Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

vrijdag 15 januari 2016

THÉÂTRE BATACLAN

Het 11e arrondissement is een heel boeiend arrondissement, met namen die klinken als een klok: République, Bastille, Nation, allemaal bekend als mijlpalen uit de Parijse geschiedenis. Maar het is ook een boeiende buurt. Sommige delen zijn heel volks, andere delen weer heel trendy, kosmopolitisch, bruisend van het moderne leven. Deze wijk wordt ook wel het hippe oosten genoemd. Nog maar 30 jaar geleden was dit nog een echte arbeiderswijk en krioelde het van de bordelen. Vandaag de dag is het 11e vooral een levendig deel van de stad, geheel gewijd aan een Bourgondische levensstijl met vele terrassen, trendy kroegen, nachtclubs en restaurants. Jonge modeontwerpers, Bohemiens en andere eigenzinnige kunstenaars hebben zich hier gevestigd en vertonen hun werk in de vele kunstgaleries. In de rue de Charonne, rue de Lappe, rue Duval, rue Keller, overal rijzen galerieën als paddenstoelen uit de grond. 's Nachts is dit het rijk van de nachtvlinders, te vinden in de trendy latino dancings en andere hippe kroegen van de rue Faubourg-Saint-Antoine, de rue de Lappe of de rue Oberkampf

Théâtre Bataclan woensdag 13 januari 2016

Het 11e is ook de thuisplaats van het Bataclan Theater, eens een mytische concertzaal en op vrijdag 13 november 2015 het doelwit van een terroristische aanslag, terwijl er een concert plaatsvond van de Palm Desert Scene band Eagles of Death Metal. Om 21.40 uur stopt een zwarte Volkswagen Polo voor de deur van het theater. De groep is al 45 minuten aan het spelen en de zaal is met 1.500 man afgeladen vol. Ondanks de naam speelt de groep geen metal maar blues rock. Het publiek is divers, van jong tot oud, er zijn ouders met hun tienerkinderen. "De sfeer was uiterst gemoedelijk, de zanger maakte grapjes en er werd gedanst", aldus een ooggetuige.


Drie zwaar bewapende terroristen, onder wie de Fransman Omar Ismail Mostefai, dringen de concertzaal binnen. Met automatische vuurwapens wordt vanaf het balkon geschoten op de bezoekers. Verschillende malen herlaadden ze hun wapens ondertussen roepend "Allahoe akbar". Minder dan drie uren later hebben zij 90 mensen gedood en 99 anderen zwaar gewond.

Het prachtige interieur van de Bataclan. Bij concerten werden de stoelen in de benedenzaal verwijderd - Photo courtesy of théâtre Bataclan

Ondanks mijn Parijskennis had ik zelf nog nooit van dit theater gehoord tot die fatale vrijdag 13 november. Maar dit prachtige theater bestaat al sinds 1864 en is ontworpen door de Franse architect Charles Duval. Het kreeg toen de naam 'Le Grand Café Chinois-Théâtre Bataclan'. De naam verwijst naar de gelijknamige operette van Jacques Offenbach.
Op 3 februari 1865 ging het etablissement open als café chantant in Chinese stijl, met een café en theater op de eerste verdieping en een balzaal op de bovenste verdieping. Tijdens de Frans-Duitse Oorlog van 1870 deden enkele zalen dienst als ziekenboeg.

Het  Théâtre Bataclan werd vooral bekend door vaudevilles die er werden gegeven en als music hall. Vaudeville is een theatervorm die lijkt op wat we in Nederland en België verstaan onder variété. De Franse zanger-acteur Maurice Chevalier behaalde hier zijn eerste theatersuccessen. In 1926 wordt het theater omgebouwd en doet tot 1969 gedeeltelijk dienst als bioscoop. In 1933 nog eens geteisterd door brand.


De kus van Doisneau op de hoek van de Bataclan. Parijs was die vrijdag de 13e even niet de stad der liefde

In 1950 wordt het gebouw deels gesloopt in verband met nieuwe bouwvoorschriften. In 2006 volgt een restauratie van de kleurige voorgevel en het pand wordt teruggebracht in de oorspronkelijke staat met uitzondering van het pagodedak dat het theater vroeger het Chinese uiterlijk gaf. Het pagodedak bestaat niet meer.
In 1976 komt de Bataclan in handen van monsieur Elie Touitou en hij benoemt zijn zoon Joël Laloux tot artistiek directeur, die als opdracht krijgt een nieuwe programmering te ontwikkelen. De Bataclan trekt grootse namen in de muziek waaronder Alain Bashung, Lou Reed, Téléphone, NTM, Prince en David en Cathy Guetta.

Sinds 2004 wordt Le Bataclan geleid door Jules Frutos et Olivier Poubelle die er voor zorg dragen dat het theater een van de mekka's wordt van de Parijse pop-scene. Het herbergt de grootste namen van de muziekindustrie en comedy en is een eclectische plaats voor shows, theater, discotheek en vooral popconcerten. Beroemde artiesten als Snoop Dogg, Eels, Oasis, The Kills, Stromae, Robbie Williams, AMI, of Damien Saez kiezen deze unieke plaats voor hun optredens en voeden zo elke dag de geschiedenis en de magie van de Bataclan. Het eindigt allemaal op vrijdag 13 november 2015.

