LES BAINS PARIS

Een overigens onschuldig rendez-vous bracht mij, tijdens mijn laatste bezoek aan Parijs, naar een van de allernieuwste hotspots. Het scheen al jaren een van de iconen van Parijs te zijn maar is onlangs herrezen. 'Les Bains Douches' of kortweg 'Les Bains Paris' genoemd. Het prachtige pand in Haussmann-stijl is te vinden in het 3e arrondissement aan de rue du Bourg-l'Abbé 6. Geen straat met bijzondere bezienswaardigheden, maar dit is er een!

Het prachtige pand in Haussmann-stijl van Les Bains

Les Bains douches was ooit een befaamde nachtclub tussen 1980 en 2010. Een plek waar je gezien werd en gezien moest worden. Dé ontmoetingsplaats van de high society, show business en internationale kunst. Andy Warhol, Yves Saint-Laurent, Karl Lagerfeld, Naomi Cambell, Kate Moss, Claudia Schiffer, Bono, Prince, David Bowie, Mick Jagger, (en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan, de lijst is eindeloos) waren hier kind aan huis. Van een plek waar beroemdheden zich graag vertonen, tot creatieve broedplaats; 'Les Bains' had het allemaal.

Maar de geschiedenis gaat nog veel verder terug. Het gebouw was ooit een gerenommeerd Parijs badhuis. Een authentiek badhuis uit 1885 en een magistraal stukje architectuur dat in 1978 werd omgebouwd tot nachtclub en concerthal. 1885, vier jaar voor de bouw van de Eiffeltoren, opende François Auguste Guerbois en zijn zoon Albert, de allereerste luxe spa in Parijs; Les Bains Guerbois. Toen al een ontmoetingsplaats voor kunstenaars en intellectuelen uit die tijd waaronder; Emile Zola, Marcel Proust en Édouard Manet. De vermelding in het parijsgidsje 'Guides Joanne' - Paris-Diamant, uit 1887 (ooit eens gekregen van een van mijn trouwe bloglezers) geeft aan "Guerbois Bains, een zwembad, hammams, Russische zwavelhoudende baden en stoomcabines". Aan het einde van de 19e eeuw wordt de spa een trekpleister voor veel invloedrijke mensen uit de homosexuele scene maar ook voor de marktkoopmannen van de hallen. Een ietwat vreemde combinatie in die tijd.

In 1978 besloten twee jonge Fransmannen, Jacques Renault en zijn partner Fabrice Coat, de toen nog niet zo beroemde Phillippe Starck in te huren om het pand een upgrade te geven. Een van de beroemdste discotheek annex concertzaal - met zwembad - van Parijs  was geboren en opende op 21 december 1978 zijn deuren. Meer dan 3000 mensen zijn aanwezig op de dag van de opening. Depeche Mode gaf hier zijn eerste concert in Frankrijk. In 1984 wordt de club verkocht een Hubert Boukobza en Claude Challe en creëren er een tempel van de nacht inclusief hotel. Elke beroemdheid, op bezoek in Parijs, wordt hier gespot. Dé 'Place to Be' fungeert als decor in vele films; 'Les Nuits de la Pleine Lune' en Frantic van Roman Polanski. Na 1990 begint het verval en verandert de club vele malen van eigenaar. In het begin van 2010 werd het pand met onmiddellijke ingang gesloten omdat de huurder, onder invloed van cocaïne, er een draagmuur en enkele pijlers uit had gesloopt. Een langdurige renovatie volgt.

Les Bains herrijst in 2015 door de vakkundige ingrepen van architecten en designers zoals Vincent Bastie, Tristan Auer en Dennis Montel. Met de renovatie van Les Bains is geluisterd naar de stemmen uit het verleden die nog in het gebouw ronddolen. Het pand is een levendige combinatie van de huidige Parijse tijdgeest en de geschiedenis van het badhuis 'Les Bains Guerbois', getransformeerd tot een luxehotel en een internationale hotspot. Een plek waar elke creatieveling zijn ideeën kan uitvinden en ontwikkelen. Opnieuw een waar icoon in Parijs.

Het nieuwe hotel kent 39 kamers en suites waarvan enkele met privé hammams. Elke kamer is anders en daardoor een eigen karakter en identiteit. Marmeren vloeren, op maat gemaakte meubels en wanden bedekt met vintage album covers geven een soort van rock-'n-roll vibe aan iedere kamer, zodat u zich honderd procent ster kunt voelen. Het paradepaardje is de 'Rockstar suite' met een stoombad, jacuzzi en een oversized king size bed.

