Van 2 oktober 2021 tot en met 30 januari
2022 viert hèt modemuseum van de stad Parijs, het Palais Galliera, de 100e
verjaardag van Vogue Paris. Vormgegeven door Adrien Rovero, artistiek directeur
van de scenografie, brengt de tentoonstelling verslag uit van de verschillende
belangrijke periodes die hebben bijgedragen aan de evolutie van de Franse
versie van dit beroemde modetijdschrift. Sinds de oprichting in 1920 kende het
tijdschrift 1007 covers, getekend of gefotografeerd. In de hoofdruimte op de
begane grond worden bezoekers uitgenodigd om de tentoonstelling te betreden door
een poort bekleed met 1007 covers die gezamenlijk een kleurrijk mozaïek vormen.
Deze bij de opening indrukwekkende visuele installatie, in ieder geval
meeslepend, getuigt van de lange levensduur van Vogue Paris, een prachtig
cultobject dat het beeld vormt van de Franse vrouw als mode-icoon met een
onnavolgbaar ‘je ne sais quoi’.
Sinds de oprichting in 1920 kende het tijdschrift 1007 covers, getekend of gefotografeerd
Vogue Paris schildert Parijs af als het epicentrum van het culturele en creatieve leven, en de Parisienne als de personificatie van de Vogue-vrouw. Sinds het begin in 1920 is Vogue Paris een belangrijke speler in de mode geweest, die idealen van smaak, schoonheid en elegantie weerspiegelt of in twijfel trekt. Het modeblad staat bekend als een spiegel van zijn tijd en een voorvechter van originaliteit. In de afgelopen 100 jaar heeft het tijdschrift laten zien dat het kan innoveren, aanpassen en voorspellen.
Een van de eerste covers van Vogue Paris
Van Michel de Brunhoff tot Edmonde Charles-Roux, Francine Crescent en Carine Roitfeld, tot Emmanuelle Alt, Vogue Paris 1920-2020 beschrijft de geschiedenis van het tijdschrift via de hoofdredacteuren wiens redactionele en esthetische beslissingen het tijdschrift hebben gemaakt tot wat het is. Opgericht door Condé Nast, heeft de Parijse versie van het modeblad een nieuwe wind geblazen dankzij bovengenoemde hoofdredacteuren. Mede dankzij hen en hun gedurfde keuzes als dekmantel van vele gevechten voor empowerment van vrouwen. De jongensachtige look van modellen in de jaren ‘20, de overdreven sensualiteit van actrices, transgenders en andere trendy beroemdheden zijn altijd door de grootste fotografen gefotografeerd. Het is duidelijk, het tijdschrift dat zich altijd heeft kunnen vernieuwen houdt niet van tradities en wil de modewereld blijvend opschudden. Van modellen die supermodellen werden, tot fotografen die zijn geëvolueerd tot legendes en opkomende ontwerpers voor wie Vogue Paris een trouwe verdediger zou worden.
De tentoonstelling werpt een chronologische blik op de geschiedenis van dit iconische modeblad en volgt de grote redactionele veranderingen van het tijdschrift in overeenstemming met hun tijd en hun hoofdredacteur, en het bijzondere belang van de grote mode-illustratoren en fotografen die hebben bijgedragen aan de faam van de Parijse Vogue en aan de creatie van de verbeelding van ‘La femme Vogue’.
Hoofdredacteur Edmonde Charles-Roux (1954-1966)
vertrouwde op de foto's van William Klein en de gedurfde voorstellen van Guy
Bourdin, maar ook de kracht van Helmut Newton komt tot uitdrukking in de
pagina's van het beroemde maandblad.
Later was het hoofdredacteur Colombe Pringle (1987-1994) die Peter Lindbergh eind jaren tachtig carte blanche gaf. Of Carine Roitfeld (2001-2011) die nauw samenwerkte met Mario Testino.
De muren van de begane grond van het
Palais Galliera beschrijven de visuele evolutie van Vogue Paris, met een
identiteit die specifiek is voor elke periode, belichaamd door de keuzes van de
hoofdredacteur. Rasterpapier dat de druktechnieken reproduceert uit de eerste
periode gevolgd door monochrome muren, geel, zwart, magenta,
cyaan…..herinnerend aan de primaire kleuren van de printercartridges. De
tentoonstelling is vooral visueel en brengt bijna 400 werken samen. Een
combinatie van mode illustraties, foto’s, films, tijdschriften, evenals 15
prêt-à-porter en haute-couture objecten. De beroemdste foto’s van sterren, als
identiteit van het tijdschrift, die de pagina’s hebben bevolkt hangen als
kunstwerken aan de muur: Brigitte Bardot, Catherine Deneuve, Kate Moss, Jane
Birkin, Laetitia Casta, Naomi Campbell, iconen onder de iconen van een tijdloze
allure. Om nog maar te zwijgen van de jongere generatie die op weg is om haar
voorgangers te overtreffen zoals Kaia Gerber, de Hadid-zussen, Jill Kortleve,
Valentina Sampaio of Malika Louback. Overigens hadden Catherine Deneuve en Kate
Moss de meeste covers voor Vogue. De tentoonstelling focust verder op de
bijzondere relatie van Vogue Paris met Yves Saint Laurent en Karl Lagerfeld,
twee gerenommeerde couturiers die gedurende hun hele loopbaan door het
tijdschrift werden ondersteund.
De Paris Fashion Week 2021 duurt nog tot
woensdag 6 oktober maar gelukkig is deze tentoonstelling nog te zien tot en met
eind januari 2022. Vooraf reserveren met time slots is een must.
Palais Galliera, het modemuseum van de stad Parijs, 10,
Avenue Pierre 1er de Servie, 16e arrondissement, metrostation Iéna
of Alma-Marceau
Sinds 1977 is in het Palais Galliera het Musée de la Mode de la Ville de Paris gevestigd. Een paleisje met een elegante zuilengalerij, grote hoge zalen met plafonds versierd met fresco's. De mozaïekvloeren en koepels zijn het werk van Giandomenico Facchina (1826-1904). In 1916 werd een fontein aan de voorkant van het museum gesitueerd in een weelderige tuin. Het museum diende ook als decor in de film The Devil Wears Prada.
Openingstijden Dinsdag – zondag, 10.00 uur – 18.00 uur
Donderdag tot 21.00 uur
Maandag gesloten en op 25 december & 1 januari.
Toegang 14€ (volledige prijs) tot 12€
(gereduceerd), gratis onder de 18 jaar
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenReacties van Nederlanders wonend en werkend in Frankrijk op Frankrijk.Fr
BeantwoordenVerwijderenReactie van Ludique
Voortreffelijk Ferry wat een fantastisch onderwerp, alle waardering en complimenten. Chapeau!
Reactie van Ludique
Ferry, ga door met deze unieke en internationale positie, rol, betekenis en geschiedenis van o.a. Frankrijk én met name ook en als eerste zeker Italie ten tijde van de renaissance. Het gaat hier om unieke bijdragen aan de mondiale kunst en cultuur. Ik volg dit alles al een leven lang en vind het fantastisch, super!