Paris FvdV is een niet commercieel weblog speciaal voor kenners en liefhebbers van de stad Parijs - en voor hen die dat willen worden. Parijs is een stad met een gewichtig verleden, respectabel en gerespecteerd. Het is totaal niet nostalgisch. Parijs is er in geslaagd om, soms op brutale maar altijd op elegante wijze, om te gaan met zijn grootse monumenten. Ze te beschermen en te integreren in de nieuwe dynamiek van de stad. Parijs is een meester op het gebied van herstel en transformatie. U zult er nooit in slagen een volledig overzicht te maken van plekken en verhalen, die allemaal op hetzelfde punt uitkomen en de glorie van deze stad bezingen. toch wil ik een poging wagen. Wekelijks wil ik u niet alleen informeren over wat Parijs nog meer te bieden heeft, maar ook wil ik mijn liefde voor deze stad op u over dragen. In de hoop dat het raakt aan iets wat u herkent of voelt. Ferry van der Vliet.

Privacy verklaring: Indien u weblog Paris FvdV, dat bij Google-Blogger is ondergebracht, leest en reageert op de blogs van Paris FvdV, doet u dat vrijwillig en is uw IP-adres en mailadres - indien u dat vermeld - bekend en wordt opgeslagen. Ook uw schuilnaam waaronder uw reageert wordt opgeslagen. Paris FvdV zal uw gegevens nooit aan derden doorgeven. We houden uw gegevens privé, tenzij de wet of rechtelijke macht ons dwingt uw gegevens aan hen te verstrekken. Datalekken in het systeem vallen onder de verantwoordelijkheid van Google-Blogger. Door weblog Paris FvdV te bezoeken en/of de op of via deze weblog aangeboden informatie te gebruiken, verklaart u zich akkoord met de toepasselijkheid van deze disclaimer. Google gebruikt cookies om services te leveren en verkeer te analyseren dus uw IP-adres en user-agent zijn bij Google bekend, samen met prestatie- en beveiligingsstatistieken om servicekwaliteit te garanderen, gebruiksstatistieken te genereren, misbruik te detecteren en maatregelen te treffen.

zondag 4 maart 2018

PONT DE FLANDRE, HISTORISCH ERFGOED VAN PARIJS


Het 19e arrondissement is voor velen een onbekend gebied aan de noordoostkant van Parijs. Toch heeft dit arrondissement veel te bieden. Het 19e staat voor cultuur, vindingrijkheid, creativiteit, en ontspanning. Rond het Canal de l’Ourcq en het Canal de Saint-Denis zijn nog steeds pareltjes te vinden die herinneren aan de gouden tijden van het industriële tijdperk. Wij beginnen onze wandeling dan ook bij de Pont Draguage aan de rue de Crimée. Een van de laatste hefbruggen van de hoofdstad, gelegen aan de overgang van het Bassin de la Villette en het Canal de l’Ourcq. De brug uit 1885 kent nog zo’n 9000 manoeuvres per jaar.

De Pont Draguage uit 1885 aan de rue de Crimée, een van de laatste hefbruggen van de hoofdstad

Dit gebied werd pas echt belangrijk dankzij de visie van Napoleon I met de aanleg in 1808 van het Bassin de la Villette als onderdeel van het Reseau des Canaux Parisiens (het netwerk van Parijse kanalen). De verbinding tussen het Canal de l'Ourcq en het Canal Saint-Martin. De andere componenten van dit netwerk zijn het Canal Saint-Denis en en het Bassin de l'Arsenal bij de place de la Bastille. Samen vormen deze kanalen en bekkens een verbinding met de Seine en het Franse achterland. Een netwerk van ongeveer 130 kilometer.

Aan de oever van het canal Saint-Denis

Met het graven in 1820 van het Canal Saint-Martin en het Canal Saint-Denis, werd de Port de la Villette in het Bassin al snel een belangrijk doorvoercentrum. Grootse magazijnen van de Compagnie des Entrepôts en de Magasins Generaux, de oprichting van slachthuizen en een veemarkt, hebben bijgedragen aan de massale industrialisatie van het Bassin de la Villette. Het was pas in 1950, door achteruitgang van de industrie in Parijs, dat talrijke magazijnen werden verlaten of gesloopt. De sluiting van de veemarkt in 1973, gevolgd door die van de slachthuizen, veranderde eens te meer het gezicht van de toch al verpauperde wijk. In 1988 werd besloten de omgeving drastisch te renoveren met behoud van het zo fraaie industriële karakter. De prachtige pakhuizen van de Compagnie des Entrepôts en de Magasins Generaux uit 1845 en 1853 werden omgebouwd tot hotel, bioscopen, lofts en restaurants. Langs het 800 meter lange en 70 meter brede bassin creëerde men aan weerszijden een boulevard, waar men heerlijk kan eten, wandelen, fietsen, rolschaatsen en picknicken. In 2008 werd een nieuwe jachthaven geopend voor boten tot 15 meter. Het is ook de thuishaven van Canauxrama, de maatschappij die cruises organiseert over het Canal Saint Martin. Verder vindt men er andere wateractiviteiten zoals kajakken, waterfietsen en roeien. Voor de filmliefhebbers is er een groot bioscoopcomplex met kwaliteitfilms. De MK2, gehuisvest in de voormalige pakhuizen, brengt het Stalingrad district tot leven. Het hele jaar door zijn er tentoonstellingen, festivals en optredens van diverse artiesten. Het bevestigd de rol van het Bassin de la Villette als een nieuw centrum van het culturele leven van Parijs.

