Het 11e arrondissement
is een heel boeiend arrondissement, met namen die klinken als een klok:
République, Bastille, Nation, allemaal bekend als mijlpalen uit de Parijse
geschiedenis. Maar het is ook een boeiende buurt. Sommige delen zijn heel
volks, andere delen weer heel trendy, kosmopolitisch, bruisend van het moderne
leven. Deze wijk wordt ook wel het hippe oosten genoemd. Nog maar 30 jaar
geleden was dit nog een echte arbeiderswijk en krioelde het van de bordelen.
Vandaag de dag is het 11e vooral een levendig deel van de stad, geheel gewijd
aan een Bourgondische levensstijl met vele terrassen, trendy kroegen,
nachtclubs en restaurants. Jonge modeontwerpers, Bohemiens en andere
eigenzinnige kunstenaars hebben zich hier gevestigd en vertonen hun werk in de
vele kunstgaleries. In de rue de Charonne, rue de Lappe, rue Duval, rue Keller,
overal rijzen galerieën als paddenstoelen uit de grond. 's Nachts is dit het
rijk van de nachtvlinders, te vinden in de trendy latino dancings en andere
hippe kroegen van de rue Faubourg-Saint-Antoine, de rue de Lappe of de rue
Oberkampf
Théâtre Bataclan woensdag 13 januari 2016
Het 11e is ook de
thuisplaats van het Bataclan Theater, eens een mytische concertzaal en op
vrijdag 13 november 2015 het doelwit van een terroristische aanslag, terwijl er
een concert plaatsvond van de Palm Desert Scene band Eagles of Death Metal. Om
21.40 uur stopt een zwarte Volkswagen Polo voor de deur van het theater. De
groep is al 45 minuten aan het spelen en de zaal is met 1.500 man afgeladen
vol. Ondanks de naam speelt de groep geen metal maar blues rock. Het publiek is
divers, van jong tot oud, er zijn ouders met hun tienerkinderen. "De sfeer
was uiterst gemoedelijk, de zanger maakte grapjes en er werd gedanst",
aldus een ooggetuige.
Drie zwaar bewapende terroristen,
onder wie de Fransman Omar Ismail Mostefai, dringen de concertzaal binnen. Met
automatische vuurwapens wordt vanaf het balkon geschoten op de bezoekers.
Verschillende malen herlaadden ze hun wapens ondertussen roepend "Allahoe
akbar". Minder dan drie uren later hebben zij 90 mensen gedood en 99
anderen zwaar gewond.
Het prachtige interieur van de Bataclan. Bij concerten werden de stoelen in de benedenzaal verwijderd - Photo courtesy of théâtre Bataclan
Ondanks mijn
Parijskennis had ik zelf nog nooit van dit theater gehoord tot die fatale vrijdag
13 november. Maar dit prachtige theater bestaat al sinds 1864 en is ontworpen
door de Franse architect Charles Duval. Het kreeg toen de naam 'Le Grand Café
Chinois-Théâtre Bataclan'. De naam verwijst naar de gelijknamige operette van
Jacques Offenbach.
Op 3 februari 1865 ging
het etablissement open als café chantant in Chinese stijl, met een café en
theater op de eerste verdieping en een balzaal op de bovenste verdieping.
Tijdens de Frans-Duitse Oorlog van 1870 deden enkele zalen dienst als
ziekenboeg.
Het Théâtre Bataclan werd vooral bekend door
vaudevilles die er werden gegeven en als music hall. Vaudeville is een
theatervorm die lijkt op wat we in Nederland en België verstaan onder variété. De
Franse zanger-acteur Maurice Chevalier behaalde hier zijn eerste
theatersuccessen. In 1926 wordt het theater omgebouwd en doet tot 1969 gedeeltelijk
dienst als bioscoop. In 1933 nog eens geteisterd door brand.
De kus van Doisneau op de hoek van de Bataclan. Parijs was die vrijdag de 13e even niet de stad der liefde
In 1950 wordt het
gebouw deels gesloopt in verband met nieuwe bouwvoorschriften. In 2006 volgt
een restauratie van de kleurige voorgevel en het pand wordt teruggebracht in de
oorspronkelijke staat met uitzondering van het pagodedak dat het theater
vroeger het Chinese uiterlijk gaf. Het pagodedak bestaat niet meer.
In 1976 komt de
Bataclan in handen van monsieur Elie Touitou en hij benoemt zijn zoon Joël
Laloux tot artistiek directeur, die als opdracht krijgt een nieuwe
programmering te ontwikkelen. De Bataclan trekt grootse namen in de muziek
waaronder Alain Bashung, Lou Reed, Téléphone, NTM, Prince en David en Cathy
Guetta.
Sinds 2004 wordt Le
Bataclan geleid door Jules Frutos et Olivier Poubelle die er voor zorg dragen
dat het theater een van de mekka's wordt van de Parijse pop-scene. Het herbergt
de grootste namen van de muziekindustrie en comedy en is een eclectische plaats
voor shows, theater, discotheek en vooral popconcerten. Beroemde artiesten als
Snoop Dogg, Eels, Oasis, The Kills, Stromae, Robbie Williams, AMI, of Damien
Saez kiezen deze unieke plaats voor hun optredens en voeden zo elke dag de
geschiedenis en de magie van de Bataclan. Het eindigt allemaal op vrijdag 13
november 2015.
Aan de overzijde van het theater blijven de steunbetuigingen groeien
We kennen allemaal de
beelden van Daniel Psenny, Journalist van Le Monde, die nog steeds op ons
netvlies staan gebrand. Bezoekers van theater Bataclan die het gebouw
ontvluchten, waaronder een zwangere vrouw die uit het raam bungelt en zich
vastklampt aan een vensterbank. De Française wist gelukkig ongedeerd te blijven
dankzij een onbekende man die haar omhoog hielp.
Beelden die op ons netvlies staan gebrand, een zwangere vrouw die uit het raam bungelt en zich vastklampt aan een vensterbank.
Op de website van het
theater lijkt de trieste waarheid nog niet te zijn doorgedrongen. Trots wordt
aangekondigd dat The Doors zullen optreden op 16 januari om 20.00 uur en op 22
januari The Ten Years After. Op latere data Jeremih, Arnaud
Ducret.....reserveren is een must. Inmiddels zijn alle bloemen, kaarsen en memorablia decent verwijderd door de
gemeente Parijs aan de voorzijde van het terras. Maar aan de overkant van de
boulevard Voltaire leggen de Parijzenaars nog dagelijks bloemen, branden er
honderden kaarsjes en zijn foto's, tekeningen, brieven en steunbetuigingen het bewijs dat Parijs nog steeds rouwt om al die
onschuldige jonge mensen. "Tues parce qu'ila amaient la vie" -
vermoord omdat zij hielden van het leven.
Aan de overkant van de boulevard Voltaire leggen de Parijzenaars nog dagelijks bloemen
Inmiddels heeft Jesse
Hughes, de leadzanger van Eagles of Death Metal aangekondigd als eerste band
weer opnieuw op het podium van de Parijse concertzaal Bataclan te willen gaan
optreden.
Opdat wij nooit zullen
vergeten'. Gedenkplaat onthuld door de Franse president François Hollande en de
burgemeester van Parijs, Anne Hidalgo, op zaterdag 10 januari op de place 'de la
République.
Reacties van Nederlanders in Frankrijk op Nederlanders.Fr
BeantwoordenVerwijderenReactie van John Leenards
Ferry , bedankt , mooi weergegeven , een van de vele zwarte dagen in de geschiedenis die voor ons nog zo dichtbij is.
Ten Years After zal zondag a.s. wel met een heel raar gevoel optreden in Nantes.
Het leven gaat door.
Groet John
Reactie van Anton Noë
Ik herinner me Genesis au Bataclan in 1973. Ik was er toen bij.
Weer een grand merci Ferry!
Reactie van Linda Velthuis
Brok in mijn keel...
Reactie van Jos van den
Ferry.
Hiermee heb je voor mij deze gebeurtenis nog meer gezicht gegeven, en zoals Linda schreef met een brok in mijn keel.
Hartelijk bedankt en groetjes
Jos
Reactie van Ada
Dank Ferry en ik sluit me bij mijn voorgangers aan!
Warme groet Ada
Reactie van Boudewijn Bolderheij
Ja, het leven gaat door, moet doorgaan.
Maar hoe die honderden nabestaanden dat moeten doen, ik zou het niet weten.
Dank, Ferry, dank voor dit stuk.
Reactie van Henk Hilhorst
BeantwoordenVerwijderenBij tijd en wijlen ben ik één of een paar dagen in Parijs. Soms ga ik dan doelgericht ergens naartoe, zoals bijvoorbeeld het Palais de Tokyo, soms slenter ik gewoon maar wat door de stad. Zo ook vorige week donderdag. Ik slenterde vanaf Magenta ongericht de stad in. Ik was wat uit mijn humeur, zeg maar gewoon chagrijnig, en ik vroeg me af wat ik daar nou eigenlijk deed. Of het hierdoor kwam weet ik niet, maar ik nam een heel andere route dan gebruikelijk ...
Plotseling vond ik mij terug op het Place de la République. Al die bloemen, affiches, persoonlijke boodschappen, vlaggen en andere tekens van steun, liefde en verdriet. De gebeurtenissen van die 13e november kwamen weer in alle hevigheid bij mij binnen, maar anders - heftiger - dan door de berichtgeving in de media die dag zelf en de dagen daarna. Weg chagrijn! Andere gevoelens streden om de voorrang: medeleven, woede, onbegrip, absurditeit ... Diep in gedachten verliet ik het plein ...
Even later stond ik ineens voor de Bataclan. Aan de overkant hetzelfde beeld van bloemen, kaarsjes, brieven, vlaggen ...
Het was genoeg, ik liep de Marais in ...
(Ferry, bedankt!)