Aan de overzijde van het theater blijven de steunbetuigingen groeien

We kennen allemaal de beelden van Daniel Psenny, Journalist van Le Monde, die nog steeds op ons netvlies staan gebrand. Bezoekers van theater Bataclan die het gebouw ontvluchten, waaronder een zwangere vrouw die uit het raam bungelt en zich vastklampt aan een vensterbank. De Française wist gelukkig ongedeerd te blijven dankzij een onbekende man die haar omhoog hielp.

Beelden die op ons netvlies staan gebrand, een zwangere vrouw die uit het raam bungelt en zich vastklampt aan een vensterbank.

Op de website van het theater lijkt de trieste waarheid nog niet te zijn doorgedrongen. Trots wordt aangekondigd dat The Doors zullen optreden op 16 januari om 20.00 uur en op 22 januari The Ten Years After. Op latere data Jeremih, Arnaud Ducret.....reserveren is een must. Inmiddels zijn alle bloemen, kaarsen en memorablia decent verwijderd door de gemeente Parijs aan de voorzijde van het terras. Maar aan de overkant van de boulevard Voltaire leggen de Parijzenaars nog dagelijks bloemen, branden er honderden kaarsjes en zijn foto's, tekeningen, brieven en steunbetuigingen het bewijs dat Parijs nog steeds rouwt om al die onschuldige jonge mensen. "Tues parce qu'ila amaient la vie" - vermoord omdat zij hielden van het leven.

Aan de overkant van de boulevard Voltaire leggen de Parijzenaars nog dagelijks bloemen

Inmiddels heeft Jesse Hughes, de leadzanger van Eagles of Death Metal aangekondigd als eerste band weer opnieuw op het podium van de Parijse concertzaal Bataclan te willen gaan optreden. 

Opdat wij nooit zullen vergeten'. Gedenkplaat onthuld door de Franse president François Hollande en de burgemeester van Parijs, Anne Hidalgo, op zaterdag 10 januari op de place 'de la République.

2 opmerkingen:

  1. Reacties van Nederlanders in Frankrijk op Nederlanders.Fr

    Reactie van John Leenards
    Ferry , bedankt , mooi weergegeven , een van de vele zwarte dagen in de geschiedenis die voor ons nog zo dichtbij is.
    Ten Years After zal zondag a.s. wel met een heel raar gevoel optreden in Nantes.
    Het leven gaat door.
    Groet John

    Reactie van Anton Noë
    Ik herinner me Genesis au Bataclan in 1973. Ik was er toen bij.
    Weer een grand merci Ferry!

    Reactie van Linda Velthuis
    Brok in mijn keel...

    Reactie van Jos van den
    Ferry.
    Hiermee heb je voor mij deze gebeurtenis nog meer gezicht gegeven, en zoals Linda schreef met een brok in mijn keel.
    Hartelijk bedankt en groetjes
    Jos

    Reactie van Ada
    Dank Ferry en ik sluit me bij mijn voorgangers aan!
    Warme groet Ada

    Reactie van Boudewijn Bolderheij
    Ja, het leven gaat door, moet doorgaan.
    Maar hoe die honderden nabestaanden dat moeten doen, ik zou het niet weten.
    Dank, Ferry, dank voor dit stuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reactie van Henk Hilhorst
    Bij tijd en wijlen ben ik één of een paar dagen in Parijs. Soms ga ik dan doelgericht ergens naartoe, zoals bijvoorbeeld het Palais de Tokyo, soms slenter ik gewoon maar wat door de stad. Zo ook vorige week donderdag. Ik slenterde vanaf Magenta ongericht de stad in. Ik was wat uit mijn humeur, zeg maar gewoon chagrijnig, en ik vroeg me af wat ik daar nou eigenlijk deed. Of het hierdoor kwam weet ik niet, maar ik nam een heel andere route dan gebruikelijk ...

    Plotseling vond ik mij terug op het Place de la République. Al die bloemen, affiches, persoonlijke boodschappen, vlaggen en andere tekens van steun, liefde en verdriet. De gebeurtenissen van die 13e november kwamen weer in alle hevigheid bij mij binnen, maar anders - heftiger - dan door de berichtgeving in de media die dag zelf en de dagen daarna. Weg chagrijn! Andere gevoelens streden om de voorrang: medeleven, woede, onbegrip, absurditeit ... Diep in gedachten verliet ik het plein ...

    Even later stond ik ineens voor de Bataclan. Aan de overkant hetzelfde beeld van bloemen, kaarsjes, brieven, vlaggen ...

    Het was genoeg, ik liep de Marais in ...

    (Ferry, bedankt!)

    BeantwoordenVerwijderen