De spectaculaire eetzaal, 'La Salle à Manger', kent nog steeds de schaakbord dansvloer ontworpen door Phillipe Starck in 1978. Werkelijk spectaculair zijn de stalactietvormige pilaren in bloedrode tinten die doen denken aan gigantische hangende waterdruppels. Een omgebouwde watertank, 'Le Reservoir', doet dienst als private dining room. Voor u kookt de twee sterren Michelin chef Phillipe Labbé. Een leuk detail is dat de honing, verwerkt in de verschillende gerechten, rechtstreeks komt van de eigen bijenkasten boven op het hotel.

De club van Les Bains is natuurlijk nog steeds het hart van het hotel. Een ontmoetingsplek voor talenten in de muziekindustrie, gast -dj's maar ook dè scene voor concerten, modeshows, vernissages en andere evenementen. De club is geopend van woensdag tot en met zaterdag van 23.00 uur tot 05.00 uur. 

Het legendarische zwembad, uitgevoerd in blauw witte faience tegels, is onveranderd gebleven, zij het met toevoeging van massagestralen die je tegen de stroom doen opzwemmen en een riant bubbelbad. Samen met mijn rendez-vous van die avond filosofeer ik aan de rand van het zwembad over de Romeinse thermen, de eerste Romeinse badhuizen in de tijd dat Parijs nog Lutetia heette. In die grote badhuizen kwam men al om uitgebreid te baden en/of voor de sociale contacten. Deze badhuizen werden vaak aangelegd door de bewindvoerders, in het kader van 'brood en spelen voor het volk'. Zo konden de leiders winnen aan populariteit. De voorzieningen blonken uit in hun luxe en grootte.

Ze stammen uit de 2e eeuw en kwamen in de loop der tijd onder de grond te liggen om pas in 1869 weer herontdekt te worden. De publieke thermen bestonden uit een kleedruimte (apodyterium), waarna men via de koudwaterzaal (frigidarium) en lauwwaterzaal (tepidarium) in de heetwaterzaal (calidarium) kwam. De verwarming vond plaats door middel van een oven waarmee het water voor de bassins en bekkens werd verwarmd en waarvandaan hete lucht onder de vloer en via holle stenen door de wanden werd geleid. Overblijfselen uit die tijd zijn paradoxaal onderdeel van het museum van de middeleeuwen; Musée de Cluny. De restanten van de koudwaterzaal zijn nog te zien aan de noordgevel van het museum aan de Boulevard Saint-Germain. Het was ooit het grootste badhuizencomplex van Lutetia.

Wat weinigen weten is dat de Fransman Théodore Vacquer in de 19e eeuw nog restanten van een Romeins badhuis ontdekte onder het Collège de France tussen de rue des Écoles, rue Valette, rue du Cimetière-Saint-Benoit en de rue Saint-Jacques.

Rondkijkend naar alle luxe waarin ik nu verkeer realiseer ik mij dat Parijs nog steeds 17 officiële gemeentelijke badhuizen kent, 'les bains douches'. De meeste bevinden zich in de buitenste arrondissementen aan de oostkant en aan de zuidkant van Parijs. De douches zijn gratis en afgesteld op maximaal 20 minuten. Sinds de crisis is het aantal dak- en thuislozen die hier dankbaar gebruik van maken behoorlijk opgelopen. Jaarlijks worden er zo'n miljoen douches genomen in de 17 openbare badhuizen. De meeste bezoekers betreffen wijkbewoners, maar je ziet er ook bejaarden, die thuis wel degelijk een douche hebben en bang zijn dat er niemand te hulp schiet als ze daar onverhoopt vallen. Verder veel werklozen en studenten. In de rue des Haies, 20e arrondissement, bevindt zich het oudste nog bestaande openbare badhuis; Buzenval. 100 jaar geleden gebouwd en een van de drukst bezochte badhuizen in Parijs. Zo'n 85.000 mensen per jaar.

Al mijmerend geniet ik van een hemelse warme regendouche. Wie zouden hier allemaal hebben gelegen, Kate Moss, Claudia Schiffer, Laetitia Casta? Wat een unieke sfeer, onnavolgbare Parijse charme. Het zwembad is dagelijks 23 uur geopend van 09.30 en binnenkort beschikt het hotel ook nog over een spa en welness center. De cirkel is weer rond; 1885 - 1978 - 2016

LES BAINS PARIS, 7 Rue du Bourg-l'Abbé, 3e arrondissement, métro Étienne Marcel.

Photography courtesy of Hotel Les Bains Paris