METROSTATION LOUVRE RIVOLI

 

Buiten de benenwagen is de metro van Parijs mijn favoriete vervoermiddel. Waar en hoe lang je ook wandelt, verdwalen is onmogelijk. Je komt altijd wel weer een metrostation tegen waar je de metro kunt nemen naar je volgende bestemming. Het waren de Franse ingenieurs Brame en Flachat, van de spoorwegmaatschappij Paris-Saint-Germain, die in 1855 met het idee kwamen, om een gesloten ondergronds netwerk aan te leggen van Gare du Nord naar de markthallen in het centrum van Parijs. Dit om de aanvoer van goederen naar de 'Buik van Parijs' efficiënter te laten verlopen. Waren deze plannen direct uitgevoerd, dan was Parijs de eerste stad in de wereld met een metro. Echter, het duurde een halve eeuw voordat de eerste metrolijn werd geopend en wel op 19 juli 1900. Speciaal aangelegd voor de wereldtentoonstelling. Van oost; Porte de Vincennes, naar west; Porte Mailot, een traject van 10,3 kilometer met 18 stations. Een kaartje 2e klasse koste in die tijd 0,15 Franse franc en 0,25 Franse franc voor reizen in de 1e klasse. Nu loopt Lijn 1 van Château de Vincennes naar La Défense en is meteen de drukste metrolijn van Parijs. Bijna een half miljoen passagiers per dag, met een jaartotaal van 168 miljoen per jaar (cijfer 2024). Lijn 1 telt 25 stations waarvan één station geldt als een van de mooiste stations van het spoorwegennet van het Îlle-de-France, en daarom zeer populair bij toeristen en Parijzenaars. Volgens schattingen van de RATP bezoeken jaarlijks zo’n 1,87 miljoen reizigers dit station.

Louvre Rivoli, een van de mooiste stations van het spoorwegennet van het Îlle-de-France

 

Dit station, destijds ‘Louvre’ geheten werd in 1968 op initiatief van de toenmalige minister van Cultuur, André Malraux heringericht met de installatie van diverse replica’s van historische sculpturen uit het Louvre in een volledig nieuw ontworpen ruimte door de Franse architect Robert Venter.

Nog even wat geschiedenis. Het begon allemaal in 1898 met de Compagnie du chemin de fer métropolitain de Paris (CMP). De stad was verantwoordelijk voor de aanleg van de ondergrondse infrastructuur, terwijl de levering van sporen, rollend materieel en stationuitrusting werd toevertrouwd aan de CMP. Deze werd in mei 1898 opgericht om de concessie voor de exploitatie van de metro te verkrijgen. Station ‘Louvre’ werd geopend op 13 augustus 1900, iets minder dan een maand nadat het eerste deel tussen de Porte de Vincennes en Porte Maillot in gebruik werd genomen. Deze metrolijn was bedoeld voor de Wereldtentoonstelling van 1900, maar het werd voornamelijk gebouwd langs een oost-westverbinding op de rechteroever, die het meest geschikt was om aan de behoeften van het publiek te voldoen. Om economische redenen hadden de meeste stations voor dit eerste bouwproject slechts één toegang via de weg, die naar een ondergrondse kaartverkoop leidde. Er was geen sprake van uitgangen of secundaire toegangen, die pas later wijdverspreid zouden worden.

 

Op de perrons staan kopieën van kunstwerken die in het Louvre tentoongesteld worden

Station Louvre werd in 1989 omgedoopt tot ‘Louvre Rivoli’, De renovatie van het Musée du Louvre in 1989 en de verplaatsing van de hoofdingang in 1990 onder het Cour d'Honneur via de Pyramide leidde tot de verplaatsing van de metro-ingang naar het station Palais Royal. Voorheen was de ingang naar het Louvre Paleis via de Mansart-zuilengang aan de oostzijde. Tegelijkertijd werd het station Louvre omgedoopt tot Louvre - Rivoli om de nadruk te leggen op de verbinding met de Rue de Rivoli, waarvan de naam een overwinning herdenkt die Napoleon Bonaparte in 1797 op Oostenrijk behaalde.

De typische Metropolitain typografie werd ontworpen door de Fransman Georges Auriol

 

Het station heeft één ingang / uitgang aan de rue de l’Amiral-de Coligny die rechts van nummer 8 van deze straat uitkomt via een vaste trap op de kruising van de rue de Rivoli en rue du Louvre. De ingang is ontworpen door Hector Guimard die bij decreet van 1944 is geregistreerd als historisch monument op 12 februari 2016. Al sinds 1900 speelt het design en de architectuur een belangrijke rol in het ontwerp van de Parijse metro. Wie kent niet de beroemde witte, vierzijdig afgeschuinde,  geglazuurde metro- tegels van zandsteen die werden gefabriceerd door het bedrijf Boulenger in Choisy-le-Roi, Val-de-Marne? Of de prachtige Art Nouveau ingangen ontworpen door Guimard, gebouwd tussen 1900 en 1913, met hun smeedijzeren bogen en amberkleurige lampen. De typische Metropolitain typografie werd ontworpen door de Fransman Georges Auriol.

