Net als 'nine-eleven', 11 september 2001, zit de datum van 31 augustus 1997 nog steeds in mijn gedachten gegrift. De dag dat Diana, Princess of Wales dodelijk verongelukte in de tunnel onder de Pont l'Alma in Parijs. Afgelopen woensdag was het exact 24 jaar geleden. Zo rond 01.30 in de nacht vult de straat zich met blauwe zwaailichten van een ambulance vergezeld door verschillende motoragenten. De ambulance rijdt opvallend langzaam, tussen de 40 en 50 kilometer per uur richting het Hôpital de la Pitié-Salpêtrière. Aan boord Michel Massebeuf chauffeur van de Service d’Aide Medicale d’Urgence (Samu) en de arts Jean-Marc Martino. Bijna niemand is op dat moment op de hoogte dat de vrouw in de ambulance de ‘Princes of Wales is’, lady Diana, slachtoffer van een ongeluk dat om 00.23 uur plaatsvond bij de ingang van de Pont d’Alma-tunnel. Even voorbij de Jardin des Plantes stopt de ambulance toen de bloeddruk van Diana daalde en er de angst was dat haar hart zou stoppen.
Rond 02.00 uur stopte de ambulance bij
het ziekenhuis waar trauma artsen de hartreanimatie overnamen. Immense interne
verwondingen, door de klap van het ongeluk bleek dat haar hart was verplaatst
naar de rechterkant van de borst met als gevolg dat de longader en het
hartzakje scheurde, werden haar fataal. Na herhaalde reanimatiepogingen
waaronder interne hartmassage, die de prinses niet deden herleven, accepteerde
het medische personeel dat de strijd om haar leven te redden verloren was
gegaan. Om 04.00 uur werd Diana dood verklaard. Ze was 36 jaar oud.
Het ziekenhuis La Salpêtrière in het 13e arrondissement
Haar laatste reis van het Ritz naar La
Salpêtrière is haast symbolisch gezien de geschiedenis van dit ziekenhuis. Want
La Salpêtrière is niet zomaar een Parijs ziekenhuis. Het was gebouwd om alleen
de meest ellendige verschoppelingen en afwijzingen van de samenleving te
beschermen. Dat prinses Diana daar moest sterven, is bijzonder aangrijpend,
omdat ze de afgelopen jaren van haar leven juist had besloten haar tijd te
besteden aan de minder bevoorrechte leden van de samenleving.
La Flamme de la
Liberté, place de l'Alma, boven op de tunnel van de avenue New York, 8e
arrondissement, metro Alma Marceau
Candle in the wind
Op enkele meters van de plek waar het
ongeluk gebeurde staat 'La Flamme de la Liberté' een exacte kopie, op ware
grootte, van de bovenkant van de fakkel in de hand van het Vrijheidsbeeld bij de ingang van de haven
van New York City. Het is een geschenk aan de stad Parijs van de International
Herald Tribune. Dit vanwege de viering in 1987, van de honderdste verjaardag
van deze Engelstalige krant in Parijs. De krant is opgericht op 4 oktober 1887.
Het was tevens een blijk van dank voor de restauratie van het vrijheidsbeeld,
drie jaar eerder, door twee Franse bedrijven:
namelijk, Métalliers Champenois en de Gohard Studios.
De vlam van de vrijheid staat ook symbool voor de hechte vriendschap tussen Frankrijk en de Verenigde Staten. Het geld, ruim $ 400.000, was bijeengebracht door diverse Amerikaanse donoren. Oorspronkelijk zou het monument geplaatst worden op de Place des États-Unis in het 16e arrondissement, maar de toenmalige burgemeester van Parijs Jacques Chirac was hier fel op tegen. Na een langdurige periode van onderhandelingen werd besloten, dat de vlam zou worden geplaatst op een stukje niemandsland in de buurt van de kruising van de avenue New York en de place de l'Alma. Het monument, een 3,5 meter hoge sculptuur van een vlam, uitgevoerd in koper bedekt met bladgoud, ondersteund door een voet van grijs en zwart marmer, werd op 10 mei 1989 ingewijd door Jacques Chirac.
De indrukwekkende hulde van Elton John tijdens de begrafenis van Prinses Diana heeft er toe bijgedragen dat juist dit monument tot op de dag van vandaag, nog steeds wordt gezien als een monument ter nagedachtenis aan Diana, Princess of Wales. Elke dag, tot op de dag van vandaag worden er bloemen gelegd en foto's geplakt. Nu 24 jaar later is de vlam die brandt, in de vele harten van mensen, nog steeds niet opgebrand.
Goodbye
England's rose
May
you ever grow in our hearts
You
were the grace that placed itself
Where
lives were torn apart
You
called out to our country
And
you whispered to those in pain
Now
you belong to heaven
And
the stars spell out your name
And
it seems to me you lived your life
Like
a candle in the wind
Never
fading with the sunset
When
the rain set in
And
your footsteps will always fall here
Along
England's greenest hills
Your
candle's burned out long before
Your
legend ever will
Loveliness
we've lost
These
empty days without your smile
This
torch we'll always carry
For
our nation's golden child
And
even though we try
The
truth brings us to tears
All
our words cannot express
The
joy you brought us through the years
And
it seems to me you lived your life
Like
a candle in the wind
Never
fading with the sunset
When
the rain set in
And
your footsteps will always fall here
Along
England's greenest hills
Your
candle's burned out long before
Your
legend ever will
Goodbye
England's rose
May
you ever grow in our hearts
You
were the grace that placed itself
Where
lives were torn apart
Goodbye
England's rose
From
a country lost without your soul
Who'll
miss the wings of your compassion
More than you'll ever know
Op 14 juni 2008 is een nieuwe sculptuur,
die de vrijheidsvlam symboliseert en ontworpen door Jean Cardot, onthult in de
tuinen van de Amerikaanse Ambassade aan de place de la Concorde. De toenmalige
Franse President Nicolas Sarkozy, en toenmalige Amerikaanse President George W.
Bush bezegelde hierbij opnieuw de hechte band tussen de Verenigde Staten en
Frankrijk. Zo lijkt de 'Flamme de la Liberté' bij de Pont d'Alma toch de
'Candle in the Wind' van Diana te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten