Het is al een tijd stil
aan de zijde van het Hôtel de Ville, het stadhuis van Parijs, als het gaat om
aankondigingen van grootse prestigeprojecten; 'Les Grands Traveaux'. Natuurlijk
wachten we met smart op de renovatie van het Forum des Halles. Het huidige winkelcentrum in het centrum van
Parijs is door de jaren heen verpauperd en voldoet ook niet meer aan de huidige
veiligheidseisen. Per dag passeren hier ruim 1 miljoen mensen. 750.000 passagiers alleen al maken per dag
gebruik van het onderliggende metrostation Chatelet des Halles. Met de nieuwe
plannen, onder leiding van de architect David Mangin, krijgt het 1e
arrondissement een nieuw hart. Een nieuwe, nog groenere tuin, een nieuw
winkelgebied en een nog groter metrostation. Het geheel wordt voorzien van een
spectaculaire groene glazen overkapping, La Canopée genoemd. Een ontwerp van de architecten Patrick Berger en Jacques
Anziutti. Het hele project is
gecalculeerd op 802 miljoen euro en wordt van 2012 tot 2016 in fasen opgeleverd.
Of de opening van de Fondation Louis Vuitton in de Bois de
Boulogne (najaar 2014). Een nieuw museum, gewijd aan de hedendaagse kunst van
de 20e en 21e eeuw. Het glazen gebouw, 150 meter lang en 40 meter hoog, in de
vorm van een wolk wordt gebouwd op het water, aan de rand van het Bois de
Boulogne. Het zeer creatieve ontwerp is van de in Amerika wonende Canadese
architect Frank Gehry. Hij omschrijft zijn creatie als een donzige broeikas.
Een asymmetrisch gebouw met verwarrende volumes, opgebouwd uit briljante, concave en convexe enveloppen.
Frank Gehry, inmiddels 82 jaar oud is ook de vormgever van het Guggenheim
Museum in Bilbao en een van de grondleggers van het deconstructivisme
(chaotische, onvoorziene maar gecontroleerde, perfect ontworpen gebouwen)
waaronder ook Zaha Hadid en Rem Koolhaas behoren.
De Philarmonique de la Villette;
het nieuwe geesteskind van de Franse Architect Jean Nouvel. De thuishaven voor het
Concertgebouworkest van de stad Parijs. Een 219 miljoen euro kostend prestige
object dat wordt gebouwd in het Parc de la Villette in het 19e arrondissement.
Een concertzaal met 2400 plaatsen, die aangepast kan worden aan grote en kleine
gezelschappen en voorzien van een "Son et Lumiere". Son et lumiere is
een bijzondere toepassing van theatrale verlichting, projectie en geluid om een
extra dimensie toe te voegen. Verder 8 repetitieruimten voor meerdere
muziekgezelschappen, een café, 2 restaurants, bibliotheek en mediatheek, een
conservatorium, en op het dak, toegankelijk voor het publiek, een
multimediascherm van 5600 m², dat zichtbaar is vanaf de boulevard Périphérique.
De opening van dit gebouw moet eveneens plaatsvinden in het najaar van 2014.
Maar onlangs lekte het
best bewaarde geheim van het stadhuis van Parijs toch uit. Weer zo'n megalomaan
project zoals we dat kennen uit de presidentiële tijd van François Mitterrand. De Parijse stedenbouwkundigen
werken aan de mooiste avenue ter wereld: De Avenue de France. Een enorme groene zone en wandelgebied, dat zich
uitstrekt vanaf de Arc de Triomphe naar het Bois de Boulogne. De eerlijkheid
gebiedt te zeggen dat er nog heel wat water door de 'Seine' moet stromen, eer
dat dat gebeurt. Maar dit spectaculaire project heeft een serieuze kans van slagen.
Het betekent wel een radicale wijziging van de beroemde en duurste straat van
Parijs, namelijk de Avenue Foch (16e arrondissement), die de Place Charles-de-Gaulle-Étoile
verbindt met de Porte Dauphine. Het idee is om van deze historische slagader,
opgericht in 1854, de grootste voetgangerszone 'avenue de France' te maken: 1,3
km lang en 140 m breed - het equivalent van 12 voetbalvelden - omgevormd tot
park en een wandelpromenade met links en rechts winkels. "Het is nu de
tijd om het Bois de Boulogne bij Parijs te trekken. Zelfs Haussmann had in zijn
tijd al plannen om hier een groots voetgangersgebied te creëren", aldus de
initiatiefnemers: Marc Rozenblat, architecten Jean-Christophe Masson, Gaëlle
Hamonic en Eric Pin Combes. "Deze omvangrijke transformatie en stadsvernieuwing
zet Parijs weer opnieuw op de wereldkaart".
Een van de
initiatiefnemers van dit project is Anne Hidalgo. Velen van u hebben waarschijnlijk
nog nooit van haar gehoord. Toch is zij al jaren de drijvende kracht achter de
burgemeester van Parijs; Bertrand Delanoë. Anne Hidalgo is een vrouw met
'ballen'. Sinds maart 2001 de eerste vice-burgemeester van Parijs en sinds 2008
verantwoordelijk voor dè Parijse stadsuitbreidingen en alle grote prestigieuze
stedenbouwkundige projecten, waaronder deze Avenue de France.
