PARIJS VIJFTIG TINTEN DONKERDER (deel1)

Parijs is een romantische stad. Je kunt geen boek over Parijs openslaan of in de inleiding wordt verwezen naar diverse Franse chansons d'amour, romantische plekjes en de vele films gemaakt over en in Parijs, waar de liefde en de romantiek centraal staan. Bruggen, in de hoofdstad van de liefde, waren bijna bezweken onder het tonnengewicht van de duizenden liefdesslotjes, als de gemeente niet had inbegrepen. Parijs is ook een stad vol verfijnde erotiek. In Parijs bevinden zich al jaren dè 'cabarets' die wereldrecords op hun naam hebben staan. De Moulin Rouge en Paradis Latin werden geopend op hetzelfde moment dat de Eiffeltoren werd gebouwd. Zij bestaan dit jaar 128 jaar. Het Lido, waarvan de neonlichten 's nachts de avenue des Champs Elysées verlichten, en de Crazy Horse zijn namen die de moderne mythen van het nachtleven zijn geworden.

Parijs is een stad vol verfijnde erotiek - Photo courtesy of J. Konrad Schmidt

Le Crazy Horse de Paris vernoemd naar de Sioux hoofdman. Crazy Horse is dè tempel van sublieme, 'womenhood' - vrouwelijkheid, die bekend staat om zijn optredens van fraaie oogverblindende, bijna ongeklede dames in stijlvolle dansnummers. Dat dit amusement al jaren op zo'n hoog peil staat is uitsluitend te danken aan Alain Bernardin, een avant-gardekunstenaar en hartstochtelijke bewonderaar van vrouwen. L’Art NU, dit is bijna kunst en terecht ! Sinds 1951 behoort dit theater aan de chique avenue Georges V tot een van de beroemdste ter wereld en haar shows worden over de gehele wereld gekopieerd. 'Paris pour les amoureux' - Parijs voor hen die (smoor)verliefd zijn. Sinds de 19e eeuw staat Parijs al bekend als een bruisende kosmopolitische stad

Het idee om deze blog te schrijven kwam bij mij op tijdens de fotosessie van de Duitse topfotograaf J. Konrad Schmidt, waarover ik schreef in mijn vorige blog. De vraag die ik mij zelf toen stelde; hoe ziet het Parijs er uit van Anastasia en Christian Grey? U weet wel de hoofdpersonen uit de vijftig tinten trilogie. In twee blogs neem ik u mee langs het Parijs in vijftig tinten donkerder.

Crazy Horse is dè tempel van sublieme, 'womenhood' - vrouwelijkheid, die bekend staat om zijn optredens van fraaie oogverblindende, bijna ongeklede dames

Désirs

Het begint natuurlijk allemaal met verlangen, daarom neemt Christian Grey Anastasia eerst mee naar de 90 minuten durende show 'Désirs' in de Crazy Horse. Nog altijd weet 'Le Crazy' het onuitputtelijke onderwerp, vrouwen, opnieuw uit te vinden. Met nieuwe ritmen, dynamische tempo's, geraffineerde en zeer gecompliceerde verlichting, uitbundige zang en dansroutines, weet men het publiek, twee keer en op zaterdag drie per avond, 365 dagen lang, te verbazen en in verrukking te brengen. Met nummers zoals 'Lecon d'Erotisme', Vestal's desire', 'Teasing' en You turn me on'. Uitgevoerd door een zeer select gezelschap van slechts 18 klassiek geschoolde danseressen. Geselecteerd op hun lengte, figuur en omvang van borstgrootte. Sinds 1951 hebben ruim 6 miljoen toeschouwers genoten van 45.000 optredens. In de afgelopen jaren hebben meer dan 650 verschillende danseressen hier opgetreden en per jaar solliciteren 500 danseressen ongevraagd om in de Crazy Horse te mogen dansen. Slechts 20 per jaar worden geselecteerd, geheel volgens de strenge criteria opgelegd door Alain Bernardin.

De nacht is nog jong en voert Christian en Anastasia naar een van de allernieuwste hotspots. Het scheen al jaren een van de iconen van Parijs te zijn maar is onlangs herrezen. 'Les Bains Douches' of kortweg 'Les Bains Paris' genoemd. Het prachtige pand in Haussmann-stijl is te vinden in het 3e arrondissement aan de rue du Bourg-l'Abbé 6. Geen straat met bijzondere bezienswaardigheden, maar dit is er een!  Tussen 1980 en 2010 een plek waar je gezien werd en gezien moest worden. Dé ontmoetingsplaats van de high society, show business en internationale kunst. Andy Warhol, Yves Saint-Laurent, Karl Lagerfeld, Naomi Cambell, Kate Moss, Claudia Schiffer, Bono, Prince, David Bowie, Mick Jagger, (en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan, de lijst is eindeloos) waren hier kind aan huis. Van een plek waar beroemdheden zich graag vertonen, tot creatieve broedplaats; 'Les Bains' heeft het allemaal. Elke beroemdheid, op bezoek in Parijs, wordt hier gespot. Dé 'Place to Be' fungeert als decor in vele films; 'Les Nuits de la Pleine Lune' en Frantic van Roman Polanski. Na 1990 begint jammer genoeg het verval en verandert de club vele malen van eigenaar. In het begin van 2010 werd het pand met onmiddellijke ingang gesloten omdat de huurder, onder invloed van cocaïne, er een draagmuur en enkele pijlers uit had gesloopt. Een langdurige renovatie volgt.

