La Mouffe; deze
‘prachtige, nauwe, drukke marktstraat, ‘ zoals Hemmingway, hij woonde een
tijdje op nummer 39, haar beschreef, begint bij de place de la Contrescarpe,
een van de bekoorlijke beboomde dorpspleinen die zo’n rustieke sfeer geven aan
Parijs. Van hieraf loopt de rue
Mouffetard in zuidelijke richting wat lukraak naar beneden. Langs de straat
liefelijke oude huizen en winkels met interessante gevelstenen. Het is
ontegenzeglijk ook een van de laatste straten die de typische ouderwetse dorpse
sfeer, die de oude Parijzenaars zo nauw aan het hart liggen, heeft weten te
bewaren. Ondanks de niet altijd geslaagde renovaties, is het nog immer een heel
pittoresk straatje, dat iets middeleeuws heeft: Oude uithangborden, typische straatnamen,
nauwe passages en binnenplaatsjes.
Rue Mouffetard; ondanks de niet altijd geslaagde renovaties, is het nog immer een heel pittoresk straatje
De rue Mouffetard is
ontstaan in het historische tracé van de Romeinse heerbaan die via Lyon naar
Italië liep. In de middeleeuwen hadden zich hier, bij het water van de Bievre,
bedrijfjes van handwerkers gevestigd, zoals leerlooiers, vilders en de voor
Frankrijk zo typische ‘tripiers’ (verkopers van ‘tripes’; ingewanden en darmen
van slachtvee). De uitoefening van deze beroepen veroorzaakte nogal wat stank
en daaruit schijnt de naam Mouffetard voort te komen (mouffette betekent
stinkdier). Het verhaal gaat dat de markt in de rue de Mouffetard te danken is
aan Hendrik IV. Toen de Koning met zijn paard de straat naar de bourg
Saint-Médard naar beneden reed, schrok het arme dier ergens van en sloeg
plotsklaps op hol. De plaatselijke bewoners holden achter het paard aan en
wisten het koninklijk ros tot stilstand te brengen. De Koning was dolgelukkig
dat hij het er levend van had afgebracht en schonk de handelaren het recht om
hun koopwaar op straat te verkopen.
Een domein van gastronomische overdaad waar het assortiment van sommige winkels en kramen de verbeeldingskracht te boven gaat
Sinds die tijd is het
hier dagelijks markt, die begint in het laagste stuk van de straat, net ter
hoogte van de rue Jean-Calvin. Daar vind je ’s morgens groente- en fruitkramen,
goede buurt- winkels met mooi kazen en wijnen, slagers, zuivelhandelaars,
bakkers en een paar ouderwetse marktcafés zoals ‘Le Verre à Pied’ (118). Als je
van de sfeer wilt genieten moet je vroeg in de ochtend komen, bij voorkeur op
zaterdag. Nuttig eerst een knapperige croissant met koffie in café ‘Le Mouffetard’
op 116. De Marché Mouffetard blijft een van de schilderachtige markten van
Parijs, een domein van gastronomische overdaad waar het assortiment van sommige
winkels en kramen de verbeeldingskracht te boven gaat. De markt verdwijnt zo rond
13.30 uur.
Ze zijn er nog, ouderwetse marktcafés zoals ‘Le Verre à Pied’
Onderaan de straat staat
de Église Saint-Médard, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 7e
eeuw; toen verrees hier aan de oevers van de Bievre, waar La Mouffe over de
brug met de veelzeggende naam ‘Pont au
Tripes’ verder liep, een kerkje aan de zuidelijke kant van het gehucht
Saint-Médard. De bouw van de kerk strekte zich uit over twee eeuwen. De kerk
werd twee keer algemeen bekend; in 1561 toen ze werd geplunderd door
protestantse oproerkraaiers tijdens rellen met de katholieken, het ‘tumulte de Saint-Médard’ genoemd, en in
1727, toen hier een vreemde cultus ontstond
en de geruchten gingen dat een voorman van de ‘jansenisten’ zogenaamd ziektes
kon genezen vanuit zijn graf.
Links en rechts oude passages waaronder de Passage de la Poste
Groepen mensen verzamelden zich in het knekelhuis
en namen deel aan orgies van hysterie, zelfkastijding en stuiptrekkingen, in de
hoop op wonderbaarlijke genezing of visioenen. De overheid verbood toen de
toegang tot het kerkhof en iemand schreef op de muur, misschien wel de eerste
graffiti, “De par le Roi, défense à Dieu de faire miracle en ce lieu” (Van
Koningswege is het God verboden op deze plek wonderen te verrichten).
In dit bijzondere pand is sinds 1928 is Facchetti’s deli gevestigd
In het
rustieke tuintje van de huidige kerk kunt u bijkomen van de vermoeienissen van
de wandeling en het marktgedruis. Op het pleintje voor de kerk leuke terrassen
voor de lunch alwaar je kunt genieten van een zeer bijzondere gestileerde gevel
vol met plantenmotieven en dieren- afbeeldingen. Ze werden tussen 1929 en 1931,
in opdracht van de eigenaar aangebracht door Adhigeri, een Italiaanse metselaar
die gebruik maakte van het zogenaamde sgraffitoprocedé. Een laag geschraapt
cement met effecten, waarin barokke tekeningen werden aangebracht. Sinds 1928
is hier Facchetti’s deli gevestigd. De handelaar wilde gewoon de mooiste gevel
van de straat. De gevel behoort nu tot historisch erfgoed.
Tegenover de beschermde
gevel is het letterlijk en figuurlijk elke zondag bal. Hier herleeft het
nostalgische Parijs van wat zich vroeger afspeelde in de talrijke cabarets en
balzalen van de rue Mouffetard. Op zondagmiddag zingen en dansen de mensen van
de wijk bij de Église Saint-Médard. Blaadjes met teksten worden uitgedeeld, de
microfoon geplaatst en iedereen zingt en danst mee. Ouderwets genieten van de ‘musette’,
onvergetelijk.
De hoek van de rue Mouffetard en de rue Pot de Fer
Boven in de straat is het
ook goed toeven op diverse terrasjes. Loop even de passage des Postes in op
nummer 104 of aan de overzijde op nummer 101 de passage des Patriarches. Je
waant jezelf in het hart van middeleeuws Parijs. Maak even een ommetje via de
rue Jean-Calvin en de place Lucien-Herr, beplant met schitterende paulownia’s die in mei en juni met blauwe en roze
bloemen de terrassen opvrolijken. De eettenten in de rue du Pot de Fer zijn van
gemiddelde kwaliteit, zoals je die ook aantreft in het Quartier Latin maar
geven de straat wel een levendig aanzicht. George Orwell beschreef deze straat
als een ‘ravijn vol hoge, leproze huizen, gewijd aan goedkope dronkenschap. Er
is niet veel veranderd. Op nummer 53 werd in 1938 nog een schat ontdekt
bestaande uit 3351 goudstukken, die waarschijnlijk verstopt was door ene Louis
Nivelle, stalmeester en raadsman van de Lodewijk XV. In die tijd had de schat
een waarde van plus minus 16 miljoen oude Franse Francs. Sabine Bourgey
schreef er een roman over: ‘Le trésor de la rue Mouffetard’.
De gevel van 'Au Nègre Joyeux'
Jammer genoeg is de
fraaie gevel op nummer 12 beschadigd door vandalen of door tegenhangers van de
vroegere slavernij. Afbeeldingen waarop een iets te blije zwarte man in
gestreepte broek zijn bazin bedient met het ongeloofwaardige opschrift ‘Au Nègre Joyeux’ – bij de ‘gelukkige’
neger.
Parijs blijft de 'City of Love' - genieten op het terras van Café Delmas
Je bent aangekomen op de place
de la Contrescarpe, vroeger het domein van legendarische clochards en
marginalen. Inmiddels iets te fraai gerestaureerd, maar gelukkig zijn de
historische paulownia’s gespaard gebleven. Het huidige café Delmas aan de
zonkant van het plein, waar het overigens goed toeven is, was ooit het sjofele
café La Chope waar Ernest Hemmingway delen van ‘A Moveable Feast’ schreef vrij vertaald ‘een Amerikaan in Parijs’.
In dit boek beschrijft Hemingway de periode tussen 1921 en 1926; de jaren die
hij samen met zijn eerste vrouw Hadley, hun baby Bumby en de kat F. Puss in
Parijs doorbracht. In deze roman komt de lichtstad tot leven, doordat Hemingway
ons laat meeproeven van de wijn, laat mee-eten van de oesters, mee-wedden bij
de paardenraces en mee-hongeren om zelfdiscipline te leren. Zoals hij zelf
zegt: “Dit is zoals Parijs toen was, in de dagen dat we erg arm en erg gelukkig
waren”. Hij woonde er vlak in de buurt
in een armzalige flat, in de rue Descartes 39, die hij kon betalen uit het
trustfonds van zijn echtgenote. De schrijver Paul Verlaine overleed in
datzelfde pand in 1896. Nu is er een restaurant gevestigd met de originele
naam; ‘La Maison de Verlaine’.
Het vroegere woonhuis van Paul Verlaine en Ernest Hemmingway
Marché Mouffetard,
metrostation Monge
Geen opmerkingen:
Een reactie posten