In 1968, toen Cristóbal
Balenciaga zich opmaakte om zijn gelijknamige modehuis te sluiten, kreeg een
jonge Azzedine Alaïa - al aan het
ontwerpen voor particuliere klanten vanuit zijn kleine appartement in de rue de
Bellechasse - een telefoontje van Mademoiselle Renée, de toenmalig vice-directeur
van Balenciaga. Balenciaga deed na de meidagen van 1968 vrij abrupt de deuren
dicht van zijn modehuis, gevestigd aan de avenue George V nr. 10. Zelfs het
personeel was niet geïnformeerd. Hij kon zich niet vinden in de opkomende
prêt-à-porter, die van exclusiviteit een gemeenschapsgoed trachtte te maken. Mademoiselle
Renée maakte zich zorgen over de toekomst van het archief van jurken en
ongebruikte stoffen van de Spaanse couturier en nodigde Alaïa uit om in het Maison
een keuze te maken van wat er nog over was, in de hoop dat hij de
kledingstukken en de stof opnieuw zou knippen en hergebruiken om ze zo een
nieuw leven te geven. Hier begon bij Azzedine Alaïa de obsessie voor het
verzamelen van mode. Hij was zo ontroerd en gefascineerd toen hij al die stukken
zag dat hij, in plaats van ze te herbewerken, besloot ze intact te houden en een
archief op te bouwen dat het begin zou vormen van een geweldige collectie die
zijn hele leven zou blijven verrijken.
De ingang naar het museum en de boekwinkel van de Association Azzedine Alaïa
De Association Azzedine
Alaïa aan de rue de la Verrerie 18 in de
Marais nodigt fashionista's en andere modeliefhebbers uit om deze fantastische
tentoonstelling te ontdekken rond de creaties van Cristobal Balenciaga en
Azzedine Alaïa. ‘Alaïa et Balenciaga, Sculpteurs de la forme’ is te zien tot en
met januari 2021. Zo zorgt Corona ook eens voor positieve bijeffecten. Deze
unieke tentoonstelling was oorspronkelijk gepland van 20 mei tot en met 28 juni
2020 om daarna door te reizen naar de Balenciaga Foundation in Guetaria Spanje,
het dorp waar Balenciaga is geboren.
Foto: Azzedine Alaïa © GF par Jean-Baptiste Mondino
Het is even zoeken in de
Marais naar het museum. De ingang is slechts een onopvallende poort op nummer
18 van de rue de Verrerie in het vierde arrondissement van Parijs. Het pand is
het voormalige woonhuis van Monsieur Azzedine en kwam in 1988 in zijn bezit.
Daarvoor was het een magazijn van het warenhuis BHV. Vervolgens werd het
volledig gerenoveerd en ingericht door de Amerikaanse schilder en filmmaker
Julian Schnabel. Het pand bestaat uit twee gebouwen met meerdere verdiepingen,
gescheiden door een binnenplaats met een glazen dak en werd sindsdien gebruikt
als woonhuis, expositieruimte en voor zijn modeshows.
Azzedine Alaïa was een
groot liefhebber en verzamelaar van mode, kunst, design, architectuur en theater.
De Tunesische Alaïa begon al met het verzamelen van couture in de jaren zestig,
in een tijd dat de meeste verzamelaars investeerden in moderne en hedendaagse
kunst. Tien jaar voor zijn overlijden richtte hij de Association Azzedine Alaïa
om zijn werk en collectie te behouden voor de toekomst.
Het persbericht meldt dat
de tentoonstelling “een uitdrukkelijke wens” was van de Franse couturier Hubert
de Givenchy. Enkele maanden na het overlijden van Alaïa in 2017 (decennia na
het overlijden van Balenciaga, in 1972) kwam hij naar de Association Alaïa met
het verzoek de twee couturiers samen te brengen. De expositie is in die zin ook
gewijd aan Givenchy, zelf een van de protégés van Balenciaga, die in maart 2018
overleed.
Een maagdelijk wit labyrint van versluierde panelen zorgen voor een haast droomachtige scenografie
De tentoonstelling ‘Alaïa
et Balenciaga, Sculpteurs de la forme’ is een verbazingwekkende persoonlijke
ontmoeting tussen twee grote meesters in stijl en volume. Zesenvijftig modellen
uit de archieven van Azzedine Alaïa vormen een dialoog tussen deze twee gelijkgestemden
in hun vak. Een zelden geziene demonstratie van perfectie die ook meer dan een
halve eeuw mode omvat. Beiden beheersten elke stap van het creatieve proces, de
techniek en ‘savoir-faire’, van tekenen tot knippen, naaien en samenstellen.
Allebei hielden ze van de soberheid van zwart boven alle andere kleuren. Zwart
vraagt om een onberispelijke snit, want in een zwart kledingstuk kan niets
worden gemaskeerd. In alles bewandelden zij hun eigen weg. Zo weigerden zij mee
te doen aan de Parijse modeweken om hun collecties gelijktijdig met andere
toonaangevende modehuizen te presenteren. Ze gaven ook zelden interviews,
leidden een discreet leven en weigerden te buigen voor de voorbijgaande grillen
van de mode-industrie. Juist dat maakte hun werk tijdloos.
Een zelden geziene demonstratie van perfectie die ook meer dan een halve eeuw mode omvat
Balenciaga - haute couture +/- 1940
De tentoonstelling is
vormgegeven door de Amerikaanse beeldhouwer en schilder Kris Ruhs. Een
maagdelijk wit labyrint van versluierde panelen zorgen voor een haast
droomachtige scenografie. Zo ontdekt de bezoeker duetten van kleding, één van
elke ontwerper. Het lijkt net of Balenciaga en Alaïa zachtjes met elkaar in
gesprek zijn. Over hun vakmanschap, de liefde voor het vrouwenlichaam en voor
stoffen. Over de magie van de perfect zittende jurk. Beiden deelden een
perfecte balans van dimensies en volumes. Bijvoorbeeld aan de ene kant een
klein zwart jurkje met een lage ronde hals, waarvan de plooitjes precies op de
heupen beginnen. Aan de andere kant, een lange strapless jurk, die tot op de
dijen aansluit en in een perfecte uitbarsting op de grond uitloopt. De eerste
is gemaakt door Cristóbal Balenciaga en dateert uit 1954; de andere is een
haute couture-stuk van Azzedine Alaïa uit 2003. Wat ze gemeen hebben is een
buitengewoon meesterschap in vorm en een studie van de lijnen van het lichaam,
die worden benadrukt door de fijnste stiksels en de meest subtiele plooien.
Alaïa 1989 herfst / winter - couture
Christóbal Balenciaga (1895-1972)
reisde op 42-jarige leeftijd naar Parijs en opende in augustus 1937 zijn
Parijse couturehuis aan de Avenue George V. Hij gaf les en inspireerde andere
ontwerpers, waaronder Oscar de la Renta
, Madeleine Vionnet , Christian
Dior, Coco Chanel en Hubert de Givenchy . Andrè Courrèges en Emanuel Ungaro werkten eigenlijk één op één met hem samen.
Hij kleedde enkele van de meest glamoureuze vrouwen van de jaren ‘50 en ‘60,
waaronder Hollywood-actrice Ava Gardener, mode-icoon Gloria Guinness en Mona
von Bismarck, een van 's werelds rijkste vrouwen, die alles in opdracht gaf,
van baljurken tot tuinbroekjes van de couturier. Hij kleedde graag vrouwen met
een sterk gevoel voor stijl en zijn klanten waren vaak buitengewoon loyaal.
Toen zijn modehuis in 1968 sloot, schokte het nieuws zijn clientèle die een
echt gevoel van verlies ervoer - Mona von Bismarck zou zich drie dagen
achtereen in haar kamer hebben opgesloten. Christian Dior zei over hem: Haute
Couture is als een orkest met Balenciaga als dirigent. Wij, de andere
couturiers, zijn muzikanten die zijn aanwijzingen volgen. Of Coco Chanel: “Alleen
Balenciaga is een couturier in de ware zin van het woord. Alleen hij is in
staat materiaal te snijden, een creatie samen te stellen en met de hand te
naaien, de anderen zijn gewoon modeontwerpers”!
Balenciaga stierf in 1972
in zijn eigen huis te Valencia.
Het lijkt net of Balenciaga en Alaïa zachtjes met elkaar in gesprek zijn. Over hun vakmanschap, de liefde voor het vrouwenlichaam en voor stoffen
(l) Balenciaga 1961 herfst / winter - haute couture - (r) Alaïa 2011 herfst / winter - couture
Alaïa (1940 – 2017) was
een paar jaar daarvoor, in 1956, vanuit zijn geboortestad Tunesië naar Parijs
verhuisd. Na een korte periode bij Dior, onder leiding van Yves Saint Laurent ,
maakte de jonge ontwerper kennis met de crème de la crème van de Parijse high
society en begon hij kleding te ontwerpen voor een beperkte kring van rijke
klanten, die hij in zijn eigen appartement zou verwelkomen. De modeontwerper werd
vooral bekend om zijn hedendaagse eigenzinnige ontwerpen waaronder de
zogenoemde 'form fitting' couture waar de ontwerper kleding beschouwde als een
tweede huid. In de jaren tachtig creëerde hij de eerste supermodellen die over
zijn catwalk schreden. Naomi Cambell, Linda Evangelista, Christy Turlington,
Cindy Crawford, Stephanie Seymour en Claudia Schiffer. Zijn dood op 18 november
2017, hij stierf door hartfalen, choqueerde de hele modebranche. De naam Alaïa
werd synoniem voor glamour, sensualiteit, stijl, zelfvertrouwen, comfort en
sexappeal. Hij kleedde vrouwen over de hele wereld, van Hollywood tot het Witte
Huis. Grote namen als Grace Jones, Michelle Obama, Naomi Cambell, Lady Gaga,
Victoria Beckham en Tina Turner. Azzedine Alaïa werd 77 jaar oud.
Balenciaga 1963 lente / zomer - haute couture
Een jaar na zijn
plotselinge overlijden kreeg zijn erfenis een gezicht door de opening van La
Librairie Azzedine Alaïa, eveneens gevestigd aan de rue de la Verrerie nummer
18, vol met persoonlijke verzamelingen van zeldzame kunst, mode en fotografie.
Hoogtepunten buiten de prachtige collectie boeken zijn de kroonluchters van
Serge Mouille, Marmeren tafelbladen die Monsieur Alaïa zelf heeft gevonden op
een vismarkt verwerkt op voeten ontworpen door de Amerikaans kunstenaar Kris
Ruhs. Torenhoge smeedijzeren deuren, verwerkt als decoratie panelen opgegraven
uit de kelder waar meer als een halve eeuw aan verzamelingen lagen opgeslagen.
Bij binnenkomst valt meteen het ‘blauwe’ portret op van de ontwerper gemaakt
van olieverf en gebroken servies gemaakt door Julien Schnabel. Een serie van
twee maar het ‘rode’ portret is uitgeleend aan het Musée d’Orsay.
La Librairie Azzedine Alaïa
De Association Azzedine
Alaïa werd in 2007 opgericht door de couturier zelf en zijn partner de Duitse
kunstschilder Christopher Von Weyhle en de Italiaanse galeriehouder Carla
Sozzani. Zij is ook de initiatiefneemster van La Librairie. In januari 2019
opende er ook nog eens een café in de ruimte waar vroeger een klein boetiekje
zat van Alaï’s tweelingzus Hafida. De ruimte waar regelmatig zijn modeshows
waren te zien is in gebruik voor tentoonstellingen met het oeuvre van de
overleden couturier zelf. Deze tentoonstelling is een absolute must-see in
Parijs!
Alaïa 2003 herfst / winter - couture
‘Alaïa et Balenciaga,
Sculpteurs de la forme’, de boekhandel en het café zijn dagelijks geopend van 11.00
uur tot 19.00 uur. Toegang € 5.
De expositie is verlengd
tot en met januari 2021.
Adres: Rue de la Verrerie
18, 4e arrondissement, metro Hôtel de Ville, lijn 1 & 11
Mooi blog weet Ferry! Lijkt me prachtig om te zien. In Groningen een aantal jaren geleden ook zo genoten van Alaïda en Iris van Herpen.
BeantwoordenVerwijderen