Het idee voor deze blog vol
lekkernijen komt van een van mijn trouwe lezers en chocoladegek. Er bestaat een
Frans gezegde dat vrij vertaald zoiets betekent als; 'negen op de tien mensen
bekennen dat ze gek zijn op chocolade, de tiende liegt'. Een mooi begin van een
reis langs het bruine goud. Tot op de dag van vandaag hullen cacao en chocolade
zich nog steeds in de mystiek van luxe en genot. Wist u dat een van de duurste chocoladesoorten
van Nōka komt. Nōka chocolade heeft een van de beste en meest verfijnde donkere
chocolade van over de hele wereld. De zalige substantie wordt gemaakt met
behulp van met de hand geselecteerde cacaobonen uit Venezuela en Ecuador (een
aantal bekende landen die cacao produceren). Je moet er wel even voor sparen,
deze pure verwennerij kost namelijk 1440 euro per kilo. De subtitel van de
chocolade is 'encore' dat in het Nederlands vertaald kan worden als 'meer' of
'nog meer'. Je wilt er graag meer van eten door de uitstekende smaak, maar
natuurlijk moet je wel je bankrekening in de gaten houden.
Maar eerst een beetje geschiedenis
over chocolade en hoe het uiteindelijk in Parijs
terecht kwam. Chocolade is bij wijze van toeval ontdekt door een Tolteek. De
Tolteken waren een beschaving die van de tiende tot de twaalfde eeuw een groot
deel van Centraal-Mexico domineerde. Historici zijn het oneens hoe lang geleden
deze ontdekking gedaan is door de Tolteken, maar het is minstens 2000 jaar
geleden. Zij gebruikten de vruchten van de cacaoboom al wel, maar alleen de
pulp uit de vrucht. De reden hiervoor was dat de bonen erg bitter smaakten en die
werden dus verwijderd voor het eten van de pulp. Op een dag gooide een Tolteek
de bittere cacaobonen in het vuur. De brandende cacaobonen verspreidden echter
zo’n heerlijke geur, dat de man begon te watertanden. Toen hij de bonen uit het
vuur haalde, plette hij ze tussen de stenen tot een gladde massa. Het resultaat
was om te smullen en zie daar: chocolade was geboren!
De koningen en koninginnen van Frankrijk, van Lodewijk XIII tot aan Marie-Antoinette, genoten van de warme drank die al een rage bleek te zijn aan het Hof van Versailles.
De Maya-indianen waren de eerste
cacaotelers. Zij waren de eersten die de cacaoboom cultiveerden voor zijn
vruchten. Het is bekend dat zij al rond 600 na Chr. cacaoplantages hadden. Met
de bonen uit de cacaoplant bereidden de Maya’s een bittere drank met de naam
‘xocoatl’. Even daarna komen de Azteken in beeld. De Azteken verbonden cacao
met 'Xochiquetzal', de godin van de vruchtbaarheid. Zij dronken de
chocoladedrank, 'xocoatl', vaak op smaak gebracht met vanille, chilipeper en
piment. De drank zou vermoeidheid tegengaan, een resultaat van de cafeïne die
een bestanddeel van de cacao is. Daardoor werd het beschouwd als een goddelijke
drank die kracht en gezondheid schonk. De drank werd onder andere gebruikt aan
het hof van keizer Moctezuma, de toenmalige heerser der Azteken. Cacaobonen
waren door de hoge waarde ook een populair betaalmiddel. Volgens sommige
historische bronnen kreeg je in ruil voor tien bonen een konijn en een slaaf
was al voor 100 bonen te koop. Wist je dat de Azteekse keizer Moctezuma tot 50
tassen gekruide cacao dronk per dag, alvorens hij zijn harem binnenstapte.
De cacao maakte pas echt zijn intrede
in Europa in het jaar 1528 dankzij Hernan Cortéz. Hij was een Spaanse
ontdekkingsreiziger die op een dag aankwam in het oosten van Mexico, waar de
Azteken neergestreken waren. Als Cortéz arriveert is de keizer van de Azteken
erg onder de indruk van de wapens, uitrusting en paarden van Cortéz’ troepen.
De Azteken zien in Cortéz de verdwenen leider van de Tolteken en hij wordt als
een held ontvangen. Om hem te eren krijgt Cortéz van de keizer een grote
cacaoplantage cadeau. In tegenstelling tot Columbus ziet hij wèl de economische
waarde in van de cacaobonen. Tijdens zijn laatste ontdekkingsreis in het jaar
1502, belandde Kristoffel Columbus op het Carabische eiland Guanaja. De Azteken
boden Columbus toen hun kostbare drank ‘xocoatl’ aan maar hij vond het drankje
afschuwelijk bitter en schonk er verder weinig aandacht aan. Cortéz daarentegen
zag er wel de waarde van in en nam dan ook
grote hoeveelheden cacaobonen mee op zijn terugreis naar Spanje. De
Spanjaarden zijn aanvankelijk niet wild van de cacaodrank, maar na het weglaten
van de chilipeper en er wat suiker aan toe te voegen, vinden ze de drank al
heel wat lekkerder. In 1585 werd chocolade voor het eerst op commerciële schaal
van Veracruz naar Sevilla vervoerd.
Pas in 1615 werd de chocoladedrank ingevoerd
in Frankrijk en wel bij het huwelijk van Lodewijk XIII met de 14- jarige
Habsburgse prinses Anna van Oostenrijk. De Prinses zou later beroemd worden als
de centrale figuur in 'de drie Musketiers'. Pas daarna werd de chocoladedrank
gedronken bij officiële audiënties en recepties van de Franse koning, totdat
het gebruik door bezuinigingen weer werd afgeschaft. In de 17e eeuw was
chocolade een luxeproduct dat vooral gebruikt werd door de adel. De koningen en
koninginnen van Frankrijk, van Lodewijk XIII tot aan Marie-Antoinette, genoten
van de warme drank die al een rage bleek te zijn aan het Hof van Versailles.
Chocoladedrank als afrodisiacum: Madame du Barry - Marie Antoinette - Madame de Pompadour
Volgens de legende werd chocolade gezien
als een krachtige liefdesdrank. Er zijn veel voorbeelden van mensen die
chocolade als een afrodisiacum beschouwden en gebruikten om de seksuele
bevrediging van zichzelf en hun seksuele partner te verhogen. Casanova, de grootste minnaar aller
tijden en een echte liefhebber van vrouwen, dronk dagelijks champagne met chocolade om zo zijn amoureuze energie te verhogen, net
zoals de Parijse Marquis de Sade die
tijdens zijn orgies met zijn bediende 'Latour' en vele prostituees chocoladebonbons
uitdeelde met Spaanse vlieg (ook verondersteld om lust te wekken). Hij gebruikte
chocolade om vergif te verhullen. De
maîtresses van de Franse koning Lodewijk XV; Madame de Pompadour en Madame du
Barry gebruikten het in hun slaapkamers: de eerste om er opgewonden van te
raken en de tweede om te zorgen dat haar minnaars gelijke tred met haar konden
houden.
Lodewijk XV werd beschouwd als de
grootste liefhebber van de op cacao gebaseerde godendrank. Af en toe zou de
koning zelf zijn eigen drank bereiden in de keuken van zijn privé-appartement. Tot
die tijd werd chocolade voornamelijk geconsumeerd als drank. In 1770, toen Marie-Antoinette trouwde met Lodewijk
XVI, kwam ze bij het Hof van Versailles met haar eigen bakker en chocolatier.
Zij introduceerde in de 17e eeuw de croissant met chocola; de 'pain au
chocolat'. Koningin Marie Antoinette had een sterke hekel aan de smaak van haar
medicijnen. Dus, om dit probleem op te lossen en omdat chocolade werd beschouwd
als hèt gezonde item op dat moment, creëerde de Koninklijke familie-chemicus,
Sulpice Debauve, de 'Pistole de Marie Antoinette'. Een chocoladepastille van
99% cacao die op smaak werd gebracht met amandelolie, bittere koffie, vanille,
orgeat crème of oranjebloesem om zo de smaak van medicijnen te maskeren.
Deze bijzondere pastilles, gemaakt volgens
het aloude recept zijn nog steeds te koop bij het chique Debauve en Gallais, aan de rue
des Saints-Pères 30, maar velen van ons zijn waarschijnlijk niet bereid het
bijpassende prijskaartje van € 170 te betalen. Deze mythische winkel voor
chocolade liefhebbers is gevestigd in een tweehonderd jaar oud monumentaal pand
en herbergt de oudste chocolaterie in Parijs. In 1800 opende Sulpice Debauve,
apotheker van koning Lodewijk XVI en Marie Antoinette samen met zijn neef,
Antoine Gallais, een chocoladewinkel vlakbij de abdij van
Saint-Germain-des-Pres. Door zijn reputatie was hij dé officiële leverancier
van koningen waaronder Lodewijk XVIII en Karel X en Louis-Philippe.
De godendrank volgens Angelina
De godendrank volgens het aloude
recept van Lodewijk XV is nog steeds te proeven bij Angelina aan de rue de
Rivoli 226. Het interieur is onveranderd sinds 1903, toen haar Oostenrijkse
voorvader Antoine Rumpelmeyer hier zijn eerste banketbakkerij annex theesalon
opende. Zien en gezien worden, want hier kun je de verleiding niet weerstaan voor
wat heet, de beste warme chocola ter wereld. Gemaakt van gesmolten pure
chocolade met de toevoeging van een eierdooier per kop, opgeklopt op laag vuur
(absoluut niet laten koken) en vervolgens warm uitgeserveerd, overgoten met een
lepel slagroom. Het interieur is ontworpen door de beroemde architect van de Belle
Epoque: Edouard-Jean Niermans en combineert elegantie, charme en verfijning.
Angélina is romantiek. Een rustig maar weelderig trefpunt, tussen sereniteit en
gastronomisch genoegen. Hier hangt nog steeds de sfeer van Proust en Coco
Chanel.
Elk jaar wordt in Parijs de Salon du Chocolat georganiseerd. 's Werelds
grootste evenement gewijd aan chocolade, een echte trendsetter gewijd aan alles
wat te maken heeft met dit vakgebied en een niet-te-missen evenement voor alle
liefhebbers van chocolade. De alweer 18e editie is zojuist gehouden in Porte de Versailles van 30 oktober tot
en met 3 november. Met meer dan 400 deelnemers verzameld op 12.600 M² en uitsluitend
gewijd aan chocolade. Dé chocoladebeurs in Parijs roept alle
chocoladeverslaafden ter wereld op om zich te verenigen op dit geweldige
evenement. Gedurende 5 dagen brengen zij hulde aan de cacao in al zijn vormen. 130.000
bezoekers worden gedurende 5 dagen verwacht. Hoewel de Parijs Fashion Week het
modespektakel van het jaar 2013 is, is er nog een modeshow in de Franse
hoofdstad waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Namelijk de chocolade
modeshow. Tijdens de chocoladebeurs wordt ook altijd een modeshow georganiseerd
die natuurlijk in het teken van chocolade staat. Modellen, ontwerpers en
chocolatiers van over de hele wereld komen naar het event om de meest mooie en
bijzondere creaties te tonen. Het thema van 2013 'The New Worlds of Chocolate'
en dat was op de catwalk terug te zien. Zo paraderden modellen gehuld in
kimono’s en tropische rokjes voorbij. De creaties waren dan ook letterlijk en
figuurlijk om van te watertanden.
En dan is er ook nog bijzonder
Nederlands nieuws in Parijs. De Nederlandse Marike van Beurden is tweede
geworden bij het wereldkampioenschap World Chocolate Masters in Parijs die gehouden wordt tijdens de Salon du Chocolat.
Davide Comaschi uit Italië ging er met de winst vandoor. De competitie duurde
twee dagen en Marike moest een showstuk maken van 1.72 meter hoog helemaal van
chocolade. Het thema was architectuur van de smaak. Daarom had de
top-chocolatier gekozen voor het onderwerp bijen. Koningin en honing kwamen
duidelijk terug in het chocolade kunststuk. Het leverde uiteindelijk een tweede
plaats op. Marike behoort met haar 31 jaar momenteel tot de absolute
patisserietop van de wereld! Ze zwaait de scepter over het patisserieteam van
driesterrenrestaurant Caprice, onderdeel van het Four Seasons hotel te Hong
Kong. De World Chocolate Masters is specifiek bestemd om de allerbeste
prestaties te tonen in hedendaagse chocoladetechnieken. De wedstrijd staat open
voor de meest getalenteerde chocolademakers ter wereld. In de aanloop van deze
wedstrijd werd de Nederlandse ondersteund en getraind door technisch adviseurs
& ambassadeurs van het Callebaut
Chocolate Academy™ Centre.
Barry
Callebaut is 's
werelds grootste chocolade fabrikant. Het werd opgericht in 1996 door de
samenvoeging van de Belgische chocoladeproducent Callebaut en het Franse
bedrijf Cacao Barry. Cacao Barry werd opgericht door Charles Barry in Parijs in
1842. Callebaut was een Belgisch bedrijf en in 1850 opgericht door Eugenius
Callebaut als een brouwerij in het Belgische Wieze. De brouwerij begon met de
productie van chocoladerepen in 1911 en al snel daarna werd er volledig overgeschakeld
naar de productie van uitsluitend chocolade.
Er is natuurlijk ook een
chocolademuseum in Parijs. In het Muséedu Chocolat laat de familie van Belle de geschiedenis van Chocolade zien.
Je kunt deze niet alleen zien doormiddel van tekst en afbeeldingen, maar ook
proeven. De familie van Belle wilde graag hun passie voor chocolade delen met
anderen. In 2004 werd dan ook hun eerste chocolade-museum in België geopend.
Nadat er in 2008 een tweede museum werd geopend was het in 2010 tijd om Parijs
te veroveren met chocolade. Het museum is geschikt voor alle leeftijden en
behandelt de gehele inmiddels 2000 jaar oude geschiedenis van chocolade. Het
museum is dagelijks van 10.00 tot 18.00 geopend en gevestigd aan de boulevard Bonne Nouvelle 28.
Na jarenlang de meest goddelijke
macarons te maken, besloot Ladurée
dat het tijd werd voor iets nieuws: een prachtige boutique in Parijs, geheel in
het teken van chocolade. Ook deze winkel is bijna too good to be true; een ware
beleving voor de chocoladeliefhebber. Les Marquis de Ladurée, zoals de naam van de nieuwe boutique luidt, verkoopt de
mooiste bonbons, pralines, truffels en uiteraard ook macarons. Op het menu
staan zowel klassieke als meer bijzondere smaken zoals rum, viooltjes, rozen,
zwarte thee, fruit en sesam. Daarnaast bevatten sommige truffels frambozen en
verschillende kruiden en worden er macarons verkocht in smaken als witte
chocolade, passiefruit en yuzu chocolade. De boutique ligt aan de Rue de Castiglione 14, vlakbij de
Jardins de Tuileries en Place Vendôme, in het eerste arrondissement. Je waant
je in een ouderwetse boutique, geïnspireerd op de 18e eeuw, en geniet van de
elegante extravagantie die we van Ladurée gewend zijn. Voorheen zat hier de
parfumerie van Annick Goutal.
De absolute Parijstip is de nieuwe Chocoladefabriek van Alain Ducasse. De
Fransman met vele sterrenrestaurants, hotels, een kookschool en een uitgeverij
waar zijn eigen kookboeken uitkomen. Hij blijkt nog een andere liefde te
hebben: chocolade. Op 20 februari 2013 heeft Ducasse in Parijs, niet ver van
Place de la Bastille, zijn eigen ‘Chocolate Factory’ geopend. De Engelstalige naam doet vermoeden dat er ook plannen
zijn voor vestingen in andere landen. Of, misschien is het een speelse
verwijzing naar Roald Dahls boek Charlie and the Chocolate Factory? Rue de la Roquette is een smalle, vrij
levendige winkelstaat, in het 11e
arrondissement. De straat telt naast winkels, bars en eettentjes ook veel
steegjes met binnenplaatsen, waar allerlei kleine bedrijven gevestigd zijn. Hier,
op nummertje 40, liet de beroemde kok zijn oog vallen op een voormalige Renault
garage van zo’n 320 m2 voor zijn werkplaats ‘La Manufacture de Chocolat’. Samen met patissier Nicolas Berger
wilde Ducasse traditionele werkwijzen nieuw leven inblazen. Chocolade maken op
een manier die haaks staat op die van de massaproductie. In heel Europa gingen
ze op zoek naar oude machines, die ze lieten reviseren. Cacaoplantages in
landen als Venezuela, Trinidad, Madagaskar, Indonesië en Peru werden bezocht om
bonen van de hoogste kwaliteit te vinden. Elk land, elke regio, maar ook elke
partij bonen heeft immers zijn eigen unieke smaak. Op binnenplaats nr. 40 kun
je een glimp van het ambachtelijke proces opvangen. Je ziet de jutezakken met
cacaobonen op schappen liggen en hoe de bonen op kwaliteit gesorteerd worden.
Je hoort het geluid van machines die bonen roosteren, cacaodoppen wegblazen en
zeven. De opvangbakken bij de maalmachine zijn ook goed zichtbaar. Ja, op nr.
40 treed je de wereld van pure chocolade binnen. De geur van cacao stijgt op in
de winkel die deel uitmaakt van de werkplaats. Betonnen vloeren, gemetselde
muren, het gebruik van staal en glas geven de ruimte een wat ruwe, sobere en
ook authentieke uitstraling. Hier kan de ware chocoladeliefhebber zijn hart
ophalen. Vanzelfsprekend is Ducasse chocolade in basic, maar chique kartonnen
verpakking anders geprijsd dan bijvoorbeeld bonbons of repen uit de supermarkt.
PatrickRoger is in Parijs
een begrip als je van chocolade en kunst houdt. Met acht winkels in Frankrijk
(waarvan vier in Parijs) en België en een eigen chocoladefabriek in Sceaux (een
gemeente in het Franse departement Hauts-de-Seine). Wat bijdraagt aan zijn
succes is dat hij de titel 'Meuiller Ourvrier de France' in zijn bezit heeft.
In Frankrijk een zeer belangrijke titel in de gastronomische wereld. Wat
Patrick Roger van zijn collega's onderscheidt, is zijn verbeeldingskracht en
zijn tomeloze creativiteit die leiden tot steeds opzienbaardere creaties, die
vaak indruisen tegen de over het algemeen klassieke wereld van de chocolade.
Onlangs opende hij zijn nieuwe chocolade boutique aan de Place de la Madeleine
in de winkel galerie Cité Beryer in
het chique Village Royal. Andere winkels van hem zijn te vinden aan de boulevard
Saint-Germain 108, avenue Victor Hugo 45, rue du Faubourg Saint Honoré 199 en
aan de rue de Rennes 91.
Als laatste; verenig uw liefde voor
chocolade en gebak met uw passie voor Parijs met de Parijse chocolade- en patisserietour. Deze 3 uur durende excursie combineert
Franse culinaire specialiteiten met een middagje wandelen zodat u zich niet té
schuldig hoeft te voelen. Het maximale aantal personen in deze tour voor kleine
groepen is 8, wat verzekert dat uw gids u persoonlijke aandacht kan geven. Een
ervaren fijnproever leidt u door een aantal Parijse wijken naar ten minste drie
patisserieën, een bakkerij en drie chocoladewinkels. Boeken bij Viator - kosten
inclusief diverse proeverijtjes € 90 pp.
Bronnen: o.a. Wikipedia, Bary Callebaut
Debauve en Gallais, rue des
Saints-Pères 30, 7e arrondissement, metro: rue du Bac, Saint-Germain-des-Prés.
Angelina, rue de Rivoli
226, 1e arrondissement, metro: Tuileries, Palais Royal Musée du Louvre.
Musée du Chocolat, boulevard
Bonne Nouvelle 28, 2e arrondissement, metro: Strasbourg-Saint-Denis, Bonne-Nouvelle
Les Marquis de Ladurée, Rue de
Castiglione 14, 1e arrondissement, metro Tuileries
Alain Ducasse 'La Manufacture de Chocolat’,
rue de la Roquette 40, 11e arrondissement, metro: Bastille.
Patrick Roger, place de la
Madeleine 3, 8e arrondissement, metro: Madeleine
Patrick Roger, boulevard
Saint-Germain 108, 6e arrondissement, metro; Saint-Germain- des-Prés.
Patrick Roger, avenue Victor
Hugo 45, 16e arrondissement, metro: Victor Hugo, Charles de Gaulle Étoilles
Patrick Roger, rue de Rennes
91, 6e arrondissement, metro: Saint Sulpice, Rennes
Smakelijk blog wederom!
BeantwoordenVerwijderen