Het canal Saint-Denis met op de achtergrond de pakhuizen van Pont de Flandre

Een wandeling in noordelijke richting langs het Canal de l’Ourcq brengt je naar parc de la Vilette waar ooit de abattoirs van Parijs stonden. De geschiedenis van dit stadsdeel is fascinerend, een haast gesloten stad, met eigen rituelen, gedragscodes en hiërarchie. Ook wel de stad van het bloed genoemd, waar zo rond het jaar 1900, 23.000 schapen en 5.000 runderen per jaar werden geslacht en in stukken gesneden. Aan het begin van de 20e eeuw waren de slachthuizen hopeloos verouderd. In 1930 werd nog een verwoede poging gedaan om te moderniseren, maar in 1950 verliest men de strijd met de koelindustrie. Het is rendabeler om het vee ter plaatse, in de fabrieken zelf, te slachten en meteen te verwerken. Tegen beter weten in besluit men om in 1959 de slachthuizen opnieuw te verbouwen onder het mom van nationaal belang. Technische storingen en veel, heel veel, geldtekort doen de abattoirs uiteindelijk de das om.

Pont de Flandre tussen 1854 en  1955

Wij laten het park voor wat het is en vervolgen de oevers aan de linkerzijde van het Canal Saint-Denis met nog steeds veel gebouwen die herinneren aan het ‘bloedige’ tijdperk van de slachterijen. Middenin het ‘Canal’ een van de imposante waterwerken van de stad Parijs dat dateert uit 1891-1892. Een stukje verder aan de linkerzijde een van de mooiste stukjes industrieel erfgoed van Parijs. Historisch erfgoed van de Compagnie EMGP, Les Magasins Généraux du Pont de Flandre. Een Parijse ondernemer Tom George Hainguerlot kocht in 1866 grond in de buurt van het kanaal en bouwde er entrepots voor de opslag van niet bederfelijke levensmiddelen waaronder granen, suikers, alcohol maar ook oliën hout en steenkool. Prachtige gebouwen van steen en baksteen. Een bouwstijl uniek voor Parijs, die is komen overwaaien van de London Docks. 

Pont de Flandre anno 2018

De groei van de stad Parijs maakte een einde aan de functionaliteit van de pakhuizen en in de jaren 2000 werden de oude pakhuizen omgebouwd tot kantoren. De prachtig gerestaureerde gebouwen bieden nu plaats aan zo’n driehonderd Tech-bedrijven, televisiestudio’s en kantoren van Club Med, Pierre en Vacances en Center Parcs. De hoofdingang zit aan de rue de Cambrai 11. In het weekend is deze hoofdingang vaak gesloten. Tip; regelmatig rijden er auto’s het terrein af en op. Gewoon meelopen (net als ik), er is niemand die je tegenhoudt. Er is ook een poort voor voetgangers aan de rue de Cambrai 27.

Een van de mooiste stukjes industrieel erfgoed van Parijs

De rue de Cambrai gaat over in de rue Curial. Als je deze straat alsmaar blijft volgen kom je bij een van de meest indrukwekkende en dure cultuurprojecten van de stad Parijs in de afgelopen jaren, Le Centquatre. Tot 2007 huisvestte dit indrukkwekkende gebouw, gebouwd in 1873, alleen doodskisten, lijkwagens en dragers. Het deed namelijk dienst als mortuarium van de stad Parijs. Veel Parijzenaars kennen het Centquatre ook alleen onder de naam Pompes Funèbres Municipales. Handig om te weten als je de weg vraagt naar dit centrum van kunst, cultuur en creativiteit. Het project; de 'fabriek van de rouw' is het geesteskind van de twee directeuren, Robert Cantarella en Frederic Fisbach. Beide mannen zijn ervaren theaterregisseurs. In 104 verschillende ruimtes en studio's kunnen kunstenaars werken aan verschillende kunstprojecten. Het draait hier vooral om kruisbestuiving tussen creatieve disciplines. In de ruimtes met een totaal oppervlak van 39.000 m² kunnen ruim tweehonderd internationale kunstenaars tegelijkertijd, drie tot tien maanden gratis verblijven, om aan een van de dertig artistieke projecten te werken die jaarlijks worden uitgevoerd. 

Le Centquatre

Tweehonderd kunstenaars die schilderen, tekenen, dansen, spelen, filmen, zingen en beeldhouwen met maar een missie; de vervaging van de grenzen tussen publiek en kunst. Le Centquatre nodigt iedereen uit om te integreren met hun kunstenaars. Je kunt zelfs deelnemen aan gratis Qigong klassen, een meer dan vierduizend jaar oude meditatietechniek. Momenteel herbergt het bijzondere pand verschillende kunstevenementen waaronder tentoonstellingen van jong talent, kunstforums, presentaties, modeshows, concerten, showrooms en werkplaatsen. Le Centquatre heeft ook een restaurant, een café, diverse boetieks en een enorme boekhandel.

Le Centquatre moet Parijs weer terugbrengen op de wereldkaart van de kunstscene

Le Centquatre gelegen aan de rue d'Aubervilliers 104 moet Parijs weer terugbrengen op de wereldkaart van de kunstscene. Ruim 100 miljoen euro koste de transformatie van gemeentelijk uitvaartcentrum naar een prachtig open gebouw van staal en glas. Een grote revisie onder leiding van de architect Jacques Pajot van Atelier Novembre. Een week voor de opening in oktober 2008, hield de Britse ontwerper Alexander McQueen in het hangarachtige gebouw zijn lente/zomer catwalk show. Op de openingsdag zelf trok le Centquatre meer dan zestigduizend nieuwsgierige Parijzenaars. Le Centquatre, is elke dag open van 11.00 uur tot 20.00 uur. Overigens is het wel grappig dat de Franse kunstscene moet herrijzen vanuit de gerenoveerde overblijfselen van een Parijs lijkenhuis. Rue d'Aubervilliers 104 / rue Curial 5, metrostation Crimée, lijn 7.

In 104 verschillende ruimtes en studio's kunnen kunstenaars werken aan verschillende kunstprojecten

We verlaten ons Parijs lijkenhuis aan de zijde van de rue d’Aubervilliers en steken de rue de Crimée over richting het spoor om links oog in oog te komen staan met de Jardin Rosa Luxembourg en de Halle Pajol. Een verlaten pakhuis van de Franse spoorwegen, SNCF, daterend uit 1920 met meer dan 20 magazijnen. Het heeft een van de meest spectaculaire houten gevels van Parijs. Na drie jaar van verbouwing is de Halle Pajol omgebouwd in een industrieel ecologisch juweeltje. Ontworpen door architect Françoise-Helène Jourda, een van de weinige specialisten in duurzaam bouwen in Europa. Het project onderscheidt zich door het gebruik van uiterst duurzame materialen, waaronder heel veel hout en gerecyclede materialen afkomstig van het oude Forum des Halles. 10 van de 20 schuine daken, zo'n 3523 m², zijn voorzien van zonnepanelen goed voor een productie van 396 MWh per jaar. 

Halle Pajol

In het gebouw zelf, dat staat in een prachtig aangelegde tuin van 8000 m², zijn ondergebracht een overdekte tuin van 2500 m² met grote waterpartijen, de Vaclav Havel Bibliotheek met een videospeelzaal en een eco jeugdherberg; het Hostel Yves Robert. Het hostel Yves Robert is de grootste in Parijs: 103 kamers en 330 bedden. De kamers hebben door middel van een groot balkon uitzicht op de tuin. Verder zijn er kantoren, een auditorium, een theater, een bar-restaurant met een groot terras en diverse winkels in gevestigd. Aan de voorzijde een gezellige esplanade; het plein Nathalie Sarraute. Langs het spoor worden volkstuinen geïmplementeerd (2 percelen van 100m2), die ter beschikking worden gesteld aan buurtverenigingen. Omwonenden zullen zo in staat zijn om zelf bloemen of groenten te verbouwen om in eigen behoeften te kunnen voorzien. De tuinen worden geïrrigeerd door opgevangen regenwater afkomstig van de schuine daken. De Tuin is een eerbetoon aan Rosa Luxembourg (1871-1919), geboren in Polen, en een Duits marxistisch politica, filosofe en revolutionaire.

 Zomaar drie juweeltjes historisch erfgoed aan de rand van Parijs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten