CHARONNE EEN PARIJSE VERRASSING IN HET 20E ARRONDISSEMENT

Deze tip heb ik te danken aan mijn collega Parijsblogger Frank Renout. Sinds 2004 is Frank woonachtig in Frankrijk en werkt als correspondent voor diverse kranten en omroepen in Nederland en België. Voor Nederland schrijft hij onder andere voor het Algemeen Dagblad, Vrij Nederland en levert diverse bijdragen aan programma's van de NOS en de Wereldomroep. In België schrijft hij voor De Standaard en de VRT. Tevens is hij de auteur van het boek 'Super Sarko' over de vorige Franse President Nicolas Sarkozy.

Hij vertelde mij dat hij (misschien) wel het meest lieflijke steegje van Parijs had gevonden, ergens in het 20e arrondissement. Nou ken ik het 20e erg goed, sterker nog het is een van de arrondissementen waar ik vaak rondhang. Een Parijzenaar zei eens tegen mij over het 20e: "De meeste inwoners zijn dood". En daar had hij een punt. Het 20e herbergt namelijk een van de grootste begraafplaatsen van Parijs, Père Lachaise waar meer dan een miljoen Parijzenaars liggen. Het is zeer waarschijnlijk de drukst bezochte en misschien wel de beroemdste begraafplaats ter wereld. Daarnaast heeft het 20e, een van de grootste arrondissementen van Parijs, zo'n 200.000 inwoners die nog wel in leven zijn.

De impasse Poule aangelegd in 1870; hèt mooiste steegje van Parijs volgens Frank Renout

Dit arrondissement, aan de oostkant, bestaat uit drie oude dorpjes: Charonne, Belleville en Ménilmontand. Het zijn kosmopolitische wijken waar veel immigranten wonen, maar de laatste tijd steeds populairder onder de voornamelijk jonge Parijzenaars. Dat is ook de reden dat dit arrondissement steeds meer opduikt in reisgidsen en trendy modebladen. Naast het oude volkse Parijs, waar eens Edith Piaf werd geboren, is het ook het thuis van een exotische gemeenschap van Arabieren, Chinezen en Vietnamezen, maar ook van kunstenaars en studenten, die de dure universiteitsbuurten zijn ontvlucht, en goedkope antiquairs. Het zijn ontegenzeggelijk de wijken die het meest in beweging zijn. Hier kunnen we nog de ruwe kant van Parijs aanschouwen. Geef dit arrondissement nog eens 10 jaar de tijd en dan is het net zo in trek als de Marais.

De rue des Vignoles vol met kleine minuscule doodlopende steegjes zoals de impasse Rolleboise

Veel van het dorpse karakter van de dorpjes Belleville, Charonne en Ménilmontant is bewaard gebleven. Zij dragen nog steeds de sporen van hun landelijk verleden, van de arbeiders die werkten in de gipsgroeven en de wijngaarden van de Parijse kloosters. Hier kwamen de arbeiders hun zuur verdiende Francs verdrinken in de guinguettes, de cafés en 'bals musettes'. Hier debuteerden Maurice Chevalier, Yves Montand en Edith Piaf op straat en in de verschillende café-chantants. Vele straatnamen herinneren nog aan de grote hoeveelheid waterbronnen en aan het rijke wijnbouwverleden: Rue des Cascades (waterval), rue de la Duée (kleine bron), rue des Rigoles (slootjes) en rue des Vignoles (wijngaard).

Overal bijzondere details

Natuurlijk vind je er ook de lelijke betonnen hoogbouw uit de jaren zeventig maar ook kronkelende steegjes met winkeltjes, ateliers en kleine lokale eethuisjes. Steile hellingen, duizelingwekkend hoge trappen met aan het eind weer een prachtig doorkijkje. Passages, villa's, impasses (staat in Parijs voor een doodlopend straatje) en verstilde tuinen achter sierlijke poorten. Hier vindt je de charme van het ongewone met het ouderwetse. Een mengeling van exotische gemeenschappen samen met de arbeidersbevolking, die in de 18e eeuw als gevolg van de herstructureringen van Hausmann, uit de binnenstad werd verdreven. De bevolking in de wijk, is een van de meest gevarieerde en kosmopolitische in Parijs.

De wandelingen hier zijn vaak doorspekt met kleine verrassingen en onverwachte ontdekkingen; sfeer, kleur en gezelligheid. Zo ook de tip, die ik nog niet kende, en kreeg van Frank Renout. "Ken jij de Impasse Poule?" Helaas ik moest het antwoord schuldig blijven. "Het is het mooiste steegje van Parijs!".

Onbeschaamd bliek ik tussen het groen en kijk mijn ogen uit in de hippe binnentuintjes

Dus vertrok ik op een mooie zonnige zondag richting het 20e arrondissement. Mijn favoriete metrolijn 2, veel van de stations zijn bovengronds, brengt mij naar het metrostation Avron. Bovenaan de trappen 180 graden draaien en de boulevard de Charonne een stukje aflopen tot u de eerste zijstraat aan uw rechterkant tegenkomt: De rue des Vignoles. U kruist de rue Panchat en u komt als het ware terecht in een klein plattelandsdorpje in Parijs met links en rechts kleine huisjes. Het gedeelte tussen de rue Panchat en de rue Buzenval kent wel 7 impasses. Kleine minuscule doodlopende steegjes, vaak maar twee of drie meter breed, met betaalbare arbeidershuisjes, aangelegd zo rond 1870. Sommige met veel groen, originele lantaarnpalen en nog de oude kasseien met prachtige namen zoals de impasse Rolleboise, impasse Poule of impasse de la Confiance. Je komt ogen te kort. Onbeschaamd bliek ik tussen het groen en kijk mijn ogen uit in de hippe binnentuintjes. In de impasse Rolleboise valt mij het bordje op 'Hippies use side door' op. Het is met recht een hip buurtje. Aan de overkant van de impasse Rolleboise, de impasse Casteggio en de impasse des Crins, met bijzondere huizen met houten trappen die er prachtig uit zien, alsof de bewoners in boomhutten wonen.

 'Les Mondes des Bohèmes' in de rue des Vignoles, met een heerlijk overdekt buitenterras

U passeert verschillende restaurantjes waaronder; 'le petite Fabrique' gespecialiseerd in biologisch eten, een stukje verder 'le Comptoir Américain gespecialiseerd in bagels en salades, maar mijn voorkeur ging uit naar een café restaurant 'Les Mondes des Bohèmes', met een heerlijk overdekt buitenterras en een menukaart vol met gerechten om van te smullen. Ik laat mij verleiden door de 'suggestion du moment'; de 'carpaccio de bœuf au basilic et fromage, mesclun et frites maison' en als désert, 'creme brûlée selon l'humeur du chef. Tevreden, heel tevreden, vervolg ik mijn route langs de rue des Vignoles.

De menukaart vol met dagverse huisgemaakte gerechten

Op huisnummer 33, is getuige de plaquette aan de muur, een oude maar nog steeds in gebruik zijnde verzetshaard gevestigd, ooit opgericht door Mexicaanse opstandelingen van het Zapatistisch Nationaal Bevrijdingsleger.

"En 1995, le 33 rue des Vignoles à été officiellement déclaré Aquacalientes (zone zaptiste) par Amado Avendaňo Figeroa, gouverneur en rébellion de l'État du Chiapas. Encore longtemps en ce lieu la solidarité internationale vivra!"

Wat zoveel betekent dat in 1995 dit woonhuis officieel is benoemd tot 'zone zapatiste' van de Staat Chiapas, door Amado Avendaňo Figeroa. De Chiapas was officieel een soeverein grondgebied tijdens het eerste Mexicaanse Rijk van 21 juli 1822 tot 19 maart 1823, met een eigen grondwet.

De impasse Saint-Pierre

We steken de rue de Buzeval over en vervolgen onze route. Links weer zo'n klein doodlopend straatje de impasse Saint-Pierre. De straat wordt nu wat minder interessant, maar ik breng u nog even naar een ander juweeltje. Links de de rue de la Réunion in naar de place de la Réunion. Daar vindt elke donderdag en zondag van 07.00 uur tot 15.00 uur, de Marché Réunion plaats. Lokaler kan het niet. Parijzenaars doen het liefst hun inkopen op lokale markten en ze zijn daarbij heel kieskeurig. Alles moet vers zijn. De kopers die uit alle werelddelen lijken te komen verdringen zich langs de viskramen vol met scholen op ijs gelegde vissen en rond de groentekramen waar je je kunt verbazen aan de kunstig opgebouwde piramides van tomaten, kleine knapperige courgettes en glanzende paarse aubergines. De kraam met druiven voor slechts € 1 doet goede zaken. Ik strijk nog even neer op het plaatselijke terras van het café op het plein om het allemaal gade te slaan. De luid babbelende vrouwen, de mannen die druk zijn met afdingen en de geur van vers fruit en groenten brengen je wel heel dicht bij de buik van Parijs. 

De marché Réunion lokaler kan het niet

Met dank aan Frank Renout voor deze gouden tip.

Frank is met zijn weblog 'Out in Paris' genomineerd voor de Golden Blog Award. Met mijn weblog is dit drie keer gebeurd; in 2012, 2013 en 2014 maar nog nooit heeft een Nederlandse blogger gewonnen. Het zou leuk zijn als dat in 2015 wel zou gebeuren en daarom vraag ik u om op mijn collega Parijsblogger te stemmen door dagelijks naar zijn weblog te gaan en te klikken aan de rechterkant op de button 'Je Vote'. U mag elke dag stemmen tot en met 26 oktober, daarna neemt de jury het over.

De impasse Casteggio alsof de bewoners in boomhutten wonen.