Kopie van 'de stervende slaaf' van Michelangelo

 

Station ‘Louvre-Rivoli’ beschikt over een museumwaardige scenografie, met diverse opmerkelijke beelden en videovertoningen. De Bourgondische zandstenen muren, het verlaagde plafond en de keuze voor zwart als overheersende achtergrondkleur creëren een bijzondere en verfijnde sfeer. Unieke verlichtingsarmaturen versterken deze museale sfeer nog verder, waardoor het station een werkelijk meeslepende ervaring wordt. Wat het Louvre-Rivoli echt bijzonder maakt, zijn de glazen kasten met reproducties van oude kunstvoorwerpen en bekende beelden die de platforms sieren. De hoogwaardige afgietsels op de beide perrons zijn gemaakt door de Réunion des musées nationaux Grand Palais. Als je geen haast hebt doe dan net als ik en neem dan de tijd om uit te stappen en de details van het station te bewonderen terwijl je wacht op de volgende trein. Zoals ik al eerder zei is de inrichting van het station een van de mooiste van het Parijse metronet. Op de perrons staan kopieën van kunstwerken die in het Louvre tentoongesteld worden en vier periodes in de kunstgeschiedenis vertegenwoordigen: de Egyptische oudheid, de Grieks-Romeinse periode, de Oosterse beschavingen en de Franse middeleeuwen. Ze zijn opgesteld van west naar oost van de ingang tot de achterkant van de perrons.

Kopie van de Venus van Milo, -150

 

Zuidplatform richting Château de Vincennes:

·        Diane de Gabii 1694 (waarschijnlijk de Griekse godin Artemis)

·        Osorkon I, -924 (de tweede farao van de 22e dynastie)

·        Socrates (filosoof)

·        Gudea -2120 (de prins van Lagash)

·        Livia Drusilla 25 (vrouw van keizer August)

·        Kubusbeeld van Ouahibré, -595 (Egypte)

·        Buste van Marie-Antoinette, 1782 (Koningin van Frankrijk echtgenote van koning Lodewijk XVI

·        La Liberté 1839 (Icoon van de vrijheid)

·        Amon en Toetanchamon, -1330 Afkomstig van de tempel van Amon-Re

·        Milo van Croton, 1768 (Figuur uit de Griekse oudheid)

·        La Vierge de l’Annonciation, 1335

·        De 'Athena a la ciste', 2^e eeuw (Ook bekend als de 'Pallas Athena van Velletri')

 Kopie van 'Amenemhat III, -1843 Farao van de 12e dynastie

 

Noordplatform, richting La Défense

·        Codex van Hammurabi, -1792 / -1750 (1e dynastie van Babylon)

·        Verheerlijking van de bloem - Stèle funéraire de l'exaltation de la fleur,  -470

·        Groot hoofd met Tulband van Gudea, prins van Lagash, -2120

·        Hoofd van de Dwaze Maagd -  Tête de Vierge folle, 1230

·        Stervende slaaf, Michelangelo, 1513

·        Godin Nephthys, -1391 (Zuster van Isis en Osiris)

·        Venus van Milo, -150

·        Amenemhat III,  -1843, (Farao van de 12e dynastie)

·        Apollo van Piombino, -125 / -100 (De god Apollo als jonge man)

·        Egyptische godin Sekhmet , -1390

 

Aan het einde van het perron bevindt zich een historische plattegrond van het Louvre en reproducties van oude gravures van het paleis. Wat ook bijdraagt aan de museale sfeer is het ontbreken van reclameposters op de perrons.

 

In mei 1991 werd het station nog op brute wijze vernield door een groep graffiti spuiters die zo media-aandacht wilde krijgen om graffiti in Parijs te promoten. De schade bedroeg 500.000 Franse franc. Hiphopgraffiti verscheen voor het eerst halverwege de jaren ‘80 op de muren van Parijs en Noord-Europa. Begin jaren ‘90 wekte het aanzienlijke media-aandacht en tot op de dag van vandaag is het onderwerp van verhitte controverse en misverstanden. De tags, die het metrostation ‘Louvre-Rivoli’ bedekten, werden het minst begrepen en het meest bekritiseerde element van de graffitibeweging. Toch vormden ze de basis van de hele beweging, die halverwege de jaren ‘70 in Philadelphia begon.

Gezien de toename van illegale graffiti en de hoge kosten die particulieren en gemeenten maken om hun eigendommen te herstellen, is de repressie verscherpt conform artikel 1382 van het Wetboek van Strafrecht, met straffen tot twee jaar gevangenisstraf en een boete die kan variëren van € 3.750 tot € 30.000. 

Het station ‘Louvre-Rivoli’ bevindt zich tussen de stations ‘Palais Royal – Musée du Louvre’ en Châtelet.