De Duitse fotograaf Konrad
Schmidt heb ik voor het eerst ontmoet op de Photokina 2012, waar hij exposeerde
voor en bij Leica. Mede dankzij mijn goede fotovriend, collodionfotograaf Alex
Timmermans, heb ik daarna nog regelmatig contact kunnen houden met deze Duitse
topfotograaf. Het idee voor onderstaande blog ontstond tijdens onze ontmoeting
op 'Paris Photo' 2013 en leidde tot een spectaculaire fotosessie, maar daarover
straks meer. Het interview volgde op het derde European Collodion Weekend in
Eindhoven, op zondag 4 mei 2014.
Uit de serie 'Alina in Paris'
Konrad Schmidt woont en
werkt in Hamburg. Zijn fotowerk: "Verleiding die zich kenmerkt door
modieuze elegantie, een ongekend gevoel voor erotiek, het spelen met licht en
vormen". Zijn modellen zijn min of
meer gekleed of naakt, prachtig gefotografeerd in kleur maar steeds vaker in
zwart-wit. Serieus, ingetogen, in zichzelf gekeerd, sensueel, uitdagend, maar
altijd met een groot gevoel voor stijl" aldus het BFF. Geen wonder dat hij geselecteerd werd als volwaardig lid van
het gerenommeerde Duitse BFF: 'Der Berufsverband Freie Fotografen und
Filmgestalter', gevestigd in Stuttgart. Konrad is met name gespecialiseerd in
mode- reclame- en lingeriefotografie en won vele prestigieuze prijzen,
waaronder het BFF 'Jahrbuch Award' 2011, de 'Hasselblad Masters' en de
'Rodenstock Photo Award'. Onder zijn clientèle bekende namen als Adobe Systems,
Bacardi, Blonde Magazin, Cosmopolitan, ELLE, Leica, Mercedes, Philips, Samsung
en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan.
Zijn fotowerk: "Verleiding die zich kenmerkt door modieuze elegantie, een ongekend gevoel voor erotiek, het spelen met licht en vormen".
Ik herinner mij nog die
dag in november in Parijs, toen Konrad mij uitnodigde om bij een van zijn foto shoots
aanwezig te zijn. Het hotel zelf valt onder de noemer 'vergane chique'. Het
klassieke is hier gecombineerd in een smaakvolle mengeling van de meest
uiteenlopende stijlen. Bij binnenkomst een balie met een niet al te
vriendelijke portier. De koperen lamp met daarin een groene plaat met de tekst
'reception', schept duidelijkheid. Achter hem een houten bord bedekt met groen
vilt waar de koperen sleutelhangers duidelijk aantonen hoeveel kamers er zijn
verhuurd. Het model komt later want het staat zo raar als drie personen vragen
om één kamersleutel. "Soixante-sept s'il vous plait". Een hotel in
het eerste arrondissement, met zo'n prachtige smeedijzeren lift, knap
gemoduleerd in het trapgat van meer dan zes etages. Twee geel koperen hekken
die je moet openschuiven om de mahoniehouten cabine, met aan weerszijden
verweerde spiegels, te betreden. Op de glimmend koperen plaat lichten 9 knoppen
op, kelder, begane grond en etage 1 t/ m 7. Boven lange gangen met prachtige
dubbele deuren, met links en rechts groene smeedijzeren radiatoren. Op enkele
kamers wordt schijnbaar druk gewerkt door de kamermeisjes. Zo te zien heeft
elke kamer zijn eigen thema en onthult de opbrengst van een naarstige jacht bij
antiekzaakjes en rommelmarkten. Zesde etage, kamer 7, aan de voorzijde met een
prachtig uitzicht op de zinken daken van Parijs.
Parijs doet iets met mensen..... Het is een stad die je vult met dankbaarheid om er te mogen zijn. Dè definitie van een droom en Parijs is het decor.
Het bijwonen van deze
prachtige zwart-wit fotosessie 'Alina in Paris' gaf mij genoeg aanleiding om u
nader kennis te laten maken met deze briljante fotograaf. Om met de woorden van
Konrad zelf te spreken over deze serie: "Wie immer schwarz/weiß, wie immer analog, wie immer
nah" - zoals altijd zwart/wit, zoals altijd analoog, zoals altijd 'op de
huid'.
Wie
is J. Konrad Schmidt?