Les Bains herrijst in 2015 door de vakkundige ingrepen van architecten en designers zoals Vincent Bastie, Tristan Auer en Dennis Montel. Met de renovatie van Les Bains is geluisterd naar de stemmen uit het verleden die nog in het gebouw ronddolen. Het pand is een levendige combinatie van de huidige Parijse tijdgeest en de geschiedenis van het badhuis 'Les Bains Guerbois', getransformeerd tot een luxehotel en een internationale hotspot. Een plek waar elke creatieveling zijn ideeën kan uitvinden en ontwikkelen. De bar van Les Bains is natuurlijk nog steeds het hart van het hotel. Een ontmoetingsplek voor talenten in de muziekindustrie, gast -dj's maar ook dè scene voor concerten, modeshows, vernissages en andere evenementen.

Rêve

En waar anders moet een passievolle nacht in Parijs eindigen dan in Hôtel Amour? Vanwege de naam, die in rode neonletters op de gevel staat, maar ook vanwege het zwoele interieur van sommige kamers, in zwart en zilver. En ja, ook omdat je hier officieel een kamer kunt huren voor drie uur, voor een korte nacht, of gewoon tijdens de middag. Rue de Navarin nummer 8.

Of bent u meer van de romantiek? Dan raad ik u Villa Clara aan. De unieke sfeer van deze plek is te wijten aan de ligging en architectuur. Genesteld in een klein privé-straatje aan de voet van Montmartre in het 9e arrondissement. Villa Clara is een monumentaal herenhuis uit 1850. Een juweeltje van romantisch Parijs vlakbij rue des Martyrs in de cité Malesherbes 17, verborgen achter hoge hekken van smeedijzer. Men komt binnen via een charmante geplaveide groene binnenplaats. Geen hotel maar een Bed & Breakfast met slechts één boudoir achtige suite van 100 m². Bij goed weer wordt het ontbijt geserveerd op de veranda, een terras vol met rozen en lavendel.

MaÎtresse(s)

Parijs heeft tot op heden altijd de faam gehad van een flexibele, open stad, waar vrijwel alles mogelijk is op het gebied van de liefde en de erotica. Zo smullen de inwoners van de lichtstad van de affaires van de presidenten. Als we alleen de laatste drie presidenten onder de loep nemen zien we dat Jacques Chirac bekend stond om zijn buitenechtelijke relaties, die zijn positie echter nooit in gevaar hebben gebracht. Zijn bijnaam was “5 minutes, douche comprise' (5 minuten, inclusief douche). Daarna was het Nikolas Sarkozy, die een relatie begon met Carla Bruni, een topmodel waarvan er in de Franse media naaktfoto’s zijn gepubliceerd zonder toestemming van de fotografen. Later trouwde Sarkozy met haar en werd ze 'first lady' van Frankrijk. Daarna was de huidige president François Hollande aan de beurt met zijn affaire met actrice Julie Gayet. De foto’s van de tortelduifjes zorgden voor tienvoudige oplagen van de meeste bladen. Parijs houdt van schandalen en als ze een erotisch tintje hebben, des te beter.

Parijs houdt van schandalen en als ze een erotisch tintje hebben, des te beter

Photo courtesy of J. Konrad Scmidt

Érotique

De mooiste erotische kunst is te vinden in vele musea in Parijs. In het Hôtel Biron staan de sleutelwerken van Auguste Rodin. De beeldhouwer Auguste Rodin beleefde eind 19de eeuw een tumultueuze liefdesrelatie met Camille Claudel, zijn muze en zelf ook kunstenares. In de Goddelijke komedie van Dante speelt de verboden liefde tussen Francesca da Rimini en Paolo Malatesta een belangrijke rol. Wie zich even wil verliezen in deze vier personages en hun gevoelens, brengt een bezoek aan het Musée Rodin, rue de Varenne 79. De beeldhouwer trok er in 1908 in, vestigde er zijn atelier en gebruikte het bijbehorende park om zijn beelden neer te zetten. Ze illustreren Rodins ontwikkeling van een realistische naar een vrije opvatting over de beeldhouwkunst. Wereldberoemd is 'De kus' (1881/1882-1889), een symbool van echte liefde. Het marmeren werk uit 1888 verbeeldt de liefde en sensualiteit van Francesca en Paolo die elkaar in tedere overgave omarmen. Omdat de vrouw haar linkerarm om de nek van haar geliefde heeft geslagen, blijft de aanraking van hun lippen bijna verborgen. Het grof uitgehouwen blok waaruit de twee tevoorschijn komen vormt een prachtig contrast met de erotische scène; ze zijn verstrengeld, hun lippen lijken versmolten.

'De kus', Auguste Rodin - ze zijn verstrengeld, hun lippen lijken versmolten

Gedurende zijn leven maakte Rodin ook duizenden tekeningen van deels of geheel naakte vrouwen, dansend, springend, hurkend of liggend. En naarmate hij ouder werd, raakte hij steeds onverbloemder in de vrouwelijk erotiek geïnteresseerd. Het begon met modelschetsen, maar gaandeweg begon hij vanaf 1890, na zijn vijftigste, steeds verfijndere tekeningen te maken van steeds vrijmoediger hun geslacht tonende vrouwen: hij ontwikkelde een soort erotisch steno, al tekenend. Het zijn kleine tekeningen die hij maakte, vaak kleiner dan een half A4, maar soms iets groter dan een A4, met rake potloodlijnen en ijle waterverf kleuren.

In het Louvre kun je een rondleiding krijgen die nogal afwijkt van de gangbare: Een tocht langs de mooiste billen van het museum – op doeken en van marmer: 'Les plus belles fesses du Louvre'. In anderhalf uur word je meegenomen langs de grootste, kleinste en fraaiste achterwerken (m/v) uit de kunstgeschiedenis – inclusief een bezoek aan één van de meest verhitte zalen van het museum.

Of maak een wandeling door het Musée d'Orsay onder het mom van een cultureel alibi, op zoek naar de meest sensuele werken waaronder het werk van Gustave Courbet. 'De oorsprong van de wereld' door hem geschilderd in 1866 (BG, zaal 7) Vermoedelijk geschilderd in opdracht van een Turkse diplomaat, Halil Serif, die toen in Parijs woonde. Sinds 1955 hangt dit schilderij in het museum, dat ondanks zijn geringe afmeting (46 x 55 cm.) de blikken prikkelt, naar zich toe haalt en vast weet te houden. Het is een verrassing, misschien een schok, deze combinatie van uiterste onthulling van het intieme, en de volstrekte anonimiteit van een lichaam zonder gezicht.

Als 'Olympia' van Eduard Manet in 1865 voor het eerst te zien is op de Salon, verwekt het doek een schandaal in de Parijse kunstwereld, zoals dat twee jaar daarvoor gebeurde met Manets 'Le déjeuner sur l'herbe'. In die tijd gebruikte men als motief de rustende Venus. Maar bij Manet is de jonge blote vrouw, die de toeschouwer zelfbewust aankijkt, niet meer een klassieke godin van de liefde maar een eigentijdse courtisane. Ze heeft nog niet besloten of ze de klant die zijn bezoek aankondigt met een prachtig boeket bloemen dat haar zwarte dienares juist aandraagt, wel of niet wil ontvangen. Met zijn 'Olympia' provoceert Manet de schijnheilige Parijse burgelijke elite, die de uitbeelding van vrouwelijk naakt de hemel in prijst, zolang het maar in de waas van de mythologie gehuld blijft. Het doek, een olieverf op linnen is te bewonderen op de begane grond, zaal 14.

'Femme piquée par un serpent' - Auguste Clésinger

Op de Salon van 1847 had de beeldhouwer Auguste Clésinger een marmeren beeld tentoongesteld, dat een jonge, kronkelende, naakte vrouw in extase voorstelde, die ten prooi was gevallen aan een zichtbaar aangename bezwijming en een titel droeg die de oorzaak van deze wellustige kronkeling moest verhullen: 'Femme piquée par un serpent'  - Vrouw, gebeten door een slang. Het beeld was het resultaat van de wens van de weinig jaloerse bankier Alfred Mosselman om een afbeelding van zijn maîtresse Apollonie Sabatier te bezitten, om zo het nageslacht deze volmaakte schoonheid te tonen. Vlak voor de opening van de tentoonstelling werd een bronzen slangetje toegevoegd om de seksuele implicaties te verhullen, maar iedereen die de sculptuur aanzag, voelde hoe zij nagenoot van seksuele opwinding. In 1986 werd het beeld toegewezen aan het Musée d'Orsay

Gustave Courbet. 'De oorsprong van de wereld' geschilderd in 1866

Tot december 2016 herbergde de stad ook een privé Erotisch Museum (Musée de l’Erotisme). Niet ver van Montmartre, vlakbij de rosse buurt, kon men het museum vinden tussen de vele stripteasetenten, seksshops en cabarets. Op zeven verschillende verdiepingen was alles wat met erotiek, naaktheid en voortplanting te maken had, te bewonderen. Het Parijse bordeelleven, dat in 1946 verboden werd, kwam hier helemaal tot leven. Joseph Khalifa, die het instituut oprichte met Alain Plumey, een voormalige pornoster, werden gedwongen door een te hoge huur en teruglopende bezoekersaantallen de bijzondere collectie bestaande uit meer dan 2000 objecten te verkopen. Alles is uiteindelijk geveild voor prijzen tussen de dertig euro tot enkele duizenden euro's.

Woensdag 9 maart 2017 deel 2