JEANDO CARDI

Als je vanuit de smalle straatjes vanaf de Bastille komt, of vanuit de rue Saint Antoine, dan ben je totaal onvoorbereid op de grootte en de pracht van de place des Vosges. Dit geometrische plein, 108 meter in het vierkant, is een meesterwerk van élégance met rondom 36 uniforme herenhuizen, 9 aan elke zijde, opgetrokken uit rode baksteen en gele zandsteen. Het plein werd in 1605 aangelegd in opdracht van Hendrik IV, met de bedoeling om het plein in te richten met zijdewerkplaatsen om Frankrijk minder afhankelijk te maken van Italiaanse import. Het plein kreeg eerst de naam place Royal  en werd in 1800 herdoopt in de place des Voges, omdat de bewoners van de Vogezen als eersten na de Revolutie hun belastingen aan de jonge republiek hadden voldaan. Het plein kent en kende illustere personen zoals de markiezin De Sévigny  op nummer 1B, Victor Hugo op nummer 6, de Kardinaal Richelieu op nummer 21,  nu het restaurant l'Ambroisie. Vanaf 1920 woonde hier Georges Simenon, bekend van zijn verhalen over commissaris Maigret. Tot zijn recente scheiding van zijn vrouw, journaliste Anne Sinclair, had ook voormalig IMF-directeur Dominique Strauss-Kahn zijn domicilie aan dit prachtige plein. Onder de zuilengalerijen huizen dure kunst-  antiek en modezaken, cafés en restaurants.

 

Jeando Cardi: "Ik zing om de zielen te kalmeren"

Bij een van mijn laatste bezoeken aan dit majestueuze plein in de Marais, werd ik verrast door een prachtige doordringende, volle, rijke, heldere en gedgemoduleerde sopraanstem, die versterkt werd door de prachtige akoestiek onder een van arcades. Het was of ik beland was in de film Farinelli. Farinelli was de artiestennaam van Carlo Broschi, een van de beroemdste Italiaanse soprano castrato zangers van de 18e eeuw. Maar hier betrof het een man die in Parijs bekend is onder de naam Jeando Cardi. Jaren geleden kwam hij vanuit Corsica naar Parijs. Hij noemt zichzelf troubadour, maar daar doet deze geschoolde operazanger zich tekort. Zijn intonatie is zo zuiver, zijn ademcontrole zo buitengewoon, dat hij met het grootste gemak en zekerheid de breedste intervallen uitvoert. Als het ware gehypnotiseerd stond ik te luisteren naar zijn uitvoering van de 'Sarabande' van Handel.

Als je Jeando Cardi intoetst op Google kom je bijna 10.000 hits tegen waarvan het overgrote deel You-Tube filmpjes betreft. "Ik zing om de zielen te kalmeren" aldus de in 1964 geboren Cardi. "Ik breng de opera naar de straten".  Jeando is regelmatig te vinden onder de arcades van de place des Vosges, het palais Royal of in de catacombes van de Madeleinekerk, vaak in zelf ontworpen kleding. Onlangs toonde hij zijn eigen lentecollectie, gedesigned door de Japanse modeontwerper Saki. 

Jeando Cardi, een bijzondere man, castraat. Maar bij het weglopen bedenk ik mij, dat castraten in hun jeugd (voordat ze 10 jaar oud waren) gecastreerd werden om hun hoge sopraanstem te kunnen behouden. Het verwijderen van de testikels hield de stembanden klein, maar liet het lichaam en vooral de longen doorgroeien, waardoor goede castraten hun ’kinderstem’ met grote kracht konden laten klinken. Zou dat bij hem nu ook het geval zijn?

Place des Vosges, même quand il pleut,

Sous les arcades, il nous émeut.

Farinelli de notre époque,

Il chante des airs baroques. 

Pour scène, il a choisi  la rue,

C'est vrai, il y a fait ses débuts.

Au passant, il offre son chant,

"Ce qui compte, dit-il, c'est l'instant présent." 

Artiste sans prétention,

Saltimbanque de la chanson,

Simplicité, excentricité,

Humour et sensibilité,

 

Place des Vosges, zelfs als het regent,

onder de arcades, beweegt hij ons,

De Farinelli van onze tijd,

hij zingt aria's en barok. 

Als decor kiest hij de straat,

het is waar, hier maakt hij zijn debuut,

In het voorbijgaan, biedt hij zijn lied,

Hij zegt; "wat telt is het moment". 

Artiest zonder pretentie,

harlekijn van het lied

eenvoudig en excentriek,

humor en gevoel.