Konrad kijkt met een humanistisch
oog en fotografeert die dingen die hij nooit zelf heeft gehad. (Tenminste dat
heeft men mij verteld, voegt hij er zelf aan toe)
De Duitse topfotograaf J. Konrad Schmidt (Photo courtesy of Oliver Rolf)
Waarom
Parijs?
Parijs doet iets met
mensen..... Het is een stad die je vult met dankbaarheid om er te mogen zijn.
Dè definitie van een droom en Parijs is het decor. Een verhaal waar iedereen op
zoek naar is. Het geeft mij steeds een bijzonder gevoel als ik hier ben. Zelf
ben ik vaker in Parijs geweest maar voor ons model is het de eerste keer. Ik
denk dat voor iedereen de eerste nacht in Parijs iets is wat je altijd
bijblijft en nooit meer vergeet.
Waarom
lingerie fotografie?
Lingerie heeft iets
mystieks iets sensueels, een geheim verborgen achter zwarte zijde. Elke
advertentie speelt met die gedachte. Ik hou er van om te verleiden met mijn
foto's, om juist niet alles te laten zien, wat het menselijk brein zelf kan
invullen.
"Wie immer schwarz/weiß, wie immer analog, wie immer nah"; Konrad Schmidt
Hoe
kom je aan je modellen?
Observeren...... Ik zie
zoveel mensen gedurende de dag. Als het gezicht iets met mij doet, het raakt
me, dan groeit mijn interesse om een foto te maken. Maar het is niet alleen het
gezicht, ik moet ook een idee hebben voor elke 'shoot'. Ik neem nooit foto's
alleen om het fotograferen. Er is meer, uiteindelijk moet het een verhaal
vertellen.
Wat
is je favoriete Parijs foto?
Een foto ooit genomen
door de Duitse fotograaf Peter Lindbergh in 1989: De foto van zijn model,
gefotografeerd vrijstaand op een van de stalen balken van de Eiffeltoren. Dit
is nou precies wat ik voel bij Parijs; vrij, elegant maar tegelijkertijd
verstild en mysterieus.
Alina
Wat
is jouw favoriete plek in Parijs en waarom?
Mijn favoriete plekken
in Parijs zijn die plaatsen waar je nooit weet in welke eeuw je bent. Als je
alle auto's, motorfietsen en verkeersborden zou weghalen ben je ineens terug in
de tijd. Parijs is tijdloos en daarom hou ik zo
van die stad.
Ga
je nog wel eens shoppen in Parijs, en waar dan?
Nooit! Er zijn
belangrijkere dingen te doen in Parijs.
Wat
wordt je volgende project?
In Parijs? Goeie vraag.
In ieder geval een portretserie, in zwart-wit, van een beroemd Duits model en
musicus. voor wat betreft Parijs..... Ik zou graag nachtopnamen willen maken in
een aantal Parijse straten. Hoe; staat nog niet helder op mijn netvlies. Het
verhaal dat er bij moet passen ook nog niet. Misschien zoiets als mijn serie
'Missing New York'.
Met speciale dank aan
J. Konrad Schmidt, Alina, het Parijse model en het mooie hotel waarvan we de
naam geheim houden.
Alle zwart-wit foto's
zijn, analoog geschoten op 6 x 7cm. film.
Copyright J. KonradSchmidt, Hamburg, Germany
En dit als laatste
aanvulling van de schrijver zelf:
We zijn allemaal
begonnen in de een of twee sterren hotels. Je bent jong en slapen doe je toch
nauwelijks. Die hotels met de humeurige en slechte receptionisten, de te kleine
ontbijtzalen met als ontbijt de croissant, mini kuipje boter en jam, de straffe
koffie of de lauwe thee. Slaapkamers in schoenendoosformaat met de versleten
theedoeken als handdoek. Altijd uitkijkend op een cour of op de zinken daken
van Parijs. Ze zijn er nog en hebben nog steeds hun charme met houten trappen
en een te kleine smeedijzeren lift. De binnenplaats, waar je langs de Gardien
moet sluipen, met de lichtknoppen die je hooguit een minuut van licht voorzien.
Tja, en als je ouder wordt ben je op zoek naar wat meer comfort, de luxe van
wat extra sterren, maar toch ben ik nog steeds op zoek naar dat ene charme
hotel. Want je krijgt nooit de kamer die afgebeeld staat op de foto.
The End
Geen opmerkingen:
Een reactie posten