Anne Hidalgo werkte in
drie kabinetten onder de Jospin regering, onder andere als adviseur van de
minister voor werkgelegenheid Martine Aubry en later als adviseur voor Nicole
Pery, staatssecretaris voor rechten van de vrouw. Van november 2000 tot mei
2002 als technisch adviseur voor de minister van Justitie; Marylise Lebranchu. In
maart 2001 was zij lijstaanvoerder bij de gemeenteraadsverkiezingen voor de
Franse Socialistische Partij in het 15e arrondissement van Parijs en won 26,5%
van alle stemmen. Ze werd lid van de Conseil de Paris en loco-burgemeester van
Parijs. In de tussentijd schreef zij twee boeken: 'Une femme
dans l’arène' (Editions du Rocher, 2006) en 'Travail au bord de la crise de
nerfs' (Editions Flammarion, 2010). Afgelopen
jaar heeft zij zich kandidaat gesteld voor het burgemeesterschap van Parijs in
2014, als opvolger van de man waarvan zij steeds de schaduw vormde; Bertrand
Delanoë. De huidige poles geven aan dat zij 54% van de stemmen gaat krijgen.
Zij wordt dan de eerste vrouwelijke burgemeester van Parijs. Zoals ik al zei
een vrouw met ballen.
De eerste contouren van
dit project werden 1,5 jaar geleden zichtbaar, toen Marc Rozenblat bij toeval
terecht kwam op de Avenue Foch. "Ik heb altijd gewoond en gewerkt in
Parijs en mij steeds verbaasd over deze levenloze avenue. Er is hier niet één
bedrijf, niet een café, gewoon niets, behalve dan de prostituees die opereren
in dit gebied bij het vallen van de avond.
En dan te denken aan
het geweldige potentieel. De grootste voetgangerspromenade van Parijs; de avenue de France over een lengte van 1.3 km. Aan
het begin verschillende Haussmann-gebouwen van vijf of zes verdiepingen, met
een warenhuis, een luxe hotel en winkels op de begane grond en verder kantoren
en woningen. Dit alles gesitueerd rond een groot openbaar plein, zonder auto's.
Een plek ontworpen om een afspraak maken, te wandelen, uitrusten op trappen of
in een café. Nu passeren er over de avenue Foch zo'n 1500 auto's per uur, in
vergelijking met de naastliggende avenue de la Grande Armee, met 3600
voertuigen per uur. Deze avenue kan makkelijk de doorgaande functie van de
avenue Foch overnemen.
De nieuwe Avenue de
France wordt twee keer zo breed (140 m) als de Champs-Élysees of de Grand Armee
(70 m). De tweede helft van de avenue Foch, richting Porte Dauphine, zou worden
omgevormd tot een bosrijke omgeving, een nieuw park van 67.000 m², bijna even
groot als het Parc Monceau (82.000 m²). De grote rotonde bij Porte Dauphine
(Place du Marechal de Lattre-de Tassigny) zal behouden blijven maar worden
overdekt met een 'voetgangers-hub'. In dit nieuw te bouwen cilindervormig
gebouw zou een bibliotheek, restaurants, vergaderzalen, station RER en een ontmoetingsplaats
voor ondernemers. kunnen worden gehuisvest.
"We weten dat ons
project controversieel is, maar het is op geen enkele manier een provocatie naar
de rijken die nu woonachtig zijn aan de ultra chique avenue Foch. Door de
groene omgeving onder hun ramen, zal de waarde van hun woningen toenemen",
benadrukt Marc Rozenblat. "Dit project, van een zo'n grote omvang kent
geen equivalent in heel Europa, is absoluut geen utopie en zeker niet gecreëerd
om uiteindelijk op de plank te blijven liggen", voegt co-designer, Jean-Christophe Masson als
laatste toe.
Met dank aan Bertrand
Greco - Le Journal du Dimanche van zondag 19 januari, 2014.
Les Photo's: Jean-Christophe Masson, Gaëlle Hamonic en Eric Pin Combes, Hôtel de Ville de Paris et Fondation Louis Vuitton
Moge God het verhoeden dat er een Avenue de France komt. Parijs moet blijven zoals het is. Het kan best zijn dat Haussmann hier al plannen toe had, maar Haussmann was een unieke estheet aan wie je zoiets blindelings kon toevertrouwen. Ik ben alleen voor zo'n project als er een projectontwikkelaar wordt aangesteld die volledig in de geest van Haussmann handelt en alle betonnen rommel vervangt door Haussmann-replica's. Maar zulke projectontwikkelaars zijn er niet...
BeantwoordenVerwijderenHelemaal mee eens Andy, maar aan de andere kant kunnen Parijzenaren oude en nieuwe kunst perfect harmoniëren.
BeantwoordenVerwijderen