KONINGSDAG OP DE NEDERLANDSE RESIDENTIE IN PARIJS

Je merkt het al als je met de auto de oversteek maakt bij de Seine van het eerste, naar het zevende arrondissement. Rijdend via de altijd drukke place de la Concorde zie ik voor mij het prachtige gebouw van de Chambre des Députés of de Assemblée Nationale. De Franse Tweede Kamer, is gevestigd in het Palais Bourbon. Dit paleis, gebouwd in 1722, is genoemd naar de eerste eigenares, de hertogin van Bourbon, een buitenechtelijke dochter van Lodewijk XIV. Het ligt pal tegenover de Madeleine, aan de overkant van de Seine, daar waar de Place de la Concorde wordt verbonden door de sobere Pont de la Concorde met de chique Quai d'Orsay.

Ontvangst bij de Nederlandse Ambassadeur; de erewacht verzorgd door een delegatie van het 44e Pantserinfanteriebataljon, Garderegiment Infanterie, Johan Willem Friso

We begeven ons naar het nobele Faubourg Saint-Germain, de wijk van de adel en de aristocratie, vol met ministeries en ambassades. Tot de 16e eeuw was dit het grondgebied van de machtige Abdij van Saint-Germain-des-Prés. Saint Germain was ooit een raadgever van de Franse koning en vanaf 556 bisschop van Parijs. Des Prés betekent letterlijk 'in de velden'. De abdij werd omgeven door akkers, weiden en jachtterreinen. Deze werden in de achttiende eeuw geconfisqueerd door de universiteit en de Franse adel. De huidige stadspaleizen of hôtels, statige herenhuizen, dateren allemaal uit de eerste helft van de achttiende eeuw, toen de Marais uit de gratie was. Op een gebied van circa tweehonderd hectare vind je er wel honderdvijftig.

Het zevende arrondissement behoort tot 'les beaux quartiers'. Het is een gegoede buurt, waar de huren en koopprijzen behoorlijk hoog zijn. Een groot arrondissement, met lange straten en lanen, die tal van oude hôtels herbergen, vaak met grote tuinen. Hôtel komt van het Latijn; 'hospitum', herberg. In de 17e eeuw oorspronkelijk het huis van een adellijke heer. Later werd het de algemene aanduiding voor paleisachtige gebouwen met een privé of openbaar karakter.

Meer dan 500 genodigden uit binnen- en buitenland maken hun opwachting

Ik parkeer mijn auto in de rue Saint Dominique. Het is bijna 12 uur en een voorjaarszonnetje verlicht de vanillekleurige gevels van de huizen. Ik ben op weg naar de rue de Grenelle, dit op uitnodiging van Nederlandse Ambassadeur in Frankrijk Z.E. Mr. Ed Kronenburg en zijn charmante echtgenote Liliane, voor de viering van Koningsdag in Parijs.

De rue de Grenelle, met zijn lengte van 2.250 meter doorkruist zowel het zevende als het zesde arrondissement. Het was de verbindingsweg tussen Parijs en het dorpje Grenelle en werd in de 16e eeuw voornamelijk gebruikt voor het vervoer van koeien, maar ook door justitie voor het overbrengen van veroordeelden op weg naar hun executie door middel van de galg of de guillotine, die opgesteld stonden op de place de la Concorde. De straat herbergt de mooiste stadspaleizen van Parijs, vaak verscholen achter immense poorten. Hier wonen ambassadeurs, hoge functionarissen uit het politieke en of economische leven maar ook erfgenamen van de grote puissant rijke families, gebroederlijk naast elkaar. Ook hebben diverse ministeries hier hun plek gekozen. De maîtresse is een courant verschijnsel in deze chique buurt van Parijs, nog meer dan elders, in dit land van ondeugende Franse presidenten als Jacques Chirac en François Mitterand, die hun minnaressen 's avonds laat per limousine aan de speciale deur van het Elysée lieten afzetten of zoals François Hollande die op regelmatige basis per scooter 'discreet' naar het liefdesappartement van zijn 'amour' trekt, op amper 800 meter van het Elysée.

Gastheer Z.E. Mr. Ed Kronenburg, ambassadeur en de Franse oud-president Valéry Giscard d'Estaing

We passeren nummer 79; Hôtel d'Estrées. Gebouwd in 1711-1713 door Robert de Cotte en sinds 1863 de officiële residentie van de ambassadeur van Rusland. Vorig jaar juni was ik hier te gast voor de 11e editie van 'Le Jardin et ses Créateurs' met beelden van Paul Flickinger. De prachtige ambtswoning van onze Ambassadeur in Frankrijk is gevestigd aan de rue de Grenelle 85 in het voormalige Hôtel d'Avayray. In 1718 kreeg de architect Jean-Baptiste Le Roux van Claude Théophile de Bésiade, markies van Avaray, de opdracht een luxueuze residentie te bouwen, nabij het buurtschap 'près de la justice Saint-Germain'. De bouw nam ongeveer twee jaar in beslag. Directe nazaten van de familie Bésiade d’Avaray verkochten dit herenhuis in 1920 aan de Nederlandse regering en sinds die tijd is het Hôtel d’Avaray de officiële residentie van de ambassadeurs van het Koninkrijk der Nederlanden in Parijs.

Vrijheid is een van de kernwaardes in het tolerante Nederland aldus de ambassadeur in zijn speech

Meer dan vijfhonderd gasten, waaronder de achtentachtig jarige Franse oud-president Valéry Giscard d'Estaing (1974-1981) werden op de Nederlandse residentie met een boodschap van vrijheid verwelkomd. Vrijheid is één van dè kernwaardes in het tolerante Nederland en in 2014, het jaar van de grote herdenkingen, des te meer actueel. In 2014 herdenken we dat honderd jaar geleden de Eerste Wereldoorlog, 'La Grande Guerre' begon. Tijdens deze oorlog zijn ongeveer 9 miljoen mensen omgekomen en ongeveer 20 miljoen raakten gewond. Tevens is het zeventig jaar geleden, de start van Operatie Overlord, de geallieerde ontscheping in Normandië. Maar tevens moeten wij erkennen dat vrijheid, veiligheid en vrede nog lang geen gemeengoed is op vele plaatsen in de wereld waaronder Syrie en de Centraal Afrikaanse Republiek. Maar ook de vrijheid van pers, godsdienst, vrijheid zonder discriminatie op basis van ras, geloof, mensenrechten of sexuele oriëntatie. Ook hier hebben we nog een lange weg te gaan aldus de Nederlandse ambassadeur Kronenburg, in zijn gedenkwaardige speech voor vertegenwoordigers uit zowel het Nederlandse, als het Franse commerciële, economische en artistieke netwerk van de ambassade, collega diplomaten en diverse militaire attachés.

Oud-president van Frankrijk Valéry Giscard d'Estaing

De Koningsdagreceptie werd mede mogelijk gemaakt door de steun van zowel het Franse- als Nederlandse bedrijfsleven. Indrukwekkend was de erewacht verzorgd door een delegatie van het 44e Pantserinfanteriebataljon, Garderegiment Infanterie, Johan Willem Friso. De muziek waaronder de Marseillaise, het volkslied van Frankrijk en het Wilhelmus, werd verzorgd door het Fanfarekorps Nationale Reserve uit Amersfoort. Met op de achtergrond het bekende nummer uit de periode van de Tweede Wereldoorlog; "We'll meet again", verlaat ik, het met Nederlandse tulpen versierde, Hôtel d'Avayray. Merci Excellentie.

De muziek verzorgd door het Fanfarekorps Nationale Reserve uit Amersfoort

TIP: Combineer een bezoek aan de rue de Grenelle met een bezoek aan de Assemblée Nationale, het Musée Rodin, of de meest bizarre winkel in opgezette dieren; Deyrolle in de rue de Bac. Last but not least een van de oudste warenhuizen van Parijs Le Bon Marché. (klik op de namen voor de bijbehorende blogs)

De Koningsdagreceptie werd mede mogelijk gemaakt door de steun van zowel het Franse- als Nederlandse bedrijfsleven