij-naar-Mondriaan’ in het oog. In dit veelomvattende project transformeerde Jos de abstracte composities van Mondriaan door er figuratieve elementen, met name dieren, aan toe te voegen. Verheugen ontdekte dat je voor elke compositie van Mondriaan diersoorten kunt vinden die zich er perfect in thuis voelen. Door de symbiose met hun vacht of verenkleed of hun natuurlijk gedrag, bijvoorbeeld. Zo creëerde hij een derde dimensie in Mondriaans schilderijen.
De dieren geven een nieuwe interpretatie aan de
schilderijen: slangen leiden de blik van de toeschouwer door het lijnenspel van
Mondriaan, een groep pimpelmeesjes legt een diagonaal bloot binnen de
rechthoeken van Mondriaan. Middels zijn artistieke werk strijdt Jos Verheugen
tevens tegen ecologische misstanden. Hij vecht onder meer met hart en ziel
tegen de absurde wetgeving in het land waar hij woont, Frankrijk, die het
Franse jagers toestaat tal van typische Nederlandse weidevogels, waarmee het
slechter en slechter gaat, tijdens hun trek naar het zuiden neer te schieten. Recentelijk
zijn in Jos Verheugens werk ook wulpse vrouwelijke rondingen die Mondriaans
rechtlijnigheid komen verlevendigen.
Het atelier van Jos Verheugen is gelegen
in het wijkje Butte-aux-Cailles en is op afspraak te bezoeken.
Petra Ponfoort
Op haar LinkedIn profiel omschrijft de rasechte
Amsterdamse Petra Ponfoort zich als fixer, locatie scout, vertaler, producer
voor Internationale en Nederlandse film- en tv producties. Ze woont en werkt al
22 jaar in Parijs in de wijk Batignolles. Ze spreekt maar liefst 6 talen;
Nederlands, Frans, Engels, Italiaans, Duits en Sloveens. Zij was onder andere
de vertaalster voor de beroemde fotograaf Yann Arthus Bertrand die wij kennen
van zijn prachtige fotografie van onder andere ‘Earth from Above’. Voor de
oplettende TV-kijker komt haar naam regelmatig voor op de aftiteling van
diverse Nederlandse TV- en filmproducties waaronder: ‘Wimpie & de Domino’s on Tour’ gepresenteerd
door Dieuwertje Blok. Wimpie
& de Domino’s is een serie over een verstandelijk gehandicapte rock en roll
band uit Amsterdam. In deze roadmovie worden ze gevolgd als ze on tour gaan,
naar Frankrijk. Maar ook ‘Op reis met Ilja Gort’ waar Gort de kijker mee neemt op
een culinaire reis door Frankrijk. Zij is de spil achter het kunstprogramma van
AVRO-TROS ‘Jeroen Krabbé op zoek naar Chagall’ of met Philip Freriks ‘Hollander
in Parijs’ waar Philip stapt in de voetsporen van Nederlandse kunstschilders in
het negentiende-eeuwse Parijs. En ken je nog de belofte van Mathijs van
Nieuwkerk en zanger en winnaar van de ‘Slimste Mens’, Rob Kemps, om een
programma te maken over hun liefde voor het Franse chanson. Ook daar speelt
Petra op de achtergrond weer een belangrijke rol als fixer en locatiescout.
(uitzending in september van dit jaar). Verder; op zoek naar het ‘Verborgen
Verleden’ van Jennifer Hoffman. Hierdoor komt Jennifer uiteindelijk in Parijs
terecht. En wij uiteindelijk ook!
Friso Wijnen
Friso is hoofd cultuur
en communicatie van de Nederlandse Ambassade gevestigd in Parijs en
verantwoordelijk voor het prestigieuze Atelier Néerlandais eveneens in Parijs.
Veel van bovengenoemde ‘Makers’ zijn lid van dit instituut.
Het Atelier Néerlandais is een platform
voor Nederlands ontwerp, de kunsten en het boek: voor culturele ondernemers.
Het is onderdeel van de Nederlandse ambassade die het Atelier Néerlandais in
2014 heeft opgericht en financiert. Gevestigd aan de rue de Lille 121. Ondernemers, instellingen en zelfstandigen in
de creatieve bedrijfstakken gebruiken het Atelier Néerlandais voor
bijeenkomsten, productpresentaties, modeshows, cursussen en vergaderingen. Ze
kunnen tevens een beroep doen op het advies en diensten van de Ambassade, zowel
op economisch als op cultureel terrein. Ook de ambassade benut het Atelier
Néerlandais voor activiteiten met een publiek karakter, zoals lezingen,
debatten, exposities en netwerkbijeenkomsten, in de regel met Nederlandse en
Franse partners. Al deze private en publieke activiteiten bevruchten elkaar. In
de kern is dit het Atelier Néerlandais: een plek voor de makers, in het hart
van Parijs. Met enige trots kan ik zeggen dat Paris FvdV lid is van dit
prestigieuze instituut. Wil je meer weten of ben je zelf geïnteresseerd, neem dan
contact op met Lilian Widdershoven. Zij is sinds 4 januari van dit jaar coördinator
van het Atelier Néerlandais. Telefoonnummer: +33 1 45 50 47 04 of mail naar info@atelierneerlandais.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten