Velen van jullie zullen de serie
CHANSONS hebben bekeken, naar de heerlijke chemie tussen Matthijs van Nieuwkerk
en Rob Kemps. Dan is het zeker leuk om te weten dat op dit moment druk wordt
gewerkt aan een nieuw seizoen aldus Petra Ponfoort, location scout in Parijs
die ik al weer jaren ken van mijn Parijse netwerk.
Weet je nog de aflevering l’Amour, waar
een bezoek werd gebracht aan Dave en de eerste ontmoeting plaats vond is zijn
woonhuis in het 16e arrondissement. Om precies te zijn in Villa
Montmorency. In Parijs beter bekend als de ‘verboden stad’ of het ‘getto van de
rijken’. Een van de duurste stukjes in de Franse hoofdstad volgens de Nederlander
Otto-René Weijsenfeld de Grave, al jaren werkzaam in het topsegment van de
Parijse onroerend goed markt. ‘Belles-Demeures de France Paris’, behoort tot de
slechts 1200 geselecteerde kantoren werkzaam in 45 landen geselecteerd door
Christie’s International Real Estate. Als basisprijs wordt een verkoopprijs van
minimaal 1 miljoen euro gehanteerd. “Ons kantoor is goed voor meer dan 30% van
de markt tot 4 miljoen euro. Van 4 miljoen tot 5 miljoen euro pakken wij 50% en
alles wat daar boven ligt hebben wij maar liefst 70% van de markt. Dat wil
zeggen dat de overige 30% van deze onroerend goed markt wordt afgehandeld door
2500 makelaars”, aldus Otto. “Onlangs hebben wij daar weer een pand verkocht. De
verwerving van een eigendom tussen de Eiffeltoren en het dorp Auteuil blijft
een uiterlijk teken van maatschappelijk succes, een soort Rolex van onroerend
goed”.
Dave behoeft geen introductie. We kennen hem van de hit ‘Dansez Maintenant’ die hem grote bekendheid bracht in Nederland. Maar in zijn tweede vaderland Frankrijk, waar Dave al sinds 1965 woont, is hij pas echt een grootheid. Hij verkocht meer dan 50 miljoen platen en cd’s. Inmiddels bijna 78 jaar treedt hij nog steeds op, van pensioen wil hij niets weten. Door het bezoek van Matthijs en Rob werd ook ik geattendeerd op dit high-end vastgoedparadijs gelegen in het hart van het dorp Auteuil aan de westkant van Parijs. Dit landgoed, 10 hectare groot wordt begrensd door de rue Poussin, rue Bosio, rue Pierre-Guérin, rue Raffet en de boulevard de Montmorency.
De onroerendgoedprijzen zijn hier extreem hoog, gemiddeld van € 12.000 tot € 20.000 per m² in 2020, zo’n 3 tot 50 miljoen per pand of 36 keer de gemiddelde waarde van een woning in Frankrijk. Niet alleen door de vele woningen met opmerkelijke architectuur maar vooral dankzij het private karakter. Deze wijk van Parijs staat bekend als een rustige privéstad gehuisvest op de top van een heuvel. Hoge poorten bij de ingang, feilloze bewaking, bij de hoofdingang. Het eerste rode bakstenen gebouw is gereserveerd voor de 24/7 bewaking. Overdag wisselen drie paren conciërges elkaar af terwijl twee wachters ’s nachts de wacht houden. Een netwerk van honderden bewakingscamera’s beschermen dit mini dorp van zo’n 120 woningen, een paradijs voor vooraanstaande zakenmensen en showbizz-beroemdheden. Pottenkijkers worden geweerd en je krijgt alleen toegang op vertoon van legitimatie. Je bezoek moet vooraf zijn aangekondigd en na 20.00 uur komt het zelfs voor dat de conciërge de bewoner belt om te controleren of de bezoeker inderdaad wordt verwacht.
Maar de ‘verboden stad’ heeft ook zijn
‘onaanraakbaren’, dat zijn de erfgenamen, vaak berooid, die het huis hebben
verworven uit familiebezit en ‘kleine huurders’ met een huur van € 2.500 tot €
4.000 per maand, wonend in de kleine gebouwen. Dit is verre van de rijken van
de eerste categorie die zich gemakkelijk een huis kunnen veroorloven voor meer
dan 10 miljoen euro. Maar het zijn vooral de ‘erfgenamen’ en de ‘kleine
eigenaren’ die de Villa een menselijk gezicht geven en vriendelijk maken,
echter van tijd tot tijd gespannen relaties onderhouden met de
neo-fortuinlijken. Gemiddeld worden hier slechts vier tot vijf woningen per
jaar zeer discreet verkocht. Bijna uitsluitend aan Fransen want de nieuwe
Russische, Chinese of Saoedische miljardairs hebben geen zin om zich hier te
vestigen. Zij kiezen de omgeving van de ‘gouden driehoek’, de avenue Montagne,
avenue Georges V en de Champs Elysées. Want hier zitten de luxe boetieks,
activiteiten voor hun vrouwen. Het is zeker niet om te pronken dat men hier
komt wonen. Geparkeerd langs de privélanen lijken een enkele Rolls en twee of
drie Porsche Cayennes een zeldzaamheid tussen de Smarts, Clio’s Golf’s en
Mini’s, aldus Marie-Hélène Lundgrun, directeur van het agentschap Belles
Demeures de France.
Een verstild dorp, een oase in de stad
Wonen tussen miljardairs brengt ook
aanzienlijke kosten met zich mee. Bewaking, onderhoud, voorzieningen,
tuinmannen, vuilnisophaaldienst en meer (het verwijderen van huisvuil gebeurt
met kleine elektrische kiepbakken om de bewoners niet te storen), alles is de
verantwoordelijkheid van de bewoners van deze exclusieve enclave. Vastgelegd in
een intern reglement dat sinds 1853, ja je leest het goed, regelmatig wordt
bijgewerkt. Elke nieuwe bewoner ontvangt dit huishoudelijk reglement. Een
chique gebonden notitieboekje van zo’n 40 pagina’s. De stijl van dit boekje
schommelt tussen poëzie en een handboek over landrecht. Om te beginnen schijnt
het te zijn vastgelegd dat de groene enclave bedoeld is voor een tweede woning.
In de ‘landhuizen’ is het verboden om een professionele activiteit uit te
oefenen die de rust van dit gehucht, gewijd aan gezinshuisvesting kan
verstoren. Dus geen nachtelijke feesten, zelfs barbecueën in de tuin is
verboden. Het personeel; chauffeurs, butlers en ander huishoudelijk personeel
die zorgen voor een ordelijke organisatie van elk herenhuis, voor hen is het
ten strengste verboden om met hun voertuig de Villa binnen te komen en te
parkeren. Alleen eigenaren mogen over de gangpaden rijden waar de snelheid is
beperkt tot 25 km/u. Parkeren voor het huis mag op voorwaarde dat ze een
villabadge hebben zichtbaar op de voorruit. Ook is er een verbod om je auto te
wassen met een tuinslang. Zo mag je ook geen kamer verhuren aan je
‘dienstmeisje’. Appartementen die worden verhuurd moeten een minimale grootte
hebben van 150 m². De hoogte van elk gebouw is beperkt tot maximaal 9 meter en
de bouw van een veranda vereist instemming van de buren. Verder moeten alle esthetische
decoraties van de gevels op elkaar worden afgestemd. Tenslotte is goed
onderhoud verplicht. Aanbevolen wordt om de poort, indien nodig, opnieuw te
schilderen en overhangende takken te snoeien. Oh ja en het is kinderen verboden
om kiezels te gooien in de fontein op het centrale middenplein. Bij het in
gebreke blijven, zo blijkt uit het reglement, zal de vereniging van eigenaren
de werken laten uitvoeren en vervolgens de facturen naar de betrokken eigenaars
sturen (hoofdstuk V, artikel 1). Het is maar dat je het weet, mocht je plannen
hebben. Bezint eer dat gij begint.
Exclusief slapen in Villa Montmorency. Deze villa met vijf slaapkamers en vijf badkamers is te huur bij Tripsite vanaf € 7250 per nacht
Villa Montmorency kent een rijke
geschiedenis, heel toepasselijk voor dit ‘getto van de rijken’. Het staat op
het grondgebied van het vroegere Château de Boufflers. De ingang van het
kasteel bevond zich ter hoogte van nummer 60 van de huidige rue d’Auteuil, en
omvatte een groot park in Engelse stijl. Lange tijd wisselde het grondgebied
van diverse eigenaars, allemaal afkomstig uit de Franse adel tot het in 1852 in
handen kwam van de gebroeders Émile en Isaac Pereire, eigenaars van de
Compagnie du chemin de fer de Paris à Saint-Germain. Het kasteel verdwijnt en
het land wordt opgedeeld om de aanleg van de Auteuil-spoorlijn en het
gelijknamige station mogelijk te maken. De wijk was toen nog weinig
verstedelijkt. Rondom worden straten aangelegd en wordt besloten tot de
oprichting van een vastgoedproject op een perceel van het oude domein. Het
wordt ‘villa Montmorency’, een prestigieuze naam bedoeld om een deftige en
vooraanstaande klantenkring aan te trekken. De bouw wordt gepland op het steile
deel van het oude park, dat toen de Clos d’Aligre heette, dit om het uitzicht van
de woningen vrij te houden. Vanaf het begin wordt de villa ommuurd.
Het
was de architect Théodore Charpentier die de Villa Montmorency ontwierp, in de
geest van de bekende villa's aan zee aan de Atlantische kust. Aan het einde van
de bouw in 1860, bestaat het uit
ongeveer vijftig huizen, gescheiden door zes, met bomen omzoomde lanen, pompeus
genaamd ‘avenues’: avenue de Montmorency, avenue du Square, avenue de Bouffers,
avenue des Sycomores, avenue des Tileul en de avenue des Peupliers. Deze komen samen
op een centraal middenplein met een fontein. De onderverdeling is in de loop
van de tijd nooit gestopt met evolueren, aangezien het in 1977 106 huizen had,
op dit moment 120. Het was in de jaren ‘70 dat de eerste persoonlijkheden uit
de entertainmentwereld zich vestigden in de Villa Montmorency, daarna volgden
grote ondernemers in de jaren 80.
Onder
de illustere bewoners van de Villa Montmorency, door de geschiedenis heen,
vinden we namen als: Victor Hugo die zich er in 1873 voor 3 jaar vestigde, maar
ook André Gide die er aan het begin van de 20e eeuw een modernistisch chalet
liet bouwen waar hij Guillaume Apollinaire in 1916 ontving nadat hij was
teruggekeerd uit de loopgraven. Verder de filosoof Henri Bergson (1859-1949),
actrice Sarah Bernhardt (1844-1923), de schilder en mode-illustrator Félix
Fournery (1865-1938) en beeldhouwers André Vermare (1869-1949) en Paul Roussel
(1867-1928).
Daarna
volgen kunstenaars, filmsterren, chansonniers, bankiers, renteniers en de crème
de la crème van de Franse zakenwereld. Onder hen miljardairs zoals Vincent
Bolloré eigenaar van Vivendi, een Frans
mediaconglomeraat waaronder Canal + en
Universal Music. Martin Bouygues; bouw, vastgoedontwikkeling en zijn zus
Corinne, media (TF1) en telecommunicatie. Laurent Dassault; mede-directeur van
Dassault Group (vliegtuigbouw), Wladimir Taittinger van het champagnehuis
Taittinger, Christine de Vaureix dochter van Jacques Louis Vuitton (de beroemde
koffermaker). George Tranchant, politicus, zakenman en eigenaar van diverse
casino’s (overleden in 2020), Tarak Ben Ammar een Tunesisch-Franse
filmproducent en distributeur en eigenaar van het Franse productie- en
distributiebedrijf Quinta Communications. Zij hebben allemaal meerdere huizen,
sommige zelfs drie, om hun nakomelingen in deze chique enclave te huisvesten.
Verder
Dominique Desseigne, eigenaar van de Groupe Barrière, exploiteert casino's in Frankrijk, Zwitserland en elders in Europa.
De groep is ook actief in de Franse luxehotelindustrie en in de horeca- en
vrijetijdsindustrie. Hij zorgde nog voor onrust in Villa Montmorency door in
2007 in zijn huis onderdak te bieden aan Nicolas Sarkozy dichtbij zijn ‘amour’
Carla Bruni die de ‘pech’ had te wonen in de rue Pierre-Guérin, net achter
Villa Montmorency. Deze gastvrijheid leidde tot heel wat ongemakken voor de
bewoners; geblokkeerde wegen, konvooien met zwaailichten en de aanwezigheid van
lijfwachten. Zelfs als Nicolas Sarkozy aan het joggen was op het domein,
volgden twee voertuigen hem door de gangpaden. Snel daarna nam hij zijn intrek in
het herenhuis van zijn nieuwe partner Carla Bruni op loopafstand van het huis
van Desseigne en met een achteruitgang naar de buitenkant van de villa. Beiden
wonen er nog steeds.
Het
mooiste huis in de villa is van Alain Afflelou, een Franse opticien en zakenman.
Hij is de oprichter en eigenaar van een keten van optiekwinkels die zijn naam
draagt. Een perceel van1.400 m², een grote binnenplaats, een zwembad, sauna en
een Engelse tuin. Hij zou er wel afstand van willen doen voor de prijs van 48
miljoen euro. Tot zover de namen die allemaal voorkomen in de Franse lijst van
puissant rijke personen. Deze lijst telt maar liefst 55 miljardairs.
Ook
de showbizz is of was rijkelijk aanwezig waaronder Isabelle Adjani, Carole
Bouquet, Gerard Depardieu, Mylène Farmer, Rika Zarai, Céline Dion, Dave en
Sylvie Vartan. Sylvie woont er nog steeds met haar tweede echtgenoot de
Amerikaanse producer Tony Scotty. Daarvoor
deelde ze de woning met Johnny Hallyday die door de bewaking werd aangezien
voor een dakloze toen hij stomdronken uit het huis van Sylvie kwam. Dave woont
er met zijn vaste vriend en liedjesschrijver Patrick Loiseau. Dave kwam begin
dit jaar in het nieuws vanwege een ongelukkige val in zijn huis waardoor hij moest
worden opgenomen in het ziekenhuis.
Toch
is het niet alleen rozengeur en maneschijn in dit Parijse paradijs. Hoewel de
veiligheid is gewaarborgd door een groot aantal bewakers vertoonde deze toch
een aantal tekortkomingen. In februari 2003 kwam een voormalige bediende terug, op nr. 35 van de zeer rustige avenue des
Peupliers, om zijn vrouw, de kok en de hospita die daar was, te vermoorden, waardoor
de Villa Montmorency publiciteit kreeg die zeer weinig werd gewaardeerd door de
bewoners. Twee jaar later was het de beurt aan architect Olivier-Clément Cacoub
(de ontwerper van het mausoleum van Bourguiba in Monastir) en zijn vrouw, beiden
boven de tachtig, die door inbrekers vast werden gebonden en beroofd. In 2008
vindt er weer een inbraak plaats; de Braziliaanse voetballer Thiago Silva werd
daar het slachtoffer van een diefstal van goederen, met een geschatte schade
waarde van 16 miljoen euro. Op 12
september 2020, slaagde een groep gele hesjes en demonstranten die vijandig
stonden tegenover de 'oligarchie' erin de villa binnen te dringen.
Het Depardieu-syndroom
In 2012 leverde acteur Gérard Depardieu
met veel bombarie zijn paspoort in, omdat hij dat jaar 85 procent belasting
over zijn inkomsten moest betalen vanwege een ‘buitengewone vermogensbijdrage
zonder plafond’. Uit de mond van president François Hollande werd opgetekend
dat hij ‘een hekel heeft aan rijken’. De socialist kwam tevens met een
omstreden belasting van 75 procent op inkomens van meer dan 1 miljoen, de ISF
Impôt de solidarité sur la fortune – de solidariteitsbelasting op vermogen. Die
taks was tijdelijk, maar de toon was gezet. In december 2012 kreeg Depardieu
kritiek omdat hij een huis kocht in Néchin in België om de nieuwe Franse
belasting op topinkomens te ontwijken. Op 3 januari 2013 werd hij Russisch staatsburger.
Het Franse weekblad ‘Les Inrockuptibles’ zette uit ongenoegen over alle
controverses in januari 2013 een 'overlijdensbericht' op de cover. "Bij
Inrocks houden we van Depardieu de acteur. Het genie. Maar vandaag nemen we
afscheid van hem, hoewel we huiveren van zijn recente waanzin maar het is
altijd beter zich de mooie zaken te herinneren... Dat helpt om te rouwen",
schreef redactiedirectrice Audrey Pulvar in haar editoriaal. Maar de daad bleek
grote gevolgen te hebben. In 2014 stonden plotseling maar liefst tussen de 15
en 25 herenhuizen te koop. Ongehoord sinds 1860, de datum van de oprichting van
de Villa de Montmorency. De rijken voelden zich verplicht om in fiscale
ballingschap te gaan. Gelukkig is tijdens het presidentschap van Macron is de rust
weergekeerd. DE ISF is vervangen door de IFI een vermogensbelasting op
onroerend goed.
Het is weer vreedzaam wakker worden met het getjilp van vogels, ontbijten op je terras van 120 vierkante meter met de geur van blauwe regen en een vers gemaaid gazon zonder nieuwsgierige blikken en indringers, in alle rust en luxe op dit stukje platteland waar het leven goed is. Alleen het gezoem van de sprinklerinstallatie lijkt het getjilp van de mussen te mogen verstoren. Een privédorp in een megalopolis met twee miljoen bleke gezichten die uitlaatgassen inademen, slalommen tussen de fietsen en stepjes en uitglijden over de hondenpoep.
Bronnen: Belles Demeures, Barnes, Daniel Féau, Le Point, Michel Pinçon en Monique Pinçon-Charlot, Walker’s Guide to the 16th arrondissement, Vanity Fair, Sipa Media
Geen opmerkingen:
Een reactie posten