Vaak
krijg ik de vraag: “Doe jij ook rondleidingen door Parijs?” Mijn antwoord is
dan; “de enige rondleidingen die ik doe zijn de blogs die ik wekelijks
publiceer over de stad Parijs”. Tevens adviseer ik mijn lezers om gebruik te
maken van mooie Nederlandse initiatieven van creatieve jonge ondernemers in
Parijs. Die krijgen dan ook altijd de ruimte in mijn weblog om hun onderneming
te promoten. Zo zagen jullie al Freaky Tours voorbij komen. Freaky Tours Paris
is opgericht door actrice Rachella Kingswijk. Zodra de lichtstad duister wordt
brengt zij de obscure tijden van weleer tot leven tijdens een twee uur durende
wandeling door het centrum van Parijs. Je gaat de stad bekijken door de ogen
van seriemoordenaars, kannibalen, duivelaanbidders en ander gespuis. Maar ook
Paris by Bike, want als je kunt fietsen in Amsterdam dan kun je het zeker in
Parijs, dat is nog steeds het motto van een Nederlands cabaretière die in 2011 haar theaterambities aan de
wilgen hing. Het bleek uiteindelijk niet haar gekoesterde droom. Tja, en wat
dan. Dit was de start van een mooi oer-Nederlands succesverhaal. Sinds april
2012 heeft de nu 27 jarige Yvonne America haar eigen fietstour bedrijfje Paris
By Bike, maar dan met een Nederlands tintje.
Deze foto behoeft geen onderschrift
Dit
keer geef ik de kans aan Dominique Verschuren om zijn bedrijfje ‘Paris
Promenade’ aan jullie voor te stellen. En hoe kun je dat beter doen dan samen
met hem, bij een goed glas wijn een interview te doen. Helaas nog niet op een
Parijs terras maar middels de digitale techniek van Microsoft teams.
Dominique Verschuren van ‘Paris Promenade’
Dominique, hoe ben jij in Parijs terecht gekomen ?
Het
grootste cliché bracht mij jaren geleden in Parijs; de liefde voor Parijs Niet
alleen het aloude cliché, maar ook de keerzijde van die liefde bracht mij naar
deze stad. Parijs is net zo goed een stad van eenzamen, van verlangen en van
dromen. Het is de mijn passie voor Parijs die mij hier houdt.
Vertel dan eens wat jou zo boeit?
Ik
hou ervan om me te omringen met schoonheid. Er is veel lelijkheid in de wereld;
de wereld is verre van perfect. Maar in het Parijs tussen de ringweg is veel
authentieke schoonheid te vinden. Als je de achtergronden kent wordt die
schoonheid nóg intenser. Misschien ben ik in Parijs wel op zoek naar schoonheid
en de verstening van de tijd als troost. Maar tegelijkertijd, in het heden, is
het een keiharde jungle waar je probeert je hoofd boven water te houden. Dat
maakt de stad zo fascinerend. Al die mensen uit het verleden die probeerden het
te maken, zovelen die boven het maaiveld uitstaken en die hun hoofd verloren
(al dan niet door de guillotine). Zo weinigen die het echt maakten en ook zij,
zoals wij allemaal, betaalden daarvoor een prijs.
Vroeger
was ik eerder Londen minded. Ik ging daar regelmatig naartoe. Maar het lot
bracht mij naar Parijs. Sinds ik hier woon heb ik geprobeerd om zo veel
mogelijk de stad te exploreren.
Als
je door Parijs fietst of loopt dan ontstaan de dromen vanzelf. Dromen over vervlogen
tijden. Mannen met hoge hoeden, vrouwen in hoepelrokken die de Eiffeltoren
bezoeken tijdens de Exposition Universelle van 1889. Place de la Concorde, nu
vol met auto’s maar ooit de plek van een woedende menigte die de oude koningin
Marie Antoinette uitjouwde, bespoog en bekogelde op weg naar de quillotine. Op
Île de la Cité begint de geschiedenis echt te wegen: gebouwen die er acht
honderd jaar geleden ook al stonden, zoals Saint Chapelle, Congiergerie en
natuurlijk Notre-Dame. Maar het ziekenhuis Hôtel de Dieu, spant de kroon met de
oudste betrouwbare bron uit 829. En nog altijd worden buurtbewoners, indien
nodig, hier geopereerd! Voor een historicus is Parijs een lusttuin zoals er
geen tweede bestaat. Vanaf de twintigste eeuw (Centre Pompidou) tel je in
Parijs architecturaal terug om uiteindelijk in de eerste eeuw terecht te komen
(Arènes de Lutèce). Dat vind je in geen enkele andere stad!
Op Île de la Cité begint de geschiedenis
Maar
zoals gezegd ook voor het dagelijkse leven geldt: ‘never a dull moment’. Parijs
is een chaos, maar zoals bij alles, zit er structuur in. Symbool daarvoor vind
ik Place d’Étoile waar alle auto’s, hevig claxonnerend, door elkaar rijden.
Maar schijn bedriegt. En in Parijs is het net zoals in al die andere
metropolen: de immense stad van elf miljoen inwoners wordt uiteindelijk toch
teruggebracht tot de menselijke maat. Er zijn niet minder dan tachtig
‘quartiers’. Sommige amper tien straten groot.
Banksy herdenkt de aanslagen van november 2015
Sinds
ik hier woon heeft Parijs aanslagen te verwerken gehad; de redactie van het satirische
weekblad Charlie Hebdo (januari 2015) en de concertzaal Bataclan en de vele
daar omheen gelegen cafe’s (november 2015). Alle aandacht was gericht op het
indammen van dit gevaar. Vervolgens kwamen gele hesjes de straat op met enorme
ravage tot gevolg op en rond de Champs-Elysées. Die wind is niet echt gaan
liggen, maar werd wel overschaduwd door de Kerst-stakingen toen zelfs de metro
zes weken buiten dienst was. Dit jaar hebben we acht weken lang letterlijk ons
huis niet verlaten in een heuse ‘confinement’. In dat tijdperk leef ik dus: het
tijdperk van aanslagen, protesten en opsluiting vanwege het Corona virus, maar
ook van grootscheepse ecologische metamorfoses die de stad onherkenbaar groener
gaan maken waarbij de Olympische Spelen van 2024 de eerste deadline vormen.
Het geluid van de accordeon begint zeldzamer en zeldzamer te worden in Parijs
Dat
kan ik nog doortrekken. Mijn eigen verleden, de jaren tachtig, negentig. Het
Parijs, waarmee ik in mijn jeugd vanop een afstand ben opgegroeid – het Franse
chanson, accordeonmuziek, bistro’s –, verdwijnt langzaam. Het geluid van de
accordeon begint zeldzamer en zeldzamer te worden in de straten van Parijs. In
Montmartre, op de stoep voor het oude atelier van Picasso, zit wel eens een
accordeonist te spelen. Ik attendeer altijd mijn gasten op dit verdwijnende
geluid. De meeste straatartiesten spelen gitaar of vermaken een menigte met
acrobatiek en grappen, zoals je die in zoveel andere westerse metropolen ook
ziet. En dat niet alleen. Parijs lijkt met al haar duizenden pizzeria’s, Engels
als voertaal, en internationale ketens in de winkelstraten in snel tempo
stukjes eigenheid in te leveren. Er is geen ontkomen aan: de stad is
geglobaliseerd.
Ik vind het ook leuk om tijdens de tours te reflecteren over de huidige inwoners, hun gebruiken, paradoxen, etc. 'Last Tango in la Villette'
Wat voegen jouw wandelingen met Paris Promenade toe?
Tot nu toe bestaan er weinig Nederlandstalige wandeltours in Parijs. Je
kunt je wel aansluiten bij een fietstour zoals die van Paris by Bike van de
Nederlandse Yvonne America, of een thematische wandeltour zoals die van Montmartre
of Freaky Tours van de eveneens Nederlandse Rachella Kingswijk. Het voordeel van
een fietstocht is dat je een groot gebied bestrijkt, maar met een wandeltour
zoom je in op details. En dan begint een stad pas ècht te leven. Het leven om
je heen gaat minder vluchtig aan je voorbij, waardoor je het gevoel krijgt veel
meer onderdeel van de stad te worden. Je absorbeert Parijs, je staat even stil
bij de stad. Zo creëren wij veel meer diepgang in onze tours: we duiken een
hotel in of het warenhuis Lafayette om de pracht en praal te laten zien.
Ik vind het ook leuk om tijdens de tours te reflecteren over de huidige
inwoners, hun gebruiken, paradoxen, etc. Ik ben analytisch ingesteld en
tegelijkertijd poëtisch, dat levert mooie overpeinzingen op die mensen
amuseren, verbazen of ontroeren. Dat is het verschil dat ik maak als je met mij
meegaat. Op die manier kan ik een deel van mijn persoonlijkheid erin leggen.
‘Paris Promenade’ laat een ander stukje Parijs zien, het Parijs zoals ze werkelijk is
En hoe ben je onderscheidend?
Wij
houden niet van toerisme als een platte industrie; het draait bij ‘Paris
Promenade’ om klasse. Daarom houden we groepen graag zo klein mogelijk, zodat
we iedereen persoonlijke aandacht kunnen geven tijdens onze wandelingen.
Het
team van Paris Promenade reflecteert over wat ze inhoudelijk doet. Die klasse
komt terug in het realistische beeld dat we geven van Parijs. De stad zoals ze
nu eenmaal is. We tonen graag haar schoonheid, maar lopen niet weg voor de
onvermijdelijke, minder fraaie werkelijkheid. Dat is ook een deel van de liefde
die we voelen voor deze ongrijpbare stad. We tonen onze passie door de
verwondering te laten prevaleren, maar net zo goed de kritische zin (niet te
verwarren met cynisme). ‘Paris Promenade’ laat een ander stukje Parijs zien, het
Parijs zoals ze werkelijk is.
Wat zijn je Parijse zonden?
Éclaires en
pain chocolat aux amendes. Ik heb ook een Macaron-periode gekend. Van die grote van boulangerie Paul
zijn mijn favorieten. Die zijn erg overheerlijk en zeker zo goed als die van
Ladurée, juist omdat ik mij heb laten vertellen, dat de eigenaar van Ladurée
dezelfde is als die van Paul.
Place de Fürstemberg
Je favoriete plekken en waarom?
Voor
de liefhebbers van lijstjes, mijn 3 favoriete plekken in Parijs zijn:
Rue de Fürstemberg, in het bijzonder wanneer de lantaarn
brandt. Vorig jaar was ik moe van een dag hard werken. Maar ik had afgesproken
in Cafe de Flore met een vriend. Hij vond dat ik er zo sprankelend uitzag. En
dat terwijl ik me afgepeigerd voelde. Wat had ik gedaan? Niets anders dan tien
minuten om de hoek gestaan, op Place de Fürstemberg. (Het heet officieel Rue de
Fürstemberg, maar ik noem het in mijn volksmond: Place Fürstemberg, omdat het
vooral een pleintje is.) De lantaarns brandden en ik werd spontaan weer
verliefd op dit stukje Saint-Germain. Dat gaf mij enorm veel energie.
Een van de mooiste uitzichten van Parijs
Montmartre. Als je een kleine omweg maakt door de square
met het standbeeld van St. Denis - die onthoofd is, niet door de guillotine
maar door een Romeinse soldaat – passeer je een smalle corridor langs prachtige
privé-tuinen. Op het einde van dat pad kom je uit bij de buste van Dalida. Als
je voor je kijkt zie je een van de mooiste uitzichten van Parijs: groene
kleuren van het rurale gedeelte van Montmartre, roze muren geschilderd door de
kunstenaar Maurice Utrillo en op de achtergrond van het tableau de torens van de
Sacre Coeur. Dat is wat men op z’n Frans noemt: een cliché. Een fraaie foto
dus!
Rue Rembrandt is een schitterende straat in een rustige
buurt. Op de hoek staat zo’n beetje de laatst overgebleven Pagode, in prachtig
rood. De straat staat vol met gigantische Haussmaniaanse huizen. Deze straat
ademt de sfeer van de Proustiaanse wereld; de schrijver Marcel Proust woonde
immers om de hoek. En dan als klap op de vuurpijl loop je zo het Parc Monceau
binnen. Dat is mijn favoriete park in Parijs, omdat het zo subtiel is. Als je
voor de eerste keer in Parijs bent adviseer ik net zo graag Parc des Buttes
Chaumont, waar ik om de hoek woon. Die is veel sensationeler, inclusief een
grot en een heuvel met daarop een tempeltje en een prachtig uitzicht op de
Sacre Coeur die bijna voor het grijpen ligt. Maar als je Parijs wat beter kent
dan herbergt Monceau een veel fijnzinnigere schoonheid, meer in balans en
harmonieuzer. Met prachtige bomen.
Parc Monceau
En dan nog een geheim van Parijs. Een hotel dat even
simpel als onpraktisch l’Hôtel heet. Hôtel d’Alsace en hun beroemdste bewoner
was Oscar Wilde. In die tijd een aftands hotel, Wilde was in zijn laatste
levensjaren tot de bedelstaf veroordeeld. Nu is het echter enorm chic. Maar het
mooie is: voor een gemiddelde Parijse prijs kun je daar iets drinken in de
schitterde serre. Dan krijg je een glimp van de authentieke rijkdom van
Saint-Germain.
Aan welke ideeën ben je aan het werken?
Zo
zou ik ook graag een tour over de zonden van de stad willen ontwikkelen: de
oude hoerenbuurt, die meer in het negende arrondissement was gelegen (Quartier
de Breda, heette dat vroeger), de alcoholische geschiedenis van absint en de
guinguettes waar goedkope wijn werd geserveerd. Maar ook de maffia (de Apaches)
had zijn eigen district... Of wat denkt u van de zinken daken met de typische
schoorstenen?!
De alcoholische geschiedenis van absint
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Mijn
inspiratie komt van wat ik observeer, wat ik voel, en van wat ik lees (een hele
concrete inspiratiebron is het boek ‘Het Andere Parijs’ van Luc Santé, waarin
vooral het volkse Parijs uit de negentiende en twintigste eeuw de revue
passeert). Ik twijfel alleen of andere mensen daar ook in geïnteresseerd zijn?
Soms is het erg specialistisch. Een maand geleden, toen we weer naar buiten
mochten na de Corona opsluiting heb ik een prachtig pleintje, eigenlijk een
square (een klein parkje) ontdekt. Het parkje is gesitueerd een straat of twee
achter het stadhuis van het achttiende arrondissement (Clignancourt). Maar om
het te bereiken vanaf de Sacre Coeur moet je wel een kwartier door minder
fraaie straten lopen. Tja, is dat de moeite waard voor mensen die de stad
minder goed kennen?
'Het Andere Parijs’ van Luc Santé
‘La
Zone’ is zo’n ander voorbeeld. Dit getto van honderd jaar geleden ten hoogte
van waar nu de Périphérique ligt, spreekt zó tot mijn verbeelding. Maar er is
geen grassprietje of kassei dat er nog aan herinnert. Of ik moet me vergissen.
Twee jaar geleden heb ik een kleine overzichtstentoonstelling gezien in een
veredelde bouwkeet in de banlieue bestaande uit tientallen foto’s. Die locatie
zei alles: het is een vergeten stukje Parijs.
Als
er geïnteresseerden zijn voor deze kleinere krentjes uit de pap, dan mogen zij dat
altijd aan mij laten weten: parispromenade20@gmail.com
Kortom:
Wat ik vooral wil creëren, in alles wat ik doe, is een combinatie van
concentratie en interesse dat leidt tot magische momenten. Ook in mijn andere
werk als trainer gaat het om je te concentreren waar je mee bezig bent en dat
serieus te nemen, èn interesse te tonen in je gasten met wie je samen bent. Het
is altijd fantastisch om te weten waar mijn gasten vandaan komen: of dat nu
Californië of Oude Pekela is. Om het in een Einsteiniaanse formule uit te
drukken: Concentratie + interesse = magic.
Vertel wat over je tours en de kosten?
Niets
is te gek of te veel voor Paris Promenade. Wij leren zelf ook graag bij. We
duiken graag in het ‘verdwenen’ Middeleeuwse Parijs.
Ook
aan eten besteden wij heel graag aandacht. Wij serveren jou de beste
patisserie, charcuterie èn… fromage! Prikkel al je zintuigen: zie, voel, ruik,
hoor èn vooral… proef de stad tijdens deze heerlijke Tour de Dégustation!
Inclusief mijn persoonlijke zondes Jammie!
Een
andere ontdekkingstocht vindt plaats op de beroemdste begraafplaats van Parijs
die de allures heeft van een ondergronds dorp. En als levende stervelingen zien
wij slechts de 70.000 bovengrondse tombes. Père Lachaise is het verhaal van de
laatste verblijfplaats van vele Franse en internationale legendes, waaronder
Jim Morrison, Edith Piaf, Oscar Wilde, Marcel Proust en Molière. Ook staan wij
stil bij het monument voor de gevallen Communards, een van de bloedigste weken
uit de Parijse geschiedenis. Een tour om stil van te worden. Wij bezoeken als
enige Nederlandstalige tour Père Lachaise.
Maar
net zo goed lopen we door de ‘posh en glamour’ rond Place de Vendôme. Doen we
ook; etalages zonder prijskaartje omdat dat dat zó ordinair is. Hotelsuites
voor 45.000 euro per nacht. Wij nemen een kijkje. Een tour om van te dromen.
Want, je weet het misschien niet, in Parijs is dromen gratis!
Wat
we zelf heel leuk vinden om te doen is een tour samenstellen naar aanleiding
van jullie persoonlijke wensen. Misschien wil je meer weten over de schrijvers
van Parijs, een tour over de chansons van de stad, een kijkje nemen in
Butte-aux-Cailles, of rond Parc Monceau, of het vergeten, statige negende
arrondissement.
De prijs van de tours zijn vanaf 25 euro per persoon.
Bijzondere tours kosten 35 euro per persoon. Je kunt ook een privétour boeken.
Dan is alle aandacht voor jou en jouw groep geheel aangepast aan jouw persoonlijke
wensen: ‘Your wish is our command’!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten